18. Money talk 💵🔞❤️ (Love Scene)

ธีทัตอยากบอกพ่อของเขาด้วยซ้ำว่าพรรณนาราเป็นของเขาแล้ว แต่ต้องอดทนเก็บความลับเอาไว้เพราะเขาไม่อยู่ในจุดที่ปกป้องเธอได้จากทุกอย่างถ้าเขาพูดมันออกไป

“ผมจะเรียนต่อก็ได้ แต่ขอเรียนที่ไทย เพราะไม่งั้นแม่ต้องอยู่คนเดียวมีแค่แม่บ้าน ผมกับแม่ไม่เคยแยกกันอยู่”

“พ่อคุยกับแม่เรียบร้อยแล้ว แม่เห็นด้วย ก็แค่สองปีจะอะไรนักหนา มีเวลาอีกเท่าไหร่เตรียมตัวซะตั้งแต่เนิ่นๆ”

“ผมจบเดือนนี้แล้ว แต่ต้องรอมหาวิทยาลัยประกาศผลจบการศึกษาแล้วอนุมัติให้ก่อน ถึงจะขอ Transcript ได้ อย่างต่ำใช้เวลาสองเดือน”

“ดี จัดการซะ อย่าทระนงตัวให้มากนักว่าเป็นลูกชายคนเดียวแล้วจะดื้อด้านยังไงก็ได้ เพราะถ้าน้องแกเกิดมาไม่ว่าจะชายหรือหญิงก็เท่ากับว่าพ่อมีทายาทอีกคนที่ฝากฝังกิจการได้ อย่าลืมว่าพ่ออายุแค่ 51 ยังอยู่ได้อีกนานพอจะเห็นน้องแกโต แม่แกก็ไม่ได้มีธุรกิจอะไรนอกจากเงินที่ได้จากการหย่าไป อยากเสียตรงนี้ไปก็แล้วแต่”

ชรันหันหลังจะกลับออกไปแต่เหมือนนึกอะไรได้จึงหันกลับมาพูดด้วยอีกครั้ง

“ไม่ต้องมานอนค้างที่นี่อีก ถ้าจำเป็นก็ไปเปิดโรงแรมนอน พ่อจ่ายเอง”

“ทำไมครับ?”

“ที่นี่มีพ่อเป็นผู้ชายคนเดียวก็พอแล้ว”

ชรันออกจากห้องของธีทัต ก็มองที่ประตูห้องของพรรณนาราแล้วแอบเคืองใจที่คืนนี้เขาอดที่จะเข้าไปหาเธอเพราะลูกชายดันเป็นก้างขวางคออยู่ที่นี่ แต่เขาเปลี่ยนใจเดินลงบันไดไปที่ห้องพักของฟ้าแทน

ธีทัตรีบโทรหาพรรณนาราที่อาบน้ำอยู่ เธอที่เอาโทรศัพท์ไปในห้องน้ำด้วยจึงรีบรับสาย

“พี่ธี คุยกับพ่อเสร็จแล้วเหรอ? เขาไปไหน? กลับห้องหรือยัง?”

“พ่อพี่ลงไปข้างล่างน่ะ”

“พี่ลองไปดูให้หน่อยได้ไหมว่าเขาอยู่ที่ไหน ไม่งั้นคงไปห้องพี่ฟ้า”

พรรณนาราวางสายแล้วรีบล้างตัวและใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย นั่งรอเงียบๆอยู่ในห้อง ธีทัตเดินลงไปหาชรันที่ไหนก็ไม่เจอ จึงเดินออกไปที่ห้องพักแม่บ้านลองแนบหูฟังห้องแรกนั้นเงียบ แต่อีกห้องพอลองเงี่ยหูฟังจึงได้ยินเสียงพ่อของเขากำลังปลอบใจแม่บ้านสาวและเหมือนกำลังจะเริ่มต้นกิจกรรมอะไรกัน ธีทัตจึงรีบเดินกลับเข้าบ้านแล้วโทรบอกเรื่องนี้กับพรรณนารา

“พ่อพี่..เป็นคนแบบนี้โดยที่พี่กับแม่..ไม่เคยรู้เลย ถึงว่าเมื่อก่อนที่บ้านพี่ แม่บ้านคนไหนที่ยังสาวมักอยู่ไม่ทน”

เสียงถอนหายใจอย่างโล่งอกของเธอทำให้เขาเป็นห่วงเมื่อนึกถึงวันอื่นที่เขาไม่อยู่ที่นี่ ธีทัตไปที่ห้อง จัดที่นอนเหมือนตัวเขาเองนอนคลุมโปงอยู่ ปิดไฟปิดประตูเรียบร้อยก็โทรให้พรรณนาราออกมาเจอเขาหน่อย

“พี่อยู่หน้าห้อง ขอคุยด้วยได้มั้ย?”

เธอเปิดประตูแง้มดูเขาด้วยความระแวง จนธีทัตต้องมามองสบตาใกล้ๆที่บานประตู

“ขอพี่เข้าไปได้มั้ย?”

คำขอที่ไม่ใช่การร้องขอ เขาเบียดตัวเองดันประตูเข้ามาจนได้ก่อนจะปิดอย่างเบามือและล็อกประตูไว้ด้วย พรรณนาราไม่พูดอะไรแต่ทำคิ้วขมวด

“ตั้งแต่มีอะไรกัน พี่เห็นหนูทำหน้าแบบนี้ใส่พี่ตลอด มีอะไรในใจบอกได้มั้ย? รู้สึกผิดเหรอ? อย่าคิดแบบนั้นเพราะคนที่ผิดคือพี่คนเดียว”

“พี่ธีต้องไปเรียนต่อที่อังกฤษใช่มั้ยคะ?

ธีทัตตกใจที่เธอได้ยินสิ่งที่เขาคุยกับพ่อที่หน้าห้อง

“พี่ไม่อยากไป ถ้าจะเรียนก็อยากเรียนที่นี่ พู่แค่บอกพี่ว่าอย่าไป พี่จะอยู่”

“พี่ต้องสานต่อกิจการเพราะเป็นลูกคนเดียว มันก็สมเหตุสมผลอยู่นะคะ”

พรรณนาราตอบด้วยหน้าตาหงอยๆ ไม่สบตาด้วยเวลาพูด แม้เธอจะชอบเขามากแค่ไหนก็จะไม่รั้งเขาไว้เพื่ออนาคตของตัวเขาเอง

“ช่างปะไร พ่อจะมีลูกคนใหม่ พี่ไม่ได้อะไรก็ไม่เป็นไร อาจหางานทำค่อยๆตั้งตัว สร้างจากตัวเองก็ดีเหมือนกัน จะได้มีอิสระจากทุกคน ทุกอย่าง”

“เสียดายที่พ่อหนูไม่มีลูกชาย คงจะดีกว่านี้ถ้าหนูเกิดเป็นผู้ชาย เรื่องราวแย่ๆทุกอย่างที่เกิดกับหนู มันคงไม่เกิดขึ้น”

“เรื่องแย่ๆ…หมายถึงเรื่องของเราด้วยเหรอ?”

การที่เธอไม่ตอบแต่ถอนหายใจ มันทำให้เขาเสียใจว่าเป็นหนึ่งในเรื่องแย่ๆในชีวิตเธอไปแล้ว

“พี่จะไม่ไปเรียนต่อ แต่จะหางานทำแล้วรับผิดชอบชีวิตพู่เอง”

“พี่ธีไม่รู้ตัวหรอกว่ากำลังพูดอะไรออกมา”

“พู่กลัวแม่จะโดนพ่อพี่ทิ้งจริงๆเหรอ พวกเขากำลังจะมีลูกด้วยกันนะ”

“เขาจะเอาแต่เด็ก แล้วเทแม่หนูทิ้งถ้าหนูไม่เชื่อฟังเขา จนกว่าเขาจะโอนให้แม่แปดล้านก่อน หนูถึงจะสบายใจและคิดไปจากที่นี่ได้ แล้วพี่ธีจะรับผิดชอบชีวิตหนูยังไง? ค่าเรียน ค่ากิน ค่าจิปาถะ ค่าหอ จะยังไงคะ? เดินไปบอกพ่อหนูว่าเรามีอะไรกัน จะขอพาหนูไปอยู่หอเพราะพ่อพี่ล่วงเกินหนูแบบนี้เหรอ? เรื่องจะบานปลายใหญ่โตแจ้งความขึ้นโรงขึ้นศาล พี่ก็จะไม่ได้คบหนูอยู่ดี แถมพี่จะโดนด้วยข้อหาพรากผู้เยาว์ หนูก็อายเพื่อนอายสังคม พวกเราทุกคนต้องอายกันหมด หนูบอกแล้วว่ามันไม่ง่าย..พวกเราทำผิดเอง..ทุกอย่างมันมีผลลัพธ์ที่ต้องชดใช้”

“บอกพี่ทีสิ..เรื่องของเรา..มันคือเรื่องที่แย่ในชีวิตพู่ด้วยเหรอ?”

“สำหรับหนู มันเป็นสิ่งที่เต็มใจให้เพราะไม่อยากเสียใจทีหลังถ้าต้องเกิดอะไรต่อจากนี้..พี่จะเป็นคนแรกของหนูตลอดไป”

“พี่จะเป็นของพู่ตลอดไปเหมือนกัน”

“พูดแบบนี้กับแฟนด้วยใช่มั้ยคะ?”

“ไม่เคย”

“โกหกเก่งนะคะ”

“ไม่ขอให้เชื่อ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่มีรักแรกแล้วจะเป็นรักตลอดไป พู่เองก็อาจคิดแบบนี้ แต่พี่เจอแล้ว..แม้ว่าวันข้างหน้าหนูอาจเจอคนอื่นที่อยากอยู่ด้วย..มากกว่าพี่”

“สัญญากับหนูได้มั้ยว่าจะไม่บอกใครเรื่องที่เรามีอะไรกัน ถ้าจะมีคนรู้ก็บอกว่าแค่คุยกันเท่านั้น”

“กลัวพี่โดนตำรวจจับเหรอ?”

พรรณนาราแค่พยักหน้า แต่จริงๆแล้วเธอจะเก็บเอาไว้ต่อรองกับชรัน ถ้าเขารู้ว่าเธอมีอะไรกับธีทัตแล้วเขาอาจจะปู้ยี้ปู้ยำเธอได้

ธีทัตเข้ามาสวมกอด เริ่มหอมแก้ม จูบไปตามวงหน้าของพรรณนารา มือที่ลูบไล้แผ่นหลังจนถึงสะโพก ลมหายใจที่ร้อนแรงของเขาทำให้เธอรู้ตัว

“พี่ธีกลับห้องเถอะค่ะ เดี๋ยวพ่อพี่มาจับผิดเราละแย่แน่”

“ไม่ต้องสนใจหรอก เขากำลังมีอะไรกับแม่บ้านอยู่”

sds

ธีทัตจะไม่เสียเวลาพูดต่อและเริ่มจูบเธออย่างเร่าร้อน มือที่สัมผัสไปทั่วตัวสาวน้อยอย่างสะเปะสะปะ แล้วอุ้มเธอไปที่เตียง ทำให้พรรณนารากลัวว่าชรันจะมาเปิดประตูห้องเธอตอนไหนก็ได้ จึงคิดว่าจะทำในสิ่งที่เคยทำเพื่อให้มันจบลงไวๆ

เธอผลักธีทัตให้นอนหงายและจูบเขาไม่หยุดหย่อน มือที่ล้วงเข้าไปในกางเกงนอนของชายหนุ่ม ลูบไล้แก่นกายที่แข็งตัวรอแล้ว ธีทัตใช้มือหนึ่งดึงกางเกงนอนและบ็อกเซอร์ลงไปนิดหน่อยเพื่อให้เธอทำสะดวก

“อาา..พู่ ช้าหน่อย..”

เขาแอ่นตัวรับที่เธอใช้มือรูดขึ้นลงให้เร็วๆจนดูรีบเร่ง ตอนนั้นน้ำใสๆออกมาจากส่วนหัวจนไหลเยิ้มเปื้อนมือเธอที่กำลังทำให้

“อยากให้หนูทำอะไรให้..?”

ธีทัตเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อเธอเพื่อขยำหน้าอกเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนอิริยาบถให้เธอนอนตะแคงส่วนเขาเลื่อนตัวเอาแก่นกายจ่อไปที่ปากเล็กๆนั้น พรรณนาราอายจนหน้าแดงและหลับตาเพื่อไม่อยากเห็นความเป็นชายของเขาใกล้ขนาดนั้น

เสียงครางในลำคออย่างพึงพอใจ ความรู้สึกเร่าร้อนในอารมณ์รักที่ถูกสัมผัสอยู่ในช่องปากที่ข้างในนั้นนุ่มนิ่ม ลิ้นที่สัมผัสรอยหยักที่ไวต่อการถูกกระตุ้น เขาดันเข้าออกช้าๆโดยมองหน้าสาวน้อยที่เขาหลงรักไปด้วย ยิ่งทำให้อารมณ์พลุ่งพล่านกระเจิดกระเจิง

“อาา พู่ นี่ครั้งแรกด้วยใช่มั้ย? …”

“อื้อ…”

คำตอบนี้ทำให้เขาสาวเอวเร็วขึ้น..เร็วขึ้น พรรณนาราที่อยากทำให้เขาเสร็จจึงตอบรับด้วยการดูดกลืนที่แรงตอบเช่นกัน

“โอยย.. พู่ อ๊าาา…อาาา”

ร่างกายเขากระตุกอยู่หลายที พร้อมกับหายใจหอบแรงจนเห็นรอยซี่โครงได้อย่างชัดเจน บ่งบอกว่าเขาเสร็จสมเรียบร้อย พรรณนารารีบลุกวิ่งไปเข้าห้องน้ำเพื่อคายทิ้งและบ้วนปาก ธีทัตเดินไปหาเธอที่ห้องน้ำ กอดจากด้านหลังอย่างรักใคร่

“เดี๋ยวมานะ”

ธีทัตรีบเดินออกจากห้องของเธอ มองซ้ายมองขวาก่อนจะไปหยิบเอาเงินในกระเป๋าเอามาให้พรรณนาราสามพันบาท

“อย่าเข้าใจผิด พี่อยากให้ไว้พู่ใช้ เผื่ออยากได้อะไร ถ้าทำงานได้จะให้อีก ส่งเลขบัญชีไว้ให้พี่ทีนะ ถ้าไม่ได้เจอกันก็ยังโอนให้ได้”

พรรณนารายื่นมือรับเงินปุ๊บ เขาก็บรรจงจูบเธออย่างอ้อยอิ่งเพราะต้องกลับห้องแล้ว ก่อนที่ชรันจะมาเห็นเข้า

“พี่รักพู่นะ..พี่จะไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ”

“กลับห้องได้แล้วค่ะ”

ธีทัตกลับออกไปแล้ว แต่พรรณนารามองเงินในมือตัวเองอย่างครุ่นคิด

ผู้ชายเป็นแบบนี้สินะ..ใช้เงินเพื่อจบปัญหาทุกอย่าง..งั้นฉันจะทำเพื่อมันบ้างก็คงไม่ผิดหรอก

…………………………………….🔥💳💵