Episode 8 : เจ็บมั้ย NC+

น็อต

อึก อึก

“ไอ้น็อตเบาๆ” เสียงของไอ้ไทยเอ่ยห้ามผมเมื่อผมกระดกเพียวๆ เข้าปากเหมือนกินน้ำเปล่า

“กูพึ่งรู้ว่าการเป็นคนดี ผลตอบแทนของมันแม่งเจ็บดีว่ะ” ผมบอกเพื่อนตัวเองหลังจากที่ผมไปส่งใบบัวมาผมก็มานั่งกินเหล้าที่ห้องไอ้เอ็มเจ

“แล้วมึงเป็นทำไม ถ้ามันทำให้เจ็บ” ไอ้เอ็มเจถามผม

“ฮึก กูอยากได้ใบบัวทั้งตัวและหัวใจและกูไม่อยากเห็นแก่ตัว” น้ำตาของผมไหลออกมาและนี่เป็นครั้งแรกที่ผมร้องไห้

“คนดีจ๋า”

“กูรักใบบัวมากแค่ไหนพวกมึงก็รู้” ผมยกแก้วเหล้าเข้าปากทันทีที่พูดจบ

“กูรู้ แล้วมึงคิดว่าใบบัวจะกลับไปหาคนนั้นจริงหรอ” ใบบัวรักเขามากอันนี้ผมรับรู้มาตลอด

“ไม่รู้ พวกมึงเลิกถามกูสักทีได้ป่ะ แค่นี้กูยังเจ็บไม่พอ”

ผมนั่งกินเหล้ากับเพื่อนเกือบตีสาม ผมไม่มีวันลืมใบบัวได้ไม่มีวัน แต่ผมก็ไม่คิดจะแย่งเธอมาเพราะผมรักเธอขอแค่ได้เฝ้ามองเห็นรอยยิ้มแค่นี้ ผมไม่รู้ว่าผมจะรักใครได้อีกมั้ยเพราะหัวใจผมยกให้ใบบัวไปแล้ว

“ไปส่งกูหน่อย” ผมไอ้ไอ้สองตัวที่นั่งเล่นเกมส์อยู่

“นอนห้องกูก่อนก็ได้นะ” ไอ้เอ็มเจบอก

“กูคิดถึงใบบัว ไปส่งกูหน่อย”

สุดท้ายพวกมันก็มาส่งผมที่คอนโด ผมเมาแต่สติผมยังมีผมให้พวกมันส่งแค่หน้าคอนโดเท่านั้น ผมหวังแค่ว่าคนนั้นจะไม่ฟื้นขึ้นมาใบบัวจะได้กลับมาหาผม

“เธอตามฉันทำไม” ผมหันมาตะคอกคนที่เดินตามผมอยู่

“ปะ...เปล่าค่ะ”

“เธอคิดว่าฉันโง่มากสินะ ถึงไม่รู้ว่าเธอตามฉันไปที่โรงพยาบาลและคอนโดเพื่อนฉัน” ผมบอกเธอไป

“พี่น็อตเมา”

“สะใจเธอแล้วนี่ที่ฉันเลิกกับแฟน พอใจยังวะ”

ผมเดินเข้าไปผลักเธอจนล้มไปนั่งกับพื้น แม่งทำไมผมถึงได้เกลียดผู้หญิงคนนี้มากขนาดนี้วะ

“ก็แค่เป็นห่วงมันผิดมากหรอคะ” เป็นห่วงงั้นหรอ

“ฉันบอกหรอว่าต้องการความเป็นห่วงจากเธอ ฉันเคยขอเธอมั้ย โง่สิ้นดีว่ะ” ผมตะคอกใส่เธอ

“มันห้ามกันไม่ได้หรอกค่ะ”

“แม่งเอ้ย” ผมเดินเข้าคอนโดทันที ผมจะต้องทำยังไงยัยนี่ถึงจะเลิกยุ่งกับผม

บัว

ฉันผิดมากหรอที่เป็นห่วง ผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ ฉันไม่ได้ล้ำเส้นพี่เขาเลยสักนิดฉันอยู่ในที่ของฉันนะ ฉันยอมรับว่าตามพี่เขาไปและฉันก็ไม่ได้สะใจที่เขาเลิกกับแฟนด้วย

ฉันเดินเข้าคอนโดก่อนจะเจอพี่น็อตนั่งหาอะไรสักอย่างอยู่ที่พื้น พี่เขาปรายตามองฉันพร้อมถอนหายใจเกลียดฉันขนาดนี้เลยหรอ

“อยู่ไหนวะ” พี่เขาบ่นพึมพำ

“หนูช่วยหามั้ยคะ” ฉันเข้าไปนั่งข้างๆ พี่เขา

“ออกไป”

"พี่น็อตเป็นอะไรคะ"ฉันถามด้วยความเป็นห่วงเพราะตอนนี้พี่น็อตกำลังร้องไห้

"อย่ามายุ่ง ออกไป"ทำไมชอบผลักกันจัง

"หนูก็แค่อยากช่วย"ฉันบอก

"อยากช่วยนักใช่มั้ย ได้มานี่"พี่น็อตดึงฉันก่อนจะพาเข้าห้องทันที

"จะทำอะไรคะ ปล่อยบัวนะ โอ้ย"พี่เขาผลักฉันไปที่โซฟาก่อจะยืนมองฉัน ฉันว่าพี่เขาเมาหนักมากแล้ว

“แค่นี้เจ็บหรอ เธอยังเจ็บไม่ได้ครึ่งนึงของฉันเลย อย่าสำออยดิ”

“พี่จะทำอะไรอ่ะ ออกไปนะ” ฉันถามเสียงสั่นเมื่อพี่น็อตเดินเข้ามาใกล้ฉันก่อนที่พี่เขาจะ

แคว่ก

“อยากได้ฉันมากไม่ใช่หรอ” เสื้อผ้าฉันถูกฉีกออกไม่เหลือชิ้นดี

“พี่เมามากแล้ว ไปนอนเถอะค่ะ” ฉันบอก

“หรอ ตอนนี้เธอน่าจะดีใจนะที่เธอจะได้ฉันสักที”

“อย่าทำแบบนี้ค่ะ อืม” เสียงของฉันหายเข้าไปในลำคอเมื่อพี่น็อตจูบฉัน เมื่อฉันไม่ยอมเปิดปากให้พี่เขาจึงเลื่อนมือมาจับหน้าอกของฉันอย่างแรง

“อ๊ะ อืม” สุดท้ายฉันก็ต้องยอมเปิดปากให้เขา

“แบบนี้สินะที่เธอต้องการ”

ฉันสูดหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะมองคนที่ยืนยิ้มให้ฉัน ฉันไม่ได้ต้องการแบบนี้และไม่คิดว่าพี่น็อตจะทำแบบนี้ด้วยซ้ำ

“ฮึก ไม่ใช่บัวไม่เคยต้องการ”

“เธอแน่ใจหรอว่าเธอไม่ต้องการฉัน งั้นมาดูกันหน่อยมั้ยล่ะว่าเธอจะทำยังไงต่อ”

จ๊วฟ

“อือ ปล่อยบัวเถอะพี่น็อตทำไปเพื่อ อ๊ะ อย่าจับนะ” ฉันร้องเสียงหลงเมื่อมือหนาล้วงเข้าไปที่น้องสาวของฉัน

“ปากเธอกับสิ่งนี้มันย้อนแย้งกันว่ะ จะเล่นตัวเพื่อ” พี่น็อตขำก่อนจะชูนิ้วให้ฉันดู

“มะ....อืม”

ฉันเผลอไปกับรสจูบที่พี่มอบให้ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บมากแค่ไหนก็ตาม ไม่ใช่แค่ปากของพี่เขาที่จูบฉันมือพี่เขาก็ยังลูบไล้หน้าอกฉันจนฉันเสียวไปทั้งตัว

สวบ!!!!

กรี๊ด

“ฮึก บัวเจ็บเอาออกไปบัวเจ็บ” ฉันร้องสุดเสียงเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย ฉันใช้มือตัวเองปัดป่ายคนที่อยู่ด้านบนออก

“หยุด ซี๊ด ฉันบอกให้หุบปากไงวะ” พี่น็อตตะคอกใส่ฉันก่อนที่พี่เขาจะขยับสะโพกช้าๆ

พั่บ พั่บ พั่บ

“บัวไม่เคยต้องการแบบนี้” ฉันบอก

“ตอแหลว่ะ”

พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ

จากช้าๆ เริ้มเร่งจังหวะและมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ ฉันเอามือปิดปากตัวเองไม่ให้มีเสียงที่น่ารังเกียจออกมา

“โอ้ว เสียวสัส อืม ปิดได้ปิดไป ซี๊ด” พี่น็อตเร่งจังหวะทั้งเร็วและแรงขึ้น ตอนนี้ท้องฉันมันปั่นป่วนไปหมด

พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ

“อ๊ะ เจ็บ” ในที่สุดเสียงที่ฉันปิดมันไว้ก็หลุดออกมามันทำให้พี่เขายิ้มอย่างสะใจ

พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ

“อ๊ะ อ๊ะ พะ....พอแล้ว อ๊ะ”

“เธอมันก็แค่ผู้หญิงใจง่ายคนนึงแค่นั้น สุดท้ายแล้วเธอมันก็ง่าย.....มาก”

พี่น็อตถอดท่อนเอ็นตัวเองออกแล้วมองหน้าฉัน ก่อนที่พี่เขาจะยิ้มมุมปากแล้วเบนสายตาไปที่กองเสื้อผ้า

“เก็บเสื้อผ้าของเธอแล้วออกไปจากห้องของฉันสะ”

ฉันเจ็บจนก้าวขาแทบไม่ออกแต่ก็ต้องฝืน เพราะถ้าอยู่ต่อไปฉันไม่รู้ว่าพี่เขาจะฆ่าฉันหรือเปล่า ฉันรักพี่เขาไปได้ยังไงกัน

“ฮึก บัวไม่เคยต้องการแบบนี้พี่จำไว้ด้วย” ฉันบอกพรางใส่เสื้อผ้า

“แล้วไงสุดท้ายเธอก็ได้ฉันสมใจแล้วนี่”

“.....”

“แต่ขอบอกไว้อย่างนึงนะ เธอได้ฉันแค่ตัวและมันก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปนั่นแหละ ฉันก็แค่สนองความต้องการให้แค่นั้น” พี่น็อตบอกฉัน

“ก็คงเหมือนที่พี่น็อตได้รับจากพี่ใบบัวสินะ”

“อย่าเอาใบบัวมายุ่ง เธอไม่ได้เหมือนพวกเธอและเธอมีค่ามากกว่านั้น”

“ได้แค่ตัวส่วนหัวใจของเธอมันอยู่กับคนอื่น เจ็บมั้ยคะ”

เพล้ง!!!

“เธอไม่มีวันได้เข้ามาอยู่ในหัวใจของฉันหรอก”