ตอนที่23||แมวขโมยตัวนี้มีนามว่าซ่างกวนโทว(1)

แสงเทียนในเรือนส่วนตัวของคุณหนูลิ่วจียังคงสว่างวับแวม บอกได้ว่าผู้เป็นเจ้าของยังคงไม่ได้เข้านอน ทั้งที่เป็นปลายยามซวีแล้วแต่จีเมี่ยวหลัวยังคงจมอยู่กับการเขียนรายงาน กับอ่านผลการชันสูตรกับคดีฆาตกรรมยกครอบครัวที่นอกเมือง ถึงจะเป็นเพียงครอบครัวชาวนายากจนแต่คนตายถึงหกคนมีทั้งเด็ก คนแก่และผู้พิการ มันทำให้จีเมี่ยวหลัวหดหู่ใจนัก

ใบหน้าที่ยังเรียวไม่อวบอิ่มเช่นเก่าก่อนกำลังก้มต่ำคิ้วเรียวรับกับดวงตาดอกท้อขมวดเป็นปมบ่งบอกได้ว่านางกำลังตึงเครียดไม่น้อย

พรึบ!

"โอ๊ะ!"

ซ่างกวนโทวจับจ้องนางอยู่นานแต่ดูเหมือนจีเมี่ยวหลัวจะไม่รู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อย เขาจึงได้กระโดดข้ามหน้าต่างเข้ามาหาคนหน้านิ่วคิ้วขมวดมันเสียเลย

"โจร!…เอ่อ ฝ่าบาท เหตุใดจึงเป็นท่านเพคะ"

ปีศาจดำคนนี้ไม่พบกันสามเดือนเศษกลับทำตัวเป็นโจรร้ายลักลอบปีนหน้าต่างเรือนผู้อื่นเสียแล้ว น่าทุบให้หลังแอ่นเสียจริง

‘ฉางต้ฮ่องเต้ เขาคือฉางตี้ฮ่องเต้ เจ้าจะทุบใครย่อมได้นะเมี่ยวเมี่ยว แต่เจ้าจะบันดาลโทสะทุบหลังฉางต้ฮ่องเต้ไม่ได้เด็ดขาด!’

"คิดถึงเจ้านะสิ กลับมาถึงเสียนหยางจะสองเดือนแล้วเจ้ากลับใจดำอำมหิตยิ่งนัก ไม่คิดจะไปพบหน้าข้าเลย เมี่ยวเมี่ยวนะเมี่ยว