LOGINShare
บทที่ 555
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 556
“แน่นอน” ราชครูกล่าวอย่างไม่รู้จักถ่อมตน “กระหม่อมสามารถดูฤกษ์ยามและอ่านฟ้าดินได้ ฝ่าบาทเมื่อได้เห็นกระหม่อมครั้งแรก ก็ทรงทราบทันทีว่ากระหม่อมจะเป็นกำลังสำคัญให้ทรงทำการใหญ่สำเร็จ”“การใหญ่หรือ?” กู้จิ่นยกถ้วยชาขึ้นจิบ “คือหมายมาดกำจัดเรานั้นกระมัง?”“องค์ชาย กระหม่อมรับปากไว้เพียงจะบอกว่าใครคือแมงป่องพิษ หาได้ตกลงเรื่องอื่นไม่พ่ะย่ะค่ะ” ราชครูเอื้อมมือหยิบถ้วยชาขึ้นดื่มอึกใหญ่ “แต่หากจะเอ่ยตามตรง ท่านก็เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในแผนการของฝ่าบาทเท่านั้น”“หึ…หมากอันไร้ค่าสินะ” ดวงตาของกู้จิ่นวาบวับด้วยแววสังหาร “ราชครู เจ้ากล้าพูดกับเราถึงเพียงนี้ มิกลัวหรือว่าเราจะประหารเจ้า ณ ที่นี่?”“องค์ชายจะทรงกล้ากระนั้นหรือ?” ราชครูย้อนถามกลับด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ “กระหม่อมทำงานให้ฮ่องเต้ หากถูกฆ่า ฮ่องเต้ย่อมไม่ปล่อยพระองค์ไว้แน่”“ไม่ว่าท่านจะมีความสามารถเพียงใด ก็เป็นแค่องค์ชาย หาใช่เจ้าครองแผ่นดินไม่ แล้วจะไปต่อกรกับฮ่องเต้ได้อย่างไรกันเล่า?”กู้จิ่นเคาะขอบถ้วยเบา ๆ “มิน่าเล่า เจ้าถึงยอมทำข้อตกลงกับเราอย่างไร้ความหวาดหวั่น...เพราะเจ้ามีผู้หนุนหลังนั่นเอง”“หากองค์ชายไม่มีเรื่องอื่น กระหม่อ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 557
ตลอดหนึ่งชั่วยามถัดมา ราชครูเล่าทุกสิ่งที่เขาเคยกระทำเพื่อฮ่องเต้ออกมาอย่างหมดเปลือกล้วนเป็นเรื่องเล็กน้อยไร้แก่นสาร ไม่อาจนำไปใช้ประโยชน์ใดได้ กู้จิ่นแม้จะรู้สึกเบื่อหน่ายแต่ก็จำต้องฟังจนจบ สุดท้ายก็ได้ข้อสรุปเพียงว่า...ราชครูผู้นี้ฉลาดเป็นกรดการพยากรณ์ฤกษ์ยาม สังเกตดวงดาว ตลอดจนวิชากู่และการใช้พิษ ล้วนเป็นศาสตร์อันยากเย็น ต้องใช้เวลาหลายสิบปีในการฝึกฝน แม้ผู้มีพรสวรรค์ก็ใช่ว่าจะเรียนรู้ได้ง่ายแต่ราชครูผู้นี้อายุเพียงยี่สิบกว่า กลับเชี่ยวชาญทั้งสี่แขนงอย่างถึงแก่น คิดดูแล้ว สมองคงเฉียบแหลมเกินคนคนฉลาดล้ำเช่นนี้ มีภูมิหลังอันใดกันแน่?กู้จิ่นเงยพระเนตรขึ้น สายตาคมกริบดั่งคมมีด พุ่งตรงไปยังราชครู “เจ้ามาจากที่ใด?”“แคว้นเฟิ่งซี” ราชครูตอบเรียบ ๆ“หึ...เจ้าก็หาใช่คนของต้าเหยียนไม่” แววพระเนตรของกู้จิ่นเปล่งประกายเยียบเย็นอีกครั้ง เรื่องราวนี้...อีกแล้วที่เกี่ยวข้องกับแคว้นเฟิ่งซีต้าเหยียนกับเฟิ่งซีเป็นพันธมิตร มีการติดต่อค้าขายไปมาเป็นปกติ ชาวบ้านของทั้งสองแคว้นก็อยู่ร่วมกันอย่างกลมเกลียว จึงมิใช่เรื่องแปลกนัก หากจะพบชาวเฟิ่งซีในต้าเหยียนทว่าองครักษ์ลับของราชวงศ์เฟิ่งซี หร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 558
เพื่อให้ตนรอดชีวิตออกจากที่นี่ ราชครูจึงจำต้องข่มความขุ่นเคืองไว้ภายใน สะบัดชายแขนเสื้อแรง ๆ หนึ่งครั้ง แล้วจูง “แม่ตัวปลอม” ของตนเดินจากไปชางอี้ปิดประตูแล้วเดินกลับมาหากู้จิ่น พลางกล่าวว่า “องค์ชาย กระหม่อมรู้สึกว่า ท่าทีของราชครูต่อ ‘แม่ปลอม’ ดูแปลกประหลาดนักพ่ะย่ะค่ะ”กู้จิ่นเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง “แปลกอย่างไร?”“ตอนราชครูได้ยินว่านางความจำเสื่อม สีหน้ากลับดูยินดีนัก” เขาเกาศีรษะด้วยความงุนงง “หากเป็นกระหม่อม เจอแม่ที่หายไปนานแต่ดันความจำเสื่อม คงเศร้าใจยิ่ง”กู้จิ่นใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางแตะเบา ๆ ที่ขมับของตน “สมองของราชครูต่างจากคนทั่วไป เจ้าอย่าเอาตนเองไปเปรียบเทียบกับเขาเลย”“แต่เรื่องราชครูตามหาแม่ก็ดูจะมีเงื่อนงำอยู่ดี” กู้จิ่นกระแอมเล็กน้อย “ให้ส่งคนไปเฝ้าติดตามราชครูต่อเงียบ ๆ และอย่าหยุดตามหาสตรีในภาพวาด”“องค์ชาย...ตอนนี้เราก็มีตัวแทนแล้ว เหตุใดจึงต้องตามหาต่ออีกเล่า?” ชางอี้ถามอย่างสงสัย“คนที่มีตัวตนจริง ย่อมไม่อาจไร้ร่องรอยใด ๆ ได้ สตรีในภาพนั้น...ต้องมีความลับบางอย่าง” กู้จิ่นกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นคง“หากนางเป็นแม่ของราชครูจริง การหาตัวนางเจอ อาจเป็นกุญแจไขไปสู่ควา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 559
หัวใจของเจียงซุ่ยฮวนพลันหายวาบ “เป็นอะไรหรือ?”“ดูเหมือนจะเป็นไข้หวัดใหญ่พ่ะย่ะค่ะ” ชางอี้ตอบด้วยสีหน้าร้อนรน “ตอนนี้องค์ชายดูท่าทางจะทรมานไม่น้อย ขอพระชายารีบไปดูเถิด”นางคว้าผ้าคลุมบนราวมาอย่างรวดเร็ว “ไปกันเถอะ!”ชางอี้นำทางเจียงซุ่ยฮวนไปยังจวนองค์ชายเป่ยโม่ ทันทีที่ถึง นางก็ตรงดิ่งไปยังห้องนอนทันที แต่ชางอี้รีบรั้งไว้ “พระชายา องค์ชายอยู่ที่ห้องหนังสือพ่ะย่ะค่ะ”“ป่วยแทนที่จะพัก กลับไปนั่งในห้องหนังสือทำอะไรกัน?” นางขมวดคิ้วบ่นเบา ๆ ก่อนจะเปลี่ยนเส้นทางไปยังห้องหนังสือเมื่อนางมาถึงหน้าประตู ก็เคาะเบา ๆเสียงแหบพร่าต่ำของกู้จิ่นดังลอดออกมา “เข้ามาเถิด”เจียงซุ่ยฮวนผลักประตูเข้าไป แล้วพลันเห็นกู้จิ่นโยนจดหมายฉบับหนึ่งลงในกระถางไฟที่อยู่เบื้องล่าง“แค่ก แค่ก...” นางไอเบา ๆ สองครั้งกู้จิ่นเงยหน้าขึ้นอย่างประหลาดใจ “อาฮวน?”“เหตุใดเจ้าถึงมา?”“ชางอี้มาหาข้า บอกว่าท่านป่วย” เจียงซุ่ยฮวนเหลียวมองรอบด้าน พบว่าชางอี้ที่เคยอยู่ด้านหลังหายไปแล้วกู้จิ่นว่า “ช่วงนี้เขาช่างเก่งนัก ถึงกล้าแอบเชิญเจ้ามาได้”ใบหน้าของเขาซีดเผือด ริมฝีปากแห้งแตก ยามกล่าววาจาก็ข่มเสียงไอไว้ไม่อยู่เจ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 560
“ตายจริง! ใบหน้าของท่านแดงถึงเพียงนี้เชียวหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนสะดุ้งตกใจ รีบเอาหลังมือแตะหน้าผากของกู้จิ่น พบว่าร้อนผ่าวนักนางใช้สองมือประคองศีรษะของเขา แล้วเอาคางและแก้มแนบไปที่หน้าผากเขาอีกครั้ง “ตายแล้ว...ยิ่งร้อนกว่าเดิมอีก”“เกิดอันใดขึ้นกันแน่?” เจียงซุ่ยฮวนปล่อยมือ พลางพึมพำอย่างสงสัย “ก็เพียงแค่จับชีพจร ทำไมจู่ ๆ ไข้ถึงได้ขึ้นสูงนัก?”คำพูดยังไม่ทันจบ กู้จิ่นก็เอื้อมมือมาจับมือนางไว้แน่น แล้วแนบมือลงกับแก้มของตน “มือของเจ้า...ช่างเย็นนัก”“ก็เพราะหน้าของท่านร้อนเกินไปต่างหากเล่า” นางคลึงแก้มเขาเบา ๆ แล้วชักมือกลับ “นอนลงก่อน ข้าจะไปหาแผ่นแปะลดไข้มาให้”“แผ่นแปะลดไข้คืออะไร?” กู้จิ่นเอียงศีรษะถามเจียงซุ่ยฮวนกระพริบตาปริบ ๆ ...ทำไมนางรู้สึกว่า กู้จิ่นพอป่วยแล้วถึงดูน่ารักขึ้นมาได้?ปกติคำว่า "น่ารัก" กับกู้จิ่นนี่...ไม่มีทางมารวมกันได้เลยหรือเพราะนางเป็นห่วงเกินไป จึงเกิดภาพลวงตา?“ก็สิ่งที่ช่วยลดอุณหภูมิบนหน้าผากน่ะสิ” เจียงซุ่ยฮวนพยายามหักห้ามใจไม่ให้เผลอหยิกแก้มเขา แล้วล้วงมือเข้าไปในแขนเสื้อ หยิบแผ่นแปะลดไข้ออกมานางลอกแผ่นออกหนึ่งชิ้น แปะลงตรงหน้าผากเขา แล้วถามว่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 561
เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยด้วยความสงสัย “มาหาข้ารึ ใครกัน?”“ออกไปดูก็รู้เอง” กู้จิ่นยื่นถุงน้ำอุ่นให้ในมือ “ด้านนอกหนาว เจ้าถือเอาไว้ให้มืออุ่น”ทั้งสองออกเดินไปด้วยกัน เจียงซุ่ยฮวนแอบสังเกตกู้จิ่นระหว่างทาง เห็นว่าหลังจากได้กินยาแล้ว สีหน้าดูดีขึ้นมาก ไอแห้งก็หายไป นางจึงวางใจลงเมื่อเดินออกมาถึงลาน ก็เห็นว่านเมิ่งเยียนและเสวียหลิงยืนอยู่ พร้อมกล่องขนาดใหญ่หลายใบวางอยู่ข้างตัวเนื่องด้วยพิษกู่ในกายเสวียหลิงถูกถอนเรียบร้อย เขาจึงดูสง่างามมีชีวิตชีวาขึ้นมาก ไม่ใช่บุรุษเสียสติคนเดิมอีกต่อไปน่าสังเกตว่า เสวียหลิงที่เคยวางท่าเย็นชาเมื่ออยู่ต่อหน้าว่านเมิ่งเยียน บัดนี้กลับเผยสีหน้านุ่มนวลอย่างหาได้ยากส่วนว่านเมิ่งเยียนก็หมดสิ้นความเคอะเขินที่เคยมี ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มละมุน ชวนให้รู้สึกถึงความสุขในห้วงแห่งรักคนหนึ่งเป็นบุตรชายอธิบดีกรมอาญา อีกคนคือธิดาเศรษฐีใหญ่แห่งเมืองหลวง ยามยืนเคียงกันแล้วช่างเหมาะสมดั่งฟ้าประทานเจียงซุ่ยฮวนพยักหน้าด้วยความพอใจ พลางคิดในใจว่า...คู่นี้เหมาะสมดั่งบุพเพสันนิวาสนางกอดถุงน้ำอุ่นไว้แน่น ถามว่า “เหตุใดพวกเจ้ามาที่นี่เล่า?”ว่านเมิ่งเยียนตอบยิ้ม ๆ “ข้ากับเส
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 562
“ใต้หล้าย่อมไม่มีผนังใดกันสายลมได้พ้น ต่อให้เราปกปิดดีเพียงใด ก็ยากจะรอดพ้นสายตาผู้คน หากมิใช่จะจับตัวแมงป่องพิษได้เสียก่อน” เสวียหลิงกำหมัดแน่น “ตราบใดที่เขากล้าแตะต้องเราอีกสักครั้ง ไม่ว่าอย่างไร เราจะจับเขาให้ได้!”กู้จิ่นมองสบตาที่แน่วแน่นั้น มิได้กล่าวสนับสนุนหรือขัดขวาง เพียงตอบว่า “เราเข้าใจแล้ว...เจ้ากลับเถิด”เสวียหลิงกับว่านเมิ่งเยียนจึงหันหลังเดินจากไป ก่อนออกประตูยังไม่ลืมสั่งบ่าวให้นำหีบของขวัญทั้งหลายไปส่งยังจวนของเจียงซุ่ยฮวนเจียงซุ่ยฮวนมองแผ่นหลังของทั้งคู่แล้วอดไม่ได้ที่จะถาม “เหตุใดท่านจึงไม่ห้ามเขาไว้?”กู้จิ่นกล่าวเสียงเคร่ง “เพราะเขาพูดถูก”“ฝ่าบาทย่อมรู้เรื่องการฟื้นของเขาในวันใดวันหนึ่งอยู่ดี เขาหลบไม่พ้น ดีกว่าเตรียมการเสียแต่เนิ่น ๆ” พระเนตรของกู้จิ่นลึกล้ำเยียบเย็น “ไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยของเขา เราได้แพร่ข่าวไปแล้วว่า ขณะอยู่บนเขานั้น เขามิได้ยินหรือเห็นสิ่งใด”“เช่นนี้ หากฮ่องเต้รู้ว่าเขาฟื้น ก็ไม่กล้าเสี่ยงจะฆ่าเขา กลับอาจจะชักชวนเขาใช้งานด้วยซ้ำ”เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกชื่นชมวิสัยทัศน์ของกู้จิ่นนัก หากฮ่องเต้รับเสวียหลิงไว้ใช้งาน ก็ย่อมเป็นประโยชน์
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 563
กู้จิ่นยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยว่า “อาฮวน เราอยากเข้าเฝ้าไท่ซ่างหวงสักครา”เจียงซุ่ยฮวนย่อมรู้ว่าเขาต้องการไปพบไท่ซ่างหวง จึงตอบว่า “เชิญเถิด หม่อมฉันก็จะกลับไปหาท่านอาจารย์พอดี ท่านพูดคุยกับไท่ซ่างหวงให้ดีเถิด”ทั้งสองกล่าวลาต่อกันที่หน้าจวนองค์ชายเป่ยโม่ กู้จิ่นขึ้นรถมุ่งหน้าเข้าวัง ส่วนเจียงซุ่ยฮวนก็กลับจวนของตนครั้นถึงจวนแล้ว เจียงซุ่ยฮวนตรงไปยังห้องพักของฉู่เฉิน หน้าห้องมีองครักษ์เงาสองคนยืนเฝ้าอยู่ ครั้นเห็นนางมาก็กล่าวพร้อมกันว่า “คารวะพระชายา”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังห้อง “เขายังอยู่ข้างในหรือไม่?”“กราบทูลพระชายา อยู่พ่ะย่ะค่ะ”นางผลักประตูเข้าไป สิ่งที่เห็นคือหีบหลายใบเรียงอยู่บนพื้น แต่ละหีบล้วนเต็มไปด้วยทองคำและอัญมณีฉู่เฉินนั่งยอง ๆ อยู่ข้างหีบ กำลังถือถุงผ้าใบหนึ่ง แล้วหยิบทรัพย์สมบัติจากในหีบใส่ลงไปอย่างคล่องแคล่วหีบพวกนี้คงเป็นของที่เสวียหลิงนำมามอบให้นั่นเอง แต่ฉู่เฉินกำลังทำอันใดอยู่?เจียงซุ่ยฮวนขมวดคิ้ว ถามขึ้นว่า “ท่านอาจารย์ กำลังทำอะไรน่ะ?”ฉู่เฉินไม่แม้แต่จะเงยหน้า “ก็เก็บของน่ะสิ”“ของอยู่ในหีบดี ๆ แล้ว ท่านจะเอาไปใส่ถุงผ้าทำไมกัน?”“ของที่เขาให
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 574
ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 573
หากฝืนปลุกเขาขึ้นมาในยามนี้ เกรงว่าจะทำให้สติแตกเสียจนอาละวาดคลุ้มคลั่ง“ดูท่าคงต้องปล่อยให้ฟื้นขึ้นเองแล้วกระมัง” เจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจอย่างจนปัญญา แล้วเอ่ยเรียกจากในห้องว่า “ปู้กู่ เข้ามาหาข้าสักประเดี๋ยวสิ”ปู้กู่เปิดประตูเข้ามาทันที “พระชายา มีสิ่งใดจะทรงบัญชาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”เจียงซุ่ยฮวนชี้ไปยังบุรุษที่นอนอยู่บนพื้น “เจ้ารู้จักบุรุษผู้นี้หรือไม่?”ปู้กู่หลับตานิ่ง พยายามรื้อค้นความทรงจำอย่างเคร่งเครียด ทว่านึกอยู่เนิ่นนานก็ยังคิดไม่ออกเจียงซุ่ยฮวนจึงกล่าวเป็นเชิงเตือน “ชายผู้นี้ผิวขาวซีดผิดธรรมชาติ คงมิได้ออกไปพบแสงตะวันมาเป็นเวลานานแล้ว”ปู้กู่นั่งย่อตัวลง เพ่งพินิจใบหน้าของบุรุษผู้นั้นอย่างละเอียด กระทั่งครู่หนึ่ง ก็อุทานเสียงเบา “ซี้ด…”“นึกออกแล้วหรือ?” เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยถามปู้กู่ชี้ไปที่บุรุษผู้นั้นด้วยแววตาตกตะลึง “ผู้นี้ชื่อหลี่ลี่ เมื่อสิบปีก่อน เคยเป็นหนี้หอพนันถึงหนึ่งแสนตำลึง แล้วบุกเข้าไปปล้นคฤหาสน์ของพ่อค้าผู้มั่งคั่ง”“หากเพียงแค่ปล้นก็คงไม่ถึงกับร้ายกาจนัก เขากลับอาศัยฝีมือที่เหนือกว่าฆ่าล้างทั้งครอบครัวพ่อค้านั้น รวมแล้วกว่ายี่สิบชีวิต”เจียงซุ่ยฮวนสีหน้าหม
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 572
เจียงซุ่ยฮวนโดยสารรถม้ากลับถึงจวน พอเปิดม่านลงจากรถ ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นปู้กู่ยืนอยู่เบื้องหน้าพร้อมผู้ติดตามนับสิบคน“เหตุใดเจ้าจึงพาผู้คนมากมายมาด้วย?” นางเหลือบมองแคร่ไม้ด้านหลังพลางถามปู้กู่รีบเอ่ยอย่างร้อนรน “พระชายา พอได้ข่าวว่าเส้นทางขากลับถูกเฉียนจิงอี๋สกัดไว้ กระหม่อมก็ตั้งใจจะนำคนไปช่วย แต่ไม่นานก็ทราบว่าท่านเสด็จกลับมาเสียแล้ว”“อืม...ตอนนี้ไม่มีอันใดแล้ว ให้พวกเขาแยกย้ายกันไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ นางยังเร่งรีบอยากกลับเข้าเรือนเพื่อสอบปากคำฉู่เฉินตัวปลอมปู้กู่สั่งให้คนที่มาด้วยกันกลับไป ทว่าตนเองกลับยืนอยู่นิ่ง ๆ ไม่ขยับเจียงซุ่ยฮวนจึงถามขึ้น “เหตุใดเจ้ายังไม่ไปเล่า?”ปู้กู่เอ่ยว่า “พระชายา ขอพระองค์โปรดแจ้งกระหม่อมเถิด เฉียนจิงอี๋ขวางรถพระองค์ไว้ด้วยเหตุใด?”เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า “ข้ารู้สึกว่าคนผู้นี้ไม่ธรรมดา ที่สำคัญคือแววตาที่เขามองข้ามันช่างประหลาด เจ้ารีบส่งคนไปสืบข่าวเขาสักหน่อยเถิด”ปู้กู่สีหน้าหนักแน่น “เฉียนจิงอี๋ผู้นี้มิใช่คนธรรมดาแน่ หอพนันซิ่งหลงของตระกูลเขากระจายอยู่ทั่วแคว้นต้าเหยียน และเขาเอง...ดูเหมือนจะมีธ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 571
เจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วกดเสียงต่ำลงพลางกระซิบว่า “วางใจเถิด...ตอนนี้ไม่มีแล้ว”แววตาขององครักษ์ลับยังเต็มไปด้วยความสงสัย ทว่าเจียงซุ่ยฮวนเพียงยิ้มอย่างเงียบงัน หาได้กล่าวคำใดอีกไม่นานนัก เฉียนจิงอี๋ก็เดินออกจากรถม้าด้วยท่วงท่าสงบ มือไพล่หลังไว้ ทว่ารอยยิ้มบนใบหน้ากลับจางหายไปจนหมดสิ้น หางตายังพลันกระตุกเล็กน้อยเขาเห็นกับตาตนเองว่าเหล่าองครักษ์ลับจับคนยัดใส่รถม้า แล้วเขายังไล่ตามมาตลอดทางจากหอพนัน สายตาไม่เคยละไปที่อื่นเลยแม้แต่น้อยแต่เหตุใดคนผู้นั้นจึงหายไปเสียได้?เจียงซุ่ยฮวนยิ้มถาม “เห็นผู้ใดหรือไม่?”แววตาเฉียนจิงอี๋เย็นเยียบสั่นไหวเล็กน้อย ประหนึ่งกำลังครุ่นคิดบางสิ่งอยู่ เมื่อสบเข้ากับรอยยิ้มของเจียงซุ่ยฮวน เขาจึงยกยิ้มบาง ๆ “ขออภัยด้วยคุณหนู ข้าคงตาฝาดไป”เขาหยิบตั๋วเงินใบหนึ่งขึ้นมา แล้วยื่นสองมือส่งให้เจียงซุ่ยฮวน “เชิญคุณหนูรับของเล็กน้อยเป็นการขออภัย”ท่าทีของบุรุษผู้นี้เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วนัก ไม่เสียแรงเป็นทายาทหอพนันโดยแท้ ขณะที่เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะเอื้อมมือไปรับ กลับพบว่าตั๋วเงินในมือเขานั้นมิใช่ใบละแค่แสนตำลึง...แต่เป็นถึงสองแสนตำลึงเจียงซุ่ยฮวนชักมือกลั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 570
ควันสีเทาลอยฟุ้งขึ้นมา ลูกประคำที่เฉียนจิงอี๋ปาออกไปยังคงสภาพสมบูรณ์ แต่กลับฝังลึกอยู่กลางหลุมใหญ่บนพื้นแค่ลูกประคำธรรมดา กลับสามารถก่อความเสียหายได้ถึงเพียงนี้ ต้องมีพลังภายในลึกล้ำถึงเพียงใดกันแน่สีหน้าของเจียงซุ่ยฮวนพลันเคร่งขรึม ขณะเดียวกัน เหล่าองครักษ์ลับที่ล้อมรถม้าอยู่ก็ล้วนตั้งท่าเตรียมพร้อมด้วยท่าทีตึงเครียดแต่ก่อนพวกเขาเคยได้ยินชื่อของเฉียนจิงอี๋มาบ้าง รู้เพียงว่าเขาเป็นทายาทของหอพนันซิ่งหลง เป็นผู้มีอุปนิสัยเงียบขรึม หาได้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนบ่อยนักกระทั่งได้พบกับตัวจริงในวันนี้ จึงรู้ว่าบุรุษผู้นี้...มิใช่คนธรรมดาแน่นอน“แม่นางผู้นี้ ข้าไร้เจตนาจะสร้างความลำบากแก่ท่าน เพียงแต่ในฐานะทายาทของหอพนันซิ่งหลง ข้าย่อมไม่อาจเพิกเฉยมองลูกค้าถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตา...ท่านว่าใช่หรือไม่?” เฉียนจิงอี๋ยิ้มละไม รอยยิ้มนั้นดูสุภาพอ่อนโยน หากแต่แฝงไว้ด้วยแรงกดดันจาง ๆ อย่างยากจะหยั่งถึงองครักษ์ลับทั้งหกยังคงเฝ้ารอบรถม้า หนึ่งในนั้นค่อย ๆ ถอยหลังออกไป แล้วอาศัยจังหวะชุลมุนลับหายไปในพริบตาเฉียนจิงอี๋เห็นดังนั้น จึงหัวเราะพลางถามว่า “หืม? ถึงกับต้องไปตามกำลังเสริมเชียวหรือ? หรื
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 569
ผู้คนที่อยู่ ณ ที่นั้นล้วนทราบดีว่า "เซียนพนัน" ผู้นั้นจงใจกลั่นแกล้งเจียงซุ่ยฮวนเป็นแน่ ทั้งที่ลูกเต๋ายังวางนิ่งอยู่ในถ้วย จะมีผู้ใดคาดเดาได้ถูกต้องเล่า?ขณะนั้นเอง เหล่าองครักษ์ลับทั้งหกก็เริ่มขยับเข้าใกล้ฉู่เฉินตัวปลอมอย่างช้า ๆ พวกเขาล้วนถอดชุดดำออกเสียแล้ว แลดูแทบไม่แตกต่างจากชาวบ้านทั่วไปเจียงซุ่ยฮวนยิ้มน้อย ๆ แล้วตอบว่า “ตกลง”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง แม้เจียงซุ่ยฮวนจะชนะมาหลายตา แต่หาได้มีผู้ใดเชื่อว่านางจะเดาแต้มลูกเต๋าได้ถูกต้องทุกเม็ด ครั้นแล้วจึงพร้อมใจกันวางเดิมพันทั้งหมดลงข้างเซียนพนันฉู่เฉินตัวปลอมลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนวางถุงผ้าบนโต๊ะ แล้วเดิมพันข้างเซียนพนันเช่นกันหญิงสาวบนโต๊ะค่อย ๆ เขย่าถ้วยลูกเต๋า เจียงซุ่ยฮวนหลับตาลง ตั้งใจฟังเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากในถ้วยโดยมิปล่อยให้จิตวอกแวกในยามนั้น เสียงรอบข้างพลันเลือนหาย สิ่งเดียวที่ดังสะท้อนอยู่ในโสตประสาทคือเสียง “กรุ๊งกริ๊ง กั๊กกั๊ก” ของลูกเต๋าอันแว่วไหวจนเมื่อลูกเต๋าสิ้นเสียงนิ่งลง เจียงซุ่ยฮวนจึงลืมตาขึ้นมาเซียนพนันแค่นหัวเราะเย็น เอื้อนเอ่ยอย่างเย้ยหยัน “ทายสิ ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าจะทายได้หรือไม่!”เจีย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 568
ผู้คนรอบโต๊ะเมื่อเห็นว่าเซียนพนันลงเงินมากถึงเพียงนี้ ต่างคิดว่าเขาคงเริ่มจริงจังแล้ว จึงพากันวางเดิมพันตามครั้นทุกคนลงเงินเสร็จ เจียงซุ่ยฮวนกลับค่อย ๆ หยิบตั๋วเงินห้าร้อยตำลึงออกมาวางบนโต๊ะอย่างไม่รีบร้อน“……”ทุกผู้คนถึงกับตะลึง โดยเฉพาะเซียนพนัน สีหน้าเขาราวกับกลืนของเสียเข้าไป เอ่ยด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “นี่เจ้าล้อข้าเล่นหรือ?”หญิงบนโต๊ะเองก็หน้าเจื่อนเล็กน้อย “คุณหนูเจ้าขา ที่นี่วางขั้นต่ำต้องหนึ่งพันตำลึงเจ้าค่ะ”“อ้อ ขอโทษด้วย” เจียงซุ่ยฮวนยิ้มบาง ๆ ก่อนจะหยิบอีกใบมาวางซ้อน “เช่นนี้ใช้ได้หรือยัง?”เซียนพนันนั้นยืมเงินจากบ่อนมากถึงหมื่นตำลึง เพียงหวังเอาชนะเงินสองแสนของนาง กลับกลายเป็นนางวางแค่พันเดียว จนเขาอยากจะพลิกโต๊ะเสียให้ได้ทว่าผู้ใดจะสนใจความคิดของเขา? เจียงซุ่ยฮวนหาได้ใส่ใจ เพราะสิ่งที่นางต้องการคือเรียกความสนใจ หาใช่เดิมพันเพื่อชัยชนะอย่างเดียวและผลก็ไม่ผิดคาด นางชนะอีกคราหลายตาต่อมา บางครั้งนางวางเดิมพันทีละสองแสน บางครั้งก็เพียงแค่พันเดียว แต่ทุกครั้งนางล้วนชนะหมดส่วนเซียนพนันกลับเหมือนตกอยู่ในวังวนของความอาฆาต ยิ่งนางเลือกอย่างไร เขาก็เลือกตรงข้าม จนแพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 567
เมื่อเจียงซุ่ยฮวนกล่าวจบ เสียงหัวเราะเยาะก็ดังขึ้นรอบโต๊ะ“ฮ่า ๆ ๆ! ข้ารู้อยู่แล้วเชียวว่านางต้องเพี้ยนแน่ พวกเราลง ‘สูง’ กันหมด แต่นางกลับเลือก ‘ต่ำ’ เสียนี่!”ผู้หนึ่งชี้ไปยังชายที่ลงเงินเป็นคนแรก แล้วหันมาถามเจียงซุ่ยฮวนว่า “แม่นาง รู้หรือไม่ว่าท่านผู้นี้เป็นใคร?”เจียงซุ่ยฮวนเลิกคิ้วขึ้น เอ่ยเรียบ ๆ ว่า “แล้วเขาเป็นใครกันล่ะ”“เขาน่ะหรือ คือ ‘เซียนพนัน’ ประจำที่นี่เชียวนะ! ท่านผู้นี้แม่นยำยิ่ง ทายสิบหน ชนะไปถึงเจ็ด!”อีกคนที่มิได้ลงพนัน กล่าวเสริมว่า “ใช่แล้ว เหล่าผู้เชี่ยวชาญทั้งหลายในบ่อนนี้ ยังต้องตามเขาเลือกเลยแม่นาง ข้าเกรงว่าท่านควรไตร่ตรองให้ดี สองแสนตำลึงมิใช่น้อย ๆ”ชายที่ถูกเรียกว่าเซียนพนันจับจ้องตั๋วเงินเบื้องหน้าเจียงซุ่ยฮวนด้วยแววตาลุกวาว ราวกับเงินนั้นได้ตกในกำมือของตนเรียบร้อยแล้วครั้นได้ยินเสียงเตือนของคนอื่น ก็แค่นเสียงฮึดฮัด “เจ้าเองยังไม่ได้เดิมพัน อย่าสอด!”จากนั้นจึงหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ต่อเจียงซุ่ยฮวน “แม่นาง อย่าได้เชื่อคำพวกนั้น ข้าเองก็ใช่ว่าจะทายถูกเสมอ”“ท่านหากตามพวกเราเลือก ‘สูง’ ชนะขึ้นมาก็ได้เงินไม่มากเท่าไร แต่หากท่านเลือก ‘ต่ำ’ แล้วชนะ อย่าง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 566
ชายตาตี่โน้มตัวลงมาด้วยความคาดหวัง “ว่ากระไร?”เจียงซุ่ยฮวนชกเข้าที่เบ้าตาซ้ายของเขาทันที ใช้เพียงห้าส่วนของพลังแต่ก็ตาเขียวช้ำเป็นวง ร้องลั่นพลางย่อตัวกุมตาชายหน้าแดงตะโกนด่า “นางหญิงชั่ว เจ้าคงอยากตายแล้วกระมัง!”เจียงซุ่ยฮวนกระชากคอเสื้อเขาขึ้นมาด้วยแววตาเด็ดขาด “ฟังให้ดี ข้ามาเพื่อตามหาคน ไม่นานก็จะไป”“หากพวกเจ้ายังคิดจะขัดขวางอีก อย่าหาว่าข้าไม่ไว้หน้าเจ้า”ชายผู้นั้นถึงกับสะดุ้งจากแรงอำนาจของนาง แต่ยังคงหัวเราะเยาะ “เจ้าก็แค่หญิงอ่อนแอ จะทำอะไรพวกข้าได้?”“บ่อนนี้คือบ่อนใหญ่ที่สุดในเมืองหลวง แค่ข้าตะโกนคำเดียว บรรดายอดฝีมือทั้งหลายจะกรูออกมาทันที!”เจียงซุ่ยฮวนคลี่ยิ้มจาง ๆ “บ่อนใหญ่ที่สุดงั้นหรือ? เช่นนั้นคงได้กำไรมหาศาลต่อวันสินะ?”“แน่นอน!”“หากได้มากเพียงนั้น ภาษีที่ต้องส่งคงไม่น้อยพอ ๆ กันกระมัง? บังเอิญว่าข้ารู้จักกับเสนาบดีกรมคลังอยู่คนหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรไปถามเขาดีหรือไม่ว่าบ่อนนี้จ่ายภาษีครบหรือเปล่า?”สีหน้าชายผู้นั้นซีดลงทันที ใครจะคิดว่าแม่นางผู้นี้รู้จักกับเสนาบดีกรมคลัง!แม้เขาจะเป็นแค่ผู้เฝ้าประตู แต่ก็รู้ดีว่าบ่อนของตนรับมือการตรวจสอบไม่ได้แน่ หากทางราช
