แสงสีฟ้าอ่อนนวลตาห่อหุ้มร่างของ ฮานา และ โกฮัน ลอยขึ้นช้าๆ ผ่านโพรงถ้ำที่เต็มไปด้วยหินงอกหินย้อยเรืองแสง พวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังงานบริสุทธิ์ของโลกใต้บาดาลที่ยังคงไหลเวียนอยู่ในกาย พลังงานที่ได้จากการฝึกฝนอย่างหนักในห้องต่างๆ ภายใต้การชี้แนะของเหล่าวิญญาณภูมิ
“เรากลับมาแล้วฮานา…” โกฮันพึมพำ ดวงตาของเขาฉายแววความมุ่งมั่น “ใช่… ถึงเวลาที่เราจะต้องทำในสิ่งที่ต้องทำแล้วโกฮัน” ฮานาตอบ เสียงของเธอหนักแน่น ไม่มีความลังเลอีกต่อไป ผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งเจ็ดผืนในมือของเธอเปล่งแสงสีเทาอ่อนๆ ที่แสดงถึงพลังแห่งแสงและความมืดที่หลอมรวมกันอย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อร่างของพวกเขาพ้นจากปากโพรงถ้ำ แสงแดดที่เจิดจ้าก็สาดส่องกระทบดวงตา ทำให้พวกเขาต้องหรี่ตาลง สวนสนุกร้างที่เคยดูมืดมิดและน่ากลัว บัดนี้กลับมีแสงสว่างสลัวๆ ส่องเข้ามาจากด้านบน เผยให้เห็นซากปรักหักพังที่น่าเศร้าและบรรยากาศที่เงียบงันราวกับถูกทิ้งร้างมานานหลายศตวรรษ “พวกเจ้ากลับมาแล้ว…” เสียงใสราวระฆังแก้วของ ภูติแห่งวารี ดังขึ้น เบื้องหน้าพวกเขา ภูติแห่งวารีกำลังลอยอยู่เหนือพื้นดิน รายล้อมด้วยพลังงานแสงสีฟ้าอ่อนโยน “ท่านภูติแห่งวารี!” ฮานาและโกฮันกล่าวพร้อมกันด้วยความเคารพ “ข้าเฝ้ารอพวกเจ้าอยู่” ภูติแห่งวารียิ้มอย่างอ่อนโยน “พวกเจ้าดูแข็งแกร่งขึ้นมาก… จิตใจของพวกเจ้าบริสุทธิ์และมั่นคงกว่าเดิมหลายเท่า” “เราพร้อมแล้วครับท่านภูติแห่งวารี” โกฮันกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “เราพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับจอมมารแห่งเงามืดแล้ว!” “ดีมาก…” ภูติแห่งวารีกำลังจะพูดต่อ แต่ทันใดนั้นเอง! ครืนนนนน! พื้นดินรอบตัวพวกเขาก็พลันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง! แรงสั่นสะเทือนนั้นมาจากทั่วทุกทิศทาง ราวกับมีอะไรบางอย่างกำลังคืบคลานเข้ามา กลิ่นเหม็นเน่าที่รุนแรงกว่าเดิมหลายเท่าพัดโชยมาในอากาศ ทำให้แทบสำลัก แสงสว่างสลัวๆ ที่เคยส่องเข้ามาในสวนสนุกก็พลันถูกบดบังด้วยเงามืดขนาดมหึมาที่แผ่ขยายออกไปอย่างรวดเร็ว “ไม่นะ… พวกมันมาแล้ว!” ภูติแห่งวารีอุทาน ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ ทันใดนั้นเอง! จากทุกทิศทาง! ทั้งจากซอกตึกผุพัง ซอกซอยมืดมิด ซากเครื่องเล่นที่พังทลาย และแม้กระทั่งโผล่ขึ้นมาจากใต้ดิน ก็มี ร่างเงาสีดำ ขนาดต่างๆ พุ่งออกมานับร้อยนับพัน! พวกมันมีรูปร่างคล้ายสัตว์ประหลาด บ้างมีเขี้ยวแหลมคม บ้างมีกรงเล็บยาวเฟื้อย ดวงตาของพวกมันเรืองแสงสีแดงก่ำด้วยความอาฆาต พวกมันคือ บริวารแห่งความมืด ลูกสมุนของจอมมารแห่งเงามืด! พวกมันพุ่งตรงเข้ามาหาฮานาและโกฮันราวกับคลื่นทะเลสีดำขนาดใหญ่! “เตรียมตัวนะโกฮัน!” ฮานาตะโกน เธอยกผ้ายันต์ในมือขึ้นสูง พลังสีเทาเข้มข้นแผ่ออกมาจากตัวเธอ “พร้อมฮานา!” โกฮันตอบ เขากำมีดอาคมแน่น แสงสีเทาที่เปล่งออกมาจากมีดของเขาสว่างจ้ายิ่งกว่าเดิม ภูติแห่งวารีร่ายเวทย์อย่างรวดเร็ว สร้างเกราะพลังงานสีฟ้าใสขึ้นมาป้องกันตัวเอง แต่เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถช่วยพวกเขาต่อสู้ได้ทั้งหมด เพราะเธอต้องเก็บพลังงานไว้เพื่อจุดประสงค์อื่น การต่อสู้เริ่มต้น: พลังแห่งการหลอมรวม บริวารแห่งความมืดตัวแรกพุ่งเข้ามาก่อน มันมีรูปร่างคล้ายหมาป่าตัวใหญ่สีดำสนิท เขี้ยวแหลมคมของมันพุ่งตรงมาที่คอของโกฮัน! โกฮันไม่รอช้า เขาใช้ พละกำลัง ที่ได้จากการฝึกฝนในห้องแห่งพละกำลัง! เขากระโดดหลบการโจมตีอย่างรวดเร็วราวกับสายลม แล้วใช้มีดอาคมในมือฟันสวนกลับไปทันที! ฉับ! มีดอาคมที่เปล่งแสงสีเทาฟาดเข้าที่กลางลำตัวของหมาป่าเงาอย่างจัง! ร่างของหมาป่าเงาพลันสลายหายไปในอากาศราวกับควันดำ พร้อมกับเสียงกรีดร้องที่น่าขนลุก! “เยี่ยมมากโกฮัน!” ฮานาชมเชย แต่ทันใดนั้นเอง! บริวารแห่งความมืดอีกหลายสิบตัวก็พุ่งเข้ามาจากทุกทิศทาง! พวกมันเคลื่อนที่รวดเร็วราวกับเงา แสงแดดที่เคยมีก็พลันมืดมิดลง ทำให้มองเห็นได้ยากขึ้น “มันเยอะมาก! ฮานา!” โกฮันตะโกน เขากระโดดหลบการโจมตีจากบริวารเงาอีกสองสามตัว ฮานาไม่พูดอะไร เธอหลับตาลงเล็กน้อย เธอสัมผัสได้ถึง กระแสพลังงาน ที่ไหลเวียนไปทั่วสวนสนุก พลังงานแห่งความมืดของบริวาร และพลังงานที่แผ่ออกมาจากจอมมารแห่งเงามืดที่อยู่ลึกเข้าไป เธอนึกถึงคำสอนของวิญญาณแห่งดาราในห้องแห่งการแยกสัมผัส เธอต้องมองทะลุผ่านความวุ่นวายนี้! “ด้วยพลังแห่งการแยกสัมผัส… จงมองเห็นความจริง!” ฮานาร่ายคาถาออกมาอย่างแผ่วเบา ทันใดนั้น! ดวงตาของเธอก็พลันส่องแสงสีเทา! เธอสามารถมองเห็นเส้นใยพลังงานสีดำที่เชื่อมโยงระหว่างบริวารแห่งความมืดแต่ละตัว และมองเห็น “จุดอ่อน” ของพวกมันได้อย่างชัดเจน! “โกฮัน! ฟันไปที่จุดกึ่งกลางของร่างพวกมัน! มีเส้นใยบางๆ อยู่ตรงนั้น!” ฮานาตะโกนบอกโกฮัน โกฮันเชื่อใจฮานาโดยไม่ลังเล เขากระโดดหมุนตัวหลบการโจมตีของบริวารเงาอีกตัว แล้วใช้มีดอาคมฟันใส่จุดที่ฮานาบอก! ฉัวะ! บริวารเงาตัวนั้นพลันสลายหายไปทันที! “มันได้ผล!” โกฮันอุทานด้วยความตื่นเต้น ฮานาและโกฮันเริ่มประสานงานกันอย่างสมบูรณ์แบบ ฮานาใช้ สมาธิ ที่ได้จากการฝึกฝนในห้องแห่งการแยกสมาธิ เธอยืนนิ่งราวกับศูนย์กลางของพายุที่บ้าคลั่ง ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่บริวารแห่งความมืดที่พุ่งเข้ามา เธอสามารถมองเห็น “จังหวะ” การเคลื่อนไหวของพวกมัน และสามารถระบุ “จุดอ่อน” ที่เชื่อมโยงกับเส้นใยพลังงานได้อย่างแม่นยำ “ขวา! โกฮัน! สองตัว!” ฮานาตะโกน โกฮันไม่รอช้า เขาใช้ ความเร็ว ที่ได้จากการฝึกฝนในห้องแห่งความเร็ว พุ่งตัวไปทางขวาอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า เขากระโดดสูง แล้วใช้มีดอาคมฟันเป็นวงกว้าง! ฟิ้ววว! ฉับ! ฉับ! บริวารเงาสองตัวพลันสลายหายไปในพริบตา! พวกเขาทั้งคู่เคลื่อนไหวราวกับนักเต้นรำในสมรภูมิ โกฮันเป็นดั่งพายุที่โหมกระหน่ำ ฟันฝ่าบริวารเงาด้วยความเร็วและพละกำลัง ในขณะที่ฮานาเป็นดั่งดวงตาที่มองเห็นทะลุปรุโปร่งทุกสิ่ง ชี้แนะทิศทางและจุดอ่อนให้โกฮันได้อย่างแม่นยำ บทเรียนจากการฝึกฝน: การควบคุมและการปรับตัว แต่บริวารแห่งความมืดมีจำนวนมากเกินไป พวกมันพุ่งเข้ามาไม่หยุดยั้ง แม้ฮานาและโกฮันจะแข็งแกร่งขึ้นมาก แต่พวกเขาก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า พลังงานของพวกเขาก็เริ่มลดลงเรื่อยๆ “พวกมัน… พวกมันมาเยอะเกินไป!” โกฮันหอบหายใจ เขาสังเกตเห็นว่าบริวารแห่งความมืดบางตัวเริ่มปรับตัวเข้ากับการโจมตีของพวกเขา พวกมันเริ่มเคลื่อนไหวช้าลงเล็กน้อย และเปลี่ยนรูปแบบการโจมตีเพื่อหลบหลีกการฟันของโกฮัน “ใช่… พวกมันกำลังเรียนรู้” ฮานาพึมพำ เธอรู้สึกถึงพลังงานแห่งความมืดที่พุ่งเข้ามาอย่างต่อเนื่อง มันพยายามที่จะบั่นทอนกำลังใจของเธอ พยายามที่จะทำให้เธอเสียสมาธิ ทันใดนั้นเอง! บริวารแห่งความมืดตัวหนึ่งก็พลันแยกตัวออกเป็นเงาเล็กๆ หลายสิบตัวล้อมรอบพวกเขา! เงาเหล่านั้นเคลื่อนไหวรวดเร็วและไม่อาจคาดเดาได้ ทำให้ยากที่จะระบุว่าตัวไหนคือของจริง “แย่แล้ว! พวกมันแยกตัวได้!” โกฮันอุทานด้วยความตกใจ ฮานานึกถึงคำสอนของวิญญาณแห่งปัญญาในห้องแห่งการแยกสมาธิ “สมาธิคือการสร้างพื้นที่แห่งความเงียบสงบในจิตใจ… จงมองทะลุผ่านความวุ่นวาย” “โกฮัน! อย่าไปสนใจเงาพวกนั้น! มันเป็นแค่ภาพลวงตาที่เกิดจากการแยกพลังงาน! ตัวจริงมีแค่ตัวเดียว!” ฮานาตะโกน เธอรวบรวมสมาธิทั้งหมด เธอใช้ผ้ายันต์ของเธอในการสร้าง กำแพงแห่งความสงบ ขึ้นมาในจิตใจของเธอ ทำให้เธอสามารถมองเห็น “แก่นแท้” ของบริวารเงาตัวนั้นที่ซ่อนอยู่ท่ามกลางเงาจำลองนับสิบตัว “ฉันเห็นแล้ว!” โกฮันตอบ เขาเชื่อมั่นในฮานาโดยไม่ลังเล เขารวบรวมสมาธิ เขามองไปที่เงาจำลองนับสิบตัว แต่จิตใจของเขากลับจดจ่ออยู่กับ พลังงานที่แท้จริง ที่แผ่ออกมาจากเงาตัวหนึ่งที่ฮานาชี้บอก โกฮันไม่รอช้า เขาพุ่งตัวเข้าไปในกลุ่มเงาเหล่านั้นอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า เขาไม่ได้ฟันไปที่เงาตัวใดตัวหนึ่ง แต่เขาฟันไปที่ แก่นแท้ ของบริวารเงาตัวนั้นที่ฮานาบอก! ฉัวะ! บริวารเงาตัวนั้นพลันสลายหายไปทันที พร้อมกับเงาจำลองนับสิบตัวที่หายวับไปราวกับไม่เคยมีอยู่จริง! การปลดปล่อยพลังที่แท้จริง: วงเวียนแห่งการปัดเป่า แต่การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป บริวารแห่งความมืดพุ่งเข้ามาไม่หยุดหย่อน พวกมันเริ่มรวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่ พลังงานแห่งความมืดที่แผ่ออกมาก็เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้บรรยากาศรอบตัวพวกเขากดดันอย่างหนัก “ฮานา! ฉันรู้สึกว่าพลังงานมันกำลังบีบอัดเรา!” โกฮันตะโกน ใบหน้าของเขาเริ่มซีดเผือด ฮานาพยักหน้า เธอสัมผัสได้ถึงแรงกดดันนั้น มันเป็นความพยายามของจอมมารแห่งเงามืดที่จะบดขยี้พวกเขาด้วยพลังงานด้านลบ เธอรู้ว่าพวกเขาต้องทำอะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ เธอนึกถึงคำสอนของวิญญาณแห่งสมดุลในห้องแห่งการควบคุม “จงสร้างวงเวียนแห่งสมดุล… การควบคุมมิได้หมายถึงการบังคับ… หากแต่เป็นการไหลเวียนไปพร้อมกับมัน” “โกฮัน! เราต้องสร้างวงเวียนแห่งสมดุล!” ฮานาตะโกน เธอชูผ้ายันต์ทั้งสี่ผืนขึ้นสูง แสงสีเทาที่เปล่งออกมาจากพวกมันส่องสว่างจ้า! โกฮันเข้าใจทันที เขารีบไปยืนเคียงข้างฮานา ชูมีดอาคมของเขาขึ้นสูงเช่นกัน แสงสีเทาจากมีดของเขาก็ส่องสว่างไม่แพ้กัน “ด้วยพลังแห่งการหลอมรวม… จงสร้างสมดุล!” ฮานาร่ายคาถาออกมาอย่างแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยพลัง โกฮันร่วมมือกับฮานา พวกเขารวมพลังจากผ้ายันต์และมีดอาคมเข้าด้วยกัน พลังสีเทาเข้มข้นแผ่ออกมาจากตัวพวกเขา! ทันใดนั้นเอง! วงเวียนแห่งสมดุล ขนาดใหญ่ก็พลันก่อตัวขึ้นรอบตัวพวกเขาในใจกลางสวนสนุกร้าง! มันเป็นวงกลมที่สมบูรณ์แบบที่ครึ่งหนึ่งเป็นแสงสีขาวบริสุทธิ์ และอีกครึ่งหนึ่งเป็นแสงสีดำสนิท แต่ทั้งสองส่วนกลับไหลเวียนและผสมผสานกันอย่างกลมกลืน บริวารแห่งความมืดที่พุ่งเข้ามาหาพวกเขาต่างก็ชะงักงัน เมื่อสัมผัสได้ถึงพลังงานของวงเวียนแห่งสมดุล พวกมันส่งเสียงคำรามอย่างไม่พอใจ แต่ก็ไม่กล้าก้าวเข้ามาใกล้ “นี่แหละคือพลังที่เราได้ฝึกมา!” โกฮันกล่าวด้วยความภาคภูมิใจ ฮานาไม่พูดอะไร เธอรวบรวมสมาธิทั้งหมด เธอไม่ได้ควบคุมวงเวียนด้วยการบังคับ แต่เธอปล่อยให้พลังงานแห่งแสงและความมืดจากผ้ายันต์ไหลเวียนผ่านตัวเธอ และ “นำทาง” ให้พวกมันรวมกันเป็นวงเวียนที่สมบูรณ์แบบ มันเป็นความรู้สึกที่คล้ายกับการหายใจเข้าออกอย่างเป็นธรรมชาติ “ด้วยพลังแห่งการปัดเป่า… จงสลายไป!” ฮานาร่ายคาถาออกมาอีกครั้ง คราวนี้เสียงของเธอหนักแน่นและทรงพลัง ทันใดนั้นเอง! วงเวียนแห่งสมดุลก็พลันหมุนวนเร็วขึ้นอย่างบ้าคลั่ง! แสงสีขาวดำที่ไหลเวียนในวงเวียนก็พลันสาดส่องออกไปรอบทิศทาง! แสงนั้นพุ่งเข้าใส่บริวารแห่งความมืดที่อยู่รอบตัวพวกเขา! ฟิ้วววววววววววววววววว! บริวารแห่งความมืดที่ถูกแสงจากวงเวียนแห่งสมดุลพุ่งเข้าใส่ ต่างก็ส่งเสียงกรีดร้องโหยหวน ร่างของพวกมันพลันสลายหายไปในอากาศราวกับควันดำนับร้อยนับพันตัว! สวนสนุกร้างที่เคยเต็มไปด้วยเงามืดและกลิ่นเหม็นเน่า ก็พลันสว่างขึ้นอีกครั้ง! ในชั่วพริบตา บริวารแห่งความมืดทั้งหมดก็พลันสลายหายไปจากสายตา! เหลือเพียงฮานาและโกฮันที่ยืนอยู่กลางวงเวียนแห่งสมดุลที่กำลังส่องแสงเรืองรอง ก้าวต่อไป: สู่หอคอยแห่งความมืด ฮานาและโกฮันทรุดตัวลงกับพื้นด้วยความอ่อนล้าอย่างถึงที่สุด พวกเขาหอบหายใจอย่างหนัก แต่รอยยิ้มก็พลันปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกเขาด้วยความภาคภูมิใจและโล่งใจ “เรา… เราทำได้แล้ว!” โกฮันพูดเสียงแผ่ว “ใช่… เราทำได้แล้วโกฮัน” ฮานาตอบ เสียงของเธออ่อนแรง แต่แววตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น วงเวียนแห่งสมดุลค่อยๆ จางหายไปในอากาศ กลับคืนสู่ความว่างเปล่า “ยอดเยี่ยมมาก… ผู้กล้าทั้งสอง” เสียงของภูติแห่งวารีดังขึ้น เธอค่อยๆ ลอยเข้ามาหาพวกเขา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความชื่นชม “พวกเจ้าได้แสดงให้เห็นถึงพลังที่แท้จริง… พลังที่สามารถควบคุมความมืดมิดและสร้างสมดุลได้” “เราใช้สิ่งที่ท่านวิญญาณภูมิทุกองค์สอนมาครับท่านภูติแห่งวารี” โกฮันกล่าวด้วยความเคารพ “ใช่เพคะ… พวกเราแข็งแกร่งขึ้นมาก” ฮานาเสริม “ข้ารู้สึกได้ถึงพลังแห่งความหวังที่เปล่งประกายออกมาจากตัวเจ้าฮานา… และพลังแห่งความกล้าหาญของเจ้าโกฮัน” ภูติแห่งวารียิ้ม “พวกเจ้าพร้อมแล้ว… ที่จะเผชิญหน้ากับบททดสอบที่แท้จริง” ภูติแห่งวารีผายมือไปยังใจกลางสวนสนุกร้าง ที่นั่นมี หอคอยแห่งความมืด ตั้งตระหง่านอยู่ มันเป็นโครงสร้างที่น่ากลัว ปกคลุมไปด้วยเงามืดมิดและพลังงานชั่วร้ายที่แผ่ออกมาอย่างเข้มข้น ราวกับเป็นหัวใจของความมืดมิดทั้งหมด “ที่นั่นคือ หอคอยแห่งความมืด” ภูติแห่งวารีกล่าว “ผ้ายันต์อีกสองผืนที่เหลือซ่อนอยู่ที่นั่น… และมันถูกเฝ้าโดยเงาปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดของจอมมารแห่งเงามืด” “เราจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลยครับ!” โกฮันกล่าวด้วยความมุ่งมั่น “ระวังตัวด้วย… ผู้กล้า” ภูติแห่งวารีกล่าว “จอมมารแห่งเงามืดรู้ว่าพวกเจ้ากำลังมา… มันจะใช้ทุกวิถีทางเพื่อหยุดยั้งพวกเจ้า” ฮานาและโกฮันพยักหน้าให้กัน พวกเขาไม่กลัวอีกต่อไปแล้ว พวกเขามีพลังที่ได้จากการฝึกฝน มีความเข้าใจในผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ที่ลึกซึ้ง และมีจิตใจที่แข็งแกร่งที่หลอมรวมทั้งแสงและความมืดเข้าด้วยกัน “เราพร้อมแล้วเพคะ” ฮานากล่าวด้วยเสียงที่มั่นคงหลังจากผ่านการต่อสู้อันดุเดือดกับบริวารแห่งความมืด ฮานาและโกฮันก็มาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้า หอคอยแห่งความมืด ที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางสวนสนุกร้าง ตัวหอคอยสูงเสียดฟ้า ปกคลุมไปด้วยเงามืดทะมึนราวกับถูกสร้างขึ้นจากความสิ้นหวัง แสงสลัวๆ รอบๆ ไม่สามารถส่องเข้าไปได้เลยแม้แต่น้อย มันดูดกลืนทุกสิ่งไว้ในความมืดมิด มีเพียงแสงเรืองรองสีแดงฉานจากดวงตาปีศาจที่ประดับอยู่ตามผนังหอคอยเท่านั้นที่กะพริบเป็นจังหวะ ราวกับกำลังจับจ้องพวกเขา กลิ่นอายความชั่วร้ายที่แผ่ออกมาทำให้รู้สึกอึดอัดและหนาวเหน็บไปถึงกระดูก“นี่แหละ… ที่ที่จอมมารแห่งเงามืดซ่อนผ้ายันต์สองผืนสุดท้ายไว้” ฮานากล่าว เสียงของเธอหนักแน่น แม้จะมีความกังวลฉายแววในดวงตา“มันดูน่ากลัวกว่าที่คิดเยอะเลยนะฮานา” โกฮันพึมพำ เขากำมีดอาคมแน่น แสงสีเทาจากมันส่องสว่างขึ้นเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังงานด้านลบมหาศาล“ใช่… แต่เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้วโกฮัน” ฮานาตอบ เธอสอดส่องสายตาไปรอบๆ หอคอย “ท่านภูติแห่งวารีบอกว่ามีเงาปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดเฝ้าอยู่”“เราพร้อมแล้วฮานา! เราฝึกมาหนักเพื่อวันนี้!” โกฮันประกาศด้วยความมุ่งมั่น ดวงตาของเขาฉายแววกล้าหาญ “ไปกันเถอะ!”พวกเขาเ
แสงสีฟ้าอ่อนนวลตาห่อหุ้มร่างของ ฮานา และ โกฮัน ลอยขึ้นช้าๆ ผ่านโพรงถ้ำที่เต็มไปด้วยหินงอกหินย้อยเรืองแสง พวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังงานบริสุทธิ์ของโลกใต้บาดาลที่ยังคงไหลเวียนอยู่ในกาย พลังงานที่ได้จากการฝึกฝนอย่างหนักในห้องต่างๆ ภายใต้การชี้แนะของเหล่าวิญญาณภูมิ“เรากลับมาแล้วฮานา…” โกฮันพึมพำ ดวงตาของเขาฉายแววความมุ่งมั่น“ใช่… ถึงเวลาที่เราจะต้องทำในสิ่งที่ต้องทำแล้วโกฮัน” ฮานาตอบ เสียงของเธอหนักแน่น ไม่มีความลังเลอีกต่อไป ผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งเจ็ดผืนในมือของเธอเปล่งแสงสีเทาอ่อนๆ ที่แสดงถึงพลังแห่งแสงและความมืดที่หลอมรวมกันอย่างสมบูรณ์แบบเมื่อร่างของพวกเขาพ้นจากปากโพรงถ้ำ แสงแดดที่เจิดจ้าก็สาดส่องกระทบดวงตา ทำให้พวกเขาต้องหรี่ตาลง สวนสนุกร้างที่เคยดูมืดมิดและน่ากลัว บัดนี้กลับมีแสงสว่างสลัวๆ ส่องเข้ามาจากด้านบน เผยให้เห็นซากปรักหักพังที่น่าเศร้าและบรรยากาศที่เงียบงันราวกับถูกทิ้งร้างมานานหลายศตวรรษ“พวกเจ้ากลับมาแล้ว…” เสียงใสราวระฆังแก้วของ ภูติแห่งวารี ดังขึ้น เบื้องหน้าพวกเขา ภูติแห่งวารีกำลังลอยอยู่เหนือพื้นดิน รายล้อมด้วยพลังงานแสงสีฟ้าอ่อนโยน“ท่านภูติแห่งวารี!” ฮานาและโกฮันกล่
ฮานาและโกฮันก้าวเข้าสู่ ห้องแห่งการควบคุม ด้วยหัวใจที่เต้นระรัว นี่คือบททดสอบสุดท้ายของการฝึกฝนในโลกใต้บาดาล แสงภายในห้องนี้แตกต่างจากทุกห้องที่ผ่านมาอย่างสิ้นเชิง มันไม่ใช่แสงสีเดียว แต่เป็นแสงสีขาวดำที่สลับกันไปมาอย่างรวดเร็วราวกับชีพจรของจักรวาล พื้นห้องเป็นเหมือนตารางหมากรุกขนาดใหญ่ที่ช่องสี่เหลี่ยมสีขาวและดำเคลื่อนไหวและสลับตำแหน่งกันไม่หยุด กำแพงห้องทอดยาวขึ้นไปสูงลิบตาจนมองไม่เห็นเพดาน และมีกระแสพลังงานที่มองไม่เห็นไหลวนไปมา ทำให้รู้สึกถึงความสมดุลที่เปราะบางและพร้อมจะแตกหักได้ทุกเมื่อ บรรยากาศเงียบสงัดไร้เสียงใดๆ มีเพียงเสียงการเคลื่อนไหวของแสงและเงาที่สร้างความรู้สึกแปลกประหลาดและกดดัน“ห้องนี้… มันดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้ฮานา” โกฮันกระซิบเสียงแผ่ว เขากำมีดอาคมแน่น แสงสีเทาที่เปล่งออกมาจากผ้ายันต์และมีดอาคมของพวกเขาส่องสว่างตัดกับแสงขาวดำในห้อง“ใช่… เหมือนมันกำลังเตือนว่าทุกอย่างมันต้องอยู่ในความสมดุล” ฮานาตอบ เธอพยายามตั้งสติ ผ้ายันต์ในมือของเธอกำแน่นทันใดนั้นเอง! แสงสีขาวดำที่สลับกันไปมาก็พลันรวมตัวกันเป็นร่างโปร่งแสงสีเทาอ่อน รูปร่างของเขาดูคล้ายชายชราผู้ทรงภูมิ มีเครายาวส
ฮานาและโกฮันก้าวเข้าสู่ ห้องแห่งการแยกสมาธิ ด้วยความรู้สึกที่ผสมปนเปกันระหว่างความมั่นใจที่เพิ่มขึ้นและความกังวลที่ยังคงหลงเหลืออยู่ แสงภายในห้องนี้แตกต่างออกไปอีกครั้ง ที่นี่มืดมิดเกือบสนิท มีเพียงแสงสลัวๆ สีฟ้าอมเขียวคล้ายแสงออโรร่าที่เต้นระริกบนเพดานและผนังห้อง ทำให้เกิดเงาที่เคลื่อนไหวไปมาอย่างรวดเร็ว พื้นห้องเต็มไปด้วยแท่นหินเล็กๆ นับไม่ถ้วนที่เรียงรายอยู่ไม่เป็นระเบียบ แต่ละแท่นมีอักขระโบราณที่ส่องแสงริบหรี่จารึกไว้ เสียงกระซิบแผ่วเบาที่ไม่สามารถจับใจความได้ดังแว่วมาเป็นระยะๆ ชวนให้รู้สึกรบกวนสมาธิ“ห้องนี้ดูประหลาดกว่าห้องอื่นอีกนะฮานา” โกฮันพึมพำ เขากวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง มีดอาคมในมือของเขาส่องแสงสีเทาอ่อนๆ“ใช่… บรรยากาศมันชวนให้รู้สึกสับสนยังไงก็ไม่รู้” ฮานาตอบ เธอพยายามตั้งสติ ผ้ายันต์ในมือของเธอเปล่งแสงสีเทาเช่นกันทันใดนั้นเอง! แสงสลัวๆ บนเพดานก็พลันรวมตัวกันเป็นร่างโปร่งแสงสีม่วงเข้ม รูปร่างของเขาดูสง่างามคล้ายนักปราชญ์โบราณ เขามีผมสีขาวยาวสลวยผูกเป็นมวยไว้ด้านหลัง ดวงตาของเขาสุกใสราวกับดวงดาวที่มองเห็นทะลุปรุโปร่งทุกสิ่ง ในมือถือคัมภีร์เล่มเก่าที่เปล่งแสงเรื
ฮานาและโกฮันก้าวเข้าสู่ ห้องแห่งการแยกสัมผัส ท่ามกลางความงุนงง แสงสว่างภายในห้องนี้ดูแปลกประหลาด มันเป็นแสงสีรุ้งที่หมุนวนไปมาอย่างช้าๆ ทำให้ภาพที่เห็นบิดเบี้ยวและพร่าเลือน ผนังห้องทำจากวัสดุโปร่งแสงที่ไม่สามารถระบุได้ว่าคืออะไร ทุกอย่างในห้องดูเลือนลางและไม่แน่นอน กลิ่นหอมแปลกๆ ลอยคละคลุ้งในอากาศ ชวนให้รู้สึกเคลิบเคลิ้มและมึนงง“นี่มัน… ห้องอะไรกันเนี่ย?” ฮานาพึมพำ เธอรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยเมื่อมองแสงสีรุ้งที่หมุนวนไม่หยุด“ฉันก็ไม่แน่ใจฮานา… แต่บรรยากาศมันประหลาดมาก” โกฮันตอบ เสียงของเขามีอาการมึนงงเล็กน้อย เขากำมีดอาคมแน่น พยายามตั้งสติทันใดนั้นเอง! แสงสีรุ้งก็พลันรวมตัวกันเป็นร่างโปร่งแสงสีขาวบริสุทธิ์ รูปร่างคล้ายหญิงสาวงดงามราวกับนางฟ้า เธอมีปีกสีรุ้งโปร่งแสงขนาดใหญ่ ผมยาวสลวยสีเงินระยิบระยับ ดวงตาของเธอเป็นสีฟ้าใสราวกับท้องฟ้าไร้เมฆ และมีรัศมีอ่อนโยนแผ่ออกมาจากตัวเธอ“ยินดีต้อนรับ… ผู้กล้าทั้งสอง” เสียงใสราวกับเสียงกระดิ่งแก้วดังขึ้นในห้อง “ข้าคือ วิญญาณแห่งดารา ผู้พิทักษ์ห้องแห่งการแยกสัมผัส… ข้าจะทดสอบความสามารถในการแยกแยะของพวกเจ้า… ทั้งการแยกแยะประสาทสัมผัส… และการแยกแยะคว
ฮานาและโกฮันก้าวเข้าสู่ ห้องแห่งพละกำลัง ด้วยความตื่นเต้นระคนความเหนื่อยล้าจากการฝึกฝนในห้องแห่งความเร็ว แสงสว่างภายในห้องนี้แตกต่างจากห้องก่อนหน้าอย่างสิ้นเชิง ที่นี่สว่างไสวด้วยแสงสีส้มอมแดงที่ดูอบอุ่นและมั่นคง ผนังห้องเป็นหินแกรนิตสีเข้มแข็งแกร่ง มีรอยจารึกรูปค้อนและขวานโบราณประดับอยู่ทั่วไป กลิ่นดินและแร่ธาตุที่คุ้นเคยในโลกใต้บาดาลกลับเข้มข้นขึ้นในห้องนี้ ให้ความรู้สึกดิบและทรงพลัง“ดูเหมือนว่าห้องนี้จะไม่ได้เน้นความเร็วแล้วนะฮานา” โกฮันกล่าว เขากำหมัดแน่น รู้สึกถึงพละกำลังที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายหลังจากได้รับการเยียวยาจากบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์“ฉันก็ว่างั้น… บรรยากาศมันต่างกันลิบลับเลย” ฮานาตอบพลางกวาดตามองไปรอบๆ เธอยกผ้ายันต์ในมือขึ้น มันเปล่งแสงสีขาวนวลตัดกับแสงสีส้มอมแดงของห้องทันใดนั้นเอง! เสียงฝีเท้าที่หนักแน่นราวกับแผ่นดินไหวก็ดังขึ้นมาจากมุมมืดของห้อง ร่างสูงใหญ่กำยำปรากฏตัวขึ้นช้าๆ มันเป็นร่างโปร่งแสงสีน้ำตาลเข้ม มีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ผมของเขาสั้นเกรียน ใบหน้าเต็มไปด้วยหนวดเคราดกดำ ดวงตาคมกริบราวกับหินผา ในมือถือค้อนขนาดมหึมาที่ดูหนักอึ้ง“ยินดีต้อนรับ… ผู้กล้าทั้งสอง” เสียงท