เจ็บตัวเพราะใคร

เวลานี้เกือบจะสองทุ่มแล้ว  หมิวที่ยังคงสวมชุดนักศึกษาตัวจิ๋วเดินออกมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ต  เธอเดินซื้อพวกของใช้จำเป็น  และเดินเพื่อที่จะได้ไม่ต้องไปนั่งคิดเรื่องอื่นอยู่คนเดียว  ตั้งแต่ออกจากคอนโดซันมาเธอก็เฝ้ารอหน้าจอมือถืออยู่บ่อยครั้ง  นั่นก็เพราะรอดูว่าซันจะขอความช่วยเหลืออะไรไหม  แต่แล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น  บางทีซันอาจจะหลับหรือเล่นเกมอยู่ก็ได้  

"ไปดูที่คอนโดดีไหมนะ"  คนตัวเล็กกำลังชั่งใจ  นั่นก็เพราะเธอแอบไม่สบายใจอยู่หลายส่วน 

เธอยังไม่วางใจนักนั่นก็เพราะซันมีนิสัยดื้อรั้นจนน่าหมั่นไส้ในบางครั้ง  เธอกลัวซันจะไปหาเจนอีก  ไม่ใช่กลัวเขากลับไปรักกัน  เพียงแค่กลัวความงี่เง่าของซันจะทำให้เกิดเรื่อง  พอนึกได้ดังนั้นเธอจึงกดโทรออกไปยังเบอร์ของคนที่เธอกำลังเป็นห่วงอยู่  พร้อมกับเดินเท้าออกมาหมายจะไปแวะร้านอาหารที่ซันชอบ  และซื้อของกินไปฝากเสียหน่อย

"ทำไมไม่รับโทรศัพท์นะ"

แต่แล้วคิ้วเรียวสวยก็ต้องขมวดเป็นปม  เมื่อปลายสายไม่มีการตอบรับใด ๆ ปกติแล้วซันจะอยู่กับโทรศัพท์ตลอด  ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่เขาจะรับสายเธอเสมอ  แม้กระทั่งนั่งอึยังวิดิโอคอลกับเธอเลย  ครั้งนี้แปลกไปจริง ๆ 

สัญชาตญาณของเธอนั้นบอกว่าเธอควรไปที่ที่หนึ่ง  ซึ่งจู่ ๆ ก็เกิดนึกขึ้นมาได้อย่างกะทันหัน  ว่าแล้วเธอก็กระโดดขึ้นมอไซด์คันเก่าตัวเองและขับออกไปอย่างรีบร้อน เธอขับมาถึงคอนโดในย่านหรูของอดีตแฟนซัน  ถามว่าทำไมเธอถึงรู้อย่างนั้นหรือ  นั่นก็เพราะอะไรที่เกี่ยวกับซันเธอรู้หมดนั่นแหละ  พอมาถึงเธอก็เจอเข้ากับบุคคลทั้งสามชายสองหญิงหนึ่งที่ลานจอดรถพอดี 

ราวกับสิ่งที่เธอคิดนั้นเกิดขึ้นตรงเป๊ะ  ซันกำลังมีเรื่องกับเเฟนคนใหม่ของเจนอยู่ที่ลานจอดรถพอดี  และกำลังจะลงไม้ลงมือกับซันที่ดูจะพลาดท่าเสียที! เธอรีบตรงดิ่งเข้าไปช่วยซันแบบไม่คิดชีวิต

"หยุดนะ!"

เสียงร้องห้ามเมื่อแฟนหนุ่มของเจนง้างหมัดซัดเข้าที่ใบหน้าซันจนหมอบลงกับพื้น  ซันอยู่ในช่วงจิตใจอ่อนแอร่างกายเองก็ไม่ต่างกัน  จังหวะนั้นเขาจะเอาอะไรไปสู้กันเล่า พอวิ่งมาถึงตัวเธอก็กระโดดผลักชายผู้นั่นออกอย่างคนใจสู้  พร้อมกับจ้องเขม็งอย่างคนเอาเรื่อง

"ทำอะไรหา!?"  หมิวโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเข้าปกป้องเพื่อนสนิทสุดชีวิต

"อย่ามาขวาง  หรือเธอก็อยากโดนด้วยคนฮะ!"

ไอ้นักเลงตัวโตที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนใหม่หญิงสาวคนสวยข้างกาย  วางท่าจะต่อยเธอที่เป็นผู้หญิง  แต่เธอหาได้กลัวไม่  สิ่งที่เธอกลัวคือเขาซ้ำซันที่พยายามตะกายตัวลุกอย่างอยากลำบากต่างหากเล่า  

"ถ้าคิดว่าเจ๋งนักก็เอา  ต่อยผู้หญิงอะ"

ดวงตาดำสนิทไม่ฉายแววหวาดกลัวเลยสักนิด  เธอไม่ได้ห้าวจนกลัวตายไม่เป็นหรอกนะ  เพียงแค่ตอนนั้นเธออยากปกป้องใครบางคนมากกว่าตัวเองก็เท่านั้น

"อย่ามาท้าแฟนเจนนะหมิว" สาวสวยอีกคนเดินมาหยุดอยู่ข้างหน้าแฟนหนุ่มของเจ้าหล่อน  ก่อนจะแบะปากและเอ่ยอย่างไม่ใยดีอดีตคนรักเลยสักนิด

"ซันมาหาเรื่องเจนกับแฟนเอง  จบไปแล้วก็ยังไม่หยุด  ตามอยู่นั่น  แถมยังต่อยแฟนเจนก่อน"

"มึงทำเหรอซัน?" 

เธอหันไปประคองซันให้ลุกขึ้นยืน  ก่อนจะถามเอาความจริงจากปากเขา  ใบหน้าหล่อเหลายับเยินจนไม่น่าดู  ร่างหนาโซซัดโซเซแทบยืนไม่อยู่  ดีที่มีเธอประคองกอดไว้  ซันไม่ตอบอะไรเพียงแค่พยักหน้า นั่นเพราะเขายอมรับว่าตนเป็นฝ่ายมาหาเจนเองเพราะอยากง้อ  แต่ทะเลาะกับแฟนใหม่เธอสุดท้ายจบด้วยการลงไม้ลงมือและมีสภาพอย่างที่เห็น

"ซัน  มึงยังมีสมองอยู่ไหมเนี่ย!" 

เธออยากจะกรี๊ดให้กับความดื้อรั้นและงี่เง่าของซัน  ในเมื่อเขาไม่รักแล้วก็ควรปล่อยเขาไปสักที  ยิ่งซันทำตัวแบบนี้ผู้หญิงที่ไหนเขาจะอยากทนอยู่ด้วย 

"มันไม่มีสมองหรอก เหอะ กากว่ะ"  แฟนใหม่ของเจนพูดข่มพร้อมกับดูถูกซัน  และทำท่าจะเข้ามาทำร้ายซันอีกรอบ  จนเธอรีบดึงตัวซันไว้ด้านหลังพร้อมกับเผชิญหน้ากับผู้ชายที่ตัวโตกว่าเธอหลายเท่าอย่างไม่รู้ถอย

"มันจะมากเกินไปแล้วนะ"  เธอยืดอกสู้

"เธอเป็นใครเนี่ย  ปกป้องมันดีจังนะ"

"ใช่ไง  มันเป็นเพื่อนฉันก็ต้องปกป้องมันไหม"

 คนตัวเล็กตอบกลับด้วยแววตามั่นคง  แต่ทว่าไอ้หน้าตัวเมียกลับไม่สนใจว่าเธอเป็นใครหญิงหรือชาย  มันต้องการแค่ความสะใจที่โดนซันต่อยไปหมัดเดียว  จึงทำสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดนั่นคือการจับศรีษะคนตัวเล็กกระชากและโยนเธอไปยังอีกฝั่งอย่างไม่สนใจ!

"งั้นเพื่อนมันกูก็ไม่ขอเว้น!"

"โอ้ย! "

"หมิว!" 

ซันที่เกือบจะหลับเพราะโดนซัดจนยับ  แต่พอเขาได้เห็นเพื่อนสนิทตนเองที่เข้ามาช่วยเขาถูกกระทำแบบนั้น  ก็ถึงกับเบิกตากว้างตะโกนเรียกชื่อเธอดังสนั่น  ก่อนที่อารมณ์โมโหจะเข้าแทนที่ทุกสิ่งอย่าง  และเกิดเรี่ยวแรงมากมายเพื่อที่จะจัดการกับคนที่มันกล้าทำแบบนี้กับหมิว!

"มึง ไอ้ชาติหมา มึงตาย!"

ซันโถมร่างเขาสาดหมัดหนักใส่หน้าอีกฝ่ายไม่หยุดจนเลือดไหลนอง  ชุดนักศึกษาสีขาวของทั้งสองคนล้วนแต่แดงฉานเพราะของเหลวสีแดงสดไหลออกมาจากปากและจมูก  

ซันซัดไอ้นักเลงที่กล้าทำเธอเจ็บจนสลบไปได้อย่างน่าเหลือเชื่อ  กระทั่งเขาแน่นิ่งไปแล้วแต่ซันก็ไม่ยอมหยุด  เพราะความโกรธและต้องการแก้แค้นแทนเพื่อน  ราวกับไฟสุมอยู่ในอกจนไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้  ตอนนี้ซันเหมือนคนสติหลุดไปแล้ว  เขาเหมือนคนบ้าไปแล้ว!

"หยุดนะซัน  ฉันจะแจ้งตำรวจจับแก  ปล่อยแฟนฉันนะ!"

เจนร้องลั่นด้วยความตกใจแต่ไม่กล้าวิ่งเข้ามาห้าม  เพราะภาพตรงหน้าช่างน่ากลัวเหลือเกิน  เธอกดโทรศัพท์มือถือเพื่อโทรเรียกเจ้าหน้าที่มาระงับเหตุทั้งมือยังสั่นเทา

"ซันพอ! ซันพอได้แล้ว" 

หมิวที่พยุงตัวเองลุกขึ้นโดยเร็ว  เธอลืมความเจ็บไปเสียสนิทเพราะภาพอารมณ์ความโหดร้ายของซันทำให้เธอต้องรีบห้ามเขา

"ไม่!  มันทำมึงเจ็บ"

ซันสติหลุดไปแล้ว  แววตาเขาดูดุร้ายและน่ากลัวแบบสุด ๆ นั่นเพราะเขาถูกกระตุ้นส่วนที่ดิบเถื่อนซึ่งซ่อนอยู่ภายในตัว  เพียงแค่เห็นเพื่อนสนิทของตัวเองต้องมาเจ็บตัว  และยิ่งไปกว่านั้นคือเธอเจ็บตัวเพราะเขา  ไม่ใช่ใครที่ไหน

"ไม่  ซันพอ พอ" 

เธอเข้ามาดึงหมัดเปื้อนเลือดของซันเข้าไปกอดไว้  เพราะกลัวเรื่องจะบานปลายไปมากกว่านี้  และเพื่อเรียกสติซันให้กลับคืนเลิกอาละวาดเป็นหมาบ้าแบบนี้สักที

"กูไม่เจ็บแล้วซัน พอ พอนะ หมิวขอ" 

เมื่อใช้อารมณ์เป็นตัวนำก็ยิ่งไปกันใหญ่  เธอจึงใช้ไม้อ่อนเข้าช่วยในช่วงเวลาอันตรายเช่นนี้  แต่กลับได้ผล  ซันหยุดชะงักไปชั่วขณะ  ดวงตาคมคู่นั้นที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงฉานมองเธอก่อนจะค่อย ๆ คลายลง