Se connecterShare
บทที่ 7.5 คู่รักข้าวใหม่ปลามัน
Dernière mise à jour:
2025-08-04 08:11:43
Latest chapter
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 7.5 คู่รักข้าวใหม่ปลามัน
จังหวะต่อมา ด้านนอกก็ประกาศลั่นว่า "ชินอ๋องเสด็จ"เจียงเยี่ยนฟางเก็บซ่อนบางอย่างกลับเข้าไปในแขนเสื้อที่เรียบติดกับแขนของตน แล้วหันไปมองทางด้านหลัง 'เหตุใดเขาจึงมาที่นี่ จิ๊ แผนถามหาคนของข้าล่มไม่เป็นท่าแล้ว!'"ท่านอ๋อง" ทุกคนต่างย่อตัวทำความเคารพ"ท่านอ๋องเดินทางลำบากแล้ว!" ฟู่ซินหยานเดินรุดหน้าผ่านเจียงเยี่ยนฟางไป "เป็นหม่อมฉันที่ต้อนรับไม่ดี เชิญประทับด้านในก่อนเพคะ" ใบหน้านางประดับยิ้ม มือที่ซ่อนไว้ด้านหลังก็พลางปัดไล่สาวใช้สามคนของตนให้กลับไปยืนที่เดิม"ท่านแม่ ท่านเตรียมของต้อนรับท่านอ๋องตั้งแต่เช้าคงเหนื่อยแย่แล้ว ไปพักด้านนี้เถิดเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าดูแลท่านอ๋องเอง" เจียงเยี่ยนฟางกลับไวกว่าหนึ่งก้าว นางเดินไปขนาบข้างฟู่ซินหยาน ประคองอีกฝ่ายหันกลับไปทางเดิม ส่งไปนั่งลงทางฝั่งขวามือที่เป็นเพียงเก้าอี้ไม้เก่า ๆ ซึ่งในตอนแรกอีกฝ่ายตั้งใจจัดวางไว้ให้นาง "แต่ท่านแม่อย่าเพิ่งนั่งนะเจ้าคะ ให้ท่านอ๋องถึงที่นั่งของตนก่อน" เจียงเยี่ยนฟางพูดเสียงหวานน่าฟัง แต่ประโยคนั้นใครก็มองออกว่าเหมือนผู้ใหญ่กำลังสอนเด็กน้อยวัยไม่กี่ขวบที่ไม่รู้ความ"..." มุมปากหงเปากระตุกเกร็ง แอบซ่อนรอยยิ้ม เมื่อครู่ตอนอ
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 7.4 พระเอกปรากฏตัวแล้ว (ตั้งเล่น 555) / เกือบลงมือทำร้ายคนแล้ว
"ท่านอ๋อง! ท่านอ๋องมาขอรับ!" บ่าวชายแม้จะพยายามลดเสียงลงเต็มที่แล้ว แต่ก็ไม่อาจซ่อนความตื่นตระหนกในน้ำเสียงไว้ได้"ท่านอ๋อง? ซีฮันชินอ๋อง?!!!" ยังไม่ทันได้ตั้งรับ คนสนิทของชินอ๋องก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว!เป็นเติ้งอู๋ที่รุดหน้ามาก่อน เพราะรู้สึกว่าบรรยากาศในจวนค่อนข้างแปลก คนรับใช้ต่างวิ่งกันให้วุ่นตั้งแต่ทางเข้า พอมาถึงเรือนรับรองตามที่มีคนบอกทาง ก็เห็นบ่าวชายคนหนึ่งกับผู้ที่เหมือนจะเป็นพ่อบ้านตระกูลเจียงกำลังยืนลับ ๆ ล่อ ๆ ที่หน้าเรือนรับรองพอดี เขาจึงส่ายหน้าไม่ให้อีกฝ่ายรายงานเข้าไปด้านในคนรับใช้โดยรอบที่ยังไม่แยกย้ายกันไปไหนก็เห็นเหตุการณ์นั้นเข้าเช่นกัน รอบข้างพากันเงียบเสียงลงโดยพลันหลังจากนั้นไม่ถึงสามลมหายใจ ชินอ๋องก็ถูกหงเปาพามาถึงตัวของเติ้งอู๋แล้ว โดยมีคนเฝ้าประตูอีกคนเดินประกบอยู่ไม่ห่างช่วงเวลาเดียวกันกับที่พ่อบ้านกำลังจะทำความเคารพผู้มาเยือนอยู่นั้น คนด้านนอกที่อยู่ชิดประตูทั้งห้าคนก็ได้ยินเสียงสตรีดังออกมาจากด้านใน และหงเปารู้แน่ว่านั่นคือเสียงของคุณหนูใหญ่เจียง จังหวะเดียวกันนั้นก็โบกมือไล่บ่าวจวนตระกูลเจียงให้ไปยืนไกล ๆ อีกหน่อย เขาออกคำสั่งปานตัวเองเป็นเจ้าของจ
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 7.3 คงต้องไปเค้นความจริงกับตัวการแทน
"..." สาวใช้พอมองตามคนผู้นั้นแล้วก็เงยหน้ามองคนด้านบนต่อ ปากก็อ้าพะงาบ พ่นออกมาได้เพียงแค่ลม ไร้เสียงเอื้อนเอ่ย มือตบ ๆ ที่คอตนเองด้วยความลนลาน"..." เจียงเยี่ยนฟางพอแน่ใจแล้วว่านางจะยอมบอกจริง ๆ มิได้จะเรียกคนมาช่วยอีก จึงยกมือทาบไปที่ข้างลำคอของอีกฝ่าย ก่อนดึงบางอย่างที่ใช้ปักคอของสาวใช้ออกให้ทันทีที่มือเรียวยาวผละออกไป สาวใช้ก็ส่งเสียงเหมือนสูดลมหายใจเข้าคอแรง ๆ ออกมาให้ได้ยิน พอรับรู้ได้ว่าตนเองได้เสียงคืนแล้ว นางก็รีบเอ่ยว่า "เหยียน นางคือฉือเหยียน!""..." เจียงเยี่ยนฟางรู้สึกผิดหวังกับคำตอบ แต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าใด ๆ ออกมา เพียงมองดูคนที่กำลังยกมือทาบลำคอตนเองไปมาพร้อมน้ำตานองหน้า"นาง นางเพิ่งเสียคนรักไป ฮึก ...คนรักของนางคือคนที่ไปรับคุณหนูใหญ่กลับมา แต่เขากลับหายตัวไป"สาวใช้ยกมือปาดน้ำตา นางอยู่ที่นี่มาก็ค่อนข้างนาน มีแต่คนนับถือนางเป็นคนใหญ่คนโตในกลุ่มสาวใช้ ไม่เคยถูกกระทำแบบนี้มาก่อน จึงตกใจไม่น้อย ทว่าหากไม่พูดก็กลัวคนตรงหน้าจะพรากเสียงนางไปอีก นางเล่าไปก็ยังสะอื้นไปว่า "แถมก่อนหน้านี้บุตร... บุตรสาวของนางก็มาด่วนจากไปเพราะตกเลือด ฮึก นางจึงไม่เหลือใคร... สติดีบ้างไม่ดีบ้
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 7.2 กลับบ้านเดิมไปรังแกคน
เดินทางราวครึ่งชั่วยามก็มาถึงจวนตระกูลเจียงแล้ว ไม่รู้ว่าเจียงเยี่ยนฟางจำต้องขอบคุณบ้านเดิมหรือไม่ ที่ยอมส่งรถม้าสมฐานะมาให้อีกทั้งนางยังรู้อยู่แล้วว่า พ่อบ้านโจวได้นำคนติดตามมาด้วยสองคน คนหนึ่งขับรถม้าให้ ทว่าอีกคนได้หายไปตั้งแต่นางก้าวขาขึ้นรถม้ามาแล้ว แถมระหว่างทางคนขับรถม้าก็แสนใจเย็น พานางขับช้าเสียยิ่งกว่าเดิน ดูก็รู้ว่ากำลังถ่วงเวลารอให้บ่าวอีกคนไปแจ้งฮูหยินเจียงว่า ท่านอ๋องไม่ได้มาด้วยกันกับนางเมื่อเดินลงมาจากรถม้าได้ไม่ถึงสิบก้าว เจียงเยี่ยนฟางก็หันไปพูดกับพ่อบ้านโจวว่า "พ่อบ้านโจว เหมือนข้าจะลืมของไว้ที่รถม้า เป็นขนมที่ข้าตื่นมาทำเพื่อนำมามอบให้ท่านแม่โดยเฉพาะ รบกวนท่านเดินกลับไปเอาให้หน่อยได้หรือไม่ พอดีข้ารู้สึกไม่ค่อยสบาย ต้องมีเจินเจินคอยช่วยประคอง จึงไม่สะดวกที่จะใช้นางไปหยิบให้""..." พ่อบ้านโจวลังเล แต่ตอนที่เห็นคุณหนูใหญ่เจียงเดินลงมาจากรถม้า ข้างกายก็มีสาวใช้คอยประคองอยู่ก่อนแล้ว แถมนางยังดูหน้าซีดเซียวเสียงสั่น อีกอย่างก่อนวันมงคลก็เคยได้เห็นนางถูกฮูหยินเจียงข่มเหงรังแกมาแล้วกับตา เจ้าตัวก็ได้นั่งให้อีกฝ่ายรังแก ไม่ได้ตอบโต้แม้สักนิด ดูท่าแล้วเวลานี้นางคงไม่ได้โก
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ 7.1 บีบเขาให้เชือดไก่
บทที่ 7พลิกผันตามสถานการณ์รุ่งเช้ามาเยือน วันที่ควรถึงก็มาถึงเสียที"คนของจวนตระกูลเจียงมารอรับแล้วเพคะ" เจินเจินเดินกลับเข้ามารายงานในเรือนไม้ หลังจากมีสาวใช้นางหนึ่งมาแจ้งว่าคนของตระกูลเจียงได้มารอรับอยู่ที่หน้าจวนแล้ว"เป็นผู้ใด""เป็นพ่อบ้านโจวเพคะ"เจียงเยี่ยนฟางเค้นเสียงเย็นขึ้นจมูก หัวเราะให้กับความน่าสงสารของใครบางคน "เจียงเยี่ยนฟางหนอเจียงเยี่ยนฟาง..." ซ้ำยังเอ่ยรำพึงรำพันเสียงเบากับตัวเองเวลาแบบนี้ปกติต้องให้ญาติฝ่ายหญิงที่เป็นบุรุษมาเชิญตัวนาง แต่ตระกูลเจียงมีเพียงบุตรสาว ไร้บุตรชายสืบสกุล ดังนั้นเจียงเยี่ยนฟางจึงเหลือเพียงบิดาที่ควรอยู่ทำหน้าที่นี้ ทว่าคนผู้นั้นกลับส่งพ่อบ้านโจวมาแทน ยามนี้คงไปเฝ้าอยู่ที่ราชสำนัก เอาการงานมาอ้างบังหน้าเป็นแน่ เพราะนอกเหนือจากเหตุผลนี้แล้ว ก็ไม่มีเหตุผลไหนจะสามารถหลบโทษพ้นได้อีก"ท่านอ๋องของเจ้าเล่า...""..." เจินเจินก้มหน้าลงต่ำ ส่ายหัวไปมาแผ่วเบา การกลับบ้านเดิมพร้อมสามีนั้นสำคัญมากนัก หากสามีไม่ได้กลับด้วยก็เหมือนเป็นการหยามเกียรติตระกูลของฝ่ายหญิง และเป็นเชิงปฏิเสธภรรยาของตนเอง อีกทั้งเรื่องเมื่อคืน เจินเจินก็ได้เห็นแล้วว่าพระชายาของ
สลับชะตามาเป็นชายาอ๋องพิการ บทที่ (6.3).7 ข้าเองก็จะตอบแทนท่านบ้าง
ด้วยความที่กู่เยว่ชิงยืนบังมือของคุณหนูใหญ่เจียงอยู่ หงเปาจึงมองไม่เห็นว่าหยกในมือของเจ้าตัวเป็นของจริงหรือของปลอม อีกทั้งบริเวณเรือนเก่าทรุดโทรมแห่งนี้ก็มีคบไฟแค่ตรงหน้าเรือนเท่านั้นและเสียงของกำไลหยกที่ตกกระทบพื้นเมื่อครู่ ก็ช่างแตกต่างจากเสียงกำไลหยกของคุณหนูใหญ่เจียงที่แตกไปเมื่อคราก่อนมากนัก จึงรู้ว่าคุณหนูใหญ่เจียงไม่ได้โกหก ทว่า...คำพูดพวกนั้นกล่าวกับกู่เยว่ชิงหรือกล่าวกับเจ้านายของเขากันแน่ เรื่องนี้มีเพียงคนพูดเท่านั้นที่รู้ต่อจากนั้นเจียงเยี่ยนฟางก็รับปิ่นสีทองในมือเจินเจินมาใส่ในกล่องไม้ไว้แทน "แต่กล่องไม้นี่เป็นของจริงแน่นอน พระชายากู่ รบกวนฝากทิ้งด้วย ของของท่าน ข้าไม่ต้องการ" ครั้นพูดเสร็จเจียงเยี่ยนฟางก็กระแทกกล่องไม้ไปให้อีกฝ่ายรับไว้ ดวงตามองผ่านศีรษะของกู่เยว่ชิงไปด้านหลัง สบตาเข้ากับคนที่นั่งหน้านิ่งแต่มือกำพนักพิงแขนแน่น ก่อนจะดึงสายตากลับมา ก้มลงไปกระซิบเสียงเบากับคนตรงหน้าที่ยืนถือกล่องไม้ตัวสั่นว่า "ฝากความคิดถึง ถึงบิดาของท่านด้วย หวังว่าขุนนางกู่จะสุขภาพแข็งแรง""เจ้า!!!" กู่เยว่ชิงตกใจผงะถอยหลัง เซไปหลายก้าวจนจูหลิงต้องเข้ามาช่วยประคอง ในขณะที่กำลังจะออกปาก
Vous vous intéresseriez aussi à
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ118.9K Vuesอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู755.9K Vuesฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ32.0K Vuesสามีพรานป่ากับภรรยาสามตำลึง
ป่าดอกท้อ23.7K Vuesอ๋องใจร้ายกับพระชายาที่(ไม่)รัก
อิ่น เยว่21.2K Vuesองค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ
ชาไทยเย็น1.1K Vuesลิขิตฟ้าหรือจะฝืนพันธนาการรัก
จันทร์ส่องแสง1.2K Vuesชุยเหมยฮวานางร้ายกลับใจ (ยุค80)
sanvittayam2.6K Vues
