บทที่ 1412

หลายวันต่อมา ก็ถึงกำหนดการทดลองเดินเรือของเรือสมบัติแห่งต้าเซี่ย

ณ จวนอ๋องตงไห่

ฮ่องเต้หวู่ตื่นมาก่อนรุ่งสาง เมื่อชำระร่างกาย ผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ แต่งกายเรียบร้อย จึงนั่งรถม้าไปพร้อมกับเว่ยซวิน มุ่งสู่ท่าเรือ เพราะเกรงว่าจะเสียเวลา

ระหว่างทาง ฮ่องเต้หวู่ทอดสายตามองผ่านหน้าต่างรถม้า เห็นภายนอกเนืองแน่นไปด้วยฝูงชน ราวกับมดปลวกที่รุมทึ้งอาหาร

ฮ่องเต้หวู่ก็รำพึงรำพัน “ข้าไม่เคยเห็นภาพอันยิ่งใหญ่เช่นนี้มาก่อน สมกับคำเอ่ยที่ว่า ถนนหนทางว่างเปล่า เพราะผู้คนนับหมื่นต่างออกไปรวมตัวกัน”

เว่ยซวินน้อมรับ “ฝ่าบาท เรือสมบัติแห่งต้าเซี่ยลำนี้นับเป็นเรือที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในรอบพันปี ผู้คนจึงตื่นเต้นยินดีเป็นธรรมดา ต่างปรารถนาจะยลโฉมเรือสมบัติด้วยตาตนเอง จึงพากันออกจากบ้านมาชมความอึกทึกตั้งแต่เช้าตรู่”

ในใจของฮ่องเต้หวู่เต็มไปด้วยความหวัง ตั้งตารอคอยรูปลักษณ์อันสมบูรณ์ของเรือสมบัติ

หนึ่งก้านธูปผ่านไป

รถม้าฝ่าฝูงชนที่แออัด มาถึงท่าเรือที่ใช้ในการทดลองเดินเรือ

เรือสมบัติแห่งต้าเซี่ยจอดเทียบท่าอยู่แล้ว รอคอยการทดลองเดินเรือ

ทันทีที่ฮ่องเต้หวู่ลงจากรถม้า เงยหน้าขึ้น ก็ทรงตระลึงงันต่อสิ่งมห