บทที่ 7.2 กลับบ้านเดิมไปรังแกคน

เดินทางราวครึ่งชั่วยามก็มาถึงจวนตระกูลเจียงแล้ว ไม่รู้ว่าเจียงเยี่ยนฟางจำต้องขอบคุณบ้านเดิมหรือไม่ ที่ยอมส่งรถม้าสมฐานะมาให้

อีกทั้งนางยังรู้อยู่แล้วว่า พ่อบ้านโจวได้นำคนติดตามมาด้วยสองคน คนหนึ่งขับรถม้าให้ ทว่าอีกคนได้หายไปตั้งแต่นางก้าวขาขึ้นรถม้ามาแล้ว แถมระหว่างทางคนขับรถม้าก็แสนใจเย็น พานางขับช้าเสียยิ่งกว่าเดิน ดูก็รู้ว่ากำลังถ่วงเวลารอให้บ่าวอีกคนไปแจ้งฮูหยินเจียงว่า ท่านอ๋องไม่ได้มาด้วยกันกับนาง

เมื่อเดินลงมาจากรถม้าได้ไม่ถึงสิบก้าว เจียงเยี่ยนฟางก็หันไปพูดกับพ่อบ้านโจวว่า "พ่อบ้านโจว เหมือนข้าจะลืมของไว้ที่รถม้า เป็นขนมที่ข้าตื่นมาทำเพื่อนำมามอบให้ท่านแม่โดยเฉพาะ รบกวนท่านเดินกลับไปเอาให้หน่อยได้หรือไม่ พอดีข้ารู้สึกไม่ค่อยสบาย ต้องมีเจินเจินคอยช่วยประคอง จึงไม่สะดวกที่จะใช้นางไปหยิบให้"

"..." พ่อบ้านโจวลังเล แต่ตอนที่เห็นคุณหนูใหญ่เจียงเดินลงมาจากรถม้า ข้างกายก็มีสาวใช้คอยประคองอยู่ก่อนแล้ว แถมนางยังดูหน้าซีดเซียวเสียงสั่น อีกอย่างก่อนวันมงคลก็เคยได้เห็นนางถูกฮูหยินเจียงข่มเหงรังแกมาแล้วกับตา เจ้าตัวก็ได้นั่งให้อีกฝ่ายรังแก ไม่ได้ตอบโต้แม้สักนิด ดูท่าแล้วเวลานี้นางคงไม่ได้โก