ความโกลาหล

สองสัปดาห์ผ่านไปนับตั้งแต่การล่มสลายของ 'กาลเวลา' องค์กรลับที่เคยบงการโลกเบื้องหลังฉาก เมรี่และทีมกลับมาใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอีกครั้งในลอนดอน แม้จะมีชื่อเสียงในฐานะวีรบุรุษผู้กอบกู้ แต่พวกเขาก็เลือกที่จะเก็บตัวและใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายที่สุดเท่าที่จะทำได้ หมอเจเน็ตยังคงดูแลคลินิกใต้ดินของเธอ มิสเตอร์คลาร์กได้กลับไปใช้ชีวิตในฐานะผู้จัดการสำนักพิมพ์ที่ซื่อสัตย์ ส่วนนักสืบโธมัสก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่งและเป็นที่ยอมรับมากขึ้นในวงการตำรวจ

เช้าวันหนึ่งที่สดใส เมรี่กับเฟรเดอริคตัดสินใจออกมาเดินเล่นที่ตลาดนัดคอเวนต์การ์เดน ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนพลุกพล่าน เสียงดนตรีจากนักแสดงข้างถนนดังคลอเคลียกับเสียงหัวเราะของผู้คนที่เดินจับจ่ายซื้อของ บรรยากาศดูผ่อนคลายและเต็มไปด้วยชีวิตชีวา

"นี่แหละชีวิตที่แท้จริง!" เฟรเดอริคกล่าวพร้อมกับสูดหายใจลึกๆ "ไม่ต้องมีเรื่องวุ่นวาย ไม่ต้องมีองค์กรลับมาตามล่า"

เมรี่ยิ้ม เธอเห็นด้วยกับพี่ชายอย่างเต็มที่ แต่ในใจลึกๆ เธอก็ยังรู้สึกถึงความว่างเปล่าบางอย่าง...ราวกับว่าชีวิตที่ไร้ความตื่นเต้นมันไม่ใช่สิ่งที่เธอโหยหาอีกต่อไป

ขณะที่พวกเขากำลังเลือกซื้อดอกไม้อยู่ จู่ๆ ก็มีเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวมาจากอีกฝั่งหนึ่งของตลาด!

"ตูมมมมม!"

ควันสีดำลอยฟุ้งขึ้นสู่ท้องฟ้า ผู้คนต่างกรีดร้องด้วยความตกใจและวิ่งหนีกันอย่างอลหม่าน แผงลอยร้านค้าต่างๆ ล้มระเนระนาด ข้าวของกระจัดกระจายไปทั่วพื้น

"เกิดอะไรขึ้น!" เมรี่ตะโกน

เฟรเดอริคดึงแขนเมรี่ "รีบไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!"

แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ขยับตัว ก็มีเสียงปืนดังขึ้นหลายนัด! ผู้คนล้มลงไปกองกับพื้นทีละคนๆ ด้วยความหวาดกลัว

"มันไม่ใช่อุบัติเหตุ!" เมรี่พึมพำ "นี่มันการโจมตี!"

ความโกลาหลที่ควบคุมไม่ได้

ชายฉกรรจ์ในชุดสีดำหลายคนปรากฏตัวขึ้นจากกลุ่มควันที่หนาทึบ พวกเขาไม่ได้ใส่หน้ากากปิดบังใบหน้า แต่ใบหน้าของพวกเขากลับไร้อารมณ์ราวกับหุ่นยนต์ พวกเขากำลังยิงปืนใส่ผู้คนอย่างไม่เลือกหน้า สร้างความโกลาหลไปทั่วตลาด

"พวกมันคือใคร!" เฟรเดอริคคำราม

"พวกเขาไม่ใช่ 'ยมทูต' ของ 'กาลเวลา' ค่ะ" เมรี่ตอบ "พวกเขามีวิธีการต่อสู้ที่แตกต่างออกไป"

เมรี่พยายามมองหาทางหนี เธอเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังร้องไห้อยู่ท่ามกลางกองซากปรักหักพัง พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตไปแล้ว

"เราต้องช่วยเด็กคนนั้นค่ะ!" เมรี่ตะโกน

เฟรเดอริคพยักหน้า พวกเขาทั้งสองคนวิ่งตรงเข้าไปหาเด็กหญิงคนนั้น โดยมีกระสุนปืนเฉียดผ่านใบหน้าไปอย่างหวุดหวิด

"ไม่ต้องกลัวนะ!" เมรี่กล่าวพร้อมกับอุ้มเด็กหญิงขึ้นมา "เราจะพาเธอไปที่ที่ปลอดภัยเอง!"

แต่ในขณะที่พวกเขากำลังจะวิ่งหนี ชายฉกรรจ์ในชุดดำคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าพวกเขา เขามีใบหน้าที่ดูน่ากลัว และมือของเขาก็กำลังจะยิงปืนใส่พวกเขา!

"หลบ!" เฟรเดอริคตะโกน แล้วพุ่งเข้าผลักเมรี่กับเด็กหญิงให้พ้นจากวิถีกระสุน

"ปัง!"

เสียงปืนดังขึ้นอย่างรุนแรง กระสุนเฉียดไหล่ของเฟรเดอริคไปอย่างหวุดหวิด

"พี่เฟรเดอริค!" เมรี่ร้องด้วยความตกใจ

เฟรเดอริคกัดฟันแน่น "ฉันไม่เป็นไร! รีบไปเถอะ!"

เมรี่ไม่มีทางเลือก เธอวิ่งหนีไปพร้อมกับเด็กหญิงตัวน้อยที่ตัวสั่นด้วยความกลัว