Beranda / รักโบราณ / สยบรักยอดบัณฑิต / ตอนที่ 78 ใกล้สำเร็จ

Share

ตอนที่ 78 ใกล้สำเร็จ

last update Terakhir Diperbarui: 2025-05-29 08:49:30

ท่ามกลางเสียงทุบหิน ขุดดิน และโห่ร้องกำลังใจของชายฉกรรจ์ที่ช่วยกันสร้างเขื่อนอย่างแข็งขัน ริมฝั่งแม่น้ำในเขตเมืองเห่ยโจวกลับเต็มไปด้วยพลังแห่งความสามัคคีอย่างไม่เคยมีมาก่อน

เหล่าสตรีทั้งชาวบ้านและผู้ติดตามขุนนาง ต่างร่วมแรงร่วมใจตั้งครัวสนามหุงหาอาหารจัดเสบียงไม่ขาดตกบกพร่อง

แต่ในยามที่ลู่ซือหนานเดินผ่านบริเวณรอบจุดพักชั่วคราว สิ่งที่ดึงความสนใจของนางกลับมิใช่กลิ่นหอมจากข้าวร้อนหรือน้ำแกงซดคล่องคอ หากแต่เป็นภาพของเหล่าเด็กน้อยที่นั่งเล่นดิน หัวเราะ ร้องไห้ และวิ่งไล่จับกันโดยไร้ผู้ดูแล

ลู่ซือหนานขมวดคิ้ว เฝ้ามองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจตรงไปยังจวนนายอำเภอเพื่อขอเข้าพบ

ภายในห้องโถง นายอำเภอหลานพยักหน้าช้า ๆ หลังฟังคำเสนอของนาง

“คุณหนูลู่คิดการณ์ลึกจริง ข้าเองก็สังเกตเห็นแต่ยังหาวิธีรับมือไม่ถนัด หากท่านยินดีจะเปิดสำนักศึกษาชั่วคราว ข้าย่อมให้การสนับสนุนเต็มที่”

“ขอบคุณท่านนายอำเภอเจ้าค่ะ ข้าคิดเพียงว่า เด็กเหล่านี้ไม่ควรเสียเวลาเปล่าในยามเช่นนี้ อีกทั้งจะได้มีที่ปลอดภัย ไม่ต้องวิ่งเพ่นพ่านใกล้เขตก่อสร้าง”

&ld

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • สยบรักยอดบัณฑิต   ตอนที่ 80 หาลูกเขย

    ณ ห้องโถงตะวันออกของจวนเสนาบดีโจวในเมืองหลวง ซึ่งมักใช้เป็นสถานที่รับรองแขกคนสำคัญ วันนี้กลับจัดวางโต๊ะกลมตัวเล็กและพรมผืนงามคลุมพื้น เสนาบดีโจวเสวี่ยนั่งอยู่เบื้องหน้า แต่งกายด้วยชุดผ้าแพรเนื้อละเอียดสีหม่น ข้างกายมีบ่าวผู้ภักดีคอยรินชาชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามคือ ซ่งจื่ออวี้ ผู้สอบได้อันดับปังเหยี่ยน ในการสอบจอหงวนที่ผ่านมา รูปร่างสูงสมส่วน ท่าทางสงบนิ่ง แม้ยังเยาว์วัยแต่แววตาคมลึกคล้ายคนผ่านโลกมากพอ เขาสวมชุดขุนนางชั้นต้นของปลัดอำเภอเมืองตุนโจว สีเขียวเข้มปักดิ้นเงินสะอาดเรียบร้อยหลังรินชาให้แขก เสนาบดีโจวจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำ“ซ่งจื่ออวี้ เจ้าเป็นบัณฑิตผู้มากฝีมือ อายุยังน้อยแต่สอบได้ถึงปังเหยี่ยน ขณะนี้รับราชการอยู่ที่ตุนโจว ถือว่าอนาคตไกลนัก”ซ่งจื่ออวี้ยกมือคารวะ “ขอบพระคุณใต้เท้าที่เมตตา ข้ายังต้องศึกษางานอีกมาก”“ด้วยสติปัญญาและจริยธรรมเช่นเจ้า หากมีผู้เกื้อหนุน ย่อมสามารถไต่เต้าขึ้นได้อย่างมั่นคง” โจวเสวี่ยยิ้มน้อยๆ แล้วกล่าวต่อโดยไม่อ้อมค้อม“บุตรีข้า จิงหยู แม

  • สยบรักยอดบัณฑิต   ตอนที่ 79 คุณงามความดี

    ท้องฟ้ายังคงปกคลุมด้วยเมฆฝน แต่แสงอาทิตย์ยามสายก็ยังส่องลอดลงมาทาบผืนดินที่กลายเป็นเขตก่อสร้างขนาดใหญ่ที่ใกล้เสร็จสมบูรณ์บริเวณเขื่อน เหล่าช่างฝีมือและชาวบ้านต่างเร่งมือ ช่วยกันขนหิน บดดิน ถมแนวเสริมกำแพงป้องกันน้ำ ผ้าผูกศีรษะเปียกเหงื่อแต่แววตากลับเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่น เผิงเหยียนเฉิงยืนกำกับการงานโดยมีขุนนางผู้ติดตามและหัวหน้าช่างรายงานอย่างต่อเนื่อง“อีกสิบวันก็คงแล้วเสร็จ ขอรับ ใต้เท้าเผิง”“ดีมาก ตรวจสอบฝั่งเหนือให้ถี่ถ้วน หากมีรอยรั่วต้องแก้ทันที”ทางฝั่งลานที่เป็นสำนักศึกษาชั่วคราว ลู่ซือหนานในชุดเสื้อผ้าธรรมดาแต่สะอาดตา กำลังเล่านิทานที่แฝงด้วยคติสอนใจ เด็ก ๆ ตั้งใจฟังนางสอนอย่างมีชีวิตชีวา เสียงหัวเราะค่อยๆ ดังขึ้นท่ามกลางเสียงก่อสร้างที่ดังลั่นอยู่ไกล ๆ“จากนิทานที่ข้าเล่า ความกล้าหาญต้องใช้ให้ถูกทาง กล้าหาญทำในสิ่งที่ดี จำไว้นะเจ้าทั้งหลาย หากมีความรู้แล้ว ก็ต้องใช้ความกล้าหาญเพื่อสิ่งที่ดี”“ขอรับ/เจ้าค่ะ!” เสียงเด็กน้อยตอบอย่างพร้อมเพรียงข่าวความทุ่มเทของเผิงเหยียนเฉิงและลู่ซือหนานในเมืองเห่ยโจว ไม่อา

  • สยบรักยอดบัณฑิต   ตอนที่ 78 ใกล้สำเร็จ

    ท่ามกลางเสียงทุบหิน ขุดดิน และโห่ร้องกำลังใจของชายฉกรรจ์ที่ช่วยกันสร้างเขื่อนอย่างแข็งขัน ริมฝั่งแม่น้ำในเขตเมืองเห่ยโจวกลับเต็มไปด้วยพลังแห่งความสามัคคีอย่างไม่เคยมีมาก่อนเหล่าสตรีทั้งชาวบ้านและผู้ติดตามขุนนาง ต่างร่วมแรงร่วมใจตั้งครัวสนามหุงหาอาหารจัดเสบียงไม่ขาดตกบกพร่องแต่ในยามที่ลู่ซือหนานเดินผ่านบริเวณรอบจุดพักชั่วคราว สิ่งที่ดึงความสนใจของนางกลับมิใช่กลิ่นหอมจากข้าวร้อนหรือน้ำแกงซดคล่องคอ หากแต่เป็นภาพของเหล่าเด็กน้อยที่นั่งเล่นดิน หัวเราะ ร้องไห้ และวิ่งไล่จับกันโดยไร้ผู้ดูแลลู่ซือหนานขมวดคิ้ว เฝ้ามองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจตรงไปยังจวนนายอำเภอเพื่อขอเข้าพบภายในห้องโถง นายอำเภอหลานพยักหน้าช้า ๆ หลังฟังคำเสนอของนาง“คุณหนูลู่คิดการณ์ลึกจริง ข้าเองก็สังเกตเห็นแต่ยังหาวิธีรับมือไม่ถนัด หากท่านยินดีจะเปิดสำนักศึกษาชั่วคราว ข้าย่อมให้การสนับสนุนเต็มที่”“ขอบคุณท่านนายอำเภอเจ้าค่ะ ข้าคิดเพียงว่า เด็กเหล่านี้ไม่ควรเสียเวลาเปล่าในยามเช่นนี้ อีกทั้งจะได้มีที่ปลอดภัย ไม่ต้องวิ่งเพ่นพ่านใกล้เขตก่อสร้าง”&ld

  • สยบรักยอดบัณฑิต   ตอนที่ 77 ร่วมทุกข์ร่วมสุข

    ในยามค่ำสงบเงียบ ลู่ซือหนานนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือในห้องพักของนางที่จวนนายอำเภอ แสงไฟจากโคมกระดาษสีเหลืองนวลส่องกระทบปลายพู่กันที่กำลังเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยน นางเงยหน้าขึ้นนิดหนึ่ง สูดลมหายใจเข้าเบา ๆ เพื่อกลั้นความคิดถึงก่อนจะเขียนต่อด้วยลายมือเรียบร้อยและมั่นคง[ ถึงท่านพ่อท่านแม่ที่เคารพลูกซือหนานขอแจ้งให้ทราบว่า ข้าจะยังคงอยู่ที่เมืองเห่ยโจวต่อไปอีกระยะหนึ่ง เพื่อดูแลใต้เท้าเผิงผู้เป็นคู่หมั้นซึ่งยังอยู่ในช่วงพักฟื้นจากอาการป่วย แม้อาการจะดีขึ้นมากแล้ว แต่ข้ายังไม่วางใจ และต้องการอยู่เป็นกำลังใจแก่เขาจนกว่างานก่อสร้างเขื่อนจะแล้วเสร็จไม่ต้องเป็นกังวลไปเจ้าค่ะ ข้าพักอยู่ที่จวนนายอำเภอหลาน ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นและให้เกียรติเต็มที่ มิได้ลำบากอันใดเลย คุณหนูหลานก็มีไมตรีจิตดียิ่ง นับว่าเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งในต่างถิ่นข้าจะเขียนจดหมายกลับมาอย่างสม่ำเสมอ ขอให้ท่านพ่อท่านแม่รักษาสุขภาพ ด้วยความเคารพยิ่งซือหนาน ]เมื่อเขียนจบ นางเป่าให้หมึกแห้งก่อน

  • สยบรักยอดบัณฑิต   ตอนที่ 76 สิ่งที่ติดค้าง

    แสงแดดยามเช้าอ่อนโยนสาดลอดผ่านหน้าต่างไม้ของเรือนพัก ใต้แสงนั้นลู่ซือหนานนั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง เผิงเหยียนเฉิงที่ยังดูอิดโรยแต่เริ่มมีสีหน้าดีขึ้น ดวงตาของเขาค่อยๆ เปิดขึ้นพร้อมเสียงไอแผ่ว นางรีบวางชามน้ำสมุนไพรลง แล้วประคองเขาขึ้นอย่างเบามือ“ตื่นแล้วหรือ” เสียงของนางแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความห่วงใยเขามองหน้านางอย่างซาบซึ้ง ใบหน้าอ่อนล้าแต่แววตาเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น “ข้าทำให้เจ้าต้องลำบาก...ต้องมาถึงถิ่นกันดารเช่นนี้...”“หากเป็นท่าน ข้าจะลำบากแค่ไหนก็ไม่ลังเล” ลู่ซือหนานตอบเสียงหนักแน่น“อีกอย่าง ยานี้ข้าหอบมาจากตำรับเก่าแก่ที่ท่านแม่เคยใช้รักษาไข้ป่าให้ท่านพ่อ ชงยาทุกเช้าค่ำ ท่านจะหายแน่”เผิงเหยียนเฉิงพยักหน้าเบาๆ แม้จะอ่อนแรง แต่หัวใจก็อุ่นขึ้นจนรู้สึกว่ากำลังไข้กำลังลดลงทีละน้อยหลายวันมานี้ ลู่ซือหนานยังคงดูแลเขาไม่ขาด ทั้งช่วยเช็ดตัว ป้อนยา ป้อนโจ๊ก ทำให้เผิงเหยียนเฉิงค่อยๆ ฟื้นตัวขึ้นจนสามารถลุกนั่งได้ และพูดคุยได้ชัดเจนมากขึ้นเหล่าขุนนางที่ร่วมงานสร้างเขื่อนเมื่อมารู้ว่าสตรีผู

  • สยบรักยอดบัณฑิต   ตอนที่ 75 ขอยอมแพ้

    ในยามใกล้รุ่ง กลิ่นสมุนไพรหอมอ่อนๆ คลุ้งอยู่ในอากาศ ข้างเตียงที่เผิงเหยียนเฉิงนอนอยู่ ลู่ซือหนานยังคงเฝ้าอยู่ไม่ห่าง นางกำลังจัดผ้าห่มให้เขาอย่างเบามือเผิงเหยียนเฉิงขมวดคิ้วเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ดวงตาแม้จะยังพร่า แต่เมื่อมองเห็นหญิงสาวตรงหน้าอย่างชัดเจน ความยินดีก็ฉายชัดในแววตา“ซือหนาน…เจ้า…เจ้ามาจริงๆ” เสียงของเขาแหบพร่าแต่อ่อนโยน เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เอ่อล้นนางยิ้มบาง เอียงหน้ามองเขาแล้วกล่าวเย้าเบาๆ“ท่านดีใจ…หรือเสียใจกันแน่ มิใช่ว่ามีหญิงงามคอยมาเฝ้าเจ้าก่อนข้าหรือ”คำพูดที่กล่าวด้วยน้ำเสียงขี้เล่นทำให้ชายหนุ่มหน้าแดงจางๆ เขายกมืออย่างอ่อนแรงราวกับจะปฏิเสธ แล้วรีบพูดเสียงเบา“หาใช่เช่นนั้นไม่ ข้า…ข้ามิได้เต็มใจ…เพียงไม่รู้จะปฏิเสธน้ำใจนางอย่างไร ข้าไม่เคยคิดเกินเลย” ว่าแล้วเขาก็ไอแผ่วๆ ออกมา นางรีบประคองหมอนให้เขานั่งพิง แล้วยื่นถ้วยน้ำอุ่นให้เขาจิบอย่างอ่อนโยน“อย่าพูดมาก เจ้าพึ่งฟื้น นอนพักก่อนเถิด…โจ๊กกำลังต้ม อีกเดี๋ยวเสร็จข้

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status