แชร์

Chapter 37

ผู้เขียน: อัญญาณี
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-08-17 02:59:37

Chapter 37

คนเป็นแม่รีบจับตัวลูกชายให้ลุกขึ้นนั่งและกอดไว้ เพราะรู้ดีว่า ยศนัยกลัวเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่ามาก ราซิเอลโล่เองก็รีบลุกขึ้นเดินไปนั่งข้างลูกชาย เอามือลูบหัวและปลอบประโลม

“คนเก่งของคุณลุง ไม่ร้องนะครับ”

“คุณลุงฮะ ผมกลัว”

ยศนัยผละจากอกมารดามากอดราซิเอลโล่ที่กอดร่างลูกชายไว้แน่น

“ไม่ต้องกลัวนะครับ มันเป็นเรื่องธรรมชาติ พอฝนหยุดตกฟ้าก็ไม่ร้องแล้วครับ” ราซิเอลโล่ปลอบ “นอนนะครับ พรุ่งนี้ลุงจะพาฮาร์ทไปดูพระอาทิตย์ขึ้น”

“ให้ผมนอนกับคุณลุงนะฮะ ผมกลัว” ยศนัยอ้อน

“นอนกับลุงไม่ได้หรอกครับ ลุงนอนบนพื้นไม่ใช่ที่นอนนุ่มๆ ฮาร์ทนอนกับคุณแม่นะครับ”

“แล้วทำไมคุณลุงไม่ขึ้นมานอนบนที่นอนล่ะฮะ” ยศนัยเอียงคอพูดด้วยความสงสัย ก่อนหันมองหน้ามารดา “ทำไมล่ะฮะแม่”

‘แหมไอ้ลูกชาย พูดเข้าทางพ่อเป๊ะ ดีมากลูก ดีมาก’

ราซิเอลโล่นึกขอบใจลูกชายในใจที่ทำให้ตนคิดแผนนอนบนเตียงได้สำเร็จ เพชรหอมถึงกับตอบคำถามลูกชายไม่ได้ นึกหวั่นในใจขึ้นมา

“คือ...” เพชรหอมยังไม่ทันตอบยศนัย เสียงราซิเอลโล่ดังขัดขึ้นเสียก่อน

“ลุงนอนบนพื้นดีแล้วลูก แม่เพ้นท์จะได้สบายใจ ลุงมันคนอาภัพ นอนบนที่นอนนุ่มๆ ไม่ได้หรอกครับ ต้องทนนอนปวดหลังบนพื้น เนี่
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • โซ่รักใยพิศวาส   Chapter 45

    Chapter 45ณ โรงพยาบาลจังหวัดภูเก็ต ภายในห้องพักฟื้นวีไอพี ร่างคนถูกรถชนนอนหลับอยู่บนเตียงคนไข้ ตรงหลังฝ่ามือมีเข็มน้ำเกลือปักอยู่ ตามร่างกายเขามีรอยฟกช้ำจากการถูกรถยนต์กระแทก และผลจากการปะทะทำให้ตัวเขาไถลไปบนถนน ส่งผลให้ตรงหัวไหล่เกิดรอยถลอก ใบหน้ามีรอยช้ำ นานโอสั่งให้แพทย์เอ็กซเรย์สมองว่ากระทบกระเทือนหรือไม่ ผลที่ออกมาทำให้นานโอกับเพชรหอมโล่งอกส่วนเรื่องคดี นานโอเคลียร์กับเจ้าของรถคันนั้น และตกลงกันได้ด้วยดี เนื่องจากเจ้าของรถไม่มีความผิด เขาขับรถมาตามปกติ คนที่ผิดคือราซิเอลโล่ นานโอชดใช้ค่าซ่อมรถให้นายแพทย์เจ้าของรถ และออกค่าใช้จ่ายในการรักษาตัวหลานชายเองทั้งหมด ซึ่งไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยสักนิดเดียว นานโอกลับอยากเขกหัวหลานชายที่ทำอะไรโดยไม่คิด แต่ก็รู้เหตุผลของการกระทำนั้น แม้ว่าราซิเอลโล่จะไม่เป็นอะไรมากนอกจากรอยฟกช้ำดำเขียว ทว่าเขากลับยังไม่ฟื้น ยังคงนอนหมดสติตั้งแต่ถูกรถชนจนถึงตอนนี้ก็นานร่วมสี่ชั่วโมงเพชรหอมที่เฝ้าราซิเอลโล่ไม่ห่างยังมีความกังวลไม่หาย หล่อนจะสบายใจก็ต่อเมื่อเขาฟื้น เหตุการณ์ที่ราซิเอลโล่วิ่งให้รถชนแลกกับที่เพชรหอมให้อภัย หล่อนไ

  • โซ่รักใยพิศวาส   Chapter 44

    Chapter 44ทว่าเท้าเล็กชะงักเมื่อเดินลงมาถึงที่พักบันไดที่อีกไม่กี่ขั้นก็จะถึงชั้นล่าง ดวงตาช้องนางขยายกว้าง ความตกใจระบายเต็มดวงหน้า เมื่อเห็นชายสามคนสวมหมวกไหมพรมอยู่ในห้องรับแขก พวกเขาถือปืนอยู่ในมือทุกคน หนึ่งในสามหันมามองหล่อนพอดี“กรี๊ด!” ช้องนางกรีดร้องลั่นบ้าน เสียงของหล่อนดังไปถึงข้างบน คนหูเบาที่นอนอยู่ในห้องดีดตัวลุกขึ้นนั่งหันมาตรงลิ้นชักหัวเตียง หยิบปืนที่วางอยู่ออกมาแล้วรีบลุกเดินออกไปจากห้อง“เฮ้ย จับมันไว้”เสือหาญสั่งม้วนที่อยู่ใกล้กับบันได ม้วนรีบทำตามก้าวเท้าวิ่งไปตามบันได ช้องนางที่อยู่ในอารามตกใจ ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก เห็นม้วนก้าวยาวๆ มาหาตนแต่ขาก็ก้าววิ่งหนีไม่ได้ ได้แต่กรีดร้อง“ปิดปากมันด้วยสิวะ แหกปากซะดัง” เสือหาญสั่งม้วนที่ใช้อีกมือปิดปาก แขนก็ยกร่างเล็กที่สะบัดเท้าไปในอากาศขัดขืนเต็มที่“เฮ้ย! พวกมึงเป็นใคร ปล่อยผู้หญิงเดี๋ยวนี้นะ”เสียงเหนือเมฆดังขึ้น เขามองกลุ่มคนที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าโจร...โจรที่กล้าล้วงคองูเห่า มันไม่ตายดีแน่ ยิ่งคิดทำร้ายช้องนาง โทษมีเพียงอย่างเดียวคือ ตาย“อือ...อือ” ช้องนางมองหน้าเหนือเมฆที่ยกปืนเล็งมายังกลุ่มโจร โดยมีเดชดวงถือปืนวิ่ง

  • โซ่รักใยพิศวาส   Chapter 43

    Chapter 43“พี่ว่าคืนนี้กุ้งนอนค้างที่นี่ดีกว่านะ ฝนคงไม่หยุดตกง่ายๆ ด้วย ลมก็แรง พรุ่งนี้พี่จะพากลับกรุงเทพ” เหนือเมฆบอกช้องนางที่ทำหน้าคิด “กุ้งพักห้องคุณวานะ ห้องคุณวามีกลอนประตูด้วย กุ้งจะได้สบายใจ ไม่ต้องกังวลว่าตกดึกพี่จะไขกุญแจเข้าไปปล้ำ” ช้องนางเชื่อใจเหนือเมฆ หล่อนมั่นใจว่า เขาไม่มีทางทำเช่นนั้นแน่นอน แม้ว่าจะรู้จักกันไม่นานนัก ทว่าในความรู้สึก ช้องนางมีความรู้สึกว่า รู้จักเขามาทั้งชีวิต “ได้ค่ะ กุ้งขอโทรบอกพ่อกับแม่ก่อนนะคะ ท่านจะได้ไม่เป็นห่วง” ช้องนางหยิบมือถือออกมาโทรหาบิดา บอกเรื่องที่ตนค้างคืนที่ไร่เมฆา เมื่อพูดกับบิดาเสร็จหล่อนก็ตัดสาย “เรียบร้อยค่ะ” “นี่ก็เกือบหกโมงเย็นแล้ว พี่ทำข้าวต้มกระดูกหมูให้กินดีกว่านะ” “เกรงใจพี่เหนือค่ะ” “อย่าพูดคำนี้ เพราะพี่เต็มใจทำให้กุ้งกิน กุ้งนั่งดูทีวีนะ เสร็จแล้วพี่จะตาม” “ค่ะพี่เหนือ” ช้องนางไม่อยากขัดใจเหนือเมฆ เพราะตอนนี้ท้องหล่อนก็เริ่มประท้วงหิว ราวครึ่งชั่วโมงต่อมา ข้ามต้มกระดูกหมูทรงเครื่องก็แล้วเสร็จ เหนือเมฆเดินมาตามว่าที่แม่ของลูกไปทานอาหารฝีมือตนที่ตั้ง

  • โซ่รักใยพิศวาส   Chapter 42

    Chapter 42“พี่เหนือพูดแบบนี้อีกแล้วนะ” ช้องนางดุเสียงเบา ไม่จริงจัง“พี่หมายถึงกุ้งเผาต่างหากล่ะ พี่ยังพูดไม่จบ” เหนือเมฆไหลลื่น “ไป พี่จะพากุ้งไปกินข้าว พี่จะทำให้กินนะ กุ้งอยากกินอะไรบอกพี่มาได้เลย” เหนือเมฆพูด มือเขาเอื้อมมากุมมือช้องนางที่เงยหน้าขึ้นมองสบตามีเสน่ห์ของเหนือเมฆ แล้วต้องรีบหลบพัลวัน และไม่ขัดขืนที่เขาจะจับมือตนเดินไปยังบ้านหลังใหญ่ ในขณะที่ทั้งคู่กำลังพากันเดินไปยังบ้านพักของเหนือเมฆ เชิดขับรถกลับมาถึงไร่พอดี และได้เห็นภาพหวานของเจ้านายที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน เขาไม่ใส่ใจเพราะคิดว่า หญิงสาวคนนั้นจะสำคัญอะไร เพราะเรื่องที่สำคัญกว่าคือ การหาข้อมูลให้เสือหาญ เมนูอาหารง่ายๆ ที่เหนือเมฆทำให้ช้องนางทานคือ ผัดซีอิ้วกุ้ง และยังมีน้ำส้มคั้นที่เขาทำให้หล่อนดื่มอีกหนึ่งแก้ว อาหารมื้อนี้ไม่เพียงแค่รสชาติอร่อย ยังมีกลิ่นความรักคละคลุ้ง ที่มาพร้อมกับคำพูดหวานๆ ชวนเลี่ยนของเหนือเมฆ ช้องนางทานอาหารไปเขินไป อยากลุกเดินหนีก็หลายครั้ง ทว่าก้นหล่อนรู้สึกหนักมาก ขยับลุกไม่ได้ “เอ๊ะ! ทำไมอยู่ๆ ฝนทำท่าเหมือนจะตก”เหนือเมฆพูดเมื่อเห็นแสงแดดถูกบ

  • โซ่รักใยพิศวาส   Chapter 41

    Chapter 41เชิดคนขับรถของไร่เมฆาที่เพิ่งเข้ามาทำงานในไร่ได้หกเดือนบอก และเชิดยังเป็นลูกน้องเก่าของเสือหาญ พอรู้ว่าเสือหาญจะออกปล้นและต้องการความช่วยเหลือเรื่องข่าวสาร เชิดจึงเข้าร่วมแผนการนี้ด้วย“เออมึงเก่ง” เสือหาญชมจากใจ “เอ้า ส่วนแบ่งของพวกมึง แบ่งเท่าๆ กันกับกู เอาไปกันแค่นี้ก่อนจะได้มีกำลังใจปล้นต่อ”เสือหาญวางปึกธนบัตรตรงหน้าลูกน้องทั้งสี่คนคนละสองปึกเท่ากัน“ที่เหลือสองล้านเอาไว้จ่ายหนี้”“เราต้องหาเพิ่มอีกห้าล้านนะพี่ จะหาที่ไหนดีล่ะพี่หาญ”ม้วนถามลูกพี่ที่ทำท่าคิดหนัก สาเหตุที่เสือหาญออกมาปล้นครั้งนี้เป็นเพราะ เสือหาญกับพวกรับจ้างขนอาวุธเถื่อน ซึ่งไม่ใช่ครั้งแรกที่รับจ้างขน ทุกครั้งเสือหาญกับพวกไม่เคยพลาด มีครั้งล่าสุดที่พวกเขาทำพลาด เจอทหารพรานเข้าพอดีจึงเกิดการต่อสู้และต้องทิ้งสินค้าส่วนหนึ่งเพื่อสะดวกต่อการหลบหนี เสือหาญกับพวกจึงต้องชดใช้ค่าสินค้าจำนวนนั้นที่มีมูลค่าสูงถึงเจ็ดล้านบาท มีแล้วสองล้านยังขาดอีกห้าล้าน“นั่นสิพี่ ยังขาดอยู่ตั้งเยอะ หาให้มันไม่ได้ มีหวังมันตามล่าเราน่าดู”ดาวมีทีท่าหวาดกลัวเจ้าของอาวุธสงคราม เพราะอีกฝ่ายเป็นถึงทหารยศค่อนข้างสูงของประเทศเพื่อนบ้า

  • โซ่รักใยพิศวาส   Chapter 40

    Chapter 40กรุงเทพฯตามที่ช้องนางให้สัญญากับเหนือเมฆไว้ว่า วันหยุดของหล่อนคือวันของเขา เหนือเมฆจึงมารับช้องนางที่บ้านตั้งแต่เช้า ยานพาหนะที่เขานำมารับช้องนางคือรถซุปเปอร์คาร์ยี่ห้อดังราคาร่วมสี่สิบล้านบาท ที่เขาบอกกับหล่อนว่าเป็นรถของเดชดวงที่ต้องขับกลับไปไร่เมฆา สถานที่ที่เหนือเมฆตั้งใจพาหล่อนไปเที่ยว ระหว่างทางที่ไปไร่ดังกล่าว เหนือเมฆพาหล่อนไปไหว้พระทำบุญ จากนั้นจึงพาไปไร่เมฆาที่วันนี้มีเจ้าหน้าที่จากบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งมาดูผลผลิต ประเมินคุณภาพว่า ผ่านเกณฑ์ของบริษัทหรือไม่“ทำไมเขาต้องมาดูด้วยคะ” ช้องนางถามเหนือเมฆเมื่อเขาเล่าให้ตนฟัง“ถ้าผ่าน พวกผักและผลไม้ในไร่ก็จะส่งไปให้บริษัทนั้น นำไปทำเป็นน้ำผักและผลไม้ ทางบริษัทจึงส่งตัวแทนมาดู แต่พี่คิดว่าไม่มีอะไรน่าห่วง ไร่เมฆาไม่ใช้ยาฆ่าแมลง ใช้ปุ๋ยที่ทำจากธรรมชาติ ไม่มีสารเคมีเลย ดินดี ปุ๋ยดี พืชผลก็ดีตามไปด้วย” เหนือเมฆตอบ“แล้วถ้าไม่ส่งบริษัท แล้วส่งไปขายที่ไหนคะ สี่มุมเมืองหรือเปล่าคะ”“ส่วนใหญ่จะมีพ่อค้าคนกลางมารับน่ะ เขาก็เอาไปกระจายอีกที”“อย่างนี้ก็สบายสิคะ ไม่ต้องวิ่งหาลูกค้าเอง”“พี่ว่าการทำไร่เหนื่อย กว่าจะได้ผลผลิตแต่ละรอบใช้

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status