อาหารมื้อแรก

หลังจากการฟื้นฟูร่างกายและวางแผนการสร้างระเบิดชำระล้างอย่างละเอียด ไอโกะและโชต่างก็รู้สึกดีขึ้นมาก บาดแผลของพวกเขาได้รับการเยียวยา พลังปราณที่เคยร่อยหรอเริ่มกลับคืนมา แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความหวังที่จุดประกายขึ้นมาอีกครั้งในใจของพวกเขา

“ฉันรู้สึกดีขึ้นมากแล้วโช” ไอโกะบอก เธอหมุนข้อมือเล็กน้อยเพื่อทดสอบพละกำลัง

โชพยักหน้า “ฉันก็เหมือนกันไอโกะ…แต่ฉันยังรู้สึกหิวอยู่เลย” เขาลูบท้องตัวเองเบา ๆ

ไอโกะหัวเราะเบา ๆ “นั่นสินะ…ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน”

พวกเขาตัดสินใจที่จะสำรวจโรงอาหารให้ทั่วอีกครั้ง หวังว่าจะเจออะไรบางอย่างที่พอจะบรรเทาความหิวโหยได้ แสงไฟฉายจากนาฬิกาข้อมือของไอโกะส่องนำทางพวกเขาไปตามซอกมุมของโรงอาหารที่มืดมิดและเต็มไปด้วยเศษซากปรักหักพัง โต๊ะและเก้าอี้ไม้ที่ล้มระเนระนาดดูน่าหดหู่ยิ่งนัก

“ดูสิฉันเจออะไร!” โชร้องขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น เขาชี้ไปที่มุมหนึ่งของโรงอาหารที่มืดมิด ซึ่งมีตู้เก็บของเก่า ๆ ตั้งอยู่

ไอโกะรีบเดินเข้าไปดูด้วยความอยากรู้ เมื่อโชเปิดตู้เก็บของออก แสงไฟฉายของพวกเขาก็ส่องกระทบเข้ากับบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ด้านใน

“บะหมี่สำเร็จรูป!” ไอโกะอุทานด้วยความดีใจ ดวงตาของเธอเป็นประกาย “กับน้ำอัดลมด้วย!”

ในตู้เก็บของเก่า ๆ นั้น มีซองบะหมี่สำเร็จรูปเหลืออยู่ไม่กี่ซอง และขวดน้ำอัดลมอีกสองสามขวดที่ยังไม่ได้เปิด มันเป็นเหมือนของขวัญจากฟ้าสำหรับพวกเขาในสถานการณ์เช่นนี้

“พอดีเลยฉันเองก็กำลังหิว” โชกล่าว เขารีบหยิบบะหมี่สำเร็จรูปออกมาจากซองอย่างรวดเร็ว

ไอโกะหัวเราะ “นายรีบกินไปไหนเนี่ยโช!” เธอเองก็รีบหยิบบะหมี่สำเร็จรูปออกมาจากซองเช่นกัน

พวกเขาพบกาต้มน้ำไฟฟ้าเก่า ๆ ที่ยังพอจะใช้ได้อยู่ และมีก๊อกน้ำที่ยังคงมีน้ำไหลออกมาได้ พวกเขาตัดสินใจที่จะต้มบะหมี่สำเร็จรูปเติมพลังให้แก่ตนเอง ท่ามกลางความมืดมิดและซากปรักหักพังของโรงอาหาร เสียงน้ำเดือดและกลิ่นหอมของบะหมี่สำเร็จรูปที่คุ้นเคยเป็นเหมือนโอเอซิสในทะเลทรายแห่งความสิ้นหวัง

“หอมจังเลยนะไอโกะ” โชกล่าว เขาอดไม่ได้ที่จะสูดกลิ่นหอมของบะหมี่สำเร็จรูปเข้าไปเต็มปอด

“ใช่…ไม่คิดเลยว่าบะหมี่สำเร็จรูปจะหอมขนาดนี้” ไอโกะตอบ เธอยิ้มเล็กน้อย

หลังจากที่บะหมี่สุกแล้ว ทั้งคู่ก็เริ่มกินอย่างเอร็ดอร่อย พวกเขากินอย่างเงียบ ๆ แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจในอาหารมื้อนี้ มันเป็นมื้ออาหารที่เรียบง่าย แต่กลับเป็นเหมือนยาชูกำลังชั้นดีที่ช่วยฟื้นฟูทั้งร่างกายและจิตใจของพวกเขา

“อร่อยมากเลยโช” ไอโกะพึมพำหลังจากที่เธอกินบะหมี่หมดไปครึ่งซอง

โชพยักหน้า “ใช่…ไม่คิดเลยว่าการกินบะหมี่สำเร็จรูปในโรงเรียนร้างจะอร่อยขนาดนี้” เขาหัวเราะเบา ๆ

หลังจากกินบะหมี่สำเร็จรูปและดื่มน้ำอัดลมจนหมด ทั้งคู่ก็รู้สึกดีขึ้นมาก ร่างกายของพวกเขามีพลังงานกลับคืนมาเกือบจะเต็มร้อย ความหิวโหยที่เคยทรมานก็หายไปหมดสิ้น จิตใจของพวกเขาก็สงบลง และพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความท้าทายต่อไป

“เอาล่ะ…ได้เวลาทำงานแล้วสินะ” ไอโกะบอก เธอหยิบสมุด งานวิจัยของอาคารวิทยาศาสตร์ ออกมาจากกระเป๋าคาถาของเธอ

โชพยักหน้า “ฉันพร้อมแล้วไอโกะ”

ทั้งคู่มานั่งศึกษาโครงการและวิธีทำสร้างระเบิดชำระล้างอย่างละเอียด ไอโกะเปิดสมุดวิจัยออก เผยให้เห็นแผนผังและสูตรเคมีที่ซับซ้อน โชก้มลงมองไปที่สมุดอย่างตั้งใจ

“โอเค…หลักการของระเบิดนี้คือการใช้สารเคมีที่สร้างปฏิกิริยารุนแรงเมื่อผสมกัน” ไอโกะอธิบาย “แต่ที่สำคัญคือเราจะต้อง ผสานพลังจากผ้ายันต์ทั้งหกผืน ที่เรามีเข้าไปในส่วนผสมของระเบิดด้วย”

“ผ้ายันต์จะทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยา และจะเปลี่ยนพลังงานจากการระเบิดให้กลายเป็นพลังงานบริสุทธิ์ที่จะ ‘ชำระล้าง’ พลังงานด้านลบทั้งหมดที่อยู่ในโรงเรียนนี้” ไอโกะกล่าวต่อ “เมื่อพลังงานด้านลบสลายไป บอสก็จะไม่มีแหล่งพลังงานอีกต่อไป และมันก็จะสลายไปในที่สุด”

โชขมวดคิ้ว “แล้วถ้าเกิดมันผิดพลาดล่ะไอโกะ? ถ้าผ้ายันต์ไม่สามารถเปลี่ยนพลังงานให้บริสุทธิ์ได้ล่ะ?”

“นั่นคือความเสี่ยงโช” ไอโกะตอบ สีหน้าของเธอเคร่งเครียดขึ้น “แต่ฉันมั่นใจว่ามันจะใช้ได้…สูตรเคมีนี้ถูกเขียนขึ้นมาอย่างละเอียด และพลังของผ้ายันต์ก็บริสุทธิ์มากพอ”

“ปัญหาคือ…เราจะหาสารเคมีพวกนี้ได้จากที่ไหนบ้าง?” โชถาม

“อาคารวิทยาศาสตร์ไงโช! ที่นั่นต้องมีอุปกรณ์และสารเคมีที่เราต้องการแน่ ๆ” ไอโกะบอก “ฉันจำได้ว่าตอนที่ฉันเข้าไปเก็บสมุดวิจัย ฉันเห็นห้องปฏิบัติการหลายห้องที่ยังคงมีอุปกรณ์อยู่”

“แล้วเราจะวางระเบิดไว้ตรงไหนถึงจะทำลายโรงเรียนได้ทั้งหมด?” โชถามต่อ

ไอโกะพลิกดูแผนผังของโรงเรียนในสมุดวิจัย “เราจะต้องวางระเบิดไว้ที่ ‘จุดศูนย์กลางพลังงาน’ ของโรงเรียนโช” เธอชี้ไปที่จุดหนึ่งบนแผนผังซึ่งเป็นตำแหน่งของหอประชุมใหญ่ “ที่นั่นเป็นจุดที่บอสปรากฏตัวออกมาครั้งแรก และเป็นจุดที่พลังงานด้านลบทั้งหมดมารวมกัน”

“นั่นหมายความว่า…เราจะต้องกลับไปที่หอประชุมใหญ่อีกครั้งงั้นเหรอ?” โชถาม น้ำเสียงของเขาบ่งบอกถึงความกังวลเล็กน้อย

“ใช่โช…และคราวนี้เราจะต้องเผชิญหน้ากับบอสตัวจริง” ไอโกะตอบ “แต่เราจะฉลาดกว่าเดิม เราจะไม่สู้กับมันตรง ๆ แต่เราจะวางระเบิดและจุดชนวนมันซะ!”

“แล้วเราจะหนีออกมาได้ทันไหม?” โชถาม “ถ้าเกิดมันระเบิดทั้งโรงเรียน เราก็แย่สิ”

“นั่นแหละคือส่วนสำคัญของแผนการโช” ไอโกะบอก “เราจะต้องมี ‘คาถาเคลื่อนย้ายฉุกเฉิน’ ฉันจะร่ายคาถานี้เพื่อพาเราหนีออกมาจากโรงเรียนได้ทันทีที่ระเบิดทำงาน”

“คาถาเคลื่อนย้ายฉุกเฉินเหรอ?” โชถาม

“ใช่…แต่คาถานี้ต้องใช้พลังปราณมหาศาล และฉันต้องร่ายมันพร้อมกับระเบิดทำงานพอดี” ไอโกะอธิบาย “มันค่อนข้างซับซ้อน แต่ฉันมั่นใจว่าฉันจะทำได้”

โชพยักหน้า เขามองไปยังสมุดวิจัยที่อยู่ในมือของไอโกะ ใบหน้าของเขาเคร่งเครียดขึ้น แต่ก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

“โอเคไอโกะ…ฉันเชื่อเธอ” โชกล่าว “เราจะทำมันให้สำเร็จด้วยกัน!”

ทั้งคู่สบตากัน แววตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและเป้าหมายที่ชัดเจน แม้จะต้องเผชิญหน้ากับความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่รอคอยพวกเขาอยู่เบื้องหน้า