LOGINShare
ตอนที่ 73 เกินหน้าที่
Last Updated:
2025-05-27 08:45:17ในยามค่ำที่เงียบสงบ ภายในเรือนพักชั่วคราวของขุนนางผู้ดูแลการสร้างเขื่อน อาหมิงนั่งอยู่ใต้แสงตะเกียงที่สั่นไหวตามลม ท่ามกลางเสียงหรีดหริ่งยามราตรี เขาก้มมองเจ้านายที่ยังนอนหลับไร้สติจากพิษไข้ ใบหน้าแดงจัด ดวงตาหลับแน่น น้ำเสียงอ่อนแอในยามเพ้อยิ่งทำให้อาหมิงรู้สึกอึดอัดในใจ
เขาเห็นหลานซือหรูที่ยังคงวนเวียนมาดูแลเงียบๆ แม้ไม่ได้ทำสิ่งใดผิด แต่สายตาที่นางใช้มองเจ้านายของเขานั้นไม่อาจหลอกคนภายนอกได้อีกแล้ว
อาหมิงตัดสินใจเด็ดขาดในค่ำคืนนั้นหลังจากที่หลานซือหรูกลับไปแล้ว
“นายท่าน อภัยด้วย หากครั้งนี้ข้าทำเกินหน้าที่ แต่มิอาจนิ่งเฉยต่อไปได้แล้ว”
เขาเปิดหีบไม้ขนาดเล็ก หยิบกระดาษพู่กันขึ้นมา เขียนจดหมายด้วยลายมือรีบเร่ง แต่ยังคงความเคารพอ่อนน้อม
[ เรียนคุณหนูลู่ซือหนาน
ข้าขอเขียนจดหมายนี้โดยไม่ได้รับคำอนุญาตจากท่าน ด้วยความจำเป็นเร่งด่วน
ใต้เท้าเผิงล้มป่วยด้วยไข้ป่า ตั้งแต่เมื่อวานและอาการยังไม่ดีขึ้น ข้าน้อยเชื่อว่าสิ่งเดียวที่ทำให้เขาฟื้นตัวได้ คือการที่ท่านอยู่เคียงข้าง เขามักเอ่ยชื่อท่านในยามเ
Latest chapter
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 78 ใกล้สำเร็จ
ท่ามกลางเสียงทุบหิน ขุดดิน และโห่ร้องกำลังใจของชายฉกรรจ์ที่ช่วยกันสร้างเขื่อนอย่างแข็งขัน ริมฝั่งแม่น้ำในเขตเมืองเห่ยโจวกลับเต็มไปด้วยพลังแห่งความสามัคคีอย่างไม่เคยมีมาก่อนเหล่าสตรีทั้งชาวบ้านและผู้ติดตามขุนนาง ต่างร่วมแรงร่วมใจตั้งครัวสนามหุงหาอาหารจัดเสบียงไม่ขาดตกบกพร่องแต่ในยามที่ลู่ซือหนานเดินผ่านบริเวณรอบจุดพักชั่วคราว สิ่งที่ดึงความสนใจของนางกลับมิใช่กลิ่นหอมจากข้าวร้อนหรือน้ำแกงซดคล่องคอ หากแต่เป็นภาพของเหล่าเด็กน้อยที่นั่งเล่นดิน หัวเราะ ร้องไห้ และวิ่งไล่จับกันโดยไร้ผู้ดูแลลู่ซือหนานขมวดคิ้ว เฝ้ามองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจตรงไปยังจวนนายอำเภอเพื่อขอเข้าพบภายในห้องโถง นายอำเภอหลานพยักหน้าช้า ๆ หลังฟังคำเสนอของนาง“คุณหนูลู่คิดการณ์ลึกจริง ข้าเองก็สังเกตเห็นแต่ยังหาวิธีรับมือไม่ถนัด หากท่านยินดีจะเปิดสำนักศึกษาชั่วคราว ข้าย่อมให้การสนับสนุนเต็มที่”“ขอบคุณท่านนายอำเภอเจ้าค่ะ ข้าคิดเพียงว่า เด็กเหล่านี้ไม่ควรเสียเวลาเปล่าในยามเช่นนี้ อีกทั้งจะได้มีที่ปลอดภัย ไม่ต้องวิ่งเพ่นพ่านใกล้เขตก่อสร้าง”&ld
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 77 ร่วมทุกข์ร่วมสุข
ในยามค่ำสงบเงียบ ลู่ซือหนานนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือในห้องพักของนางที่จวนนายอำเภอ แสงไฟจากโคมกระดาษสีเหลืองนวลส่องกระทบปลายพู่กันที่กำลังเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยน นางเงยหน้าขึ้นนิดหนึ่ง สูดลมหายใจเข้าเบา ๆ เพื่อกลั้นความคิดถึงก่อนจะเขียนต่อด้วยลายมือเรียบร้อยและมั่นคง[ ถึงท่านพ่อท่านแม่ที่เคารพลูกซือหนานขอแจ้งให้ทราบว่า ข้าจะยังคงอยู่ที่เมืองเห่ยโจวต่อไปอีกระยะหนึ่ง เพื่อดูแลใต้เท้าเผิงผู้เป็นคู่หมั้นซึ่งยังอยู่ในช่วงพักฟื้นจากอาการป่วย แม้อาการจะดีขึ้นมากแล้ว แต่ข้ายังไม่วางใจ และต้องการอยู่เป็นกำลังใจแก่เขาจนกว่างานก่อสร้างเขื่อนจะแล้วเสร็จไม่ต้องเป็นกังวลไปเจ้าค่ะ ข้าพักอยู่ที่จวนนายอำเภอหลาน ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นและให้เกียรติเต็มที่ มิได้ลำบากอันใดเลย คุณหนูหลานก็มีไมตรีจิตดียิ่ง นับว่าเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งในต่างถิ่นข้าจะเขียนจดหมายกลับมาอย่างสม่ำเสมอ ขอให้ท่านพ่อท่านแม่รักษาสุขภาพ ด้วยความเคารพยิ่งซือหนาน ]เมื่อเขียนจบ นางเป่าให้หมึกแห้งก่อน
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 76 สิ่งที่ติดค้าง
แสงแดดยามเช้าอ่อนโยนสาดลอดผ่านหน้าต่างไม้ของเรือนพัก ใต้แสงนั้นลู่ซือหนานนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง เผิงเหยียนเฉิงที่ยังดูอิดโรยแต่เริ่มมีสีหน้าดีขึ้น ดวงตาของเขาค่อยๆ เปิดขึ้นพร้อมเสียงไอแผ่ว นางรีบวางชามน้ำสมุนไพรลง แล้วประคองเขาขึ้นอย่างเบามือ“ตื่นแล้วหรือ” เสียงของนางแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความห่วงใยเขามองหน้านางอย่างซาบซึ้ง ใบหน้าอ่อนล้าแต่แววตาเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น “ข้าทำให้เจ้าต้องลำบาก...ต้องมาถึงถิ่นกันดารเช่นนี้...”“หากเป็นท่าน ข้าจะลำบากแค่ไหนก็ไม่ลังเล” ลู่ซือหนานตอบเสียงหนักแน่น“อีกอย่าง ยานี้ข้าหอบมาจากตำรับเก่าแก่ที่ท่านแม่เคยใช้รักษาไข้ป่าให้ท่านพ่อ ชงยาทุกเช้าค่ำ ท่านจะหายแน่”เผิงเหยียนเฉิงพยักหน้าเบาๆ แม้จะอ่อนแรง แต่หัวใจก็อุ่นขึ้นจนรู้สึกว่ากำลังไข้กำลังลดลงทีละน้อยหลายวันมานี้ ลู่ซือหนานยังคงดูแลเขาไม่ขาด ทั้งช่วยเช็ดตัว ป้อนยา ป้อนโจ๊ก ทำให้เผิงเหยียนเฉิงค่อยๆ ฟื้นตัวขึ้นจนสามารถลุกนั่งได้ และพูดคุยได้ชัดเจนมากขึ้นเหล่าขุนนางที่ร่วมงานสร้างเขื่อนเมื่อมารู้ว่าสตรีผู
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 75 ขอยอมแพ้
ในยามใกล้รุ่ง กลิ่นสมุนไพรหอมอ่อนๆ คลุ้งอยู่ในอากาศ ข้างเตียงที่เผิงเหยียนเฉิงนอนอยู่ ลู่ซือหนานยังคงเฝ้าอยู่ไม่ห่าง นางกำลังจัดผ้าห่มให้เขาอย่างเบามือเผิงเหยียนเฉิงขมวดคิ้วเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาแม้จะยังพร่า แต่เมื่อมองเห็นหญิงสาวตรงหน้าอย่างชัดเจน ความยินดีก็ฉายชัดในแววตา“ซือหนาน…เจ้า…เจ้ามาจริงๆ” เสียงของเขาแหบพร่าแต่อ่อนโยน เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้นนางยิ้มบาง เอียงหน้ามองเขาแล้วกล่าวเย้าเบาๆ“ท่านดีใจ…หรือเสียใจกันแน่ มิใช่ว่ามีหญิงงามคอยมาเฝ้าเจ้าก่อนข้าหรือ”คำพูดที่กล่าวด้วยน้ำเสียงขี้เล่นทำให้ชายหนุ่มหน้าแดงจางๆ เขายกมืออย่างอ่อนแรงราวกับจะปฏิเสธ แล้วรีบพูดเสียงเบา“หาใช่เช่นนั้นไม่ ข้า…ข้ามิได้เต็มใจ…เพียงไม่รู้จะปฏิเสธน้ำใจนางอย่างไร ข้าไม่เคยคิดเกินเลย” ว่าแล้วเขาก็ไอแผ่วๆ ออกมา นางรีบประคองหมอนให้เขานั่งพิง แล้วยื่นถ้วยน้ำอุ่นให้เขาจิบอย่างอ่อนโยน“อย่าพูดมาก เจ้าพึ่งฟื้น นอนพักก่อนเถิด…โจ๊กกำลังต้ม อีกเดี๋ยวเสร็จข้
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 74 ดูแลคนป่วย
ที่เมืองเห่ยโจว ท้องฟ้าหม่นหมองราวกับสะท้อนความกังวลในจวนพักชั่วคราวของขุนนางผู้ดูแลโครงการเขื่อน น้ำฝนตกลงปรอยๆ ทำให้บรรยากาศยิ่งอึมครึมและเย็นเยียบในห้องพักซึ่งอยู่ด้านในสุดของเรือนเงียบสงบ เผิงเหยียนเฉิงนอนอยู่บนเตียงไม้เรียบง่าย ร่างกายผ่ายผอมไปจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าแดงจัดด้วยพิษไข้ ปลายหน้าผากมีผ้าเย็นชื้นวางอยู่ แต่อาการกลับไม่มีวี่แววจะดีขึ้นเลยอาหมิงนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง ดวงตาคล้ำคล้ายคนไม่ได้นอนหลายคืน เขาบีบน้ำผ้าใหม่แล้วเช็ดหน้าผากให้เจ้านายด้วยมือสั่นๆกลางวันยังพอรู้สึกตัวลุกกินข้าวกินยาได้เอง แต่กลางคืนไข้ขึ้นสูงจนเขากังวล“นายท่าน โปรดอดทนไว้เถิดขอรับ คุณหนูลู่กำลังจะมาถึงแล้ว…”น้ำเสียงของอาหมิงแผ่วเบาราวกับวิงวอน เขาเหลือบมองเงาร่างอีกคนที่เพิ่งเดินเข้าห้อง หลานซือหรู ในชุดงามเรียบแต่แฝงเสน่ห์ นางถือถ้วยยาอุ่นๆ ไว้ในมือ และส่งยิ้มอ่อนให้เมื่อเห็นอาหมิงมีสีหน้ากังวล“บ่าวคนนี้ช่างกังวลเสียจริง ดูนี่สิ ข้าใช้สมุนไพรจากเรือนหมอหลวงที่ข้าสั่งให้ส่งมาโดยเฉพาะ ใต้เท้าเผิงต้องหายวันหายคืนแน่”
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 73 เกินหน้าที่
ในยามค่ำที่เงียบสงบ ภายในเรือนพักชั่วคราวของขุนนางผู้ดูแลการสร้างเขื่อน อาหมิงนั่งอยู่ใต้แสงตะเกียงที่สั่นไหวตามลม ท่ามกลางเสียงหรีดหริ่งยามราตรี เขาก้มมองเจ้านายที่ยังนอนหลับไร้สติจากพิษไข้ ใบหน้าแดงจัด ดวงตาหลับแน่น น้ำเสียงอ่อนแอในยามเพ้อยิ่งทำให้อาหมิงรู้สึกอึดอัดในใจเขาเห็นหลานซือหรูที่ยังคงวนเวียนมาดูแลเงียบๆ แม้ไม่ได้ทำสิ่งใดผิด แต่สายตาที่นางใช้มองเจ้านายของเขานั้นไม่อาจหลอกคนภายนอกได้อีกแล้วอาหมิงตัดสินใจเด็ดขาดในค่ำคืนนั้นหลังจากที่หลานซือหรูกลับไปแล้ว“นายท่าน อภัยด้วย หากครั้งนี้ข้าทำเกินหน้าที่ แต่มิอาจนิ่งเฉยต่อไปได้แล้ว”เขาเปิดหีบไม้ขนาดเล็ก หยิบกระดาษพู่กันขึ้นมา เขียนจดหมายด้วยลายมือรีบเร่ง แต่ยังคงความเคารพอ่อนน้อม[ เรียนคุณหนูลู่ซือหนานข้าขอเขียนจดหมายนี้โดยไม่ได้รับคำอนุญาตจากท่าน ด้วยความจำเป็นเร่งด่วนใต้เท้าเผิงล้มป่วยด้วยไข้ป่า ตั้งแต่เมื่อวานและอาการยังไม่ดีขึ้น ข้าน้อยเชื่อว่าสิ่งเดียวที่ทำให้เขาฟื้นตัวได้ คือการที่ท่านอยู่เคียงข้าง เขามักเอ่ยชื่อท่านในยามเ
You may also like
ท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่122.9K viewsครูสาวข้ามมิติกับท่านอ๋องปากแข็ง
ชาไทยเย็น9.8K viewsย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์64.7K viewsชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล507.2K viewsภรรยาเปลี่ยนชะตา
ไห่ถาง195 viewsเมื่อสตรีเช่นข้าขโมยดวงจ้าวมังกร
อิ่น เยว่930 viewsข้าน้อยขอเป็นติ่งพระรอง
Luffy.g711 viewsวาสนานี้เป็นของข้า
วอลจู687 views
