ปลายทาง

ความเงียบเข้าปกคลุมตู้โดยสารรถไฟหลังจากเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ เมรี่, ปู่ทวด, อเล็กซานเดอร์, เฟรเดอริค, เอดิสัน, และเบ็น มองหน้ากันด้วยความงุนงง แสงสีฟ้าที่ดูดกลืนมิสเตอร์คลาร์กและกลุ่ม 'พันธมิตรแห่งเวลา' หายไปอย่างไร้ร่องรอย ทิ้งไว้เพียงกลิ่นโอโซนจางๆ ในอากาศ

"เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับปู่ทวด?" เฟรเดอริคถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

ปู่ทวดลูบเคราสีขาวของเขาอย่างครุ่นคิด "บางที...นี่อาจจะเป็นฝีมือของ 'ผู้ส่งสารจากอนาคต' ที่พูดถึงในวิทยุ"

"พวกเขาเป็นใครกันคะ?" เมรี่ถาม ดวงตาของเธอยังคงจับจ้องไปที่จุดที่มิสเตอร์คลาร์กหายไป

"เรายังไม่รู้แน่ชัด" ปู่ทวดตอบ "แต่ที่แน่ๆ คือพวกเขาไม่ได้อยู่ในมิติเวลาเดียวกับเรา"

ท่านหัวหน้าหน่วยสืบสวนลับเดินเข้ามา ใบหน้าของเขาดูซีดเผือดไม่ต่างจากคนอื่นๆ

"ผมไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเลยครับ" ท่านหัวหน้ากล่าว "มันเหนือความเข้าใจของมนุษย์"

"ถึงเวลาที่เราต้องรีบไปเอดินบะระแล้วครับ" ปู่ทวดกล่าว "สมุดบันทึกเล่มนี้อาจจะมีคำตอบทุกอย่าง"

รถไฟที่ถูกเคลียร์พื้นที่กลับมาให้บริการอีกครั้งในอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา พวกเขาทั้งหมดตัดสินใจเดินทางต่อเพื่อมุ่งหน้าสู่จุดหมายปลายทางที่แท้จริง นั่นคือ 'ประตูสู่เวลา' ที่เอดินบะระ ท่ามกลางความเงียบงันและความคิดที่วนเวียนอยู่ในหัวของทุกคนเกี่ยวกับเหตุการณ์ประหลาดที่เพิ่งเกิดขึ้น

เอดินบะระ: เมืองแห่งความลึกลับ

เมื่อขบวนรถไฟมาถึงสถานีเอดินบะระ แว่บแรกที่เมรี่เห็นคือเมืองที่เต็มไปด้วยสถาปัตยกรรมเก่าแก่และปราสาทที่ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขา บรรยากาศของเมืองดูขลังและเต็มไปด้วยเรื่องราวในอดีต ราวกับทุกก้อนหินมีประวัติศาสตร์ซ่อนอยู่

"ที่นี่น่าจะเหมาะกับการซ่อน 'ประตูสู่เวลา' จริงๆ นะครับ" อเล็กซานเดอร์พึมพำ

พวกเขาเดินตามปู่ทวดและเอดิสันที่กำลังศึกษาแผนที่ในสมุดบันทึกของจอห์น สมิธอย่างละเอียด แผนที่นั้นนำพวกเขาไปยังตรอกซอกซอยที่แคบและคดเคี้ยว ผ่านร้านขายของเก่าที่เต็มไปด้วยของสะสมแปลกตา และอาคารเก่าแก่ที่ถูกทิ้งร้างหลายแห่ง

"ตามแผนที่บอกว่ามันอยู่ใต้ปราสาทเอดินบะระครับ" เอดิสันกล่าว "แต่ทางเข้าถูกซ่อนไว้ในสถานที่ที่ไม่คาดคิด"

"สถานที่ไหนครับ?" เฟรเดอริคถาม

ปู่ทวดหยุดเดินตรงหน้าร้านหนังสือเก่าๆ แห่งหนึ่งที่ดูเก่าแก่และเงียบสงบ มันมีป้ายไม้แกะสลักเขียนว่า "ตำราโบราณของมาสเตอร์ลีออน"

"ที่นี่แหละ" ปู่ทวดกล่าว "จอห์น สมิธ ได้ทิ้งร่องรอยไว้ที่นี่"

พวกเขาเดินเข้าไปในร้านหนังสือ ภายในร้านมีกลิ่นกระดาษเก่าๆ และฝุ่นคละคลุ้งไปทั่ว ชั้นหนังสือสูงจรดเพดานเต็มไปด้วยหนังสือเก่าแก่ที่ดูทรงคุณค่า ชายชราเจ้าของร้านที่ดูใจดีเงยหน้าขึ้นมองพวกเขาจากหลังเคาน์เตอร์ไม้เก่าๆ

"มีอะไรให้ช่วยไหมหนุ่มๆ สาวๆ?" ชายชราถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

"เรามาตามหาหนังสือโบราณเล่มหนึ่งครับ" เมรี่ตอบ "มันเป็นหนังสือที่จอห์น สมิธ เคยศึกษาอยู่"

เมื่อได้ยินชื่อจอห์น สมิธ ใบหน้าของชายชราก็เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดทันที "เจ้าหนูจอห์น...เขาเป็นคนดีนะ ไม่น่าเลย"

"คุณรู้จักเขาหรือคะ?" เมรี่ถาม

"ใช่" ชายชราตอบ "เขามาที่นี่บ่อยๆ เขาเป็นนักโบราณคดีที่กระตือรือร้นมาก"

"เขาเคยพูดถึง 'ประตูสู่เวลา' หรือ 'กุญแจสู่กาลเวลา' บ้างไหมคะ?" เมรี่ถามอย่างตรงไปตรงมา

ชายชรามองเมรี่ด้วยแววตาที่สงสัย "ทำไมเจ้าถึงรู้เรื่องพวกนี้?"

ความลับใต้ห้องสมุด

ก่อนที่เมรี่จะได้ตอบอะไร จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มต่ำดังขึ้นมาจากชั้นใต้ดินของร้านหนังสือ!

"แกรู้ความลับมากเกินไปแล้วเฒ่า!" เสียงนั้นคำราม

ชายชราเจ้าของร้านหน้าซีดเป็นไก่ต้ม "ไม่นะ! พวกแกมาถึงที่นี่ได้อย่างไร!"

ทันใดนั้นเอง ชายฉกรรจ์ในชุดสีดำหลายคนก็ปรากฏตัวขึ้นจากทางเดินที่มืดมิดที่นำลงสู่ชั้นใต้ดิน! พวกเขาสวมชุดที่คล้ายกับกลุ่ม 'เงาที่หลงเหลือ' ที่โจมตีตลาดในลอนดอน

"พวกแกคือ 'เงาที่หลงเหลือ'!" อเล็กซานเดอร์คำราม

"ส่งแผนที่นั่นมาให้เราซะ!" ชายคนหนึ่งตะโกน "ไม่อย่างนั้นพวกแกจะต้องตายอยู่ตรงนี้!"

การต่อสู้เกิดขึ้นอย่างดุเดือดในร้านหนังสือที่แคบและเต็มไปด้วยชั้นหนังสือเก่าๆ!

เฟรเดอริคกับเบ็นพุ่งเข้าจัดการกับศัตรูอย่างรวดเร็ว เอดิสันพยายามหาอาวุธจากของที่วางอยู่รอบๆ ส่วนปู่ทวดก็ใช้ความรู้โบราณของเขาในการหลบหลีกและถ่วงเวลา

เมรี่พยายามหาทางหนี เธอรู้ว่าพวกเขาต้องไปถึง 'ประตูสู่เวลา' ให้ได้ก่อนพวกคนร้าย

"มาทางนี้เลยหนู!" ชายชราเจ้าของร้านตะโกน "ข้าจะพาเจ้าไปที่นั่นเอง!"

เขาชี้ไปที่ชั้นหนังสือเล่มหนึ่งที่ดูไม่น่าจะเปิดออกได้

"ที่นี่มีทางลับไปสู่ 'ประตูสู่เวลา' ด้วยหรือคะ!" เมรี่ถามด้วยความประหลาดใจ

"ใช่แล้ว" ชายชราตอบ "จอห์น สมิธ เป็นคนบอกข้าเอง เขาพบว่าใต้ร้านหนังสือของข้าคือทางเข้าลับสู่ห้องสมุดโบราณที่เชื่อมต่อกับ 'ประตูสู่เวลา'!"

ปู่ทวดพยักหน้าเล็กน้อย "รีบไปเดี๋ยวนี้เลยหลานสาว! ที่เหลือพวกเราจะจัดการเอง!"

เมรี่ลังเลเล็กน้อย เธอไม่อยากทิ้งทุกคนไว้ข้างหลัง แต่เธอก็รู้ว่านี่คือโอกาสเดียวที่จะไปถึง 'ประตูสู่เวลา' ได้

"ระวังตัวด้วยนะคะทุกคน!" เมรี่ตะโกน

เธอหันไปดูชายชราที่กำลังกดปุ่มลับบางอย่างที่ซ่อนอยู่หลังชั้นหนังสือ ชั้นหนังสือก็เลื่อนเปิดออกเผยให้เห็นทางเดินลับที่มืดมิด

"ไปกันเถอะหนู!" ชายชรากล่าว

ก้าวแรกสู่ประตูแห่งกาลเวลา

เมรี่รีบเข้าไปในทางเดินลับทันที ตามด้วยชายชราเจ้าของร้านหนังสือ ทางเดินนั้นมืดและแคบ เต็มไปด้วยใยแมงมุมและกลิ่นอับชื้นที่คละคลุ้งไปทั่ว

"ที่นี่คือที่ไหนคะ!" เมรี่ถาม

"มันคือทางเดินลับที่จอห์น สมิธ ค้นพบ" ชายชราตอบ "มันเชื่อมต่อกับห้องสมุดโบราณใต้ดิน"

พวกเขาเดินไปตามทางเดินลับเป็นเวลานาน ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงปลายทางของทางเดิน มันเป็นประตูเหล็กบานใหญ่ที่ดูเก่าแก่และมีสัญลักษณ์แปลกๆ สลักอยู่

"นี่คือประตูสู่ห้องสมุดโบราณ" ชายชรากล่าว "แต่การจะเข้าไปข้างในได้ เราต้องไขปริศนาบางอย่าง"

เมรี่มองไปที่ประตูเหล็ก เธอรู้สึกถึงพลังงานบางอย่างที่แผ่ออกมาจากประตู มันเป็นพลังงานที่เต็มไปด้วยความลึกลับและอำนาจ

"เราต้องรีบแล้วค่ะ!" เมรี่กล่าว "พวกเขาจะต้องตามเรามาแน่ๆ!"

ในขณะที่พวกเขากำลังพยายามไขปริศนาของประตูอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นมาจากด้านหลัง!

"พวกแกไม่มีทางหนีพ้นไปได้หรอก!" เสียงหนึ่งคำราม

เมรี่และชายชราเจ้าของร้านหันขวับ และพบกับ 'หัวหน้าใหญ่' ของ 'เงาที่หลงเหลือ' ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

"แกมาถึงที่นี่ได้อย่างไร!" ชายชราเจ้าของร้านตะโกน

"แกคิดว่าข้าจะปล่อยให้พวกแกหนีไปได้ง่ายๆ งั้นหรือ!" หัวหน้าใหญ่ตอบ " 'สถาปนิกแห่งหายนะ' จะไม่มีวันให้อภัยแก!"

การต่อสู้เพื่อเปิด 'ประตูสู่เวลา' กำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว!