LOGINShare
บทที่ 1341
Latest chapter
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1380
“ทวีปใหม่รึ?”ทุกคนในที่นั้นชะงักเล็กน้อย ไม่เคยได้ยินมาก่อน ไม่เคยได้ยินว่าทวีปใหม่คือสถานที่ใด ยิ่งไม่รู้ว่าทวีปใหม่นี้อยู่ที่ไหนหลี่หลงหลินกล่าว “เสด็จพ่อ ก่อนหน้านี้ลูกเคยทูลเรื่องทวีปใหม่ให้เสด็จพ่อทรงทราบแล้ว”“ทวีปใหม่มีทรัพยากรอุดมสมบูรณ์ ดินแดนกว้างใหญ่แต่ผู้คนเบาบาง เหมาะสมที่สุดที่จะเป็นที่จัดแจงเหล่าขุนนางกบฏคนชั่วเหล่านี้”“ยิ่งกว่านั้นบัดนี้ทวีปใหม่ยังไม่ถูกบุกเบิก เหล่าท่านหัวหน้าตระกูลที่อยู่ที่นี่ล้วนเป็นผู้ที่เคยลงนามในสัญญาที่ดินแล้ว การเนรเทศพวกเขาไปยังทวีปใหม่ไม่เพียงแต่จะช่วยบุกเบิกเส้นทางเดินเรือใหม่ แต่ยังสามารถบุกเบิกผืนดินอุดมสมบูรณ์ในทวีปใหม่เพื่อใช้ประโยชน์แก่ต้าเซี่ยได้โดยตรง”เหล่าหัวหน้าตระกูลหน้าตาตื่นตระหนกทวีปใหม่รึ?นั่นเป็นสถานที่ที่ไม่เคยมีผู้ใดไปมาก่อนตลอดเส้นทางเต็มไปด้วยความยากลำบากและอุปสรรคอันตราย จะรอดชีวิตไปถึงทวีปใหม่ได้หรือไม่ยังเป็นอีกเรื่องหนึ่งใบหน้าของทุกคนฉายแววหวาดกลัวต่อทวีปที่ไม่รู้จักหัวหน้าตระกูลโจวกล่าว “องค์รัชทายาท ที่ดินในสัญญานั้นข้าไม่เอาแล้ว ต่อให้เนรเทศข้าไปยังดินแดนทุรกันดารชายแดนเหนือ ข้าก็เต็มใจสมัครใจ”
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1379
จางไป่เจิงชะงัก เอ่ยถามว่า “ฝ่าบาท มีรับสั่งใดหรือพ่ะย่ะค่ะ?”ฮ่องเต้หวู่ทรงมีสีพระพักตร์ลังเล “บัดนี้สถานการณ์ในราชสำนักต้าเซี่ยยังไม่มั่นคง อีกทั้งข้าเพิ่งฟื้นจากอาการป่วยหนัก สมควรที่จะซ่อนคมเก็บประกาย พักฟื้นร่างกาย ไม่ต้องการให้เกิดเรื่องราวใดๆ ขึ้น”“แต่เหล่าตระกูลขุนนางเหล่านี้หยั่งรากลึกในตงไห่มานับพันปี อิทธิพลโยงใยซับซ้อน เกี่ยวพันกว้างขวาง หากทำตามที่องค์รัชทายาทกล่าว คือประหารเก้าชั่วโคตร ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว เกรงว่าจำนวนคนที่เกี่ยวข้องจะมากมายเกินไป อาจสั่นคลอนรากฐานแห่งต้าเซี่ยได้!”มิใช่ว่าฮ่องเต้หวู่ต้องการจะปล่อยเหล่าคนชั่วเข้ากระดูกเหล่านี้ไปง่ายๆ แต่ในฐานะผู้ปกครองแคว้นจะทำสิ่งใดตามอำเภอใจจนเกินไปมิได้ ต้องคำนึงถึงภาพรวมเป็นสำคัญฮ่องเต้หวู่ทอดพระเนตรไปยังหลี่หลงหลิน ตรัสเสียงเข้ม “เจ้าเก้า เจ้ามีความเห็นว่าอย่างไร?”หลี่หลงหลินประสานมือคารวะ พยักหน้าเล็กน้อย “ลูกเห็นว่าที่เสด็จพ่อตรัสนั้นมีเหตุผลยิ่งพ่ะย่ะค่ะ”เหล่าหัวหน้าตระกูลชะงักงัน มองหลี่หลงหลินอย่างไม่เชื่อสายตา ตกตะลึงว่าเหตุใดท่าทีของเขาจึงเปลี่ยนแปลงไปมากถึงเพียงนี้ในเวลาอันสั้น!หรือว่าคิดจะเล่นลู
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1378
ฮ่องเต้หวู่สายพระเนตรเย็นเยียบ พระพักตร์มังกรโกรธกริ้วยิ่งนักจางไป่เจิงตกตะลึง ติดตามฮ่องเต้หวู่กรำศึกมากว่าหลายปี ไม่เคยเห็นพระองค์ทรงพระพิโรธถึงเพียงนี้! ทำให้จางไป่เจิงเองก็รู้สึกเย็นสันหลังวาบหลี่หลงหลินก้าวออกไปข้างหน้า กล่าวเสียงเข้ม “เสด็จพ่อ จะปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ ไม่ได้เด็ดขาด! พวกตัวเหลือบไรที่อาศัยการกัดกินเลือดเนื้อประชาชนเหล่านี้ วันหนึ่งกลับกล้าลงมือกับฝ่าบาท เกรงว่าคงจะเบื่อชีวิตกันแล้ว!”“เสด็จพ่อ หากไม่ทำให้พวกเขาได้ลิ้มรสความขมขื่นบ้าง เกรงว่าจะไม่รู้ว่าอะไรคือฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ!”เหล่าหัวหน้าตระกูลใหญ่ขนหัวลุกชัน ตัวสั่นอย่างรุนแรงทุกคนต่างมองไปยังหลี่หลงหลินด้วยความหวาดผวา ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวเดิมทีคิดว่าการขอความเมตตาจากฮ่องเต้หวู่ยังพอจะมีทางรอด แต่บัดนี้หลี่หลงหลินกลับมาราดน้ำมันบนกองไฟ ตนเองเกรงว่าคงตายสถานเดียว!เหล่าหัวหน้าตระกูลต่างพากันร้องขอ “องค์รัชทายาท โปรดทรงเปิดตาข่ายไว้ด้านหนึ่ง ให้โอกาสพวกกระหม่อมอีกสักครั้ง! ต่อไปพวกกระหม่อมจะไม่กล้ากดขี่ชาวตงไห่อีกเป็นอันขาด จะต้องกลับตัวกลับใจเป็นคนใหม่แน่นอน!”“ใช่พ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาท! เห็นแก่ที
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1377
“หากมิใช่เจ้าตั้งใจจะสังหารข้า เหตุใดจึงกล้าล้อมข้าไว้ในหอละอองฝน?” ฮ่องเต้หวู่นึกถึงความทรงจำอันเจ็บปวดอีกครั้ง ความพิโรธพลันพลุ่งพล่าน!ฮ่องเต้หวู่ทรงตวาด “ทหาร! จับตัวมันไว้! บังอาจส่งคนมาลอบสังหารข้า อภัยให้ไม่ได้!”หลู่จงหมิงร้องขอชีวิต “ฝ่าบาท ทรงเห็นแก่ฐานะพระเชษฐภาดาของกระหม่อม โปรดไว้ชีวิตกระหม่อมด้วยเถิด อย่างไรเสีย น้องสาวของกระหม่อมก็เป็นพระชายาของพระองค์! หากสังหารกระหม่อมเช่นนี้แล้ว พระองค์จะให้ใต้หล้ามองพระองค์เช่นไร?”ฮ่องเต้หวู่ทรงแค่นเสียงเย็นชา “พระเชษฐภาดาดีแท้! ข้าไม่เห็นว่าก่อนหน้านี้เจ้าจะเคยไว้ชีวิตข้า! ช่างน่าขันสิ้นดี เพราะเจ้าเป็นคนตระกูลหลู่ ข้ายิ่งไม่อาจปล่อยเจ้าไปง่ายๆ!”“หากข้าไม่สังหารเจ้า ใต้หล้าจะมองข้าเช่นไร? เกรงว่าคงพากันคิดว่าข้าเป็นเพียงลูกพลับนิ่มๆ ที่ใครๆ ก็บีบได้กระมัง!” หลู่จงหมิงพลันใจสลายเป็นเถ้าถ่าน เข้าใจแล้วว่าอะไรคือโทษเบาอาจรอด โทษตายหนีไม่พ้น!ชิ้ง!จางไป่เจิงชักดาบคมกริบออกจากฝัก ประกายเย็นเยียบปรากฏ ค่อยๆ เคลื่อนเข้าใกล้หลู่จงหมิงหลู่จงหมิงทรุดนั่งกับพื้น อยากจะดิ้นรน แต่เพิ่งรู้ตัวว่าถูกควบคุมไว้แน่นหนา ขยับเขยื้อนไม่ได้
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1376
ตุ้บ!จางไป่เจิงโขกศีรษะคำนับซ้ำๆ กล่าวเสียงสั่น “ฝ่าบาท กระหม่อมมีความผิด หากตอนนั้น กระหม่อมอยู่เคียงข้างพระองค์ เกรงว่าจะไม่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น!”ฮ่องเต้หวู่แย้มพระสรวลเล็กน้อย “ในโชคร้ายซ่อนโชคดี ใต้โชคดีมีเคราะห์ซ่อน อ้ายชิงไม่ต้องตำหนิตนเอง”จางไป่เจิงชะงัก ไม่เข้าใจความหมายของฮ่องเต้หวู่ฮ่องเต้หวู่ตรัสเสียงเข้ม “แม้ข้าจะถูกคนชั่วทำร้าย ได้รับบาดเจ็บจากธนู แต่โชคดีที่องค์รัชทายาทอยู่เคียงข้างข้า ใช้ความสามารถและความรู้ของตนปรุงยาครอบจักรวาลขึ้นมา ดูแลเอาใจใส่ข้าอย่างดี ทำให้ข้าหายเป็นปกติ”จางไป่เจิงประหลาดใจและยินดียิ่ง “ฝ่าบาท องค์รัชทายาททรงประดิษฐ์ยาครอบจักรวาลอันใดขึ้นมาอีกหรือพ่ะย่ะค่ะ หรือว่าจะยอดเยี่ยมกว่ายาผงชิงฮวานั่นเสียอีก?”จางไป่เจิงเคยเห็นอานุภาพของยาผงชิงฮวามาแล้ว ไข้จับสั่นที่เคยรักษาไม่หาย ท้ายที่สุดก็เพียงแค่กินยาก็หาย ไม่มีอะไรน่ากลัวอีกต่อไปฮ่องเต้หวู่แย้มพระสรวลเล็กน้อย “ในความเห็นของข้า ยานี้ยอดเยี่ยมกว่ายาผงชิงฮวาหลายเท่า ยิ่งกว่านั้นเมื่อมียาครอบจักรวาลนี้แล้ว ต่อไปภายหน้าเหล่าทหารต้าเซี่ยก็ไม่ต้องกังวลว่าจะเสียชีวิตจากบาดแผล สิ้นชีพสู่ปรโลกอีก
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1375
หลู่จงหมิงหน้าตาตื่น “ท่านแม่ทัพจาง! ท่านคิดจะหักหลังข้าหรือ? ไหนว่าเราจะร่วมกันปราบปรามหลี่หลงหลิน แล้วเหตุใดตอนนี้จึงหันคมหอกมาทางข้า นี่ท่านกำลังช่วยเหลือคนชั่วทำชั่วชัดๆ!”จางไป่เจิงกล่าวเสียงเข้ม “ข้าไม่เคยพูดว่าจะปราบผู้ใด! การมาครั้งนี้ของข้ามีจุดประสงค์เดียว คือสืบหาความจริง ล้างแค้นให้ฝ่าบาท! ไม่เคยพูดว่าจะกล่าวโทษองค์รัชทายาท!”“ยิ่งกว่านั้น ข้าติดตามฝ่าบาทกรำศึกมาครึ่งชีวิต รูปพรรณของฝ่าบาทข้าจะจำผิดได้อย่างไร! ข้ามิใช่คนประเภทมีตาหามีแววไม่ ไม่เห็นฮ่องเต้อยู่ในสายตาหรอกนะ?”หลู่จงหมิงตวาด “ท่านแม่ทัพจาง ท่านอย่าได้ถูกแผนการชั่วร้ายของหลี่หลงหลินหลอกเอา! นี่เป็นเรื่องคอขาดบาดตาย สร้างภัยให้แผ่นดิน ชื่อเสียงจะเน่าเหม็นไปตลอดกาลนะ!”“ท่านต้องคิดให้ดีนะ!”จางไป่เจิงสีหน้าเย็นชา ตวาดว่า “ทหาร! ตบปากให้ข้าเดี๋ยวนี้! ดูซิว่ามันยังจะกล้าพล่ามเรื่องไร้สาระที่นี่อีกหรือไม่!”จางไป่เจิงหมดความอดทน หากมิใช่เพราะหลู่จงหมิงเป็นพระญาติเชื้อพระวงศ์ ตนเองจึงลงมือไม่ได้ ป่านนี้คงอยากจะฟันเขาทิ้งด้วยดาบเดียวแล้ว!เหล่าทหารคุมตัวหลู่จงหมิงมาเบื้องพระพักตร์ฮ่องเต้หวู่ สองฝ่ามือฟาดไปบนใบห
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1374
ทันใดนั้นเสียงทรงอำนาจกึกก้องดังมาจากภายในจวนอ๋อง “ผู้ใดบังอาจแตะต้ององค์รัชทายาท!”สถานการณ์ที่กำลังอึกทึกครึกโครมพลันเงียบสงัดลงทันที เงียบจนได้ยินเสียงเข็มหล่นพื้นจางไป่เจิงชะงักงัน ในดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึงเสียงนี้...!หรือว่าจะเป็นฝ่าบาท?เป็นไปไม่ได้!สงสัยข้าคงคิดถึงฝ่าบาทมากเกินไป จึงเกิดหูแว่วขึ้นมา!ตนเองติดตามรับใช้ฮ่องเต้หวู่มาครึ่งชีวิต ไม่มีทางที่จะจำเสียงของพระองค์ผิดพลาดได้ แต่ฮ่องเต้หวู่สวรรคตไปแล้ว คงเป็นเพียงหูแว่วเท่านั้นหลู่จงหมิงชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็แผดเสียงด่าทอ “ผู้ใดบังอาจเล่นละครตบตาอยู่ตรงนี้ ยังไม่รีบโผล่หัวออกมาอีก!”“หลี่หลงหลิน เจ้าคิดว่าใช้เล่ห์เหลี่ยมตื้นๆ เช่นนี้จะสามารถปิดบังความจริงที่เจ้าลอบปลงพระชนม์ฮ่องเต้ได้หรือ? ฝันไปเถอะ!”หลู่จงหมิงเชิดหน้าอย่างผยอง มองหลี่หลงหลินด้วยสายตาดูแคลนราวกับว่าหลี่หลงหลินกลายเป็นนักโทษที่รอวันประหารแล้วร่างสูงสง่าร่างหนึ่งเดินออกมาจากในจวนอ๋องภายใต้แสงคบเพลิงที่ลุกโชน ปรากฏใบหน้าอันทรงอำนาจยิ่ง สายพระเนตรดุจคบเพลิง กวาดมองทุกคนที่อยู่ในที่นั้นฮ่องเต้หวู่ตรัสเสียงเย็น “เมื่อเห็นข้าแล้ว เ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1373
จางไป่เจิงยิ้มอย่างจนใจ “เจ้าเทียบข้าไม่ได้เลยสักนิด คิดจะลงไม้ลงมือกับข้า มีแต่จะหาเรื่องเจ็บตัวเอง ยิ่งกว่านั้นเบื้องหลังข้ายังมีไพร่พลทหารมากมาย ยิ่งไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะต่อกรได้!”“แม้กองทัพhซูจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาข้าเลยสักนิด!”ซูเฟิ่งหลิงกล่าวเสียงเย็นชา “จะดีจริงหรือแค่ลมปาก ลองดูก็รู้!”สิ้นเสียงพลันบังเกิดเสียงอาชาร้องก้องกังวานจางไป่เจิงกล่าวเสียงเย็น “ในเมื่อเจ้าไร้เมตตา ก็อย่าหาว่าข้าไร้คุณธรรม! บัดนี้ข้าได้ให้โอกาสเจ้าถึงที่สุดแล้ว สิ่งที่ควรพูดก็พูดไปหมดสิ้น!”สิ้นเสียง อาวุธสั้นก็ปะทะกัน ประกายไฟแตกกระจายตึง ตึง ตึง!แม้ซูเฟิ่งหลิงจะไม่ได้อยู่บนหลังม้า แต่การต่อสู้กับจางไป่เจิงซึ่งอยู่บนหลังม้าก็ไม่ได้เสียเปรียบเลยแม้แต่น้อยทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือด ไม่มีใครยอมใคร“ฆ่า ฆ่า ฆ่า!”หลู่จงหมิงในใจลิงโลดอย่างบ้าคลั่ง “ขอเพียงกำจัดซูเฟิ่งหลิงได้ ในจวนอ๋องแห่งนี้ก็จะไม่มีใครต้านทานได้อีก!”เคร้ง!ซูเฟิ่งหลิงเซถลา ถอยหลังไปหลายก้าวโดยไม่รู้ตัวจางไป่เจิงยิ้มเย็น ไม่ได้ไล่ตาม “เห็นว่าเจ้าเป็นทายาทผู้ภักดีของสกุลซู ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าสักครั้ง ข้าขอแนะนำ
องค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น บทที่ 1372
เวลาหนึ่งก้านธูปผ่านไปจางไป่เจิงนำพากองทัพมาถึงจวนอ๋องตงไห่ เมื่อเห็นว่าจวนถูกล้อมไว้แน่นหนาจนมิอาจมีสิ่งใดเล็ดลอดออกไปได้ จึงไม่ต้องกังวลเลยว่าหลี่หลงหลินจะหลบหนีออกจากเซิ่งเทียนได้ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มยามราตรี เหล่าทหารต่างถือคบเพลิง แสงไฟจากคบเพลิงนับไม่ถ้วนลุกโชนส่องสว่างอยู่รายรอบนอกจวน ราวกับจะสาดแสงให้ท้องฟ้าสว่างไสวไปทั่วเหล่าทหารที่ล้อมจวนต่างโห่ร้องยินดี เฉลิมฉลองที่กองหนุนเดินทางมาถึงเพื่อสนับสนุน"ยอดเยี่ยม! เมื่อมีแม่ทัพจางมาสมทบ ย่อมสามารถยึดจวนนี้ได้อย่างง่ายดายแน่นอน!" "เพียงกองทัพตระกูลซูเล็กๆ จะเป็นคู่ต่อกรของแม่ทัพจางได้อย่างไร? นั่นคือกองทัพอันดับหนึ่งแห่งต้าเซี่ยเชียวนะ! เป็นกองทัพที่แม้แต่ทหารม้าชนเผ่าป่าเถื่อนทางตอนเหนือก็ยังสามารถเอาชนะได้!"เหล่าทหารตระกูลซูสีหน้าเคร่งขรึม ผู้ใดเลยจะคาดคิดว่าวันหนึ่งคมอาวุธในมือของตนจะต้องชี้ไปยังเหล่าทหารของจางไป่เจิง ต้องทราบว่า ครั้งที่อยู่ในเมืองหลวง กองทัพทั้งสองฝ่ายล้วนมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันยิ่งนัก ถึงกระนั้น เหล่าทหารตระกูลซูก็มิได้ผ่อนคลายแม้แต่น้อย ทุกนายยังคงสวมเกราะถืออาวุธมั่น ดวงตามีประกายไฟลุกโชน
You may also like
เจเจ๊ออกพระผู้นี้คือว่าที่สามีฉัน
นรินทร์ลดา466 viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน244.6K viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา633 viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล308 viewsรัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์
ไห่ตงชิง185.4K viewsองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง142.7K viewsองค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย343.9K viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์34 views
