บทที่ 1373

จางไป่เจิงยิ้มอย่างจนใจ “เจ้าเทียบข้าไม่ได้เลยสักนิด คิดจะลงไม้ลงมือกับข้า มีแต่จะหาเรื่องเจ็บตัวเอง ยิ่งกว่านั้นเบื้องหลังข้ายังมีไพร่พลทหารมากมาย ยิ่งไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะต่อกรได้!”

“แม้กองทัพhซูจะแข็งแกร่ง แต่ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาข้าเลยสักนิด!”

ซูเฟิ่งหลิงกล่าวเสียงเย็นชา “จะดีจริงหรือแค่ลมปาก ลองดูก็รู้!”

สิ้นเสียงพลันบังเกิดเสียงอาชาร้องก้องกังวาน

จางไป่เจิงกล่าวเสียงเย็น “ในเมื่อเจ้าไร้เมตตา ก็อย่าหาว่าข้าไร้คุณธรรม! บัดนี้ข้าได้ให้โอกาสเจ้าถึงที่สุดแล้ว สิ่งที่ควรพูดก็พูดไปหมดสิ้น!”

สิ้นเสียง อาวุธสั้นก็ปะทะกัน ประกายไฟแตกกระจาย

ตึง ตึง ตึง!

แม้ซูเฟิ่งหลิงจะไม่ได้อยู่บนหลังม้า แต่การต่อสู้กับจางไป่เจิงซึ่งอยู่บนหลังม้าก็ไม่ได้เสียเปรียบเลยแม้แต่น้อย

ทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือด ไม่มีใครยอมใคร

“ฆ่า ฆ่า ฆ่า!”

หลู่จงหมิงในใจลิงโลดอย่างบ้าคลั่ง “ขอเพียงกำจัดซูเฟิ่งหลิงได้ ในจวนอ๋องแห่งนี้ก็จะไม่มีใครต้านทานได้อีก!”

เคร้ง!

ซูเฟิ่งหลิงเซถลา ถอยหลังไปหลายก้าวโดยไม่รู้ตัว

จางไป่เจิงยิ้มเย็น ไม่ได้ไล่ตาม “เห็นว่าเจ้าเป็นทายาทผู้ภักดีของสกุลซู ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าสักครั้ง ข้าขอแนะนำ