เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 817
บทล่าสุด
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 822
จางซิงเอ่ยด้วยสีหน้าตกตะลึง “ท่านอาจารย์อา หรือว่าบุตรแห่งนักปราชญ์กับท่านเจ้าสำนักจะ...”ยังมิทันพูดจบ หลัวชางก็ยกมือขึ้นปิดปากเขาทันทีหลัวชางตำหนิว่า “กล้าพูดออกมาเยี่ยงนี้ เจ้าอยากตายนักรึ?”จางซิงอกสั่นขวัญแขวน เหงื่อเย็นผุดทั่วกายด้วยความผวาหลัวชางถลึงตาใส่คนอื่น ๆ แล้วตวาดว่า “ใครมีเรื่องอันใดก็ไปทำเสีย หากใครกล้านินทาท่านเจ้าสำนักลับหลัง จะถูกไล่ออกจากหอดารารักษ์ทันที”เมื่อได้ยินเช่นนั้น บรรดาศิษย์ก็ต่างหน้าซีดเผือด แล้วพากันแยกย้ายกันไปคนละทางอย่างอลหม่านบัดนี้ หน้าลานหอเหลือเพียงหยางคุนและหลัวชางเท่านั้นหยางคุนขยับริมฝีปากเล็กน้อย แต่สุดท้ายกลับมิพูดอะไรออกมาเขาเงยหน้ามองชั้นบนสุดแวบหนึ่ง แล้วก็หมุนตัวเดินออกไปหลัวชางลอบอุทานในใจด้วยความตะลึง “มิน่า ท่านเจ้าสำนักถึงได้ยืนกรานให้ฉินซูเป็นบุตรแห่งนักปราชญ์ ที่แท้สองคนนี้ก็มีความสัมพันธ์เช่นนี้นี่เอง เฮ้อ”เขาถอนหายใจเฮือกหนึ่งแล้วเดินออกไปหากซ่างกวนอวิ๋นซีรู้ว่าหลัวซางและคนอื่น ๆ เข้าใจผิดกันหมด นางต้องโกรธจนอกแตกเป็นแน่ยามนี้นางถลึงตามองฉินซูพร้อมกับแยกเขี้ยวยิงฟัน “เจ้าคนผีทะเล ไร้ยางอาย!”“ข้าตั้งใจที่ไห
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 821
คนอื่น ๆ ที่เหลือต่างก็พากันสูดลมหายใจเฮือกด้วยความตกใจด้วยซ่างกวนอวิ๋นซีคือผู้น่าเกรงขามจนไม่มีผู้ใดกล้าล่วงเกินในหอดารารักษ์ มิเคยมีใครกล้าฝ่าฝืนนางมาก่อน ยิ่งมิต้องพูดถึงเรื่องการลงไม้ลงมือกับนางเลยทว่า บัดนี้ฉินซูกลับกำลังต่อสู้กับนางพวกเขาถึงขั้นอยากจะเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็กลัวว่าจะถูกซ่างกวนอวิ๋นซีลงโทษดังนั้นจึงทำได้เพียงยืนเงยหน้ามองดูความเคลื่อนไหวบนชั้นบนสุดอยู่ตรงนั้นยามนี้ ซ่างกวนอวิ๋นซีถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เมื่อกี้เจ้าใช้วิชาอันใดกัน?"“เรื่องกระไรข้าต้องบอกท่านเล่า หากท่านกล้าเป่าหูฉงชูโม่อีก ข้าจะทำให้ท่านรู้ไว้เลยว่า ฉินซูผู้นี้มิใช่คนที่ใครจะมาหาเรื่องได้ง่าย ๆ!”ฉินซูพูดจบก็หันหลังเดินออกไปทันทีทันใดนั้น เงาร่างหนึ่งก็แวบผ่านเบื้องหน้า ทางที่เขากำลังไปกลับถูกซ่างกวนอวิ๋นซีขวางเอาไว้“อะไรอีก คิดจะลงมืออีกหรือไร?”“ใช่ ข้าจะสู้กับเจ้า”ซ่างกวนอวิ๋นซีเหวี่ยงเท้าเตะฉินซูจนลอยกลับเข้าไปในห้องฉินซูพลิกตัวกลางอากาศหลายตลบ หลังจากลดแรงลงไปส่วนหนึ่ง ร่างของเขาก็ตกลงสู่พื้นทว่า ลูกเตะของซ่างกวนอวิ๋นซีมิได้เบาเลย หลังจากลงสู่พื้น เขาก็ยังคงยั้งมิอย
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 820
ฉินซูยิ่งโกรธกว่าเดิม เขากล่าวอย่างโมโหว่า "ท่านถ่ายทอดวิชาประหลาดอะไรให้ชูโม่กัน แล้วยังพูดว่านางต้องรักษาพรหมจรรย์ไว้ ท่านคิดจะสร้างปัญหาให้ข้าใช่หรือไม่ ท่านคิดจะทำกระไรกันแน่!"“ที่แท้ก็เรื่องนี้นี่เอง ไฉนเล่า การฝึกวิชานั่นก็เป็นความเต็มใจของนางเอง ข้ามิได้ถือมีดไปจี้คอนางแล้วบังคับเสียหน่อย บัดนี้เจ้ากลับมาหาเรื่องข้าโดยไม่มีเหตุผลงั้นรึ?”"ข้าหาเรื่องท่านโดยไม่มีเหตุผลงั้นรึ? นางคือว่าที่พระชายาของข้า ท่านทำเรื่องเช่นนี้ แล้วนางจะแต่งงานกับข้าได้อย่างไร?""เจ้าก็รู้นี่ว่าเป็นเรื่องในภายหน้า ใครเล่าจะกำหนดได้อย่างแม่นยำ หากนางมิสนใจในตัวเจ้าขึ้นมาเล่า?"เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินซูก็พลันเดือดดาลขึ้นมา เขาพับแขนเสื้อขึ้นแล้วพูดอย่างโกรธเคืองว่า "ยังจะกล้ามาพูดเยาะเย้ยอีกรึ ดูเหมือนว่าหากมิทำให้ท่านเห็นสักหน่อย ท่านคงจะคิดจริง ๆ ว่า ข้าฉินซูผู้นี้กลั่นแกล้งกันได้ง่าย ๆ!"ซ่างกวนอวิ๋นซีมองเขาด้วยหางตา ใบหน้าเต็มไปด้วยความดูถูก "เจ้าน่ะรึ? ฮ่าฮ่า"สิ่งที่เรียกว่าทนได้ก็มีขีดจำกัด ถูกสตรีดูแคลนถึงเพียงนี้ แล้วฉินซูจะทนได้อย่างไรกันเล่า!เขามิพูดให้เสียเวลา ปลดปล่อยปราณรัศมีภายในกาย
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 819
เมื่อหวังจื่อโหรวได้ยินว่าฉินซูจะชวนนางไปกินข้าว ใบหน้าสวยของนางก็ผุดสีแดงขึ้นมาบนแก้มทั้งสองข้าง นางยังลอบยินดีมิหยุดอีกด้วยในขณะเดียวกัน เหตุการณ์นี้ก็ถูกเซี่ยจื่อผิงที่เดินผ่านมาเห็นเข้าเต็มสองตาเขาโกรธจนกัดฟันกรอดพร้อมกับกำหมัดแน่นจนเล็บฝังลึกลงในเนื้อหนังโดยมิรู้ตัว!"ฉินซู ข้าจะฆ่าเจ้าแน่ ข้าขอสาบานว่าจะฆ่าเจ้าให้จงได้!"เซี่ยจื่อผิงคำรามด้วยความโกรธจัดในใจ จากนั้นก็หันหลังเดินออกไปทว่า ฉินซูมิรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยระหว่างที่เขาขึ้นบันได ก็ยังแอบสงสัยในใจว่า ไฉนเมื่อครู่ถึงได้มัวแต่สับสนงงงวยจนถูกซ่างกวนอวิ๋นซีตบปลิวลงไปได้เช่นนั้นเมื่อเขาคิดทบทวนอีกครั้ง ตอนที่ผลักประตูเข้าไปนัั้น ดูเหมือนว่าซ่างกวนอวิ๋นซีจะกำลังแต่งตัวอยู่!ครั้นคิดถึงเรื่องนี้ ฉินซูก็อดมิได้ที่จะรู้สึกสิ้นหวังราวกับอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาหากเห็นชัด ๆ เต็มสองตาแล้วโดนตบล่วงยังพอว่า แต่นี่เมื่อกี้เขาแทบมิเห็นอะไรเลย ก็โดนฟาดเข้าอย่างแรง เช่นนี้จะไปเรียกร้องความเป็นธรรมกับใครได้บ้างเล่า?เมื่อเขามาถึงชั้นเก้าอีกครั้ง เขาก็มิได้เปิดประตูพรวดเข้าไปอีก แต่เอ่ยถามอยู่ตรงหน้าประตูว่า "ซ่างกวนอวิ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 818
ฉงชูโม่อธิบายว่า "นางบอกว่าหม่อมฉันมีสายเลือดร่างศักดิ์สิทธิ์ติดตัวมาแต่กำเนิด และวิชานี้ก็ถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะสำหรับสายเลือดประเภทนี้ นางจึงได้ถ่ายทอดให้แก่หม่อมฉันเพคะ"“นางถ่ายทอดให้เจ้าง่าย ๆ เช่นนี้เลยรึ? มิได้ตั้งเงื่อนไขอันใดเลยหรือ?”"เงื่อนไข? นางบอกว่าในภายภาคหน้าอาจมีบางเรื่องที่ต้องการให้หม่อมฉันช่วย เช่นนี้จะถือว่าเป็นเงื่อนไขหรือไม่?"ครั้นได้ยินเช่นนี้ฉินซูก็ขมวดคิ้วเขาคิดในใจอย่างเงียบ ๆ หรือว่ายายเฒ่าคนนี้คิดจะฝึกฝนฉงชูโม่ให้กลายเป็นจอมยุทธ์สูงสุด เพื่อจะให้ช่วยนางล้างแค้นศัตรูในภายหน้า?แต่หลังจากคิดดูแล้ว เขาก็รู้สึกว่ามิน่าจะเป็นไปได้ เพราะอย่างไรเสียในยามนี้ฉงชูโม่ก็อยู่เพียงระดับสวรรค์เท่านั้นเพียงแต่นอกจากนี้แล้วซ่างกวนอวิ๋นซียังมีเป้าหมายอื่นใดอีกหรือไม่กัน?เขาคิดเท่าไรก็มิเข้าใจ จึงถามขึ้นอีกว่า “เช่นนั้นนางได้พูดเรื่องอื่นใดกับเจ้าอีกหรือไม่?’”"เรื่องอื่นหรือ?"ฉงชูโม่เท้าคางด้วยมือเรียวเนียนพลางย้อนนึกกลับไปผ่านไปครู่หนึ่ง นางจึงเอ่ยปากว่า "นางยังบอกด้วยว่า หากหม่อมฉันอยากฝึกฝนวิชานี้ให้สำเร็จ จะต้องรักษาความบริสุทธิ์นี้ไว้ มิเช่นนั้น ก็ยากยิ
องค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน บทที่ 817
“ขอรับ ข้าน้อยยังต้องกลับไปรายงานภารกิจ เช่นนั้นขอลาไปก่อน”“ขอแม่ทัพชีจงเดินทางปลอดภัย!”หลังจากส่งสายตามองชีเหวยที่จากไปไกลแล้ว ฉินซูก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในเรือนจากนั้นเขาก็ย่องไปที่ปากทาง จดจำตำแหน่งประจำการของทหารรักษาการณ์ทั้งหมดไว้ในใจมู่หรงหัวจัดทหารรักษาการณ์ให้ประจำการอยู่ที่ปากทางเท่านั้น และมิได้ส่งคนมาคอยเฝ้าสอดแนม เรื่องนี้กลับช่วยให้ฉินซูหลีกเลี่ยงความยุ่งยากไปได้มากเลยทีเดียวเขากลับเข้ามาในเรือน รอจนกระทั่งตกเย็น จึงได้เริ่มจุดไปทำอาหารแท้จริงแล้วเขาก็แค่แสร้งทำเท่านั้น หลังจากจุดไฟสองกองแล้วเขาก็ย่องออกจากประตูหลัง มุ่งหน้าไปยังหอดารารักษ์ทันที......ภายในจวนของมู่หรงหัวชีเหวยถามว่า “องค์ชาย ท่านทรงต้องการให้ส่งคนไปลอบสอดส่องท่านผู้อาวุโสจูเก่อหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”มู่หรงหัวโบกมือปฏิเสธทันใด "มิจำเป็น ท่านผู้อาวุโสจูเก่อฉลาดเป็นเลิศ หากเผลอไผลให้เขารู้ว่าข้าส่งคนไปสอดแนมเขา เกรงว่าจะกลายเป็นได้ไม่คุ้มเสีย""ก็จริงพ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่ข้าน้อยมิค่อยเข้าใจ เหตุใดเขาถึงอยากซักผ้าทำอาหารเองปานนั้น มีคนคอยรับใช้มิดีกว่าหรือพ่ะย่ะค่ะ?""ส่วนมากแล้วคนที่มีความสามา
บางทีคุณอาจจะชอบ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน
เหลียงซานเหลากุ่ย348.9K viewsสลับชะตาองค์ชายจอมโจร
จูเฉิงกง - อันนา57 viewsรัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน247.3K viewsจะไม่ทนกับบทบาทนางร้าย [รีไรท์ตอนจบ]
คุณยอดวิทย์76 viewsองค์ชายอ่อนหัด หวนคืนชะตากลับมาแก้แค้น
จันทร์กระจ่างภูผา351.1K viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา710 viewsเขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ
เฉินเจียเสี่ยวเกอ565.3K views
