16.รวมหัว

ชรันได้ไปหาครอบครัวของแบมแต่เช้าเพื่อพูดคุยเรื่องหมั้นหมาย ซึ่งจบลงด้วยดีเพราะพ่อแม่ของเธอก็ชอบในตัวของธีทัต บวกกับความเป็นทายาทคนเดียวของกิจการขนส่งทางเรือใหญ่ระดับประเทศ

“รอให้หลังเรียนจบดีมั้ยครับ? ก่อนแบมจะไปเรียนต่อที่อังกฤษ”

พ่อของแบมเสนอขึ้นมา ส่วนชรันก็เห็นด้วย

“ดีครับ ผมเองก็อยากส่งลูกชายไปเรียน ป.โท ด้วยเหมือนกันแล้วค่อยมารับช่วงกิจการ จากนั้นค่อยให้หนุ่มสาวเค้าแต่งงานกัน อายุอานามจะได้เหมาะสม”

เมื่อคุยธุระจบ ชรันแจ้งข่าวนี้กับอดีตภรรยาทันที

“คุณหาทางบีบให้ธีหมั้นให้ได้ ไม่งั้นผมไม่ยกกิจการอะไรให้ทั้งนั้น จะเซ็นยกให้ลูกของผมกับพิชามญช์แทน จะบีบน้ำตาทำยังไงก็ได้ให้หมั้นก่อน แล้วผมจะส่งธีไปเรียน ป.โท กับแบมที่อังกฤษ”

กชกร อดีตภรรยาของชรันกดวางสายโดยไม่ตอบอะไร ส่วนชรันก็รู้ดีถึงความคิดของเธอว่าหวงสมบัติของเขาให้ลูกชายคนเดียวของทั้งคู่มากขนาดไหน เท่ากับว่าเขากดดันสองแม่ลูกให้ต้องทำตาม

ช่วงเที่ยงณัฐวีย์ได้ขับรถพาพรรณนาราผู้เป็นลูกสาวไปรับแฟนใหม่ของเขาที่คอนโดแห่งหนึ่งย่านรามคำแหงเพื่อไปทานข้าวและทำความรู้จักกัน ซึ่งเป็นคอนโดที่ดูสภาพค่อนข้างเก่า สักพักก็มีสาวผมตรงยาว การแต่งตัวดูเรียบร้อยได้เดินมาที่รถ พ่อของเธอรีบออกจากรถไปหาและเปิดประตูให้นั่งที่ด้านหลัง

“พู่ นี่พี่ปริมนะ..ปริมนี่พู่กัน ลูกสาวผมที่เคยพูดให้ฟัง มีอะไรก็คุยกัน อายุห่างกันเท่าไหร่นะ? สิบปีไหมปริม?”

“ปริม 28 ค่ะ น้องพู่ย่าง 16 ใช่มั้ยคะ? ก็ห่างกันรอบนึงพอดี”

พรรณนาราหันไปกล่าวสวัสดีและยกมือไหว้ตามมารยาทโดยเงียบตลอดทางจนถึงเวลาทานมื้อเที่ยงด้วยกัน มีข้อความของธีทัตเข้ามาถามว่าเธออยู่ที่ไหน

“น้องพู่ทานข้าวกับคุณพ่ออยู่ใช่มั้ยครับ? แล้วจะไปไหนต่อมั้ย?”

“กำลังจะกินเสร็จแล้วค่ะ พ่อกับแฟนจะไปเที่ยวกันต่อ แต่หนูจะไม่ไปด้วย ค่อยเรียกแท็กซี่กลับบ้านคนเดียวเอาก็ได้”

“พี่ไปหาได้มั้ย? แล้วเดี๋ยวจะส่งพู่กลับบ้านเอง”

ธีทัตพิมพ์ถามและรอคำตอบด้วยใจที่ร้อนรนเพราะพรรณนาราตอบช้าจนผ่านไปเกือบสิบนาที

“ยุ่งอยู่เหรอ?”

“พึ่งแยกกับพ่อค่ะ หนูอยู่เอ็มโพเรียม”

“พี่ไปตอนนี้เลย รอก่อนนะครับ”

ธีทัตคว้ากุญแจรถได้ก็รีบออกจากห้อง พอลงบันไดมาก็เจอกับแม่ที่นั่งคุยอยู่กับ..แบม

“เอ้า ธี..ลงมาพอดีเลย แบมมาเที่ยวหาแม่พอดี แล้วนี่จะไปไหนลูก?”

กชกรถามลูกชายเพราะเห็นกุญแจรถในมือเขา

“ผมจะไปหาเพื่อนครับ เดี๋ยวมา”

“ยกเลิกนัดเพื่อนไปก่อนได้มั้ย? แม่มีเรื่องจะคุยด้วย”

“เดี๋ยวผมกลับมาคุยครับ ไปไม่นาน”

“เรื่องของยัยเด็กนั่นสำคัญกว่าแม่แล้วเหรอ?”

แบมหันไปมองที่แม่ของธีทัตทันที

“ใครคะแม่?”

ธีทัตชักสีหน้าโดยไม่พูดอะไรแล้วจ้ำอ้าวออกไปที่รถและขับออกไปอย่างเร็ว

“ธีไม่บอกแม่ว่าคือใครแต่เรียกว่าน้อง”

กชกรโกหกแบมว่าไม่รู้จักตามคำสั่งของอดีตสามี ซึ่งแบมเองก็เชื่อที่เธอพูดจึงไม่ถามอะไรต่อ

“แม่คะ ถ้าธีไม่มีใจให้หนูเหมือนเดิมอีกแล้วล่ะคะ?”

“พวกเราจะช่วยกัน แล้วธีต้องไปเรียนต่างประเทศสักพักก็จะลืมไปเอง เพชรย่อมดีกว่ากรวดอยู่แล้ว ไม่นานธีก็จะตาสว่าง เชื่อแม่สิ พ่อเค้าจะส่งธีไปเรียน ป.โท กับแบมที่อังกฤษ แบมก็ใช้โอกาสนี้ฟื้นฟูความสัมพันธ์กับธีเลยทีเดียวสิลูก”

แบมยิ้มขึ้นมาได้ที่พ่อแม่ของธีทัตสนับสนุนเธอ100%

ธีทัตนัดเจอกับพรรณนาราในที่จอดรถ เพราะจะได้ไม่ต้องเสียเวลาตามหากัน

“พี่ธีจะไปส่งหนูที่บ้านเลยมั้ยคะ?”

“ทำไมรีบขนาดนั้น? พี่แค่อยากมีเวลาอยู่กับพู่บ้าง”

เขาดึงมือสาวน้อยไปนั่งที่ด้านหลังซึ่งเธออิดออดนิดหน่อย ทำให้ธีทัตไม่รู้ว่าเธอกลัวอะไรในตัวเขาหรือว่าจริงๆแล้วเธอเริ่มอยากตีตัวออกห่าง

ความจริงนั้นพรรณนาราแค่คิดตามประสาวัยรุ่นที่ตกอยู่ในสถานการณชีวิตที่ไม่สู้ดี เธอเลือกธีทัตจากความชอบส่วนตัวเพื่อให้เป็นเขาเป็นผู้ชายคนแรกเพราะต้องการปกป้องจิตใจของตัวเองจากการถูกล่วงเกินโดยพ่อของเขาและไม่อยากมีปมในใจถ้าวันหนึ่งต้องเพลี่ยงพล้ำเสียท่าให้สามีใหม่ของแม่ขึ้นมา

“พู่กลัวอะไรพี่รึเปล่า?”

“พี่ธีควรห่วงตัวเองที่หนูยังไม่ถึง 18 มากกว่านะคะ”

ธีทัตดึงแขนผู้หญิงที่เป็นของเขาให้มานั่งบนตักเพื่อจะได้กอดได้เต็มที่ สายตาที่สบกันนั้น ฝ่ายหนึ่งหลงรัก ฝ่ายหนึ่งสับสน

เขายื่นหน้าไปจูบที่คอด้วยความรู้สึกลึกล้ำ กลิ่นกายที่หอมอ่อนๆชวนให้รู้สึกสดชื่นนั้นทำให้เคลิ้มอยู่ในภวังค์ ธีทัตเอ่ยปากพูดด้วยเสียงอู้อี้เพราะเอาแต่ซุกหน้าอยู่ที่ต้นคอเธอ

“พู่ขอพ่อขอออกมาอยู่หอใกล้โรงเรียนได้มั้ย? พี่จะจ่ายค่าหอให้เอง”

“พูดง่ายแต่ทำยากค่ะ แม่คงไม่ยอมเพราะกลัวไม่ได้ตามข้อตกลง ส่วนพ่อ..เหตุผลร้อยแปดก็คงไม่ฟังแล้วพาลจะต้อนเอาความจริง ซึ่งความจริงมันมีหลายเรื่องที่พ่อหนูน่าจะรับไม่ได้สักเรื่อง”

“งั้นสิ่งที่พี่ทำได้คือจะมาค้างที่บ้านพ่อทุกวันที่หนูต้องอยู่ที่นั่น”

“ค่ะ เราคงทำได้แค่นั้น”

พรรณนาราเบี่ยงหน้าไปทางอื่นในขณะที่ธีทัตพยายามยื่นหน้ามาจูบที่ปาก

“พู่เปลี่ยนไปนะ ได้พี่แล้วจะทิ้งเหรอ?”

เขาโอบกอดเธอแน่นขึ้น นิ้วมือเริ่มบีบขยำที่อกเสื้อ

“พี่ธีคะ..เรา..จะเป็นยังไงต่อเหรอ?”

“คบกับพี่ได้มั้ย? พี่จริงจังนะ ระหว่างรอพู่เรียนจบ พี่ก็คงเก็บเงินได้ประมาณหนึ่งเพื่อให้หนูออกมาอยู่ข้างนอก แล้วพี่จะบอกทุกคนว่าเราเป็นแฟนกัน”

“ที่ต้องรอหลายปีเพราะพี่รู้ดีว่าไม่มีใครสนับสนุนเรื่องของเราหรอก..ใช่มั้ยล่ะ? พี่รู้ได้ไงว่ามันง่ายแบบนั้น? พี่แน่ใจได้ไงว่าจะยังมั่นคงกับหนูคนเดียว พี่อาจไปเจอคนใหม่ในสังคมใหม่ก็ได้”

ธีทัตจับเธอนอนลงบนเบาะหลังแล้วคร่อมเธอไว้ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดบันทึกด้วยกล้องหน้า เขาเริ่มจูบและพูดว่าหลงรักเธอแค่ไหน

“พี่ธีทำอะไรน่ะ อัดคลิปทำไมกัน?”

“ถ้าพี่ผิดคำพูดก็เอาคลิปนี้ให้ทุกคนดู ว่าหนูเป็นของพี่ พี่คือผู้ชายคนแรกของพู่”

“หนูร้อน..อย่าทำหนูเลย.. ส่งหนูกลับบ้านเถอะ”

เขามองหน้าเธอใกล้ๆพลางคิดหาคำตอบว่าทำไมเธอถึงไม่อยากใกล้ชิดด้วย

“เพราะพี่เป็นลูกของคนที่เกลียดใช่มั้ย? ตอนนี้พึ่งมาคิดได้ก็เลยอยากออกห่างพี่งั้นเหรอ?”

“ไม่ใช่ค่ะ แต่..เราก็มีอะไรกันไปแล้วไงคะ พี่ธีอยากได้อะไรจากหนูอีกเหรอ?”

นั่นทำให้เขาได้สติขึ้นมาว่า เธอเองก็เป็นแค่เด็กสาวที่ไม่ใช่สาวเต็มตัว อารมณ์เรื่องอย่างว่าคงไม่ได้มีมากแบบวัยรุ่นอารมณ์ร้อนแรงอย่างตัวเขา

พรรณนาราคว้าโทรศัพท์ของธีทัตมาได้แล้วกดลบที่บันทึกออกไป ในขณะที่เขาเลิกชุดเธอขึ้นมาถึงเอวแต่เธอก็พยายามดึงมันลง

“พี่ทำไม่ดีหรือหนูเข็ดที่เจ็บ?”

“หนูรู้สึกผิด..ต่อแฟนพี่ รู้สึกผิดต่อตัวเอง พาหนูกลับบ้านเถอะ”

ธีทัตจำเป็นต้องปล่อยเธอ และออกจากเบาะหลังกลับไปนั่งที่คนขับเพื่อพาเธอกลับบ้าน

“ขอบคุณค่ะพี่ธี”

“วันพรุ่งนี้อยู่บ้านตลอดหรือไปไหนมั้ย?”

“วันอาทิตย์คงไม่ไปไหนค่ะ”

“งั้นวันจันทร์เจอกันที่บ้านพ่อพี่นะ ..พี่ขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ทำให้พู่รู้สึกไม่ดี วันหลังจะไม่ทำอีกถ้าหนูไม่ยินยอม”

พรรณนาราพยักหน้าและยกมือสวัสดีเขาแล้วเดินหันหลังเข้าบ้านไปด้วยท่าทางเฉยชา

เธอคงเจอเรื่องแย่ๆมา…แล้วเรายังเหมือนไปซ้ำเติมเธออีก…ด้วยเรื่องแบบนั้น..ขอโทษนะ..พู่กัน

แต่มันยังมีเรื่องที่ธีทัตต้องกังวลอีกเพราะอดีตแฟนสาวและแม่ของเขารอที่จะคุยด้วย แถมท่าทางแม่จะรู้ว่าเขากำล้งสานสัมพันธ์กับใครอยู่

“มาได้สักทีนะลูก แม่กับแบมรอคุยด้วย จนแบมเขามีธุระขอตัวกลับไปก่อนแล้ว”

“ครับ แม่มีอะไรหรือเปล่า?”

“แม่มีเรื่องกังวลเพราะพ่อของลูกโทรมาบอกว่าจะมีลูกใหม่กับนังนั่น พ่อน่ะกลัวว่าลูกจะเหลวไหลเลยจะวางรากฐานไว้ให้ลูกตั้งแต่ตอนนี้ เพราะต่อให้มีลูกใหม่ก็อายุห่างกันมาก พ่อจะส่งลูกไปเรียน ป.โท ที่อังกฤษที่เดียวกับแบม”

ธีทัตถึงกับนิ่งเพราะไม่เคยมีใครบอกเขาเรื่องนี้มาก่อน

…………………………………💔🥃