Share

บทที่ 2129

Author: จุ้ยหลิงซู
เดิมทีในอกมีคนพิงอยู่มาตลอด จู่ๆ คนลุกออกมา บนตัวเบาไป เซียวหลันยวนต้องรู้สึกอยู่แล้ว

แต่ว่า ในสมองเซียวหลันยวนก็อดคิดไปถึงตอนก่อนที่จะหลับไม่ได้ ไม่รู้จริงๆ ว่าจะถามฟู่จาวหนิงดีไหม ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ลงจากรถม้าทันที แต่ยังหลับตาปรับสมาธิต่อไป

ไม่นานนักเขาก็ได้ยินเสียงฟู่จาวหนิงล้างหน้าแปรงฟัน

เซียวหลันยวนลืมตาขึ้น

นี่จะใช่ "คิดจะปกปิดแต่กลับมีพิรุธแทนหรือเปล่านะ?"

ในใจเซียวหลันยวนสงสัยหนักมาก

ฟู่จาวหนิงถ้าไม่ล้างหน้าแปรงฟันล่ะก็ เขาอาจจะไม่หาเหตุผลนี้มากล่อมตนเอง แต่นางตอนนี้ไปล้างหน้าแปรงฟัน

เขาก็เหมือนไม่มีทางเลือกที่ต้องสงสัย

อันที่จริงผ่านไปแล้วคืนหนึ่ง ฟู่จาวหนิงจะล้างหน้าแปรงฟันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ที่แปลกคือในสถานการณ์พิเศษตอนนี้ นางกลับเอาเรื่องล้างหน้าแปรงฟันมาวางไว้ในเรื่องที่สำคัญเสียอย่างนั้น

อย่างเช่นว่า เดิมทีนางควรจะถามว่าเมื่อคืนนี้มีใครลอบมาโจมตีไหม นางนอนไปนานแค่ไหน เขาพูดอะไรขึ้นบ้าง เมื่อคืนนี้ยังมีใครมาบ้างไหมเป็นต้น

ไม่ถามสถานการณ์แต่กลับไปล้างหน้าแปรงฟัน จากความเข้าใจต่อตัวนางของเซียวหลันยวน นี่มันแปลกอยู่หน่อยๆ

รอฟู่จาวหนิงล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ

"หนิงหน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
ชัญญารัตน์ สามสาหร่าย
จบแบบหนังไทยอีกแล้วววว...🥹...
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2176

    เจ้าอารามโยวชิงมององค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นอยู่ครู่หนึ่งมองจนนางหลบตา เขาจึงถามขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม "เจ้าเป็นห่วงอายวนหรือ?"องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไม่รู้ว่าควรตอบอย่างไร จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กล้ายืนยัน ว่าเจ้าอารามมีความคิดอะไรกับตัวอ๋องเจวี้ยนกันแน่นางมองเจ้าอารามไม่ออก กระทั่งว่าจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กล้ายืนยัน ว่าเจ้าอารามมีความคิดอะไรกับตัวอ๋องเจวี้ยนกันแน่อ๋องเจวี้ยนเติบโตมาจากการดูแลของเขาแท้ๆ พูดได้ว่าวันคืนหนาวเหน็บยาวนานบนยอดเขาโยวชิง พวกเขาพึ่งพาอาศัยกันและกันมาตลอดนี่นา?ตามหลักการแล้ว เจ้าอารามก็น่าจะมีความรู้สึกต่ออ๋องเจวี้ยนเหมือนกับที่พวกเขาคิดกันไว้ก่อนหน้านี้ เป็นเหมือนอาจารย์และพ่อแต่ตอนนี้องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นไม่กล้ายืนยันแล้วจริงๆนางรวบรวมความกล้า "เจ้าอารามคงจะเป็นห่วงอ๋องเจวี้ยนกระมัง?""ไม่หรอก เป้าหมายของข้า ไม่ใช่เหมือนกับเจ้าหรอกหรือ?" เจ้าอารามโยวชิงถอนใจเบาๆ "ข้ารู้ว่าอายวนกับจาวหนิงอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะกับพวกเขา กับแคว้นเจาหรือกับฟ้าดินก็ไม่มีประโยชน์อะไรทั้งนั้น พวกเขาอายุยังน้อย จึงไม่ได้มองไกลนัก ข้าต้องดึงพวกเขากลับมา เพื่อไม่ให้พวกเขาต้องเจอจุดจบน่าเศร้า"อง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2175

    เจ้าอารามโยวชิงดื่มชาอย่างใจเย็น ราวกับไม่ได้ยินเสียงของห้องข้างๆ อย่างไรอย่างนั้นกำแพงตรงกลางนี้ อันที่จริงมีกลไกบางอย่างซ่อนอยู่แต่ว่าคนอื่นไม่รู้พ่อลูกหยวนกังตอนที่กำลังเตรียมแผนก็ยังตรวจสบแล้ว แต่ไม่พบความผิดปกติบนกำแพงนี้ซางจื่อเดินเข้าไป นำแผ่นไหม้ที่ถูกดันเปิดบนกำแพงคืนที่ ก่อนที่จะกลับตำแหน่งก่อนหน้า กำแพงนี้ดูบางอย่างเห็นได้ชัด ด้านบนยังมีติดของลักษณะคล้ายดอกว่านผักบุ้งอยู่หลายชิ้น ป้างกว้างหันมาด้านนี้ ส่วนปากเล็กทะลุผ่านกำแพงไปเมื่อครู่สิ่งกลมุๆ เหล่านี้ ก็ถ่ายถอดเสียงของห้องข้างๆ มาทางนี้อย่างชัดเจนพอแผ่นไม้ใหญ่กลับคืนที่ เขาก็ก้มตัวลงเก็บภาพวาดหลายภาพข้างกำแพงกลับขึ้นไปแขวน ตอนนี้กำแพงก็กลับสู่สภาพเดิมแล้วองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมองการกระทำเขา มือสั่นเล็กน้อยเขาเหมือนจะพบความลับหนึ่งของเจ้าอารามเข้าแล้ว!ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในเมืองเล็ก พวกเขาเจอเข้ากับการลอบโจมตี คนเหล่านั้นมีทั้งหญิงชราและเด้ก แต่เจ้าอารามก็สังหารพวกเข้าทิ้งหมดโดยสีหน้าไม่เปลี่ยนตอนนั้นองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นจึงรู้ว่าเจ้าอารามโยวชิงมีความลับอยู่จริงๆนางรู้สึกว่า อ๋องเจวี้ยนกับฟู่จาวหนิงก็ไม่แ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2174

    ชิงอีสังเกตุได้ถึงความผิดปตกิ ดังนั้นจึงมองไปทางอ๋องเจวี้ยนทันที คิดจะเตือนท่านอ๋องเขาเพิ่งจะพูด สุราในมือเซียวหลันยวนก็สาดไปบนหน้าเสี่ยวเซ่อแล้วชิงอีสงบสติลงมาได้บ้างแล้วกำลังภายในท่านอ๋องแข็งแกร่งกว่าเขามาก ต้องพบก่อนเขาแน่นอนอยู่แล้วแต่ไม่รู้ว่าท่านอ๋องเป็นอะไรหรือเปล่า ชิงอีกยังรู้สึกว่าร่างกายร้อนผ่าวขึ้นมา เลือดเองก็เดือดพล่านหน่อยๆ ภาพที่คิดออกมาในสมอง มีผลกระทบต่อร่างกายเขาจริงๆหลังจากเซียวหลันยวนสาดสุราออกไปก็ยังไม่ได้ลุกขึ้นยืน เขานั่งอยู่ตรงนั้น จิตสังหารยังกดเก็บเอาไว้หยวนกังกับหยวนอี้ลุกขึ้นยืนตอนที่เขาลงมือ"อ๋องเจวี้ยน!""อ๋องเจวี้ยนนี่หมายความว่ายังไง!"พวกเขาเอ่ยถามขึ้นพร้อมกันสุราไหลลงมาจากใบหน้าเสี่ยวเซ่อ เปียกขนตาและหน้าม้านาง ค่อยๆ หยดลงมาเลอะเสื้อผ้าของนางเข้าไปอีก ประกอบกับใบหน้าเล็กที่เงยขึ้นเล็กน้อย สีหน้าที่ตกใจกลัว ดูแล้วน่าสงสารจับใจชิงอีสังเกตถึงความผิดปกติได้แล้วแท้ๆ แต่พอเห็นนางเป็นแบบนี้ ในใจเขากลับมีความรู้สึกสงสารเอ่อล้นขึ้นมา จนอยากจะเดินเข้าไปหา ลูบเช็ดใบหน้าของนางอย่างอ่อนโยน กระทั่งว่า คิดจะจูบริมฝีปากที่เปียกชื้นนั่นของนางให้แห้

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2173

    หยวนกังสะกดความโกรธลงมาก่อน"พวกเรามาแคว้นเจา ก็เพื่อมาช่วยเหลือประคับประคองแค้นเจา สอนพวกท่านเพาะปลูกธัญพืชไม้ผลให้ดียิ่งขึ้น ถ่ายทอดมาตรการปกครองบ้านเมืองและการเมืองต่างๆ ที่เหมาะสมกับสภาพท้องถิ่นให้พวกท่าน สอนประสบการณ์บางอย่างของเราให้พวกท่าน เพื่อให้แคว้นเจาพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น""ยิ่งไปกว่านั้น พวกเรายังให้แคว้นเจาได้สัมผัสถึงความจริงใจของแคว้นหมิ่นอีก้ดวย กระชับความสัมพันธ์ของทั้งสองแคว้น เพิ่มพูนมิตรภาพ"หยวนกังยังพูดไม่ทันจบ อ๋องเจวี้ยนก็ตัดบทเขาว่า "เพื่อให้องค์จักรพรรดิขายพวกเราสามีภรรยาให้พวกท่านสินะ?"พรวดหยวนอี้มุมปากกระตุกมองออกเลย ว่าอ๋องเจวี้ยนคิดจะไม่เสแสร้งแล้ว"ท่านอ๋อง อันที่จริงนี่ก็ไม่ได้มีผลเสียอะไรกับท่านเลย" หยวนอี้คิดๆ ตั้งใจเปิดอกเจรจาตรงๆ กับอ๋องเจวี้ยนแต่หยวนกังก็ตัดบทเขา"พวกเรานำความหวังดีเข้ามาจริงๆ แล้วก็สุราอาหารของหอลมวสันต์นี่ก็ชั้นหนึ่ง ในเมื่ออ๋องเจวี้ยนรู้สึกว่าพวกเขากินดื่มมากเกินไปในวังราชนิเวศน์ เช่นนั้นตอนนี้ก็ให้โอกาสพวกเราหน่อย ใช้เงินของเราเองเลี้ยงอาหารสุราเลิศรสกับอ๋อวเจวี้ยนดีดีสักหน่อยเถิด"เขารินสุราให้อ๋องเจวี้ยนเอง เอ่ยต่อ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2172

    อ๋องเจวี้ยนไม่ได้สวมหน้ากากตอนนี้เขาปล่อยวางแล้ว ตอนนี้ที่มาพบพ่อลูกหยวนกังจากแคว้นหมิ่น เขาจึงปรากฏตัวด้วยใบหน้าแท้จริง ให้พวกเขาได้พิจารณาดีดี ว่าจะแย่งฟู่จาวหนิงไปจากข้างกายเขาได้ไหมอ๋องเจวี้ยนบอกว่า หนิงหนิงของนางก็ชอบใบหน้านี้ของเขามากแล้วก็๖ามคาด อ๋องเจวี้ยนที่ไม่ได้สวมหน้ากาก ทำให้พ่อลูกหยวนกังตกตะลึงไปหยวนกังเองก็คิดไม่ถึง ว่าอ๋องเจวี้ยนจะหน้าตางดงามขนาดนี้ ราวกับจันทร์กระจ่าง สุกใสและบริสุทธิ์ชายหนุ่มคนหนึ่ง ใช้คำพรรณนาเช่นนี้ ไม่ได้มีความรู้สึกเป็นหญิงเลยแม้แต่น้อยหยวนอี้เคยบอกกับเขา เมืองหลวงแคว้นเจาล้วนลือกันหว่าใบหน้าอ๋องเจวี้ยนราวกับเป็นผีร้าย ขู่เด็กให้ร้องไห้ได้ แต่เขาเดาว่า ฟู่จาวหนิงจะต้องรักษาหน้าของเขาแล้วแน่ๆตอนนี้พอได้เห็น ก็พูดไว้ไม่ผิดจริงๆฟู่จาวหนิงรักษาใบหน้าของอ๋องเจวี้ยนจนหายดีแล้วหยวนอี้เหลือบมองเสี่ยวเซ่อผาดหนึ่งสายตาของเสี่ยวเซ่อหยุดอยู่บนหน้าอ๋องเจวี้ยนตลอด ในดวงตาคู่สวยที่น่าตกตะลึงนั่น เต็มไปด้วยแสงประกายดาวหยวนอี้แต่ก่อนเคยได้ยินคำหนึ่งพูดไว้ว่า หญิงสาวคนหนึ่ง ตอนที่งดงามที่สุด ก็คือตอนที่นางเห็นชายหนุ่มที่ทำให้ตนเองหวั่นไหวได้

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2171

    องค์จักรพรรดิรู้สึกว่าฟู่จาวหนิงเป็นหมอหญิงคนหนึ่ง ถามคำถามออกมาแบบนี้ดูหน้าไม่อายเสียจริตัวเขายังไม่อยากจะพูดเรื่องนี้ออกมาตรงๆ เลย"ตามหลักการควรจะหนึ่งวันหนึ่งครั้ง สองวันหนึ่งครั้งไม่ปกติ" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้นองค์จักรพรรดิหน้าขรึมไปอีก"เจ้าแค่บอกว่า สุขภาพของข้า ดีหรือเปล่าก็พอ!"เรื่องนี้ก็...ตอนนี้ยังปกติดีอยู่ฟู่จาวหนิงพยักหน้า "ตอนนี้ยังไม่เป็นไร"แต่หลังจากนี้เป็นแน่ทว่าประโยคหลังนางก็ไม่ได้พูดออกมาองค์จักรพรรดิเองก็ฟังไม่ออก พอเขาเห็นว่าฟู่จาวหนิงยอมรับจากปากแล้วว่าสุขภาพเขาไม่มีปัญหา ก็พลันกระตือรือร้นขึ้นทันที"ฮ่าๆ ข้าก็บอกแล้ว ว่าวิชาแพทย์ของพระสนมอวี้เฟยยอดเยี่ยมมาก!"พระสนมอวี้เฟยยิ้มตามมา สายตากลับดูหม่นๆฟู่จาวหนิงมองออก หรือว่ามองไม่ออกกันนะ?เพราะจับจุดนี้ไม่ได้ นางจึงไม่กล้าจะทำอะไรกับฟู่จาวหนิงอีก และไม่คิดจะให้นางอยู่ต่อแล้วองค์จักรพรรดิยังอยากให้พระสนมอวี้เฟยจับชีพจรให้ฟู่จาวหนิง ฟู่จาวหนิงยังยืนกรานไม่ยินยอมเขาสงสัยแทบทนไม่ว่าว่าสุขภาพของนางต้องมีปัญหาจริงๆ ดังนั้นจึงไม่กล้าให้พระสนมอวี้เฟยตรวจแบบนี้ก็ดีเขาก็รับปากฝ่าบาทต้าชื่อ และให้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status