เงาสะท้อน

หลังจากเหตุการณ์ที่บ่อน้ำเก่าแก่ ฮานา กับ โกฮัน ยืนอยู่ท่ามกลางลานกว้างในป่าที่กลับคืนสู่ความเงียบงันอีกครั้ง แสงจันทร์ทอประกายลงมาอ่อนๆ ผ่านหมู่แมกไม้ บาดแผลของโกฮันหายดีแล้วอย่างน่าอัศจรรย์ด้วยพลังของคาถาฟื้นฟู และผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ผืนที่สามก็ส่องแสงนวลอยู่ในมือของฮานา

“เราควรไปต่อเลยไหมโกฮัน?” ฮานาถาม แม้จะรู้สึกเหนื่อยล้า แต่ความรู้สึกเร่งรีบก็ยังคงคุกคามอยู่ในใจ เธอรู้ว่าพวกเขามีเวลาไม่มากนัก

โกฮันพยักหน้า สีหน้าของเขาจริงจังขึ้น “พวกเงาปีศาจยักษ์ตัวนั้นคงจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอก ดูจากที่มันไล่ล่าเรามาถึงนี่ ฉันว่ามันน่าจะรู้แล้วว่าเรากำลังตามหาอะไรอยู่”

ทั้งคู่เริ่มออกเดินทางอีกครั้ง พวกเขาเดินลัดเลาะไปตามทางเดินที่คดเคี้ยวในสวนสนุกร้าง ดวงตาคมกริบของโกฮันกวาดมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง มีดอาคมในมือของเขากำแน่นพร้อมรับมือกับทุกสิ่งที่อาจจะปรากฏขึ้น ฮานาเองก็ยกนาฬิกาอาคมขึ้นมาดูบ่อยครั้ง หวังว่าจะพบสัญญาณของเงาปีศาจตัวอื่น

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะเดินไปไกลแค่ไหน บรรยากาศรอบตัวก็ยังคงเงียบสงัดผิดปกติ ไม่มีแม้แต่เสียงลมพัดผ่าน ไม่มีเสียงแมลง หรือแม้แต่เสียงสัตว์เล็กๆ ราวกับว่าสิ่งมีชีวิตทุกชนิดได้หายไปจากสวนสนุกแห่งนี้แล้ว ความเงียบที่ผิดปกตินี้กลับสร้างความรู้สึกวังเวงและน่าขนลุกมากกว่าเสียงอึกทึกครึกโครมเสียอีก

“แปลกจัง… ทำไมถึงเงียบขนาดนี้นะ” ฮานาพึมพำกับตัวเอง เธอรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกำลังจับตามองพวกเขาอยู่ตลอดเวลา แม้จะมองไม่เห็น

“พวกมันอาจจะซุ่มโจมตีก็ได้ฮานา” โกฮันกระซิบตอบ “ระวังตัวไว้ให้ดี”

พวกเขายังคงเดินหน้าต่อไป ท่ามกลางความเงียบงันที่น่าอึดอัดใจ แสงจันทร์ส่องสว่างขึ้นเรื่อยๆ จนมองเห็นทางได้ชัดเจนขึ้น จนกระทั่งพวกเขามาหยุดอยู่ที่หน้าทางเข้าอาคารแห่งหนึ่ง

บ้านกระจกหกเหลี่ยม

มันเป็นโครงสร้างขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นจากกระจกสีดำสนิทรูปทรงหกเหลี่ยมที่เรียงซ้อนกันเป็นชั้นๆ สูงเสียดฟ้า ผิวของกระจกสะท้อนภาพท้องฟ้ายามค่ำคืนและต้นไม้รอบข้างจนดูเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ แต่ในขณะเดียวกันก็ให้ความรู้สึกแปลกแยกและลึกลับอย่างประหลาด กลิ่นอับชื้นและกลิ่นดินที่เคยจางๆ เริ่มรุนแรงขึ้นทันทีที่พวกเขามาถึงหน้าทางเข้า

“นายรู้สึกไหมโกฮัน?” ฮานาถาม เสียงของเธอแผ่วเบา เธอกระชับผ้ายันต์ในมือแน่นขึ้น

โกฮันพยักหน้า สีหน้าของเขาเคร่งเครียด “ใช่… พลังงานบางอย่าง… แรงมาก” เขาเอื้อมมือไปสัมผัสกับกระจกสีดำบานหนึ่งที่อยู่ใกล้ทางเข้า มันเย็นเฉียบและแข็งกระด้าง แต่ก็รู้สึกได้ถึงพลังงานมืดมิดที่แผ่ออกมาจากภายใน

ติ๊ดๆๆ

นาฬิกาอาคมบนข้อมือของฮานาพลันส่งเสียงเตือนดังขึ้น! สัญญาณสีแดงกะพริบถี่รัว พลางชี้ไปยังภายในอาคารกระจกหกเหลี่ยม

“สัญญาณขึ้นแล้ว!” ฮานาอุทานด้วยความตื่นเต้นระคนกับความหวาดระแวง “ดูเหมือนว่าผ้ายันต์อีกผืนจะอยู่ที่นี่!”

“และดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่แค่ผ้ายันต์เท่านั้นนะฮานา” โกฮันกล่าว ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ประตูทางเข้าอาคารที่ปิดสนิท “พลังงานที่สัมผัสได้มันไม่ใช่แค่พลังของผ้ายันต์อย่างเดียว”

ทั้งคู่มองหน้ากันอย่างเงียบงัน ใบหน้าของพวกเขาฉายแววครุ่นคิด การที่จะเข้าไปในอาคารที่เต็มไปด้วยพลังงานลึกลับนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย แต่พวกเขาก็รู้ดีว่าไม่มีทางเลือกอื่น ผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์คือความหวังเดียวที่จะช่วยโลกของพวกเขาได้

“เราจะเข้าไปใช่ไหม?” ฮานาถาม เพื่อยืนยันการตัดสินใจของโกฮัน

“แน่นอน!” โกฮันตอบด้วยน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยว “เรามาถึงขนาดนี้แล้ว จะถอยไม่ได้หรอก!”

เขาก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว พลางดันบานประตูเหล็กที่ปิดสนิทของบ้านกระจกหกเหลี่ยมออก มันส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดน่าขนลุกก่อนจะเปิดออก เผยให้เห็นทางเดินแคบๆ ที่มืดมิดและเต็มไปด้วยภาพสะท้อนนับร้อยนับพันของตัวเอง ฮานาและโกฮันก้าวเท้าเข้าไปในอาคารอย่างระมัดระวัง

ภายในบ้านกระจกหกเหลี่ยมมืดมิดกว่าที่คิดไว้มาก มีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องลอดเข้ามาผ่านช่องว่างระหว่างแผ่นกระจกเป็นริ้วๆ ทำให้เกิดเงาและภาพสะท้อนที่บิดเบี้ยวไปทั่วทุกทิศทาง กลิ่นอับชื้นและกลิ่นดินผสมกับกลิ่นโลหะลอยอบอวลในอากาศ

“นี่มัน… ซับซ้อนกว่าเขาวงกตกระจกอีกนะเนี่ย” ฮานาพึมพำ เธอรู้สึกสับสนเมื่อมองไปรอบๆ ทุกสิ่งดูเหมือนกันไปหมด และภาพสะท้อนของตัวเองที่ปรากฏขึ้นทุกมุมทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกจับตามอง

“ระวังตัวไว้ฮานา” โกฮันเตือน “ฉันรู้สึกถึงพลังงานมืดมิดที่ซ่อนตัวอยู่ในทุกซอกทุกมุมของที่นี่”

พวกเขาเดินสำรวจไปตามทางเดินแคบๆ อย่างระมัดระวัง พยายามจะหาทางไปยังจุดที่สัญญาณจากนาฬิกาอาคมชี้ไป แต่ภาพสะท้อนที่บิดเบี้ยวทำให้พวกเขาสับสนและหลงทางไปชั่วขณะ

ทันใดนั้นเอง!

ครืนนนน…

เสียงประหลาดดังขึ้นจากเบื้องลึกของอาคาร เสียงนั้นดูเหมือนจะมาจากใต้พื้นดิน ทำให้พื้นกระจกที่พวกเขาเหยียบอยู่สั่นสะเทือนเล็กน้อย

“นั่นเสียงอะไรน่ะโกฮัน?” ฮานาถามเสียงสั่น

โกฮันส่ายหน้า “ไม่แน่ใจ… แต่ไม่น่าใช่เรื่องดีแน่” เขากระชับมีดอาคมแน่นขึ้น

จู่ๆ แสงสว่างจางๆ ก็พลันปรากฏขึ้นจากภาพสะท้อนของพวกเขาเอง! ภาพสะท้อนของฮานาและโกฮันในกระจกเริ่มมีดวงตาสีแดงก่ำเรืองแสง และรอยยิ้มบิดเบี้ยวปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพวกมัน

“อะไรกันเนี่ย!?” ฮานาอุทานด้วยความตกใจ เธอลองขยับตัว แต่ภาพสะท้อนเหล่านั้นกลับไม่ขยับตามเธอ! พวกมันยังคงจ้องมองมาที่เธอด้วยดวงตาสีแดงก่ำและรอยยิ้มที่น่าขนลุก

“มันคือ ‘เงาสะท้อน’ ฮานา!” โกฮันตะโกน “มันไม่ใช่เงาปีศาจธรรมดา! มันคือเงาที่ถูกสร้างขึ้นจากพลังงานด้านลบของที่นี่!”

เงาสะท้อนเหล่านั้นเริ่มเคลื่อนไหว พวกมันทะลุออกมาจากกระจกราวกับเป็นของเหลวสีดำ แล้วพุ่งเข้าใส่ฮานาและโกฮันจากทุกทิศทาง!

ติ๊ดๆๆ

นาฬิกาอาคมของฮานายิ่งกะพริบถี่รัวกว่าเดิม! สัญญาณสีแดงฉานบ่งบอกถึงอันตรายที่รุนแรง!

“กรี๊ดดดด!” ฮานาร้องลั่นเมื่อเงาสะท้อนหลายตัวพุ่งเข้าจับตัวเธอ พวกมันเย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง และพยายามจะดึงเธอให้จมดิ่งลงสู่ความมืดมิด

“ฮานา!” โกฮันตะโกน เขาใช้มีดอาคมฟันใส่เงาสะท้อนเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว เสียงมีดกรีดอากาศดัง ฟิ้ว! เงาสะท้อนบางตัวสลายไปในพริบตา แต่ก็มีอีกหลายตัวที่เข้ามาแทนที่อย่างรวดเร็ว

“มัน… มันเยอะมากโกฮัน!” ฮานาพูดเสียงสั่น เธอพยายามร่ายคาถาป้องกัน แต่เงาสะท้อนเหล่านั้นก็เข้ามาใกล้เกินไป

โกฮันรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถสู้กับเงาสะท้อนนับร้อยนับพันตัวที่มาจากทุกทิศทางได้ เขาต้องหาทางไปยังจุดที่ผ้ายันต์ซ่อนอยู่ให้เร็วที่สุด

“ฮานา! เธอใช้ผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ที่ได้มา! ลองดูว่ามันจะช่วยอะไรได้ไหม!” โกฮันตะโกนสั่งพลางพยายามถ่วงเวลาเงาสะท้อนที่เข้ามาโจมตีเขา

ฮานาไม่รอช้า เธอชูผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ผืนที่สามในมือขึ้นสูง “ด้วยพลังแห่งผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ จงขับไล่ความมืดมิด! จงเปิดเผยความจริง!” เธอร่ายคาถาออกมาอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้นเอง! แสงสีขาวนวลก็พลันส่องสว่างออกมาจากผ้ายันต์อย่างเจิดจ้า แสงนั้นแผ่กระจายไปทั่วทั้งห้องโถง ทำให้เงาสะท้อนเหล่านั้นส่งเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด พวกมันพยายามถอยห่างออกจากแสงนั้น แต่ก็ไม่สามารถทำได้ ร่างของพวกมันเริ่มจางหายไปทีละน้อย

“มันได้ผล!” ฮานาอุทานด้วยความดีใจ

“รีบไปฮานา! แสงนี้จะกันพวกมันได้แค่ชั่วคราว!” โกฮันเร่ง

ฮานาพยักหน้า เธอรีบวิ่งตรงไปยังจุดที่นาฬิกาอาคมชี้ไป โดยมีแสงสว่างจากผ้ายันต์นำทางไปข้างหน้า โกฮันวิ่งตามหลังมาติดๆ คอยใช้มีดอาคมฟันใส่เงาสะท้อนที่พยายามจะเข้ามาใกล้

พวกเขาวิ่งไปตามทางเดินแคบๆ ที่เต็มไปด้วยภาพสะท้อนที่บิดเบี้ยว จนกระทั่งมาถึงห้องโถงขนาดใหญ่ใจกลางอาคาร ที่นั่นมีแท่นบูชาหินขนาดใหญ่ตั้งอยู่ และบนแท่นบูชานั้นมี ผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ผืนที่สี่ วางอยู่! ผ้ายันต์ผืนนั้นเปล่งแสงสีม่วงเข้มอย่างรุนแรง แสดงถึงพลังงานที่แข็งแกร่งกว่าผ้ายันต์สามผืนแรกที่พวกเขาเคยพบ

“เจอแล้ว!” ฮานาอุทานด้วยความตื่นเต้น เธอรีบวิ่งเข้าไปที่แท่นบูชา แต่ก่อนที่เธอจะเอื้อมมือไปคว้าผ้ายันต์ เงาดำขนาดใหญ่กว่าเงาสะท้อนตัวอื่นๆ ก็พลันทะลุออกมาจากกระจกบานใหญ่ที่อยู่ด้านหลังแท่นบูชา!

มันเป็น เงาปีศาจกระจก รูปร่างคล้ายคน แต่ร่างกายประกอบขึ้นจากเศษกระจกสีดำนับร้อยนับพันชิ้นที่บิดเบี้ยว ดวงตาของมันเป็นสีแดงก่ำและมีรอยยิ้มที่น่าขนลุกปรากฏอยู่บนใบหน้าของมัน มันส่งเสียงคำรามกึกก้องที่ทำให้กระจกรอบตัวสั่นสะเทือน

“นี่คือ ‘แก่นกลาง’ ของที่นี่!” โกฮันตะโกน เขารู้สึกได้ถึงพลังงานมหาศาลที่แผ่ออกมาจากเงาปีศาจกระจกตนนั้น มันแข็งแกร่งกว่าเงาปีศาจยักษ์ที่พวกเขาเพิ่งเจอมาเสียอีก

“มันคือผู้พิทักษ์ผ้ายันต์ที่นี่สินะ!” ฮานาเตรียมพร้อมรับมือ

เงาปีศาจกระจกไม่พูดอะไร มันเพียงแค่ยื่นแขนที่เต็มไปด้วยเศษกระจกแหลมคมออกไป แล้วกวาดไปรอบๆ ห้อง ทำให้เศษกระจกขนาดเล็กจำนวนมากพุ่งตรงเข้าใส่ฮานาและโกฮันราวกับกระสุนปืน!

“ระวัง!” โกฮันตะโกน เขารีบดึงฮานาให้หลบเข้าที่กำบัง แต่ก็มีเศษกระจกบางส่วนขูดเข้าที่แขนของเขา ทำให้เกิดรอยแผลเล็กๆ

เงาปีศาจกระจกเดินเข้ามาใกล้ช้าๆ ทุกย่างก้าวของมันทำให้พื้นกระจกสั่นสะเทือน กลิ่นอับชื้นและกลิ่นโลหะยิ่งรุนแรงขึ้น

“เราจะสู้กับมันยังไงดีโกฮัน!?” ฮานาถาม เธอเห็นว่าเงาปีศาจกระจกดูเหมือนจะไม่มีจุดอ่อนเลย เพราะร่างกายของมันประกอบขึ้นจากกระจก มันสามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว

“เราต้องหาทางเข้าใกล้ผ้ายันต์ให้ได้!” โกฮันตอบ “ฉันจะถ่วงเวลาให้เธอ!”

โกฮันพุ่งตัวเข้าใส่เงาปีศาจกระจกทันที เขาใช้มีดอาคมฟันใส่ร่างของมันอย่างรวดเร็ว เสียงกระทบกันของโลหะและกระจกดังลั่นไปทั่วห้อง เศษกระจกแตกกระจายไปทั่ว แต่ก็รวมตัวกันใหม่ได้อย่างรวดเร็ว

“แกะกะน่ารำคาญ!” เงาปีศาจกระจกส่งเสียงคำราม มันตวัดแขนเข้าใส่โกฮันอย่างรุนแรง โกฮันกระโดดหลบได้อย่างหวุดหวิด แต่แรงลมที่เกิดจากการโจมตีก็ทำให้เขาเสียหลักล้มลง

ฮานาเห็นว่าโกฮันกำลังตกอยู่ในอันตราย เธอเหลือบมองผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์บนแท่นบูชา ก่อนจะตัดสินใจ

“ฉันจะล่อมันไปอีกทางนะโกฮัน! นายรีบไปเอาผ้ายันต์!” ฮานาตะโกน

โกฮันเบิกตากว้าง “ไม่ได้นะฮานา! มันอันตรายเกินไป! เธอไม่มีอาวุธเหมือนฉัน!”

“แต่ฉันมีสิ่งนี้!” ฮานาชูขวดเก็บวิญญาณในมือขึ้นสูง “และฉันก็มีผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ที่ภูติแห่งวารีให้มา! ฉันจะใช้มันจัดการกับเจ้าปีศาจกระจกนี่เอง!”

ฮานารีบวิ่งตรงไปที่อีกมุมหนึ่งของห้องโถง พลางใช้ผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในมือโปรยแสงสีขาวจ้าออกไป แสงนั้นพุ่งตรงเข้าใส่เงาปีศาจกระจก ทำให้มันส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด

“ฮานา! อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ!” โกฮันตะโกนไล่ตาม แต่เงาปีศาจกระจกก็หันมาสนใจฮานาทันทีที่มันถูกโจมตีด้วยแสงจากผ้ายันต์

“มันได้ผล! มันสนใจฉันแล้ว!” ฮานาตะโกน เธอยิ้มอย่างเหนื่อยอ่อน แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เธอวิ่งไปรอบๆ ห้อง พลางใช้ผ้ายันต์โปรยแสงเข้าใส่เงาปีศาจกระจกเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของมัน

เงาปีศาจกระจกส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธ มันพุ่งเข้าใส่ฮานาอย่างรวดเร็ว พยายามจะใช้แขนกระจกฟาดใส่เธอ ฮานาใช้ความเร็วทั้งหมดที่มีในการหลบหลีก การวิ่งหลบหลีกในห้องที่เต็มไปด้วยภาพสะท้อนนั้นเป็นเรื่องยากและน่าเวียนหัว แต่เธอก็พยายามทำมันอย่างสุดความสามารถ

“โกฮัน! ตอนนี้แหละ!” ฮานาตะโกน

โกฮันไม่รอช้า เขารีบพุ่งตัวไปที่แท่นบูชาอย่างรวดเร็ว พลางเอื้อมมือไปคว้าผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ผืนที่สี่ที่เปล่งแสงสีม่วงเข้มขึ้นมาทันที

ทันทีที่โกฮันหยิบผ้ายันต์ขึ้นมา!

ครืนนนน!

เสียงบางอย่างดังสนั่นไปทั่วทั้งอาคารกระจกหกเหลี่ยม! ผนังกระจกสีดำรอบตัวพวกเขาทุกบานเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และมีรอยร้าวปรากฏขึ้นบนแผ่นกระจกเหล่านั้น

“อะไรกันเนี่ย!?” ฮานาอุทาน

“ดูเหมือนว่าการที่เราเอาผ้ายันต์ออกมาได้ จะทำให้ ‘บางอย่าง’ ตื่นขึ้นมา!” โกฮันกล่าว เขารู้สึกได้ถึงพลังงานมหาศาลที่กำลังถูกปลดปล่อยออกมาจากทั่วทุกมุมของอาคาร

เงาปีศาจกระจกที่กำลังไล่ล่าฮานาก็พลันหยุดชะงัก มันส่งเสียงกรีดร้องอย่างโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ร่างของมันเริ่มแตกเป็นเสี่ยงๆ และสลายหายไปในอากาศอย่างรวดเร็ว เมื่อผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ถูกนำออกไปจากแท่นบูชา

ติ๊ดๆๆ

นาฬิกาอาคมของฮานาก็พลันส่งเสียงเตือนอีกครั้ง! คราวนี้มันไม่ได้ชี้ไปยังเงาปีศาจที่กำลังสลายไป แต่กลับชี้ไปที่ ใจกลางของห้องโถง!

“มัน… มันยังไม่จบ!” ฮานาอุทาน เธอรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนพื้นกระจกที่พวกเขายืนอยู่เริ่มแตกร้าวเป็นแนวลึก

โกฮันมองไปยังจุดที่นาฬิกาอาคมชี้ไป ดวงตาของเขาเบิกกว้าง “มันคือ ‘แหล่งพลังงาน’ ของที่นี่!”

ทันใดนั้นเอง! พื้นกระจกตรงกลางห้องโถงก็พลันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เผยให้เห็นโพรงขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยความมืดมิด แสงสีแดงก่ำส่องประกายขึ้นมาจากเบื้องล่างของโพรงนั้น พร้อมกับที่กลิ่นเหม็นเน่าที่รุนแรงกว่าเดิมนับร้อยเท่าพุ่งขึ้นมาปะทะจมูกของพวกเขา

เสียงคำราม!

เสียงคำรามขนาดมหึมาดังสนั่นก้องไปทั่วทั้งอาคาร มันเป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและพลังงานมืดมิด ราวกับว่ามีสัตว์ร้ายที่ถูกจองจำมานานกำลังจะถูกปลดปล่อยออกมา!

“ฮานา! นี่แหละคือ ‘ตัวตนที่แท้จริง’ ของที่นี่!” โกฮันตะโกน เขาคว้ามือของฮานาไว้แน่น แววตาของเขาฉายแววความมุ่งมั่นและเตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับอันตรายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่พวกเขาเคยเจอมา

ผ้ายันต์ศักดิ์สิทธิ์ในมือของเขาส่องแสงสีม่วงเข้มอย่างรุนแรง ราวกับว่ามันกำลังส่งสัญญาณเตือนถึงภัยคุกคามที่กำลังจะมาถึง

“เรา… เราจะทำยังไงกันดีโกฮัน!?” ฮานาถามเสียงสั่น ร่างกายของเธอสั่นสะท้านด้วยความกลัว แต่เธอก็ไม่ยอมถอย

“เราจะสู้ฮานา!” โกฮันตอบ “เราจะสู้เพื่อโลกของเรา!”

และแล้วจากโพรงมืดมิดนั้น! เงาบางอย่างขนาดมหึมา ก็พลันผุดขึ้นมาจากใต้ดิน มันใหญ่โตมโหฬารจนทะลุเพดานของอาคารกระจกหกเหลี่ยมออกไป รูปร่างของมันบิดเบี้ยวจนน่าสยดสยอง ประกอบขึ้นจากเงามืดที่อัดแน่นไปด้วยความเกลียดชังและพลังงานด้านลบ ดวงตาของมันนับร้อยนับพันดวงเรืองแสงสีแดงก่ำราวกับดวงดาวนับพันดวงในความมืดมิด และเสียงคำรามของมันก็สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งสวนสนุก!

นี่คือ จอมมารแห่งเงามืด… ผู้ที่ควบคุมเงาปีศาจทั้งหมด!