เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 01 หุ้นส่วนไร้หัวใจ [3]
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-10-23 00:43:49“ปล่อยกูสิวะ”
เสียงโวยวายของอีกฝ่ายทำให้เธอต้องค่อยๆ ยื่นหน้ามองออกไป สองตาเบิกโพลงเมื่อเห็นปัตถ์พงษ์ถูกผู้ชายสองคนล็อกตัวเอาไว้ แต่ที่ทำให้เธอตกใจยิ่งกว่าเห็นปัตถ์พงษ์กำลังจะถูกซ้อม ก็คือคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับปัตถ์พงษ์ตอนนี้คือภากร เมื่อครู่ตอนเดินออกมาเธอไม่ทันสังเกตว่าเขาเองก็ลุกออกมาเหมือนกัน ภากรถอนหายใจก่อนจะยกมือขึ้นสะบัดสองสามที คล้ายจะออกคำสั่งให้คนของเขาลากตัวปัตถ์พงษ์ออกไปอีกทาง “ถ้ามึงกล้าแตะต้องเมียกู กูก็ไม่ปล่อยน้องมึงไว้เหมือนกัน” คำขู่ที่แฝงความอาฆาตเอาไว้ทำคาริสาคิดตามในทันที ที่ผ่านมาเธอไม่เคยรู้เลยว่าปัตถ์พงษ์ซ่อนตัวตนที่ร้ายกาจอะไรเอาไว้บ้าง แต่ต่อให้จะไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ เธอก็รู้ว่าปัตถ์พงษ์มีความเสี่ยงที่จะตายเพราะปาก เพราะหากเป็นเธอ เธอคงไม่พูดอะไรอย่างนั้นออกมาทั้งที่ถูกล็อกตัวเอาไว้จนดิ้นไม่หลุด พลั่ก! ผิดจากที่คิดเสียที่ไหน ไม่ทันกะพริบตาปัตถ์พงษ์ก็ถูกพาตัวกลับมาก่อนจะถูกภากรชกเปรี้ยงเข้าที่ใบหน้า เธอยืนอยู่ตั้งไกลยังเห็นเลือดกระเซ็นออกจากปาก ถุย! ปัตถ์พงษ์ถ่มน้ำลายปนเลือดลงกับพื้น ก่อนจะหันมาแสยะยิ้ม สายตาดูโรคจิต “แล้วมึงจะได้รู้ว่ากูทำอะไรได้บ้าง น้องสาวมึง เชื่องกับกูยิ่งกว่าหมา” ได้ยินปัตถ์พงษ์พูดถึงน้องสาวของภากรอีกครั้ง ทำให้เธอนึกไปถึงเรื่องที่กันตพงษ์เล่าให้ฟัง “เออ ชื่อคุณภากานต์ ตอนนี้เข้าโรงพยาบาลเพราะเธอพยายามฆ่าตัวตาย” “แว่วๆ ว่าอกหักน่ะนะ แต่ฉันเองก็ไม่แน่ใจหรอก รู้แต่ว่าไม่เห็นคุณภากานต์ที่บริษัทมาสักพักแล้ว” ทบทวนอยู่ไม่นานเธอก็ปะติดปะต่อเรื่องได้ มั่นใจว่าคนที่ทำให้ภากานต์อกหักจนคิดฆ่าตัวตายคือปัตถ์พงษ์! คาริสามองกำปั้นของภากรที่ตอนนี้กำแน่นจนสั่นอยู่ข้างลำตัว ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นเขาคลายมันออกแล้วยกขึ้นบีบรอบคอของปัตถ์พงษ์เอาไว้แน่น ใบหน้าของปัตถ์พงษ์เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ แม้จะพยายามสะบัดตัว แต่ภากรกลับไม่ขยับเขยื้อนสักนิด สองมือไม่หลุด ไม่คลายออกจากรอบคอเลยด้วยซ้ำ นิ่งมากจนน่ากลัว “แคกๆๆๆ” กระทั่งเขาเป็นคนยอมปล่อยมันออกเอง ปัตถ์พงษ์หอบหายใจถี่ กัดฟันกรอดด้วยความโกรธจนเส้นเลือดที่ขมับปูดโปนออกมา “คนอย่างมึง ตายเร็วไปก็เป็นภาระยมบาล” ภากรยกมือขึ้นบีบปลายคางของปัตถ์พงษ์แน่น คนบีบดูไม่ได้ออกแรง แต่คนถูกบีบหน้าบิดหน้าเบี้ยว “กูจะทำให้มึงได้รู้จักรสชาติของชีวิตที่ขมจนมึงต้องกระอักเป็นเลือด!” คาริสารับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดผ่านทางดวงตาของเขา ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาสะอาดสะอ้านของปัตถ์พงษ์จะถูกสะบัดออก รุนแรงจนได้ยินเสียงฟันในปากกระทบกันดังมาจนถึงจุดที่เธอยืนอยู่ ในหัวใจของคาริสาหวาดหวั่นกับภากรอยู่ไม่น้อย แต่ในทางกลับกัน เธอไม่มีความรู้สึกสงสารปัตถ์พงษ์อยู่เลยสักเสี้ยวเดียว ทั้งหมดอาจฟังดูเลือดเย็น ไร้มนุษย์ธรรม แต่เธอที่เคยถูกผู้ชายคนนั้นหักหลังย่อมรู้รสชาติของความเจ็บปวดนั้นดี และหากเธอมีพี่ชาย เธอคิดว่าเขาก็คงจะปกป้องเธออย่างที่ภากรทำ “บอกแล้วไงคะว่ากลับไม่ดึก” แต่ในเมื่อเธอไม่มีพี่ชาย เธอก็ต้องปกป้องตัวเอง ดูแลตัวเอง และแก้แค้นด้วยตัวเอง การปรากฏตัวของเธอทำให้ปัตถ์พงษ์เบิกตาโพลง แม้แต่ภากรยังหันมามองด้วยสายตาคาดไม่ถึง คาริสาเดินไปหยุดยืนอยู่ข้างๆ เขา ยกมือขึ้นคล้องแขนเขาแล้วยิ้มให้ แม้ตอนก่อนหน้านี้เธอจะเข้าใจผิดคิดว่าเขาอาจจะแอบชอบเธอเหมือนอย่างที่เพื่อนแซว แต่ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่าเขาคงอยากจะเข้าหาเธอเพราะต้องการแก้แค้นปัตถ์พงษ์ “คิดถึงจังเลยค่ะ” เธอยิ้มให้ภากรพร้อมกับเขย่งปลายเท้าขึ้นไปจูบแก้มเขาเบาๆ นับเป็นครั้งที่สองที่เธอฉวยโอกาสเข้าหาเขาอย่างหน้าไม่อาย กอดแขนเขาอย่างสนิทสนมก่อนจะหันหน้ากลับไปส่งยิ้มให้ปัตถ์พงษ์ที่โกรธจนตัวสั่นเทิ้ม “คริส!” คาริสาเลิกคิ้วสูงแล้วฉีกยิ้มยั่วโมโหกลับ เอียงคอซบไหล่ภากรเพราะรู้ว่ามันจะยิ่งทำให้ปัตถ์พงษ์เดือดดาล ยั่วโมโหจนพอใจเธอก็ยกมือขึ้นเล็กน้อยแล้วสะบัดเบาๆ สองสามครั้ง เลียนแบบท่าทีของภากรที่เธอเคยเห็น ไม่น่าเชื่อว่าจะได้ผล เพราะคนของภากรก้มหัวรับคำสั่งของเธอ รีบพาตัวปัตถ์พงษ์ออกไปพ้นสายตาทันที
บทล่าสุด
วิวาห์จองเวร บทที่ 07 คุณเป็นของผม ผมเป็นของคุณ [2]
“ใคร”[ต้นปาล์มครับ เพื่อนคาริสา]คาริสาเป็นอีกคนที่แค่ได้ยินชื่อ เขาก็รู้สึกไมเกรนจะขึ้น “เมา?”[ใช้คำว่าเละเทะจะเหมาะกว่าครับ]“แชร์โลเคชันมาก็แล้วกัน” สั่งเสียงเข้มแล้ววางสายด้วยความหงุดหงิด สมุทรเหลือบมองแวบหนึ่งเพราะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ไม่ค่อยจะสู้ดี“มองอะไร”[วุฒิรายงานว่าตอนนี้ปัตถ์พงษ์อยู่ที่ร้านคาราโอเกะแถวๆ ผับที่เราเจอกับคุณคริสครั้งแรกครับ]“ครั้งแรกที่โรงแรม”[ผับที่เจอครั้งแรกครับ] ภากรมองตาขวางใส่เมื่อถูกย้อน แต่เมื่อครู่เขาหัวร้อนจนไม่ทันฟังให้ดีเอง เห็นคนสนิทยิ้มแห้งแล้วได้แต่ถอนหายใจ ไม่รู้ทำไมเขาเป็นคนจ่ายเงินเดือน แต่คนของเขากลับดูเข้าข้างคนอื่นมากกว่า“ยังไม่รีบไปอีก!”[ครับๆ] สมุทรรับคำสั่งแล้วเร่งความเร็วของรถขึ้นทันทีภากรกำหมัดแน่น เขาสั่งให้คนจับตาดูปัตถ์พงษ์อยู่ตลอด แต่ทุกครั้งที่คนของเขารายงาน มักพบว่าสถานที่ที่มันอยู่ คือที่เดียวกันกับที่คาริสาอยู่เสมอ ครั้งนี้ก็เหมือนกันตอนนี้แม้จะยังไม่มั่นใจว่าเงินที่มันได้ไปจากภากานต์ทั้งหมดเป็นจำนวนเท่าไร แต่หลังจากนี้ไปมันจะไม่ได้อีกแม้แต่บาทเดียวสมุทรรู้จุดหมายปลายทางอยู่แล้ว แต่ภากรเพิ่งได้รับข้อความเป็นกา
วิวาห์จองเวร บทที่ 07 คุณเป็นของผม ผมเป็นของคุณ [1]
โรงพยาบาล“นายลองดูนี่แล้วกัน” ขนมผิงยื่นโทรศัพท์มือถือที่ค้นเจอจากใต้หมอนของภากานต์ให้เขาก่อนหน้านี้หนึ่งชั่วโมง พยาบาลเข้ามาทำความสะอาดห้องและเปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้กับภากานต์ตามปกติ แต่พบว่ามีโทรศัพท์ซุกอยู่ใต้หมอนหนึ่งเครื่องจึงรีบโทรบอกเธอ เธอโทรบอกภากรในทันที แต่ภากานต์ได้ยินเข้าจึงไม่พอใจ อาละวาดพังข้าวของในห้อง สุดท้ายจึงต้องฉีดยาคลายเครียดเพื่อทำให้เธอหลับ เหตุการณ์จึงสงบลงได้“ขอบใจ ผิงไปพักเถอะ เราอยู่กับกานต์เอง”“วันนี้เราอยู่เวรต่อน่ะ มีอะไรก็เรียกแล้วกัน”“ไม่ต้องพักเหรอ ไม่มีเวลานอนบ้างหรือไง”“ร้อนเงินน่ะสิ ไปนะ น้องกานต์เพิ่งได้ยาไป น่าจะตื่นอีกทีพรุ่งนี้ บอกเผื่อกรอยากกลับไปพัก ท่าทางกรดูง่วงกว่าเราเสียอีก” ขนมผิงพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไปภากรถอนหายใจหลังจากได้ยินเสียงปิดประตูห้อง ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟาแล้วเริ่มเปิดเช็กโทรศัพท์มือถือที่เขาเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันมาอยู่ใต้หมอนของภากานต์ได้อย่างไรรหัสปลดล็อกโทรศัพท์ของภากานต์คือสิ่งที่เขาไม่ต้องคาดเดา เพราะตัวเลขหกตัวที่เป็นแทบจะทั้งหมดของเธอคือวันเดือนปีเกิด เคยบอกให้เปลี่ยนแล้ว แต่เธอเคยชื่ออะ
วิวาห์จองเวร บทที่ 06 ไม่มีผัว ยังมีเพื่อน [4]
ตื๊ด~ยกโทรศัพท์ขึ้นมองหน้าจอแล้วรีบปาดน้ำตา“ฮัลโหล”[คืนนี้แกว่างไหม วันเกิดยัยปั้น มันชวนไปกินหมูกระทะ] แก้มหอมทำเสียงกระซิบกระซาบ น่าจะเพราะยังทำงานอยู่“ฉันไม่ค่อยสบายน่ะ”[อ้าว แกเป็นอะไรไหม หรือเมื่อคืน...]“เปล่า ไม่มีอะไร แค่นี้ก่อนนะแก ฝากเบิร์ดเดย์ยัยปั้นด้วย บอกมันว่าโอกาสหน้าฉันเลี้ยงเอง แต่วันนี้ปวดหัวว่ะ”[เออๆ หายไวๆ นะแก บาย]โชคดีที่แก้มหอมไม่ใช่คนเร้าหรืออะไรจึงยอมวางสายไปง่ายๆคาริสาปิดเครื่องทันที ดีดตัวเองขึ้นจากที่นอนแล้วเดินไปเปิดแมคบุ๊คทิ้งไว้ ก่อนจะเดินกลับมาเปิดตู้แขวน หยิบมาม่าคัพออกมาแกะฝาแล้วกดน้ำร้อนใส่ลงไปเพราะตั้งแต่เช้าที่กลับมาจากคอนโดของภากร เธอยังไม่ได้กินอะไร ตอนนั่งกินข้าวที่บ้านก็ได้แค่นั่งเขี่ย ตักใส่ปากไปคำหนึ่งก็กลืนแทบไม่ลง จนตอนนี้เริ่มรู้สึกแสบท้องแล้วมาม่าในถ้วยยังไม่ทันสุก อยู่ๆ ประตูห้องของเธอก็ถูกเปิดเข้ามาโดยภากร คาริสาช้อนตามมองเขาด้วยความตกใจ แต่พอเห็นคีย์การ์ดในมือเขาแล้วจะโทษใครได้นอกจากตัวเอง ผิดที่อ่อยเขาวันนั้น แต่พอเขาเล่นด้วยแล้วตัวเองดันคิดจริงจัง ลืมไปว่าเขาแค่เล่นด้วย“มาทำไมคะ” ภากรหยุดยืนอยู่ที่ฝั่งตรงกันข้ามกับที่เธ
วิวาห์จองเวร บทที่ 06 ไม่มีผัว ยังมีเพื่อน [3]
“ไอ้ตุลย์”ภากรเดินมาเจอพอดี แต่คาริสาก็ไม่ได้คิดจะหลบหน้าเขาตั้งแต่แรก ที่ดึงตุลามาหลบอยู่ตรงนี้เพราะต้องการได้ยินอะไรที่น่าจะช่วยให้เธอหาบทสรุปความสัมพันธ์ครั้งนี้ได้เร็วมากขึ้นเท่านั้นเองคาริสายิ้มให้ทั้งคู่ด้วยรอยยิ้มที่ดูเป็นปกติ และกำลังพยายามทำตัวให้เป็นปกติทั้งที่ใจสั่นระรัว ยิ้มให้ตุลาที่เหลือบมองเพราะอยากให้เขาทำตัวปกติเหมือนกัน“กูกำลังจะขึ้นไปพอดี”“ตุลย์ ตุลาเหรอ”“อืม ฉันเอง”ไหงกลายเป็นตุลากับเธอคนนั้นรู้จักกันเสียได้คาริสามองหางตาใส่ ตุลารีบฉีกยิ้มพร้อมกับยกมือขึ้นโอบไหล่เธอไว้อย่างคนร้อนตัว“กลับมาตั้งแต่เมื่อไร”“เพิ่งกลับมาได้ไม่กี่วันหรอก แล้วนี่เธอกับไอ้กร...”“เปล่าๆ เราแค่มาช่วยดูแลน้องกานต์น่ะ” เธอรีบปฏิเสธแล้วเว้นระยะห่างจากภากรในทันที“คิดว่ามีข่าวดีเสียอีก”“มึงมานานหรือยัง” ภากรถามแทรก น้ำเสียงแข็งกระด้างผิดไปจากที่พูดคุยกับพยาบาลพิเศษก่อนหน้านี้จนคาริสารู้สึกได้เทียบกันแล้ว ไม่ว่าจะน้ำเสียงหรือสายตา หากเป็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาคนนั้น เขาก็ดูอ่อนโยนกับเธอมากกว่าจริงๆ“เพิ่งถึง”“แล้วนี่...”“นี่น้องคริส แฟนฉันเอง น้องคริสครับ นี่พี่ขนมผิง เพื่อนพี่”
วิวาห์จองเวร บทที่ 06 ไม่มีผัว ยังมีเพื่อน [2]
“บอกพี่ได้ไหมเผื่อพี่ช่วยได้”“คริส...”“ถ้าไม่สบายใจจะเล่าก็ไม่เป็นไร แต่พี่อยู่ข้างเราเสมอนะ” ตุลารีบพูดแทรกเพราะไม่อยากให้เธอเล่าเพียงเพราะรู้สึกกดดัน คาริสาได้แต่ยิ้มขอบคุณเขาจากใจ“น้องสาวของคุณกร เคยคบกับปัตถ์ค่ะ”“ไอ้ปัตถ์เนี่ยนะ”“ค่ะ เหตุผลที่เธอฆ่าตัวตาย เป็นเพราะคุณกรเขาสั่งห้ามไม่ให้เธอพบกับปัตถ์อีก เพราะเขารู้ว่าปัตถ์กำลังจะแต่งงานกับคริส”“เดี๋ยวๆ นี่เราหมายความว่าน้องกานต์ก็ถูกไอ้ปัตถ์หลอกงั้นเหรอ”เธอพยักหน้ายืนยันคำตอบ เพราะไม่ว่าจะเธอหรือภากานต์ ต่างก็ถูกมันหลอกทั้งนั้น“ก่อนหน้านี้คริสรู้จักกับคุณกรเพราะเราต่างคนต่างมีความแค้นกับไอ้สารเลวปัตถ์ ก็เลยทำความจักกัน”“แต่เท่าที่พี่เห็นเมื่อวาน ก็เหมือนว่ามันกับเราจะใจตรงกันไม่ใช่เหรอ”คาริสายิ้มขื่นเพราะไม่ค่อยแน่ใจในคำตอบ หากถามเธอ เธอคิดว่าตัวเองรู้สึกดีกับเขา ส่วนหนึ่งเพราะทุกอย่างที่เขาทำให้ ทั้งคอยช่วยเหลือ คอยเตือนสติ ทำให้เธอผ่านช่วงเวลาแย่ๆ นั้นมาได้จริงๆ แต่เรื่องความรู้สึกของเขา เธอไม่แน่ใจเธอเคยบอกกับเขาว่าเธอไม่มีหัวใจจะรักเขา นั่นเพราะเธอไม่อยากให้ตัวเองหวั่นไหวไปกับเขาและสิ่งที่ตัดสินใจทำ จำได้ว่าเขาตอบเธ
วิวาห์จองเวร บทที่ 06 ไม่มีผัว ยังมีเพื่อน [1]
“คริส”“คะแม่”“อาหารไม่อร่อยเหรอลูก” แม่ถามยิ้มๆ เพราะเห็นเธอเอาแต่นั่งเขี่ยกับข้าวในจาน แต่ไม่ตักเข้าปากสักคำ“อร่อยค่ะ” ยิ้มแห้งแล้วตักข้าวใส่ปากคำแรกให้แม่สบายใจ กวาดสายตามองไปที่ทุกคนแล้วได้แต่ลอบถอนหายใจ บรรยากาศมื้อกลางวันวันนี้น่าอึดอัดตั้งแต่เห็นหน้าปัตถ์พงษ์แล้ว “ถ้าไม่อร่อยก็ไม่ต้องฝืน เดี๋ยวเสร็จเรื่องแล้วพี่พาไปหาอะไรอร่อยๆ กิน” ตุลาที่นั่งอยู่ข้างๆ กระซิบบอก เห็นเขาแล้วเธอก็จำต้องฝืนยิ้มอีกรอบ วันนี้นัดกันเอาไว้สามคน เธอ เขาและภากร แต่ภากรเพิ่งจะโทรมาบอกตุลาว่าเขามาไม่ได้ เหตุผลเพราะต้องรีบไปดูแลน้องสาวที่โรงพยาบาลส่วนเหตุผลที่เขาโทรบอกตุลา ไม่ได้บอกเธอตรงๆ ก็เพราะเธอไม่รับสายเขาวันนี้เธอออกจากคอนโดของเขาตั้งแต่เช้าตรู่ อาศัยช่วงเวลาที่เขาน่าจะเพิ่งนอนไปได้ไม่นานเพราะมั่นใจว่าเขาจะไม่ตื่นมารั้งหรือตั้งคำถามใส่เธอ หรือแม้แต่สั่งให้สมุทรขับรถมาส่งเธอเพราะเธอไม่อยากเสียเวลาและจะไม่ให้โอกาสเขาอีกแล้วเมื่อคืนนี้เป็นอีกครั้งที่เขาปล่อยให้เธอรอเก้อ ต่อให้เขาจะนั่งทำงานอยู่ข้างนอก ส่วนเธอนอนอยู่ในห้องนอน แต่จะต่างอะไรกับการปล่อยเธอทิ้งไว้ในห้องเพียงลำพังอย่างคืนแรก สุดท้าย
บางทีคุณอาจจะชอบ
สุดไขว่คว้าภรรยาคืนใจ
กิตติรวิชญ์69.9K viewsเมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์80.2K viewsเจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด123.7K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน304.3K viewsอลเวงรักเจ้าสาวของนายบัานไร่
ฟองน้ำทะเล89 viewsคืนร้อนกับประธานเกย์ฮอตเนิร์ด
บ้านเขมปัณณ์657 viewsบังเอิญเป็นผัวเธอ (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น27.5K viewsเมียไม่ปรารถนา
อัญญาณี16 views
