รหัสลับ

สายลมแห่งยามรุ่งอรุณพัดโชยมาปะทะร่าง อิจิ และ ฮารุ ที่ยืนอยู่บนเนินเขาเตี้ยๆ แสงแรกของดวงอาทิตย์สาดส่องลงมายังทิวทัศน์เบื้องหน้า เผยให้เห็นยอดเขาไฟที่สูงเสียดฟ้า มันตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางผืนป่าดิบชื้นที่พวกเขาเพิ่งฝ่าฟันออกมา หมอกจางๆ ลอยปกคลุมรอบฐานของภูเขาไฟราวกับผ้าห่มสีขาว กลิ่นกำมะถันจางๆ ลอยมาตามลมเป็นสัญญาณเตือนถึงพลังงานที่ไม่สงบนิ่งที่อยู่ภายใน

“นั่นแหละ… ยอดเขาไฟ” ฮารุพึมพำ น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวล “มันดูน่ากลัวกว่าที่คิดไว้เยอะเลยนะอิจิ”

อิจิพยักหน้า สีหน้าของเขาเคร่งเครียด “ใช่… พลังงานมืดมิดที่แผ่ออกมาจากที่นั่นมันมหาศาลมาก ‘ผู้ตื่น’ กำลังจะถูกปลดปล่อยออกมาในไม่ช้า”

ผ้ายันต์แห่งความจริงที่ผนึกอยู่ในฝ่ามือของฮารุเรืองแสงจางๆ เป็นการยืนยันถึงความรู้สึกของอิจิ พวกเขามีเวลาเพียงสองราตรีเท่านั้นก่อนที่ ดวงจันทร์สีเลือด จะปรากฏขึ้น ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่พันธนาการของ ‘ผู้ตื่น’ จะอ่อนแอที่สุด

“เราต้องไปถึงที่นั่นให้เร็วที่สุด” อิจิกล่าว “และเราต้องหารหัสลับแห่งบรรพกาลให้เจอด้วย”

“รหัสลับนั่น… มันอยู่ที่ไหนกันนะ?” ฮารุถาม “จิตวิญญาณแห่งต้นไม้บอกแค่ว่ามันอยู่ในผืนป่าแห่งนี้ แต่ไม่ได้บอกตำแหน่งที่ชัดเจนเลย”

“บางที… ผ้ายันต์อาจจะบอกเราได้” อิจิเสนอ เขากุมมือของฮารุเบาๆ รอยสักผ้ายันต์บนฝ่ามือของเธอเรืองแสงตอบสนองต่อการสัมผัส

“ลองหลับตาแล้วเชื่อมโยงกับพลังของผ้ายันต์ดูสิฮารุ” อิจิแนะนำ “บางทีมันอาจจะเผยอะไรบางอย่างให้เธอเห็น”

ฮารุพยักหน้า เธอหลับตาลงและรวบรวมสมาธิ พลังแห่งชีวิตที่เพิ่งฟื้นตัวมาเล็กน้อยไหลเวียนเข้าสู่ผ้ายันต์ในฝ่ามือของเธอ ภาพบางอย่างเริ่มฉายเข้ามาในหัวของเธอ… ภาพของหินแกะสลักโบราณที่ซ่อนอยู่ใต้เถาวัลย์ ภาพของลำธารเล็กๆ ที่ไหลผ่านก้อนหินที่มีรอยจารึก และภาพของรูปปั้นสัตว์ในตำนานที่ดวงตาเปล่งประกาย

“ฉันเห็นบางอย่าง…” ฮารุพึมพำ “มันเป็นรอยจารึกบนก้อนหิน… แล้วก็มีรูปปั้นสัตว์… เหมือนเสือ… แต่มันมีปีก”

“เสือมีปีกงั้นหรือ?” อิจิขมวดคิ้ว “นั่นอาจจะเป็นสัตว์ในตำนานโบราณที่เกี่ยวข้องกับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์”

“แล้วรอยจารึกนั่นล่ะ เธออ่านมันได้ไหม?” อิจิถาม

ฮารุพยายามเพ่งสมาธิไปที่ภาพนั้นอีกครั้ง “มันเป็นภาษาเก่าแก่มาก… แต่ฉันรู้สึกเหมือนอ่านออก… ‘เมื่อแสงแรกจับยอดหิน… เสียงคำรามจะปลุกรหัส…’”

“ยอดหิน… เสียงคำราม…” อิจิครุ่นคิด “ดูเหมือนว่าเราจะต้องไปที่เนินเขาใกล้ๆ เพื่อหารอยจารึกนั้น”

พวกเขาออกเดินทางอีกครั้ง มุ่งหน้าไปยังป่าที่อยู่บริเวณเชิงเขาไฟ การฟื้นฟูบาดแผลของอิจิด้วยพลังของฮารุทำให้เขาเคลื่อนไหวได้คล่องตัวขึ้นมาก แม้จะยังไม่เต็มร้อย แต่ก็ดีกว่าเมื่อคืนมาก ฮารุเองก็รู้สึกสดชื่นขึ้นเล็กน้อยจากการได้เชื่อมโยงกับพลังของผ้ายันต์

ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงบริเวณที่ฮารุเห็นในนิมิต มันเป็นเนินเขาเล็กๆ ที่มีก้อนหินขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่บนยอดหินนั้นมีรอยจารึกที่สึกกร่อนไปตามกาลเวลา ปกคลุมไปด้วยมอสส์และเถาวัลย์หนาแน่น

“เจอแล้ว!” ฮารุพูดขึ้นด้วยความดีใจ เธอรีบเดินเข้าไปใกล้ก้อนหิน

อิจิพยายามมองหารูปปั้นเสือมีปีก แต่ก็ไม่พบสิ่งใด “แล้วเสือมีปีกนั่นล่ะฮารุ? มันอยู่ที่ไหน?”

ฮารุเดินวนรอบก้อนหิน เธอใช้มือปัดป่ายเถาวัลย์และมอสส์ออกอย่างระมัดระวัง และในที่สุดเธอก็พบกับสิ่งที่ตามหา… มันคือรูปปั้นเสือมีปีกขนาดเล็กที่ถูกซ่อนอยู่ใต้เถาวัลย์หนาแน่น ดวงตาของมันทำจากอัญมณีสีแดงทับทิม แต่ไม่ได้เปล่งประกายใดๆ

“เจอแล้วอิจิ! นี่ไงเสือมีปีก!” ฮารุพูดขึ้น

“เมื่อแสงแรกจับยอดหิน… เสียงคำรามจะปลุกรหัส…” อิจิท่องบทจารึกที่ฮารุอ่านได้ “แสงแรก… ดวงอาทิตย์เพิ่งขึ้น และแสงก็สาดส่องมาที่ยอดหินนี้แล้ว”

“แล้วเสียงคำรามล่ะ?” ฮารุถาม

ทันใดนั้นเอง! พื้นดินรอบๆ พวกเขาก็พลันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง เสียงคำรามกึกก้องที่มาจากยอดเขาไฟดังก้องไปทั่วป่า เสียงนั้นไม่ได้มาจากปีศาจ แต่เป็นเสียงที่คุ้นเคย… เสียงของ ‘ผู้ตื่น’ ที่กำลังจะถูกปลดปล่อย!

“โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!”

เสียงคำรามนั้นรุนแรงจนทำให้รูปปั้นเสือมีปีกในมือของฮารุสั่นสะท้าน และทันใดนั้นเอง! ดวงตาของรูปปั้นเสือมีปีกก็พลันเปล่งประกายสีแดงก่ำเจิดจ้า! แสงนั้นพุ่งตรงไปยังรอยจารึกบนก้อนหินขนาดใหญ่ และรอยจารึกนั้นก็เริ่มเรืองแสงสีทองอร่าม

“รหัสกำลังจะปรากฏแล้ว!” อิจิพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น

รอยจารึกบนก้อนหินค่อยๆ เผยให้เห็นตัวอักษรโบราณที่สลับซับซ้อน ตัวอักษรเหล่านั้นเคลื่อนไหวและเรียงตัวกันเป็นวลีที่ฮารุอ่านออกได้ทันที

“‘พลังแห่งชีวิต… ความบริสุทธิ์คือแก่นแท้… สังเคราะห์แสงแห่งจิตวิญญาณ… จงรวมเป็นหนึ่ง… กับผู้ปกป้องแห่งบรรพกาล…’” ฮารุอ่านออกเสียง น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความสับสน “มันหมายความว่ายังไงนะอิจิ?”

“พลังแห่งชีวิต… ก็คือพลังของเธอ” อิจิพึมพำ “ความบริสุทธิ์คือแก่นแท้… หมายถึงจิตใจของเธอ… แต่สังเคราะห์แสงแห่งจิตวิญญาณ… และรวมเป็นหนึ่งกับผู้ปกป้องแห่งบรรพกาล… นั่นหมายถึงอะไร?”

ขณะที่พวกเขากำลังครุ่นคิดหาความหมายของรหัสลับ ทันใดนั้นเอง! แผ่นดินก็พลันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงกว่าเดิม เสียงคำรามจากยอดเขาไฟดังกึกก้องติดต่อกันไม่ขาดสาย และควันสีดำทะมึนก็พวยพุ่งขึ้นมาจากปากปล่องภูเขาไฟอย่างรุนแรง

“ไม่นะ! มันกำลังจะมาแล้ว!” อิจิพูดขึ้น

“ระวัง! ผู้บุกรุกแห่งแสงสว่าง!”

เสียงคำรามกึกก้องดังก้องไปทั่วป่า ไม่ใช่เสียงของ ‘ผู้ตื่น’ แต่เป็นเสียงที่คุ้นเคย… เสียงของ เงาปีศาจ!

ทันใดนั้นเอง! เงาปีศาจขนาดยักษ์สามตัวก็พุ่งทะลุม่านหมอกออกมาจากป่าลึก พวกมันคือปีศาจตัวเดียวกับที่พวกเขาเคยเผชิญหน้าในวิหารกลางทะเลทราย พวกมันมีรูปร่างคล้ายสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ ลำตัวเต็มไปด้วยเกล็ดหินสีดำสนิท ดวงตาเรืองแสงสีแดงก่ำราวกับถ่านเพลิง ออร่าสีดำมืดแผ่ออกมาจากร่างของพวกมันจนอากาศรอบข้างหนาวเย็นยะเยือก

“พวกมันตามเรามาถึงที่นี่ได้ยังไง?!” ฮารุอุทานด้วยความตกใจ

“พวกมันคงรู้สึกถึงพลังของผ้ายันต์… และคงรู้ว่าเรากำลังตามหารหัสลับ” อิจิตอบ เขาเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ ดาบของเขาเปล่งประกายสีเงินจางๆ

“ส่งผ้ายันต์แห่งความจริงมาให้ข้า! แล้วพวกเจ้าจะมีชีวิตรอด!” เงาปีศาจตัวหนึ่งคำราม มันพุ่งเข้าใส่พวกเขาด้วยความเร็วเหนือแสง

“ไม่มีทาง!” อิจิคำรามตอบ เขาพุ่งเข้าปะทะกับเงาปีศาจอย่างไม่ลังเล ดาบของเขาฟาดฟันเข้าใส่ร่างของปีศาจอย่างรวดเร็วและแม่นยำ

เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง!

เสียงโลหะเสียดสีกันดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ อิจิใช้ความคล่องตัวและเทคนิคการใช้ดาบในการหลบหลีกและสวนกลับ แต่เงาปีศาจทั้งสามตัวก็แข็งแกร่งและรวดเร็วเกินกว่าที่เขาจะรับมือได้เพียงลำพัง

“เจ้ามนุษย์ต่ำต้อย! เจ้าไม่สามารถต่อสู้กับเราได้ถึงสามตัวหรอก!” เงาปีศาจตัวหนึ่งคำราม มันใช้กรงเล็บแหลมคมฟาดเข้าใส่ดาบของอิจิจนเกิดประกายไฟ

ในขณะที่อิจิกำลังต่อสู้อย่างดุเดือด ฮารุก็พยายามทำความเข้าใจรหัสลับที่ซับซ้อนนั้น เธอรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องเข้าใจก่อนที่จะเผชิญหน้ากับ ‘ผู้ตื่น’

“พลังแห่งชีวิต… ความบริสุทธิ์คือแก่นแท้… สังเคราะห์แสงแห่งจิตวิญญาณ… จงรวมเป็นหนึ่ง… กับผู้ปกป้องแห่งบรรพกาล…” ฮารุพึมพำ เธอเพ่งมองไปที่รอยสักผ้ายันต์บนฝ่ามือของเธอ มันเปล่งประกายสีรุ้งจางๆ

ทันใดนั้นเอง! ภาพในหัวของฮารุก็เปลี่ยนไป มันไม่ใช่ภาพของหินแกะสลักอีกต่อไป แต่มันคือภาพของตัวเธอเอง… ภาพที่เธอกำลังหลับตาลง รวบรวมพลังแห่งชีวิตทั้งหมดที่มี และเชื่อมโยงกับบางสิ่งบางอย่างที่ยิ่งใหญ่… ภาพของจิตวิญญาณแห่งป่า… วิญญาณของต้นไม้โบราณที่พวกเขาเพิ่งจากมา… และภาพของนักรบโบราณที่หลับใหลอยู่ใต้ดิน

“ฉันเข้าใจแล้ว!” ฮารุร้องขึ้น “สังเคราะห์แสงแห่งจิตวิญญาณ… มันไม่ใช่แค่พลังของฉัน แต่มันคือการเชื่อมโยงพลังของฉันเข้ากับจิตวิญญาณของผู้ปกป้อง! ผู้ปกป้องแห่งบรรพกาล!”

เธอรีบลืมตาขึ้น “อิจิ! ฉันรู้แล้วว่าจะทำยังไงกับรหัสลับนี่!”

อิจิได้ยินเสียงของฮารุ แต่เขาก็ถูกเงาปีศาจโจมตีอย่างหนักจนไม่สามารถตอบสนองได้ บาดแผลของเขาเปิดออกอีกครั้ง เลือดไหลซึมออกมาจากกลางหลัง

“ฮารุ! เธอต้องรีบแล้ว!” อิจิตะโกนบอก เขาพยายามสร้างระยะห่างจากปีศาจ

ฮารุรู้ว่าเธอต้องทำอะไร เธอวางมือลงบนก้อนหินที่มีรอยจารึก เธอกล่าวคำร่ายคาถาที่เธอรู้สึกว่าถูกต้องที่สุดตามความเข้าใจของเธอ

“ดวงจิตแห่งชีวิต พลังแห่งธรรมชาติ ผู้ปกป้องแห่งบรรพกาล… จงตอบรับเสียงเรียกของข้า… จงผนึกรวมเป็นหนึ่งกับข้า… เพื่อสร้างแสงสว่างที่จะขับไล่ความมืด!”

ทันใดนั้นเอง! แสงสีเขียวมรกตที่บริสุทธิ์ก็พวยพุ่งออกมาจากก้อนหินที่มีรอยจารึก แสงนั้นสว่างจ้ากว่าแสงใดๆ ที่เคยเห็นมา มันพุ่งตรงเข้าสู่ร่างของฮารุ แสงนั้นไม่ได้หายไป แต่กลับผสานรวมเข้ากับแสงสีม่วงอ่อนๆ จากผ้ายันต์บนฝ่ามือของเธอ ทำให้ร่างของฮารุเปล่งประกายเจิดจ้าด้วยแสงสีรุ้งที่ผสมผสานกันระหว่างสีเขียวมรกตและสีม่วงอ่อน

“อ๊ากกกกกก! นี่มันพลังอะไรกัน?!” เงาปีศาจทั้งสามตัวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เมื่อแสงนั้นแผ่ออกไปกระทบตัวพวกมัน

ออร่าสีดำมืดที่เคยปกคลุมร่างของเงาปีศาจเริ่มสั่นไหวและจางหายไป แสงสีเขียวมรกตที่เปล่งประกายจากร่างของฮารุไม่ได้ทำลายล้าง แต่กลับทำให้พลังของปีศาจอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด

“อิจิ! ตอนนี้แหละ!” ฮารุร้องบอก

อิจิไม่รอช้า เขาพุ่งเข้าใส่เงาปีศาจตัวที่ใกล้ที่สุดด้วยความเร็วเต็มที่ ดาบของเขาเปล่งประกายสีเงินเจิดจ้าด้วยพลังที่เพิ่งได้รับการฟื้นฟูจากฮารุ

“ผนึกอสูร! ดาบสะบั้นเงา!” อิจิคำรามลั่น เขารวบรวมพลังทั้งหมดที่ปลายดาบ พุ่งตรงไปยังกลางหน้าอกของเงาปีศาจ

ฉัวะ!

คมดาบของอิจิปักลึกเข้าไปในกลางหน้าอกของเงาปีศาจ แสงสีแดงก่ำจากร่างของมันพลันจางหายไปในชั่วพริบตา ร่างของมันสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ก่อนที่จะสลายกลายเป็นละอองสีดำมืดปลิวหายไปในอากาศช้าๆ

เงาปีศาจอีกสองตัวที่เหลือเบิกตากว้างด้วยความตกใจ พวกมันไม่คิดว่ามนุษย์จะสามารถทำลายปีศาจในระดับของพวกมันได้

“เป็นไปไม่ได้! พวกแกมัน…” เงาปีศาจตัวหนึ่งคำรามด้วยความโกรธแค้น มันพุ่งเข้าใส่ฮารุด้วยความเร็วเต็มที่

แต่ฮารุไม่ยอมให้มันเข้าใกล้เธอได้ เธอใช้ฝ่ามือที่เปล่งประกายแสงสีรุ้งชี้ไปที่เงาปีศาจ

“ผนึกแห่งบรรพกาล! จงผูกมัดปีศาจ!” ฮารุร่ายคาถาอีกครั้ง

แสงสีเขียวมรกตและสีม่วงอ่อนจากร่างของฮารุพุ่งตรงไปยังเงาปีศาจ แสงนั้นกลายเป็นโซ่ตรวนพลังงานที่พันธนาการร่างของปีศาจไว้แน่นยิ่งกว่าเดิม เงาปีศาจกรีดร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ร่างกายของมันเริ่มสลายกลายเป็นละอองสีดำมืดปลิวหายไปในอากาศอย่างช้าๆ

เหลือเงาปีศาจเพียงตัวเดียว มันยืนนิ่งงันด้วยความหวาดกลัว ไม่กล้าที่จะพุ่งเข้าใส่พวกเขาอีกแล้ว มันรู้สึกถึงพลังอำนาจที่ไม่อาจหยั่งถึงที่แผ่ออกมาจากฮารุ

“ข้า… ข้าจะถอยทัพ… แต่พวกเจ้าจะไม่มีวันหยุด ‘ผู้ตื่น’ ได้หรอก!” เงาปีศาจคำราม มันพุ่งตัวเข้าไปในเงามืดของป่าและหายลับไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อปีศาจจากไป แสงสีรุ้งจากร่างของฮารุก็เลือนหายไป เธอทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างอ่อนแรง หอบหายใจอย่างหนัก รอยสักผ้ายันต์บนฝ่ามือของเธอยังคงเรืองแสงจางๆ แต่ก็ไม่ได้สว่างจ้าเหมือนเมื่อครู่

“ฮารุ! เธอเป็นอะไรไหม?!” อิจิรีบเข้าไปหาเธอ เขาสัมผัสไปที่บาดแผลของเขา มันหายสนิทแล้ว!

“ฉัน… ฉันไม่เป็นไร…” ฮารุตอบเสียงแผ่ว “แต่ฉันรู้สึกเหนื่อยมาก… เหมือนพลังทั้งหมดถูกใช้ไปอีกแล้ว”

อิจิพยักหน้า เขารู้ดีว่าฮารุใช้พลังไปมากแค่ไหนในการต่อสู้ครั้งนี้ แต่พวกเขาก็ได้มาซึ่งรหัสลับแห่งบรรพกาลแล้ว และพลังของฮารุก็แข็งแกร่งขึ้นมาก

“เราทำได้แล้วฮารุ… เราได้รหัสลับมาแล้ว” อิจิพูดขึ้น “และพลังของเธอก็แข็งแกร่งขึ้นมาก… เธอสามารถผนึกปีศาจได้แล้ว”

“แต่ฉันก็ยังไม่รู้ว่าเราจะต้องเสียสละอะไรไป…” ฮารุพึมพำ “จิตวิญญาณแห่งต้นไม้บอกว่าเราจะต้องเสียสละบางสิ่งบางอย่าง”

“ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม… เราจะเผชิญหน้ากับมันไปด้วยกัน” อิจิกล่าว เขากุมมือของฮารุแน่น

พวกเขาใช้เวลาพักฟื้นอยู่ตรงนั้นอีกพักใหญ่ ก่อนที่จะออกเดินทางอีกครั้ง สู่ยอดเขาไฟที่ ‘ผู้ตื่น’ กำลังจะถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์

ท้องฟ้าเริ่มมืดลงอีกครั้ง ดวงจันทร์เริ่มปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า แต่ในคืนนี้… มันไม่ใช่ดวงจันทร์สีเงินนวลเหมือนเคย แต่เป็นดวงจันทร์ที่เปล่งแสงสีแดงฉาน… ดวงจันทร์สีเลือด!

“ไม่นะ… มันมาแล้ว!” อิจิพึมพำ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

“เราต้องรีบแล้วอิจิ!” ฮารุกล่าว น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

พวกเขาเร่งฝีเท้าขึ้น มุ่งหน้าสู่ยอดเขาไฟที่เต็มไปด้วยพลังงานมืดมิดและเสียงคำรามที่ดังก้องกังวาน การต่อสู้ครั้งสุดท้ายกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว… การต่อสู้ที่จะตัดสินชะตากรรมของโลกใบนี้!