ตอนที่ 99 เผชิญวิกฤต [1]

หลังเจรจากับคนจากตระกูลกวงเสร็จไม่นานสหายทั้งสองของตนก็ขอตัวกลับ ส่วนหมิงอี้ก็ได้ให้คนงานยกเอาถั่วงอกและผักบุ้งที่ผิดปกติอย่างละกระบุงเข้ามาไว้ที่เรือนเพาะพันธุ์ที่ตนทำขึ้นไว้อยู่หลังเรือนหลัก คล้อยหลังคนงานหมิงอี้ก็ทรุดตัวลงนั่งหยิบเอาถั่วงอกขึ้นมาหมุนพลิกดูไปมาสมองก็ครุ่นคิดถึงสาเหตุที่ผักของตนผิดปกติเช่นนี้ แต่ไม่ว่าจะนึกเช่นไรก็ยังคงนึกไม่ออก จนกระทั่งในตอนนี้เวลาก็ได้ผ่านไปเสียหลายชั่วยามจนเธอเองเผลอหลับไปเสียหลายครา ร่างบางที่นั่งเท้าคางกับโต๊ะไม้และเผลองีบหลับในที่สุด ศีรษะสวยโงนเงนไปมาซ้ายทีขวาทีจนเจ้าตัวเกือบหงายหลังลงจึงได้สะดุ้งตัวตื่นขึ้น เปลือกตาสวยกะพริบช้า ๆ งัวเงียเปิดขึ้นเต็มตา ปากบางพลันหาวหวอดๆ ง่วงเสียจนจบต้องสะบัดหน้าไปมา แขนสองข้างยกขึ้นเอนบิดไปมาเพื่อไล่ความเมื่อยขบและความง่วงงุน

“ฮ่าว เป็นเช่นนี้ไม่ได้ต้องรีบคิดให้ออกไม่งั้นต้องเดือดร้อนเป็นแน่”

สมองน้อย ๆ พยามยามค่อย ๆ ไล่เรียงความคิดและเค้นเอาความรู้ที่มีอยู่ทั้งหมดออกมา

“โอ๊ย ปวดหัว ๆ คิดสิ ๆ ทำไมคิดไม่ออกซักทีนะ”

ไม่ว่าหมิงอี้จะพยายามนึกเช่นไรก็ยังคงนึกไม่อก จนตอนนี้ด้วยความที่ใช้ความคิดอย่างหนักผสมกับความเ