“อื้มส์ อ๊า” เธอครางออกมาอย่างรัญจวนใจจากนั้นเขาเลื่อนใบหน้าลงมายังหน้าอกอวบอิ่มล้นมือแล้วบีบมันอย่างแรงโดยไม่กลัวว่ามันจะแหลกคามือ เขาใช้ลิ้นสากสัมผัสกับยอดปทุมสีชมพูที่แข็งตึงออกมาพลางดูดมันอย่างมูมมามแล้วใช้อีกข้างเคล้าคลึงหน้าอกจนเธอส่ายตัวร่อนเพราะความเสียวซ่านไม่รอช้าเขาใช้ลิ้นร้อนสัมผัสผิวกายของเธอแล้วลากลงมาผ่านหน้าท้องหยุดหยอกล้อกับสะดือบุ๋มเล็กน้อย เขาลอบมองหน้าหญิงสาวที่นอนเม้มปากเสียวอย่างพอใจแล้วเลื่อนลงมาหยุดอยู่ตรงสามเหลี่ยมอวบอูมเขาเกลี่ยเส้นไหมนุ่มนิ่มที่ปกคลุมอยู่อย่างเบาบางแล้วใช้นิ้วกรีดกรายยังกลีบกุหลาบที่มีน้ำหวานซ่อนอยู่ภายใน เขาส่งนิ้วเย็นเข้าไปควานหาความนุ่มและคับแน่นในกายเธอ พร้อมส่งนิ้วเข้าออกสร้างความวาบหวามให้กับคนที่นอนได้เป็นอย่างดี“อ๊ะส์ อ๊า อ๊าส์ อื้อ”หลังจากนั้นเขาใช้นิ้วแหวกกุหลาบบางออกแล้วใช้ลิ้นสัมผัสกับเยื่อบางอมชมพูที่มีสายธารไหลออกมา เขาโลมเลียมันอย่างหิวกระหาย“อ๊ะ อ๊า อ๊ะ อ๊าส์” เธอครางออกมาพร้อมขยุ้มหัวเขาเพื่อระบายความเสียว ตอนนี้เธอเห็นขอบสวรรค์อยู่รำไรชายหนุ่มระรัวลิ้นเข้าออกพลางใช้มือขยี้เม็ดไตที่แข็งทื่อของเธออย่างหยอกล้อจนหญิงสาวก
“แล้วคุณรักผมไหม”“ไม่บอก”“ไม่อยากบอกตรงนี้ใช่ไหม งั้นไปบอกบนเตียงเป็นไง”เขายื่นใบหน้าเข้าไปใกล้จนลมหายใจอุ่นสัมผัสกันและกัน เมื่อเห็นหญิงสาวคล้อยตาม เขาจึงอุ้มเธอไว้ในวงแขนหนาแล้วพาไปยังเตียงนุ่ม“ดะ..เดี๋ยว ยังทำแผลไม่เสร็จเลยนะ”“ช่างแผลเถอะ เราไปทำอย่างอื่นให้เสร็จดีกว่า”ชายหนุ่มประกบปากนุ่มของหญิงสาวแล้วจูบอย่างดูดดื่มแต่เธอผลักแผงอกเขาออก“อืมส์ พอแล้ว ถ้านายไม่หยุดฉันจะไม่คุยด้วยนะ”เมื่อเห็นสีหน้าเธอจริงจังเขาจึงหยุดการกระทำทั้งหมดลง“งั้นนอนกอดเฉยๆ ก็ได้” เขาพูดออกมาแล้วกอดเธอเบาๆ ถึงแม้เขาจะต้องการอะไรที่มากกว่านี้ก็ตามทั้งสองนอนมองหน้ากันและกัน จนแพรมุกพูดออกมา“คุณรักฉันตั้งแต่ตอนไหนเหรอ”“ไม่รู้สิ รู้ตัวอีกทีก็กลัวว่าจะเสียคุณไปจริงๆ”“แล้วถ้าฉันไม่ให้โอกาสคุณล่ะ”“ไม่หรอก คุณต้องให้โอกาสผมอยู่แล้ว เพราะคุณรักผม” เขาพูดอย่างมั่นใจ“แต่คุณอย่าลืมนะว่าโอกาสมันไม่ได้มีบ่อยๆ และยิ่งตอนนี้เราก็กำลังจะมีลูก หากคุณทำอะไรผิดอีกในอนาคต ฉันอาจจะพาลูกหนีไปก็ได้”“ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก ผมสำนึกผิดทุกอย่างแล้วจริงๆ ครับ เชื่อใจผมนะ”“ฉันจะคอยดู”“แล้วเมื่อไหร่เราจะได้รู้เพศลูกเหรอ”“อี
ชายหนุ่มยืนก้มหน้าเพราะเขาไม่กล้ามองหน้าหญิงสาว เขากลัวว่าเธอจะมองเขาด้วยสายตาเย็นชา กว่าเขาจะรวบรวมความกล้ามาหาเธอได้ก็ใช้เวลาไปเกือบเดือน เขาทบทวนตัวเองทุกอย่างและพร้อมที่จะเป็นคนที่ดีขึ้นเพื่อเธอแล้วจริงๆ“มาทำไม” เธอถามเขาที่เอาแต่ยืนก้มหน้า“คิดถึง”“หืม?” แพรมุกถามอย่างแปลกใจ“ขอเข้าไปหน่อยได้ไหม”เธอมองชายหนุ่มตรงหน้ารูปร่างผอมกว่าเมื่อก่อนแต่ความหล่อเหลาที่มียังคงเหมือนเดิมสายตาคู่นั้นกลับดูอ่อนลงเปลี่ยนเป็นคนละคน เธอจึงหลีกทางให้เขาเข้ามาชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้าที่สวมเสื้อตัวโคร่ง เธอดูอวบขึ้นเล็กน้อยและมีใบหน้าที่ไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่ เมื่อเขามองเธออยู่นานหญิงสาวจึงถามเขาถึงการมาในครั้งนี้“มีอะไร”“ผมคิดถึงคุณ ผมอยากมาขอโทษ ให้อภัยผมในสิ่งที่เคยทำกับคุณได้ไหม”“เรื่องอะไรละ”“ทุกๆ เรื่อง ผมขอโทษ” เขาพูดพลางคุกเข่าลงต่อหน้าเธอโดยไม่อายแพรมุกเห็นดังนั้นก็ตกใจเพราะไม่คิดว่าคนอย่างฮิลล์จะยอมคุกเข่าให้เธอ แม้ว่าเธอจะสงสารแต่เธอไม่อยากหลงกลเขา คงต้องดูไปก่อนว่าคนแบบนี้จะเปลี่ยนสันดานได้จริงไหม“กลับไปเถอะ”“ผมไม่กลับ” เขาพูดแล้วจับขาเธอไว้แน่“ปล่อย”“ให้ผมอยู่ที่นี่ด้วยได้ไหม”
ช่วงบ่ายของวันเดียวกันแพรมุกเปิดประตูเข้ามาเห็นฮิลล์นั่งหน้าเครียดอยู่ เธอไม่ได้ทักเขาแล้วเดินผ่านไปทันที แต่มีหรือที่เขาจะปล่อยเธอไปในเมื่อเขาพยายามคิดต่อเธอตั้งหลายสายแต่กลับไม่มีคนรับ“ไปไหนมา”//เงียบ//“ผมถามว่าไปไหนมา!! ทำไมไม่รับสาย” เขาตะคอกออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว“ไปโรงพยาบาลมา” เธอตอบเสียงราบเรียบไม่แสดงอารมณ์ใดๆ จนชายหนุ่มนึกกลัว“ไปทำไม เป็นอะไรหรือเปล่า” ฮิลล์ถามอย่างเป็นห่วง“คุณไม่ต้องการลูกไม่ใช่เหรอ คุณคงไม่ได้ต้องการพวกเราหรอก ถ้าฉันตัดสินใจทำอะไรก็ให้รู้ไว้ว่ามันเป็นเพราะคุณ” เธอพูดออกมาจ้องหน้าชายหนุ่มเขม็งเมื่อเขาได้ยินคำนั้นหัวใจกระตุกวูบพลางใจเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ ตัวชาขยับแทบไม่ได้ แม้เขาอยากปริปากก็พูดไม่ออก หรือเธอจะทำมันจริงๆ“ธะ...เธอ ไปทำอะไรมา” เขาพยายามเปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก“ก็ทำแบบที่นายคิดละมั้ง”“นี่เธอกล้าฆ่าลูกของเราจริงๆ เหรอ”“ก็นายเป็นคนบอกเองว่าไม่อยากมีลูก ตอนนี้ก็ไม่มีลูกแล้วไง ต่อไปนี้นายจะไปมั่วหรือคั่วกับใครก็เรื่องของนาย”เธอพูดออกมาเสียงเย็นชาอย่างที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน“ไม่...ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม” ฮิลล์พูดพร้อมหัวใจที่เจ็บปวด
เคลตอบเพื่อนออกไปเพราะเขาไม่สามารถโกหกฮิลล์ได้อยู่ดี“มากับไอ้ทิวเขาสินะ เหอะ”เขาพูดออกมาอย่างโกรธเคือง คนแรกที่รู้เรื่องลูกกลับเป็นคนรักเก่าของเธอแทนที่จะเป็นเขา“มึงใจเย็นๆ นะเว้ย” เคลวินตะโกนไล่หลัง ชายหนุ่มโกรธและเดินออกไปแล้ว คาดว่าคงไปเคลียร์กับหญิงสาวอย่างแน่นอนเมื่อแพรมุกมาถึงห้องเธอก็นอนพักเอาแรงเพราะช่วงนี้เธออ่อนล้ามากและยิ่งรู้ว่าตอนนี้ในท้องของเธอกำลังมีอีกชีวิตอยู่ เธอไม่รู้จะทำยังไงดี จึงเผลอหลับไปหญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะมีเสียงดังรบกวนอยู่นอกห้อง เธอจึงลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างงัวเงีย ฮิลล์เปิดประตูเข้ามาในห้องอย่างแรงจนเธอตกใจ เขามีสีหน้าโกรธจัดและพูดออกมา“วันนี้ไปไหนมา”“เปล่านิ”“ยังจะโกหกอีกเหรอ แล้วนี่อะไร”เขาเห็นถุงยาที่วางอยู่บนโต๊ะจึงเดินไปหยิบ แล้วเทมันลงพื้น พลางมองชื่อยาและมองหน้าเธอสลับกัน“คุณท้อง แล้วทำไมไม่บอกผม”“ไม่จำเป็น”“แล้วทำไมไอ้หน้าหล่อนั่นจึงเป็นคนพาคุณไปหาหมอ ทำไมคนนั้นไม่เป็นผม”แพรมุกเงียบไม่ตอบเขา พลางถอนหายใจอีกครั้ง เขารู้เรื่องลูกแล้วสินะ“ทำไมไม่ตอบวะ!!”เขาขึ้นเสียงเมื่อหญิงสาวเอาแต่เงียบ จึงพูดต่ออย่างหัวเสีย“ถามไอ้เคลเรื่องทำ
เช้าวันใหม่ฮิลล์ยังไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อคืน ส่วนแพรมุกกำลังจะไปหาหมอที่โรงพยาบาล เธอเดินไปยังลานจอดรถด้วยท่าทีอ่อนแรง เมื่อคืนเธอแทบไม่ได้นอนเพราะกังวลในสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น พอดีกับที่ทิวเขากำลังเปิดประตูออกมาจากรถเพราะกลับมาจากทำงานที่คลับเสร็จ เห็นหญิงสาวมีหน้าตาไม่ค่อยดีจึงถามขึ้น“มุกจะไปไหนเหรอ”“ไปหาหมอนะ”“เป็นอะไรหรือเปล่า ให้ทิวพาไปไหม มุกหน้าซีดมากเลยนะ”“งั้นทิวขับรถให้มุกหน่อย มุกมีเรื่องจะคุยด้วยพอดี”ทิวเขาเปิดประตูให้แพรมุกและประคองเธอเข้าไปนั่งในรถทันทีภายในรถเกิดบรรยากาศอึดอัดขึ้นจนแพรมุกเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน“ทิว มุกไม่โกรธทิวเรื่องนั้นแล้วนะ”“เพราะมุกไม่ได้รักทิวแล้วสินะ” ทิวเขาพูดออกมาอย่างแผ่วเบาจนเหมือนพึมพำกับตัวเอง“ความจริงแล้วมุกแค่ให้ฮิลล์มาเป็นสามีปลอมๆ ให้เพราะมุกไม่อยากให้ทิวมายุ่ง”“แล้วมุกไม่มีความรู้สึกอะไรกับทิวแล้วเหรอ”“มุกไม่ได้รู้สึกกับทิวเหมือนแต่ก่อนแล้ว”“มุกรักเขาใช่ไหม” ทิวเขาถามเธออย่างเจ็บหัวใจ แต่เขาพร้อมที่จะเข้าใจแพรมุกทุกอย่าง“มุก...” หญิงสาวพูดพร้อมน้ำเสียงสั่นเครือแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา“มุกทำตามหัวใจเถอะ ทิวว่าเขาก็ดูรักมุกนะ”“แต่เรา