เมื่อตัวรถเข้าไปภายในบ้านอันใหญ่โตโอ่อ่า... โชกุนผายมือเพื่อให้ฟางฟางจูงมือไปกับเขา แววตาหญิงสาวตื่นตาตื่นใจมาก เมื่อถูกเชิญเข้าไปภายในบ้านของโชกุน
“อยู่คนเดียวรึ?” แววตาฟางฟางสำรวจรอบบ้านของเขา ซึ่งจัดสไตล์ญี่ปุ่น และมีสวนหินอยู่ภายใน...
“เปล่า...อยู่กับลูกน้องพ่อน่ะ”
“ตอนนี้ท่านอยู่บ้านหรือเปล่าล่ะ?” ฟางฟางรู้สึกหวาดหวั่นว่าจะถูกพาไปพบ เพราะโชกุนค่อนข้างมีลักษณะขรึมมาก ระหว่างพาเธอเดินไปกับเขา ซึ่งระหว่างทางยังมีลูกน้องในชุดสูทชุดดำมากมาย ยืนเรียงรายออกมาต้อนรับพวกเขาทั้งคู่
“ไม่อยู่หรอก กลับญี่ปุ่นกับแม่ เหลือผมอยู่ที่นี่เรียนหนังสือน่ะ” โชกุนบอกไปตามตรงจนกระทั่งมาหยุดอยู่หน้าห้อง ลูกน้องในชุดสูทดำเปิดประตูให้ พร้อมโค้งคำนับไม่กล้ามองหน้า โชกุนดึงฟางฟางเข้าไปในห้องด้วยกัน พร้อมแนะนำอย่างอารมณ์ดี
“ที่นี่เป็นห้องของผม...” โชกุนเริ่มจะปลดกระดุม ถอดเสื้อ และค่อยๆ ถอดกางเกงไปชิ้นถัดไป
“โช...โชกุน... เธอจะทำอะไรน่ะ” ฟางฟางรู้สึกกลัวขึ้นมา เมื่อพบว่าเขากำลังจะเปลือยกายตอนนี้ในห้อง และอยู่กับเธอสองคนเสียด้วย
“ก็จะทำอย่างที่อยากทำ ไม่เช่นนั้นเธอก็คงไม่ยอมตามมาด้วย... เป็นของผม...ฟางฟาง” แววตาเขามุ่งมั่นมายังฟางฟาง เพราะเขาชอบในสีผิวและเส้นผมสวยงาม แต่แววตาเธอสั่นเครือมองเขากลับมา และปลายองคชาติเริ่มตื่นตัวเรื่อยๆ
หญิงสาวหลับตาเกรงเม้มปากแน่น สองแขนแกร่งโอบกอดเธอเอาไว้ เพื่อคลายความกลัวนั้นออกไป มือหนาหนึ่งบังคับเรือนหน้าฟางฟางเอาไว้ บังคับให้รับจุมพิต ยามเมื่อลิ้นอุ่นสอดแทรกเข้าไป ฟางฟางเริ่มหมดแรง จนอุปกรณ์ในมือทุกอย่างหลุดร่วงทั้งหมด
หญิงสาวเคลิบเคลิ้มต่อความเร่าร้อนของโชกุน จูบตอบและแทรกลิ้นกลับไปเขาบ้าง เธออยากรู้และรู้สึกตื่นตัวมาก เมื่อถูกละลาบละล้วงมาเช่นนี้ มันทำให้เธออยากจะถอดเสื้อผ้าตามเขา และอยากจะปล่อยให้เขา ทำอะไรก็ได้ต่อเธอ...
เรือนร่างหญิงสาวถูกปรากฏเมื่อเสื้อผ้าถูกปลดออกจนหมดสิ้น... แววตาชายหนุ่มเบิกตาโต เมื่อได้พบกับเรือนผิวกายสีคล้ำดำแดง และเส้นผมหยักศกยาวสยาย เขาหลงรักเธอมากยิ่งขึ้น รู้สึกไม่อยากปล่อยเธอให้ห่างมือ...
******
มือหนาโน้มน้าวร่างของฟางฟาง เคลื่อนกายไปยังเตียงนอนของเขา มันกว้างใหญ่และสะอาด หญิงสาวเอนกายนอนหงาย มองตาปรือกลับไปยังโชกุน ซึ่งมีเรือนร่างผิวกายสะอาดขาวนวล สว่างสไวไม่ต่างกับดวงอาทิตย์กำลังส่องแสงเจิดจรัส ทำไมเขาช่างทำให้เธอยอมต่อเขาได้ง่ายดายเพียงนี้
“อยู่กับผมนานๆ นะ ฟางฟาง” โชกุนจรดจ้องหญิงสาวอย่างแน่วแน่ และพร้อมจะมอบสิ่งที่เขาปรารถนาให้ ฟางฟางไม่อาจตอบได้ เธอรู้สึกกลัวและหวาดหวั่น ไม่รู้ว่าเขาจะเริ่มทำอะไรต่อไป นอกจากตอนนี้...
มือหนากำลังจับเรือนต้นขาเธอให้แยกกางออก ถ่างขาบางกว้างมาก และเรือนกายหนุ่มช่วงบนแทรกเข้ามา ลงปลายลิ้นกับความเป็นสาวซึ่งกำลังเปลือยเปล่า รับความร้อนจากลิ้นอุ่นหนา กายบางสั่นไหวกับสิ่งที่โชกุนกำลังลงลิ้นยามนี้
“อุ๊บ!!!” หญิงสาวเริ่มเบ้หน้า เพราะทนความเสียวซ่านจากลิ้นเขาไม่ไหว ทำไมช่างกระตุ้นอารมณ์เธอแทบกระเจิดกระเจิง เรือนขาเริ่มสั่นไหวเพราะมันเป็นครั้งแรกที่ถูกชายหนุ่มลงลิ้นให้เสียวกระสันได้มากถึงเพียงนี้
ความเปียกฉ่ำหลั่งทะลักออกมาภายนอก โชกุนรู้ว่าเธอชอบและยินยอมให้เขาทำ หลงใหลในรสรักซึ่งเขามอบให้ และหลังจากนี้เขาจะสวมกอดเธอให้แนบแน่นกว่าตอนโอบกอดนอกสถานที่
โชกุนยกขาข้างหนึ่งเธอขึ้นสูง พาดไหล่และจับปลายองคชาติอวบอิ่ม ถูไถปลุกอารมณ์หญิงสาวให้หัวจิตหัวใจสั่นไหว แววตาฟางฟางเหม่อลอยหลังจากถูกเขาใช้ลิ้น แลบโลมเลียเร้าอารมณ์ทะยานจนถึงจุดสูงสุด ไม่เคยรู้สึกดีอะไรแบบนี้มาก่อน น้ำตาหญิงสาวเริ่มปิ่มขอบตา ซาบซึ้งใจเหลือเกินเมื่อได้ความแรงปรารถนาดีๆ จากเขา...
นอกจากจะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นที่มีฐานะร่ำรวยแล้ว ไม่รู้อะไรดลจิตดลใจเขา พุ่งตรงมาขอเธอเป็นแฟน และพามาบ้านเพื่อเสพสมในตัวเธอเพียงนี้ ฟางฟางไม่นึกว่าจะโชคดีอะไรแบบนี้ แต่หากเขาจะทำให้เธอมีความสุขแค่ครั้งนี้ ครั้งเดียว เธอคิดว่ามันก็คุ้มเหลือเกินสำหรับความสุขที่ชายคนหนึ่งจะมอบให้...
หญิงสาวรู้สึกตัวอีกครั้งก็พบว่า ถูกบางอย่างสอดใส่เข้ามาภายในกาย มวลหนาแน่นของกล้ามเนื้อท่อนกลม กำลังแหวกภายในเธอให้เปิดทาง ช่องสวาทอันคับแคบบีบรัดให้โชกุนเผลอครวญชวนเสียวกระสัน เขายิ่งเร่งอารมณ์กดแรงกระแทก ดันองคชาติหนักหน่วงเข้าไป หญิงสาวกรีดร้องจนเบี้ยวหน้าแนบเตียงนอน
“ร้องออกมานะ ถ้ารู้สึกดี ร้องดังๆ นะ” โชกุนบอกเธอ พร้อมดึงองคชาติและดันกลับเข้าไปใหม่ ซ้ำๆ เพื่อปรับสภาพให้ชินกับช่องสวาทของฟางฟาง หญิงสาวแทบกำมือกับผ้าปูที่นอนสีขาว เกร็งร่างกายเมื่อถูกเขากระแทกเข้ามาหนักๆ อ้าปากกว้างคร่ำครวญด้วยความสุขปนเสียว ชายหนุ่มยังคงกระแทกองคชาติเข้าไปภายในกายเธอรัวๆ ไม่เคยลดความเร็ว
******
หญิงสาวนอนคว่ำเปลี่ยนท่า เพราะโชกุนไม่ได้เป็นคนเสร็จกิจกามง่ายๆ หลังจากผ่านไปชม.แรก ฟางฟางเสียวกระสันซ่านสุดๆ น้ำแตกทะลักไปกว่าสามครั้ง นอนหอบหายใจจนแทบจะหมดแรง ชายหนุ่มจึงตัดสินใจเปลี่ยนท่าให้เธอ
นอนคว่ำหน้าเข้าหาเตียง และแหวกต้นขาให้เปิดกว้าง ทิ้งน้ำหนักตัวพร้อมสอดองคชาติกลับเข้าไปใหม่ หญิงสาวกำผ้าห่มเบื้องบนแน่น กรีดร้องด้วยความเสียวกระสัน
เมื่อเขากระแทกเข้ามาแรงหนักหน่วง ปะทะกับภายในจนรู้สึกตึงๆ สะเทือนไปถึงไต ฟางฟางรู้สึกได้ถึงมวลกล้ามเนื้อท้องน้อย ถูกเขย่าแหวกเปิดทางให้กว้างขึ้น หรือแม้กระทั่งแน่นจุกเสียดเมื่อถูกบุกรุกพื้นที่ภายใน
เรือนสะโพกหญิงสาวกลมกลึงเด้งไปมาราวกับเยลลี่ถูกเขย่า แต่องคชาติกลับทำงานแข็งตัวได้เนิ่นนาน เมื่อได้อยู่กับหญิงสาวที่สวยงาม ผิวสีแทนดั่งอัญมณีสีนิลแห่งท้องทะเลลึก และเรือนผมหยักศกที่สวยงาม ราวกับสาหร่ายทะเลที่มีคุณภาพเลิศล้ำ เขาหลงใหลฟางฟางไม่อยากจะปล่อยให้เธอห่างกายยามนี้
“โช... โช... โช...กุน!!!” ฟางฟางพยายามเรียกชื่อเขา เพราะเธอจะเสร็จถึงจุดสุดยอดและเสียวกระสันน้ำแตกใส่เขาจนภายในชาร้อน รู้สึกถึงความเสียวลอยค้างฟ้าเมื่อเขากระแทกแรงๆ เข้ามาภายในไม่เคยหยุดลง
เขาไม่ตอบนอกจากเร่งความเร็วให้ฟางฟางกรีดร้องครวญคราง เมื่อเขากำลังจะปล่อยสายน้ำให้พวยพุ่ง ชายหนุ่มรีบดึงองคชาติรูดมันให้เร็ว อารมณ์ทะยานอยากจะปล่อยมันป้อนเข้าไปในปากเธอ เพื่อดูดกลืนส่วนหนึ่งของเขาเอาไว้ด้วย
“ดื่มซะ ผมตั้งใจทำเพื่อเธอนะ ฟางฟาง” โชกุนบอกน้ำเสียงกระซิบแหบชวนเร้าอารมณ์ เพราะหากเขาหายเหนื่อยแล้ว ก็อยากจะต่อรอบถัดไปกับเธอ... ฟางฟางไม่อาจหาคำพูดใดได้นอกจาก มีความสุขเหลือเกินเมื่อเขาร่วมรักให้เธอเสร็จจนถึงจุดสุดยอด จะอีกกี่รอบหรือสักกี่ครั้ง เธอยินยอมหมดแล้ว...
******
หลังจากนางสร้อยเงินเดินทางกลับมาถึงบ้าน พบเห็นว่าลูกสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งเย็บปักถักร้อยอยู่ภายในห้องขอตัวเอง โดยไม่ออกมาด้านนอกตามที่ตนสั่ง นางสร้อยเงินแวะไปเยี่ยมนายปวรุตม์เสียหน่อยว่ากำลังทำงานอยู่หรือเปล่าพบเห็นว่าชายหนุ่มดังกล่าว กำลังนั่งปอกเปลือกมะพร้าว และกำลังผ่าฟืนตามสั่ง เพื่อเป็นเชื้อเพลิงให้นางสร้อยเงิน ทำอาหารมื้อเย็นและเช้าวันถัดไป“ทำงานอยู่รึ ระวังมีดบาดนะ”“ครับ ผมทำงานใกล้จะเสร็จแล้วครับ” ปวรุตม์ยิ้มแย้มก่อนจะตั้งใจทำงานต่อไป แววตาของนางสร้อยเงินมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ ระหว่างที่ไม่อยู่นางน่าจะพากลิ่นจันทร์ไปด้วย แต่อยากให้ลูกสาวประหลาดใจ เมื่ออีกไม่กี่วันบิดาของเธอจะกลับมาวันเวลาผ่านไปราวอาทิตย์หนึ่ง ปรากฏร่างของชายหนุ่มสูงวัย เดินทางมาถึงบ้านของนางสร้องเงิน ปวรุตม์กำลังขุดดินปลูกต้นไม้อยู่ข้างบ่อน้ำ เขาถอดเสื้อสวมผ้าถุงสีทึบเพียงชิ้นเดียว ปวรุตม์พบเห็นร่างของชายดูดีมีภูมิฐาน เขารู้สึกกลัวขึ้นมาในทันใด หน้าตาก็คล้ายๆ กับกลิ่นจันทร์“ไอ้หนุ่ม... เอ็งเป็นใครมาจากไหน มาอยู่บ้านข้าวะ?” แววตาที่ดุดันมองมายังชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ“สวัสดีครับ ผมชื่อ ปวรุตม์ คุณส
หลังจากนั้นเป็นต้นมา... ปวรุตม์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำตัวกลมกลืนกับคนที่บ้านของกลิ่นจันทร์ ช่วยเหลืองานบ้าน และงานสวน ทำให้สร้อยเงินรู้สึกพอใจว่า ชายแปลกหน้าจากกรุงเทพฯ ซึ่งหาบ้านยายแสงดาวไม่เจอ กลายเป็นคนงานคนสวนไปโดยปริยายชายหนุ่มอาศัยอยู่ในเรือนรับรองเล็กๆ อีกแห่งของเขตบ้าน เพราะนางสร้อยเงินไม่ยอมให้อยู่ในบ้านเดียวกับลูกสาว หวังว่าจะไหว้วานผู้ใหญ่บ้าน ช่วยเขียนจดหมายไปบอกสามีในเมืองว่า ช่วยแวะกลับมาบ้าน เรื่องไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มาอาศัยอยู่ในบ้าน“แม่เดินทางปลอดภัย โชคดีนะจ๊ะ” หลังจากที่แอบลักลอบได้เสียกับปวรุตม์ เธอระมัดระวังตัวมิให้มารดารู้ว่า ลูกเสียสาวไปแล้วกับชายแปลกหน้า แต่เขาทำให้กลิ่นจันทร์มีความสุขยามเมื่อได้สวมกอด และบางสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหล“แม่จะรีบไปรีบกลับนะ อยู่ดูแลบ้านดีๆ ล่ะ” นางสร้อยเงิน ใช้แรงงานทาสขับเกวียนไปส่งนางที่บ้านผู้ใหญ่ หวังจะขอให้ผู้มีความรู้เขียนจดหมายส่งไปให้สามีทราบเรื่องที่บ้านทีหลังจากนั้นเมื่อไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน กลิ่นจันทร์จึงเดินไปที่เรือนรับรองของปวรุตม์ เพื่อขอมีอะไรด้วยกันเพราะความคิดถึงมากมาย...ชายหนุ่มกำลังรอเวลานี้ที่จะได้อยู่กับกลิ่นจันท
เรือนกายหญิงสาวยืนพิงหลังต้นไม้ใหญ่ บดบังเรือนร่าของเธอและปวรุตม์ให้พ้นสายตาใครอื่น สองแขนหญิงสาวซึ่งกันเอาไว้ระหว่างอกเขาและกายบางได้ลดลง แขนบางทั้งสองโอบกอดตอบรับชายหนุ่มเบื้องหน้าทำให้ปวรุตม์ดีใจเหลือเกินเมื่อเธอยินยอมเขาแล้ว มือของชายหนุ่มทั้งสองจึงทำงานปลดตะขอกางเกง ทำให้แววตาหญิงสาวตกใจว่า นี่เขาจะแก้ผ้าทำไมกันนะ...“ปวรุตม์ คุณจะทำอะไรรึ?” เธอไม่เข้าใจว่า เขากำลังทำอะไรแปลกๆ ออกมา หลังจากบอกรักเธอ ต้องแก้ผ้าด้วยรึ?“ผมอยากได้คุณ ปลดผ้าถุงสิ” เขาบอกให้เธอทำบ้าง หญิงสาวยังรู้สึกสับสนว่า ทำไม แต่ถ้าลองดูก็อาจจะคลายความสงสัยได้บ้างเพียงช่วงล่างเปล่าเปลือยปวรุตม์ไม่เห็นมีที่ร่วมรักใดได้ คิดเสียว่าคงต้องเลือกท่ายืนนอกสถานที่ในป่าลับเช่นนี้เขาโอบอุ้มเธอเอาไว้ใต้สองแขน ทำให้กายบางหญิงสาวลอยสูง ปลายเท้าไม่แตะพื้นและช่วงต้นขาของเธอต้องกางออก เพราะเขาดึงร่างบางเข้าหาชายหนุ่ม เรือนหน้าหญิงสาวตกใจและหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอายจริงๆ“อย่าตกใจนะ กลิ่นจันทร์... ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง” ชายหนุ่มพยายามกระซิบข้างหู มิให้เธอตกใจดิ้นหลุดจากแขนเขา เธอกลัวจนตัวสั่น ระหว่างถูกดึงเข้าหาร่างชายหนุ่ม ต้นข
หลังจากเขาแนะนำตัวเองกับแม่ของกลิ่นจันทร์ เธอชื่อสร้อยเงิน กำลังทำอาหารกับทาสสองคน สีหน้าของเธอไม่ค่อยไว้ใจที่มีผู้ชายแปลกหน้ามาคุยกับลูกสาว“แม่ อย่าไปว่าเขาสิ เขาคงหลงทางมาถึงบ้าน ถามหายายแสงดาว แม่พอจะรู้จักคุณยายแสงดาวไหม” กลิ่นจันทร์ถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คิดว่าหากช่วยเหลือเขาไปแล้ว เธอกับแม่จะได้บุญ และเขาคงจะไปทำธุระเรื่องครอบครัวได้เสียที“โอ๊ย...อยู่มาตั้งนาน ไม่เคยได้ยินยายชื่อแสงดาวอะไรนั้นเลยนะ พ่อหนุ่มมาจากกรุงเทพฯ ลองไปถามญาติตัวเองใหม่เถอะ... กลับไปได้แล้ว ลูกสาวฉันจะเสียชื่อหมด” นางสร้อยเงินตอบปัด จึงอยากให้ทาสพาเขาออกจากเรือน“ไม่เป็นไรจ้าแม่... ให้ทาสช่วยแม่ทำอาหารเถอะ ฉันจะไปส่งเขาเองจ๊ะ” กลิ่นจันทร์รับอาสาเอง เพราะคิดว่าตนคงเป็นเหตุนำพาเรื่องวุ่นวายเข้าบ้าน คิดเสียว่าแนะนำให้เขาไปคุยกับผู้ใหญ่บ้าน เผื่อจะได้รับความช่วยเหลือที่ดีกว่านี้“ขอโทษนะครับ คุณแม่สร้อยเงิน ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ปวรุตม์รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้พบญาติหรือแม่ ทุกคนหายไปไหนหมด อีกทั้งทุกๆ คนที่นี่ใส่ชุดสมัยร.๕ทั้งนั้น เขามาหลงอยู่บ้านใครกันเนี่ย... ชายหนุ่มแอบคิด******กลิ่นจันทร์พาเขาเดินออกจากบร
รุ่งเช้าท่ามกลางเสียงโวกเวกโวยวาย ผู้คนเดินไปมา สลับวิ่งจนพื้นไม้ภายในบ้านสั่นสะเทือน ปวรุตม์รู้สึกว่าถูกรบกวนจากการนอนแสนสบาย จึงลืมตาปรือตื่น หันมองว่าร่างของแม่ข้างๆ หายไป คงจะสมทบกับญาติ ซึ่งกำลังทำอะไรสักอย่าง“เร็วๆ เข้า!!! อุ้มคุณแม่ขึ้นรถ!!!” เสียงของผู้หลักผู้ใหญ่กำลังวุ่นวาย กับการนำร่างของคุณยายซึ่งเริ่มหายใจช้าลง หลับตาโดยไม่มีการตอบสนอง ครอบครัวญาติฝ่ายแม่ตกใจมากพวกเขาพาร่างของคุณยายขึ้นรถ ออกตัวจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงญาติทุกๆ ต่างคนกลับไปที่รถของตัวเอง ต่างขับรถแห่ไปทีละคันจนหมดบ้าน...เหลือไว้เพียงเขายังยืนงงอยู่ภายในบ้านคนเดียว“ไปกันหมดเลย” ปวรุตม์ไม่อาจจะพูดถามใคร ในช่วงเวลาอันฉุกละหุกได้เลย ว่าเขาควรทำตัวอย่างไร พ่อแม่เขาค่อนข้างวุ่นวายกับการพาร่างของคุณยายขึ้นรถ และรีบพาไปร.พ. ในขณะที่ญาติๆ คนอื่นๆ ต่างแยกย้ายขับรถตามไป“กลิ่นจันทร์ไปกับเขาด้วยหรือเปล่านะ?” ปวรุตม์ยังคงนึกถึงสาวเมื่อคืนนี้ หากไม่อยู่ในพุ่มไม้มืด เขาอาจจะจำหน้าเธอได้ชัดกว่านี้ ตะวันในเช้านี้ทอแสงนวลแผ่วเบา แต่ท้องเขานี่สิ ร้องออกมาอย่างหิวโหย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเหลืออะไรใหเขากินได้บ้าง******ช
ในความเงียบภายในรถยนต์ ระหว่างเดินทางออกมาตจว. นอกเขตเมือง สู่ชนบทในท้องนา ภาพบรรยากาศของตึกราบ้านช่องหายไปจากสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนหนุ่มสมัยใหม่ อาศัยอยู่ในเมืองเขาจำใจต้องเดินทางมากับพ่อแม่ เพื่อไปบ้านของยายแสงดาวซึ่งอยู่ตจว. เขาเบื่อมากกับการไปอยู่บ้านนอก โบราณ คนแก่หัวเก่าๆ ซึ่งมันไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเขาเลยปวรุตม์ (ปะ-วะ-รุด) หยิบมือถือสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อแชทกับเพื่อน และนัดกันว่ากลับบ้านจากญาติแล้ว จะไปดื่มเหล้าเที่ยวผับ ควงสาวมาฟันให้สนุกแก้เบื่อเสียเลย เขายิ้มเงียบๆ โดยมิให้พ่อซึ่งกำลังขับรถหันมาดุได้อีกแม่ของเขานั่งอยู่หน้ารถ กำลังชี้ทางบอกไปทางคุณยาย คือคุณแม่ของเธอค่อนข้างมีอายุมากแล้ว พวกเขาทั้งครอบครัวถูกเรียกให้มาบ้านญาติตจว. เพื่อให้มารับทราบว่า คุณยายใกล้จะไปสบายดีแล้ว ญาติคนอื่นๆ เรียกพ่อแม่และปวรุตม์ ให้มาดูใจกันครั้งท้าย ก่อนคุณยายจะเสีย“ทำตัวดีๆ นะแกไอ้รุตม์ เดี๋ยวจะไม่ได้รับมรดกกันพอดี” คุณพ่อของเขา เป็นลูกเขยของญาติข้างแม่ ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบสองปี ทำตัวสงบเสงี่ยมเจียมตัวเรียบร้อย อย่างน้อยเขาอยากจะกลับเมือง มากกว่านอนค้างอยู่บ้านนอกตจว.แบบนี้