ความเจ็บปวดและเบาะแส

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างรุนแรง เสียงหมัดกระทบเนื้อดังสนั่นไปทั่วหอนาฬิกา อเล็กซานเดอร์ใช้ทักษะการต่อสู้ที่เหนือกว่าในการรับมือกับมิสเตอร์คลาร์ก แต่มิสเตอร์คลาร์กก็แข็งแกร่งและว่องไวไม่แพ้กัน

ในขณะเดียวกัน เฟรเดอริคก็กำลังต่อสู้อย่างยากลำบากกับลูกสมุนอีกคน แม้ร่างกายของเขาจะเริ่มฟื้นตัวแล้ว แต่เขาก็ยังไม่แข็งแรงเต็มที่นัก ลูกสมุนคนนั้นใช้จังหวะที่เฟรเดอริคพลาดท่า ถีบเข้าที่ท้องของเขาอย่างแรง เฟรเดอริคล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด

"พี่เฟรเดอริค!" เมรี่ร้องเรียกด้วยความตกใจ เธอวิ่งเข้าไปหาพี่ชายทันที

ลูกสมุนคนนั้นฉวยโอกาสที่จะซ้ำเติมเฟรเดอริค แต่เอดิสันก็พุ่งเข้ามาขวางไว้ เขาจัดการกับลูกสมุนคนนั้นได้อย่างรวดเร็ว

"พี่เฟรเดอริคเป็นอะไรไหมคะ!" เมรี่ถามด้วยความเป็นห่วง เธอช่วยประคองพี่ชายขึ้นมา

เฟรเดอริคกัดฟันด้วยความเจ็บปวด "ไม่เป็นไรเมรี่ แค่จุกนิดหน่อยเท่านั้น"

ในขณะที่มิสเตอร์คลาร์กกำลังต่อสู้กับอเล็กซานเดอร์อย่างดุเดือด เขาก็เหลือบไปเห็นเมรี่และเฟรเดอริค เขายิ้มเหยียด แล้วโยนมีดสั้นเล่มเล็กๆ ออกไปอย่างรวดเร็ว มีดเล่มนั้นพุ่งตรงไปยังเมรี่!

"เมรี่! ระวัง!" เอดิสันตะโกน

เมรี่เบิกตากว้าง เธอพยายามหลบ แต่มีดก็พุ่งเข้าปักที่ต้นแขนของเธออย่างจัง ความเจ็บปวดแล่นแปลบไปทั่วร่าง เมรี่กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

"เมรี่!" อเล็กซานเดอร์ตะโกนด้วยความโกรธแค้น เขาพุ่งเข้าใส่มิสเตอร์คลาร์กอย่างบ้าคลั่ง การต่อสู้ยิ่งดุเดือดขึ้นอีกหลายเท่าตัว

เอดิสันรีบวิ่งเข้ามาหาเมรี่ เขาสำรวจบาดแผลที่ต้นแขนของเธอ "คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับมิสแบล็ควู้ด!"

"เจ็บค่ะ..." เมรี่ตอบ น้ำตาคลอเบ้า แต่เธอก็พยายามอดทน

เฟรเดอริคมองไปที่บาดแผลของเมรี่ด้วยความโกรธแค้น เขามองไปที่มิสเตอร์คลาร์กด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความแค้นเคือง

ในขณะที่อเล็กซานเดอร์กำลังต่อสู้อย่างดุเดือดกับมิสเตอร์คลาร์ก เมรี่ก็เหลือบไปเห็นบางอย่าง เธอเห็น รอยขีดข่วนเล็กๆ ที่อยู่บนพื้นใกล้กับกลไกของนาฬิกา มันเป็นรอยที่ดูเหมือนจะถูกทำขึ้นมาอย่างตั้งใจ

"คุณเอดิสันคะ! ดูนี่สิคะ!" เมรี่ชี้ไปที่รอยขีดข่วนนั้น

เอดิสันก้มลงมอง เขาใช้ไฟฉายส่องไปที่รอยขีดข่วนนั้น แล้วเขาก็พบว่ามันไม่ใช่แค่รอยขีดข่วนธรรมดา แต่มันคือ เส้นทางที่นำไปสู่สวิตช์ลับ ที่ซ่อนอยู่ใต้พื้น!

"เจอแล้วครับ!" เอดิสันอุทาน เขาพยายามกดสวิตช์นั้น

เมื่อกดสวิตช์ลงไป เสียงกลไกบางอย่างก็ดังขึ้นเบาๆ แล้วช่องลับก็เปิดออก เผยให้เห็นกล่องไม้เล็กๆ ที่อยู่ด้านใน

"นี่แหละครับ! รหัสลับชิ้นที่สอง!" เอดิสันกล่าว เขารีบหยิบกล่องไม้นั้นขึ้นมา

ขณะที่เอดิสันกำลังจะเปิดกล่อง มิสเตอร์คลาร์กที่เพิ่งถูกอเล็กซานเดอร์ผลักกระเด็นไป ก็พุ่งเข้ามาแย่งกล่องจากมือของเอดิสัน การต่อสู้เพื่อแย่งชิงรหัสลับเกิดขึ้นอย่างดุเดือดอีกครั้ง

"ส่งมันมาให้ข้า!" มิสเตอร์คลาร์กตะโกน

"ไม่มีทางหรอก!" เอดิสันตอบ เขาพยายามยื้อแย่งกล่องคืนมา

ในที่สุด อเล็กซานเดอร์ก็พุ่งเข้ามาช่วย เอดิสันและอเล็กซานเดอร์รวมพลังกันจัดการมิสเตอร์คลาร์กจนล้มลง แล้วเอดิสันก็หยิบกล่องกลับคืนมาได้อย่างหวุดหวิด

"ไปครับ!" อเล็กซานเดอร์ตะโกน "เราต้องไปจากที่นี่ก่อนที่พวกมันจะมามากกว่านี้!"

เอดิสันรีบเปิดกล่องไม้ และหยิบกระดาษที่อยู่ด้านในออกมา มันเป็นรหัสลับชิ้นที่สอง! พวกเขารีบวิ่งลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว โดยมีเสียงไซเรนของตำรวจที่ดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

เมื่อออกมาจากบิ๊กเบนได้ พวกเขาก็รีบกระโดดขึ้นรถที่จอดรออยู่ เอดิสันขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้มิสเตอร์คลาร์กที่ถูกจับกุมตัวไว้กับตำรวจมองตามไปด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น

เมรี่รู้สึกเจ็บปวดที่ต้นแขน แต่เธอก็ยังคงกุมรหัสลับที่ได้มาไว้แน่น เธอรู้ว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของความท้าทายที่แท้จริง

"รหัสลับนี้บอกว่าอะไรคะ?" เมรี่ถามด้วยความอยากรู้

เอดิสันอ่านข้อความที่ปรากฏอยู่บนกระดาษ "มันคือปริศนาที่บอกว่าให้เราไปที่ที่ 'อดีตถูกเก็บรักษา' และ 'ความลับถูกเปิดเผย' "

อเล็กซานเดอร์ครุ่นคิด "หอจดหมายเหตุแห่งชาติครับ! ที่นั่นคือที่ที่เราจะพบเบาะแสต่อไป!"