บทที่ 1397

ฮ่องเต้หวู่พยักหน้า “เจ้าวิเคราะห์ถูกยิ่งนัก หากต้าเซี่ยข้าสามารถเพิ่มกำลังทหารทางทะเลได้ แคว้นเล็กรอบข้างเหล่านี้ย่อมไม่กล้ามารุกรานอีก คราวนี้จะได้เชิดชูเกียรติยศของแคว้นข้า!”

จางไป่เจิงพูดว่า “ถึงตอนนั้นน่ากลัวว่าเรื่องปราบปรามตงอิ๋ง ล้วนไม่ควรค่าให้เอ่ยถึงพ่ะย่ะค่ะ!”

ฮ่องเต้หวู่ปรบมือร้องออกมาอย่างมีความสุข “ดี! สมเป็นรัชทายาท มองปราดเดียวก็เล็งเห็นจุดอ่อนของกำลังทหารในตอนนี้ จากนั้นคิดหาทางรับมือ ปรับปรุงแก้ไข เราปลื้มใจยิ่งนัก”

ความกังวลภายในฮ่องเต้หวู่มลายหายไปราวกับหมอกผ่านตา

ฮ่องเต้หวู่มองทางลั่วอวี้จู๋ “เจ้ารับผิดชอบดูแลบัญชีท่าต่อเรือ จะต้องรู้ว่าครั้งนี้ต่อเรือทั้งหมดกี่ลำ พูดให้เราฟังเถอะ”

ลั่วอวี้จู๋พยักหน้าเบา “ฝ่าบาท ครั้งนี้ท่าต่อเรือต่อเพียงหนึ่งลำเพคะ”

“อะไรนะ!”

ฮ่องเต้หวู่ชะงัก พูดเสียงเย็นชา “เจ้าพูดอีกครั้ง ครั้งนี้ต่อเรือมากน้อยเพียงใด?”

ฮ่องเต้หวู่สงสัยว่าหูของตนฟังผิดไปหรือไม่

ลั่วอวี้จู๋พูดเสียงเคร่งขรึม “ฝ่าบาท ท่านฟังไม่ผิด ครั้งนี้ต่อเรือทั้งหมดหนึ่งลำเพคะ”

ฮ่องเต้หวู่เกิดโทสะขึ้นมาในทันใด “เหลวไหล!”

“ราษฎร์นับแสนคนกำลังทำงานยุ่ง มิหนำซ้ำยังทำงาน