เสียงหวีดหวิวของลมที่พัดผ่านช่องว่างมิติเหมือนเสียงกระซิบจากอีกฟากโลก ฮานา กับ โกฮัน ยืนอยู่หน้าประตูมิติที่เรืองแสงสีฟ้าอ่อน ภาพสะท้อนของครอบครัวและคนอื่นๆ ที่ยืนส่งอยู่ด้านหลัง ประกายแห่งความหวังฉายชัดในดวงตาของพวกเขา ความหวังที่ฝากไว้กับสองคู่หูที่กำลังจะก้าวสู่ความมืดมิด“ทุกคน… พวกเราจะกลับมา” ฮานาเอ่ยเสียงแผ่ว พลางปรายตามองเพื่อนทีละคน โกฮันพยักหน้ารับช้าๆ มือใหญ่ของเขาเลื่อนมากอบกุมมือของฮานาไว้แน่น สัมผัสอุ่นร้อนที่ส่งผ่านถึงกันนั้นคือเครื่องยืนยันว่าพวกเขาไม่ได้อยู่คนเดียว“พร้อมนะฮานา?” โกฮันถาม ใบหน้าจริงจังฉายแววกังวลเล็กน้อย ฮานาบีบมือเขาตอบ “พร้อมเสมอแหละน่า โกฮัน”วินาทีถัดมา ทั้งคู่จับมือกันแน่น ก้าวแรกที่เท้าสัมผัสพื้นภายในประตูมิติ ความรู้สึกเหมือนถูกดูดกลืนลงไปในอุโมงค์มืดมิดที่ปลายทางมีแสงสว่างจางๆ อยู่ เมื่อแสงนั้นสว่างวาบขึ้นอีกครั้ง พวกเขาก็พบว่าตัวเองยืนอยู่ท่ามกลางบรรยากาศที่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง“ที่นี่งั้นเหรอ?” ฮานาเอ่ย พลางมองไปรอบๆ ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคือ สวนสนุกร้าง บรรยากาศเงียบสงัดเข้าแทนที่เสียงอึกทึกครึกโครมจากโลกที่พวกเขาจากมา ม้
Last Updated : 2025-05-27 Read more