บทที่ 0244

หลังจากหลินจืออี้รู้สึกถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคย เธอก็เริ่มดิ้นรน

แต่แขนที่เอวยิ่งรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ เกือบจะดึงเธอเข้าไปในหน้าอกของผู้ชาย ทําให้หลังของเธอร้อนไปหมด

จนกระทั่งสามารถรู้สึกถึงหน้าอกที่ขึ้นลงระหว่างลมหายใจของผู้ชายได้อย่างชัดเจน

ทุกครั้งล้วนทําให้เธอหวาดกลัวอย่างอธิบายไม่ถูก

ทันใดนั้น เสียงกดดันของชายคนนั้นก็ดังขึ้นข้างหู “ใครให้ข้ามาคนเดียวล่ะ? เธอคิดว่าเธอจะออกไปได้จริงๆ เหรอ?

หลินจืออี้ดึงแขนที่เอว พูดต่อต้านว่า “อาเล็ก อาว่างขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน? ถึงได้ยุ่งกับฉันขนาดนี้? ปล่อยฉันนะ!”

ข้างหลังเธอ ชายหนุ่มหายใจเข้าลึกๆ และไม่ได้โต้แย้งอะไร

วินาทีต่อมา ร่างกายของหลินจืออี้ก็ถูกปล่อยออกอย่างกะทันหัน เธออยากจะวิ่งทันที แต่ก็ยังช้าไปหนึ่งก้าว

ชายคนนั้นดึงเธอและโยนเธอลงบนโซฟา

เธอกําลังจะลุกตัว ก็ถูกเขากดไว้แล้ว

ภายใต้ชุดสูทที่เคร่งขรึม กล้ามเนื้อทุกนิ้วของชายคนนั้นแน่นและแข็ง เขากดเธออย่างหนัก ทําให้เธอรู้สึกหายใจลําบาก

แต่ลมหายใจของเขาล้วนกระทบลงบนใบหน้าของเธอ ก่อให้เกิดความร้อนอบอ้าว

เธอขัดขืนยกมือ แต่กลับถูกกงเฉินกดไว้ที่ข้างใบหู เธอดิ้นรน แขนเสื้อที่ฉีกขาดหลุดอ