LOGINShare
ตอนที่ 73 เกินหน้าที่
Last Updated:
2025-05-27 08:45:17ในยามค่ำที่เงียบสงบ ภายในเรือนพักชั่วคราวของขุนนางผู้ดูแลการสร้างเขื่อน อาหมิงนั่งอยู่ใต้แสงตะเกียงที่สั่นไหวตามลม ท่ามกลางเสียงหรีดหริ่งยามราตรี เขาก้มมองเจ้านายที่ยังนอนหลับไร้สติจากพิษไข้ ใบหน้าแดงจัด ดวงตาหลับแน่น น้ำเสียงอ่อนแอในยามเพ้อยิ่งทำให้อาหมิงรู้สึกอึดอัดในใจ
เขาเห็นหลานซือหรูที่ยังคงวนเวียนมาดูแลเงียบๆ แม้ไม่ได้ทำสิ่งใดผิด แต่สายตาที่นางใช้มองเจ้านายของเขานั้นไม่อาจหลอกคนภายนอกได้อีกแล้ว
อาหมิงตัดสินใจเด็ดขาดในค่ำคืนนั้นหลังจากที่หลานซือหรูกลับไปแล้ว
“นายท่าน อภัยด้วย หากครั้งนี้ข้าทำเกินหน้าที่ แต่มิอาจนิ่งเฉยต่อไปได้แล้ว”
เขาเปิดหีบไม้ขนาดเล็ก หยิบกระดาษพู่กันขึ้นมา เขียนจดหมายด้วยลายมือรีบเร่ง แต่ยังคงความเคารพอ่อนน้อม
[ เรียนคุณหนูลู่ซือหนาน
ข้าขอเขียนจดหมายนี้โดยไม่ได้รับคำอนุญาตจากท่าน ด้วยความจำเป็นเร่งด่วน
ใต้เท้าเผิงล้มป่วยด้วยไข้ป่า ตั้งแต่เมื่อวานและอาการยังไม่ดีขึ้น ข้าน้อยเชื่อว่าสิ่งเดียวที่ทำให้เขาฟื้นตัวได้ คือการที่ท่านอยู่เคียงข้าง เขามักเอ่ยชื่อท่านในยามเ
Latest chapter
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 76 สิ่งที่ติดค้าง
แสงแดดยามเช้าอ่อนโยนสาดลอดผ่านหน้าต่างไม้ของเรือนพัก ใต้แสงนั้นลู่ซือหนานนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง เผิงเหยียนเฉิงที่ยังดูอิดโรยแต่เริ่มมีสีหน้าดีขึ้น ดวงตาของเขาค่อยๆ เปิดขึ้นพร้อมเสียงไอแผ่ว นางรีบวางชามน้ำสมุนไพรลง แล้วประคองเขาขึ้นอย่างเบามือ“ตื่นแล้วหรือ” เสียงของนางแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความห่วงใยเขามองหน้านางอย่างซาบซึ้ง ใบหน้าอ่อนล้าแต่แววตาเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น “ข้าทำให้เจ้าต้องลำบาก...ต้องมาถึงถิ่นกันดารเช่นนี้...”“หากเป็นท่าน ข้าจะลำบากแค่ไหนก็ไม่ลังเล” ลู่ซือหนานตอบเสียงหนักแน่น“อีกอย่าง ยานี้ข้าหอบมาจากตำรับเก่าแก่ที่ท่านแม่เคยใช้รักษาไข้ป่าให้ท่านพ่อ ชงยาทุกเช้าค่ำ ท่านจะหายแน่”เผิงเหยียนเฉิงพยักหน้าเบาๆ แม้จะอ่อนแรง แต่หัวใจก็อุ่นขึ้นจนรู้สึกว่ากำลังไข้กำลังลดลงทีละน้อยหลายวันมานี้ ลู่ซือหนานยังคงดูแลเขาไม่ขาด ทั้งช่วยเช็ดตัว ป้อนยา ป้อนโจ๊ก ทำให้เผิงเหยียนเฉิงค่อยๆ ฟื้นตัวขึ้นจนสามารถลุกนั่งได้ และพูดคุยได้ชัดเจนมากขึ้นเหล่าขุนนางที่ร่วมงานสร้างเขื่อนเมื่อมารู้ว่าสตรีผู
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 75 ขอยอมแพ้
ในยามใกล้รุ่ง กลิ่นสมุนไพรหอมอ่อนๆ คลุ้งอยู่ในอากาศ ข้างเตียงที่เผิงเหยียนเฉิงนอนอยู่ ลู่ซือหนานยังคงเฝ้าอยู่ไม่ห่าง นางกำลังจัดผ้าห่มให้เขาอย่างเบามือเผิงเหยียนเฉิงขมวดคิ้วเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาแม้จะยังพร่า แต่เมื่อมองเห็นหญิงสาวตรงหน้าอย่างชัดเจน ความยินดีก็ฉายชัดในแววตา“ซือหนาน…เจ้า…เจ้ามาจริงๆ” เสียงของเขาแหบพร่าแต่อ่อนโยน เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้นนางยิ้มบาง เอียงหน้ามองเขาแล้วกล่าวเย้าเบาๆ“ท่านดีใจ…หรือเสียใจกันแน่ มิใช่ว่ามีหญิงงามคอยมาเฝ้าเจ้าก่อนข้าหรือ”คำพูดที่กล่าวด้วยน้ำเสียงขี้เล่นทำให้ชายหนุ่มหน้าแดงจางๆ เขายกมืออย่างอ่อนแรงราวกับจะปฏิเสธ แล้วรีบพูดเสียงเบา“หาใช่เช่นนั้นไม่ ข้า…ข้ามิได้เต็มใจ…เพียงไม่รู้จะปฏิเสธน้ำใจนางอย่างไร ข้าไม่เคยคิดเกินเลย” ว่าแล้วเขาก็ไอแผ่วๆ ออกมา นางรีบประคองหมอนให้เขานั่งพิง แล้วยื่นถ้วยน้ำอุ่นให้เขาจิบอย่างอ่อนโยน“อย่าพูดมาก เจ้าพึ่งฟื้น นอนพักก่อนเถิด…โจ๊กกำลังต้ม อีกเดี๋ยวเสร็จข้
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 74 ดูแลคนป่วย
ที่เมืองเห่ยโจว ท้องฟ้าหม่นหมองราวกับสะท้อนความกังวลในจวนพักชั่วคราวของขุนนางผู้ดูแลโครงการเขื่อน น้ำฝนตกลงปรอยๆ ทำให้บรรยากาศยิ่งอึมครึมและเย็นเยียบในห้องพักซึ่งอยู่ด้านในสุดของเรือนเงียบสงบ เผิงเหยียนเฉิงนอนอยู่บนเตียงไม้เรียบง่าย ร่างกายผ่ายผอมไปจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด ใบหน้าแดงจัดด้วยพิษไข้ ปลายหน้าผากมีผ้าเย็นชื้นวางอยู่ แต่อาการกลับไม่มีวี่แววจะดีขึ้นเลยอาหมิงนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง ดวงตาคล้ำคล้ายคนไม่ได้นอนหลายคืน เขาบีบน้ำผ้าใหม่แล้วเช็ดหน้าผากให้เจ้านายด้วยมือสั่นๆกลางวันยังพอรู้สึกตัวลุกกินข้าวกินยาได้เอง แต่กลางคืนไข้ขึ้นสูงจนเขากังวล“นายท่าน โปรดอดทนไว้เถิดขอรับ คุณหนูลู่กำลังจะมาถึงแล้ว…”น้ำเสียงของอาหมิงแผ่วเบาราวกับวิงวอน เขาเหลือบมองเงาร่างอีกคนที่เพิ่งเดินเข้าห้อง หลานซือหรู ในชุดงามเรียบแต่แฝงเสน่ห์ นางถือถ้วยยาอุ่นๆ ไว้ในมือ และส่งยิ้มอ่อนให้เมื่อเห็นอาหมิงมีสีหน้ากังวล“บ่าวคนนี้ช่างกังวลเสียจริง ดูนี่สิ ข้าใช้สมุนไพรจากเรือนหมอหลวงที่ข้าสั่งให้ส่งมาโดยเฉพาะ ใต้เท้าเผิงต้องหายวันหายคืนแน่”
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 73 เกินหน้าที่
ในยามค่ำที่เงียบสงบ ภายในเรือนพักชั่วคราวของขุนนางผู้ดูแลการสร้างเขื่อน อาหมิงนั่งอยู่ใต้แสงตะเกียงที่สั่นไหวตามลม ท่ามกลางเสียงหรีดหริ่งยามราตรี เขาก้มมองเจ้านายที่ยังนอนหลับไร้สติจากพิษไข้ ใบหน้าแดงจัด ดวงตาหลับแน่น น้ำเสียงอ่อนแอในยามเพ้อยิ่งทำให้อาหมิงรู้สึกอึดอัดในใจเขาเห็นหลานซือหรูที่ยังคงวนเวียนมาดูแลเงียบๆ แม้ไม่ได้ทำสิ่งใดผิด แต่สายตาที่นางใช้มองเจ้านายของเขานั้นไม่อาจหลอกคนภายนอกได้อีกแล้วอาหมิงตัดสินใจเด็ดขาดในค่ำคืนนั้นหลังจากที่หลานซือหรูกลับไปแล้ว“นายท่าน อภัยด้วย หากครั้งนี้ข้าทำเกินหน้าที่ แต่มิอาจนิ่งเฉยต่อไปได้แล้ว”เขาเปิดหีบไม้ขนาดเล็ก หยิบกระดาษพู่กันขึ้นมา เขียนจดหมายด้วยลายมือรีบเร่ง แต่ยังคงความเคารพอ่อนน้อม[ เรียนคุณหนูลู่ซือหนานข้าขอเขียนจดหมายนี้โดยไม่ได้รับคำอนุญาตจากท่าน ด้วยความจำเป็นเร่งด่วนใต้เท้าเผิงล้มป่วยด้วยไข้ป่า ตั้งแต่เมื่อวานและอาการยังไม่ดีขึ้น ข้าน้อยเชื่อว่าสิ่งเดียวที่ทำให้เขาฟื้นตัวได้ คือการที่ท่านอยู่เคียงข้าง เขามักเอ่ยชื่อท่านในยามเ
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 72 ไข้ป่า
เช้าวันหนึ่งในเจียงเฉิน แดดอ่อนยามสายส่องลอดหน้าต่างเรือนสกุลลู่ ลู่ซือหนานนั่งอยู่ตรงศาลาเล็กในสวนเสี่ยวหลานเร่งฝีเท้าเข้ามา ท่าทางตื่นเต้นแต่แฝงด้วยความประหลาดใจ“คุณหนูเจ้าคะ!” เสียงนางเรียกพร้อมค้อมกายลู่ซือหนานเงยหน้าขึ้นจากสมุดปักผ้า พลางเอ่ยด้วยเสียงอ่อนโยน “มีอะไรหรือเสี่ยวหลาน”เสี่ยวหลานสบตานางแล้วเอ่ยเสียงเบาลงเล็กน้อย “ข่าวจากในเมืองเจ้าค่ะ ได้ความว่า ไป๋ซื่ออันให้อนุหลิวออกจากเรือนไปแล้วเจ้าค่ะ”“เขาไล่นาง” ลู่ซือหนานขมวดคิ้วเล็กน้อย“เจ้าค่ะ เขาจะให้สตรีอีกคนที่พากลับมาจากต่างเมืองเข้ามาแทน ท่าทางจะเอามาแต่งเป็นอนุโดยไม่สนใจอะไรเลย” เสี่ยวหลานเบะปากอย่างไม่พอใจ“บุรุษผู้นี้มิได้เปลี่ยนเลยแม้แต่น้อย” ลู่ซือหนานถอนหายใจยาว เสี่ยวหลานรีบเสริมด้วยน้ำเสียงแฝงความแปลกใจ“แต่แม่นางหลิวกลับมิได้ร้องไห้หรือเสียใจเลยเจ้าค่ะ กลับดูสงบอย่างคาดไม่ถึง ได้ยินว่านางจะเดินทางไปเมืองหลวงในอีกไม่กี่วัน”“เมืองหลวงหรือ” ลู่ซือหนานเลิกคิ้วเล็กน้อย“เจ้าค่ะ ได้ยินมาว่านางตั้งใจจะไปเริ่มต้นใหม่ มองหาโอกาสทำกิจการเล
สยบรักยอดบัณฑิต ตอนที่ 71 สร้างความหวัง
หลานซือหรูยังคงมาที่ค่ายพักอย่างสม่ำเสมอเช่นเคย แต่ในช่วงหลังๆ นางเริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อย ท่าทางดูเอาใจใส่เผิงเหยียนเฉิงเป็นพิเศษ แม้จะยังดูไม่โจ่งแจ้งนักขุนนางหนุ่มบางคนเริ่มหยอกเย้ากันเบาๆ“ข้าว่าคุณหนูหลานดูจะมอบน้ำใจให้ใต้เท้าเผิงเป็นพิเศษนะ ท่านสังเกตหรือไม่”“ก็เห็นว่านางแบ่งน้ำชาให้ทุกคนเท่าเทียมกันมิใช่หรือ” อีกคนหัวเราะ“เอาเถิด คนฉลาดก็ดูออกอยู่ดี…”แม้ไม่มีใครกล้าพูดอะไรต่อหน้าหลานซือหรู แต่น้ำเสียงและสายตาที่มองเผิงเหยียนเฉิง เริ่มเต็มไปด้วยการหยอกเย้าเบาๆ ยามพบกันบนโต๊ะสนทนาในตอนค่ำกระทั่งวันหนึ่ง อาหมิงสังเกตเห็นว่าหลานซือหรูแอบมองใต้เท้าหนุ่มนานเป็นพิเศษ ทั้งยังตั้งใจนำน้ำล้างหน้ามาให้ด้วยตนเองแทนที่จะใช้คนรับใช้ตามปกติ เขาจึงทนไม่ไหว เดินเข้ามาหาเจ้านายหลังเสร็จงานในตอนค่ำ“นายท่าน ข้ามีเรื่องอยากจะถาม” อาหมิงพูดเสียงเบาเมื่อทั้งสองยืนอยู่หลังเรือนพักชั่วคราวเผิงเหยียนเฉิงหันไปมอง “มีอะไรหรือ อาหมิง”“ท่าน ไม่รู้ตัวเลยหรือขอรับ ว่าคุณหนูหลานเริ่มแสดงท่าทีมีใจต่อท่านน่ะ” คำพูดนั้นทำให้เผิงเหยียนเฉิงชะงัก
You may also like
สามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ20.0K viewsยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน413.4K viewsชายชั่วหนีวิวาห์ ข้าหรือจะยอมเป็นม่ายขันหมาก
มู่อวิ๋นเฉิง56.3K viewsทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น26.8K viewsนางร้ายเช่นข้าหมายครองคู่กับพระรอง
กระเรียนขาว1.3K viewsหยกลิขิตรัก
ไป๋เฉิน (白辰)48 viewsจองจำรักร้าย
l3oonm@1.7K viewsตกหลุมรักแม่สื่อตัวร้าย
l3oonm@1.3K views
