Chapter 06

Maaga pa lang ay gising na si Tiffany, nakasuot siya ng simpleng puting blouse at denim apron na may mga marka na ng pollen at dahon. Sa maliit ngunit mabangong flower shop, nagsisimula na siyang ayusin ang mga bouquet na inorder ng mga customer para sa Valentine’s week. Napangiti lamang si Tiffany dahil ang swerte niya dahil ilang buwan pa lamang siya ay mabilis siyang natuto paano ayusin ang nga bouquet ng mga bulaklak.

“’ Tiff! May bagong delivery ng tulips!” sigaw ng kaibigan niyang si Lerianna , habang papasok ito galing sa labas at may bitbit na dalawang malaking box ng imported flowers.

“Thank you, Ler! Diyan mo muna ilagay sa mesa. Ako na ang bahala mag-ayos niyan.”

Napangiti si Tiffany habang sinabi niya ito sa kaibigan.

"Sige at may tatapusin muna ako." wika ng kaibigan niya na ngayon ay nagmamadali ng lumabas para puntahan ang trabaho niya.

Kung may isang bagay man na naghihinayang si Tiffany ay ito ang panahon na may dalang bulaklak ang dating asawa niya na si Martin kapag nagkikita sila at date pero ngayon ay iba na.

Ilang taon na rin siyang nagtiis sa piling ng lalaking akala niya ay hanggang dulo, si Martin Diaz, na may isang salita at halos lahat ng kababaihan ay pinapangarap noon at isa siya sa ma swerte dahil siya ang pinakasalan. Sa simula ng kanilang pagsasama ay puro saya at pangako pero sa huli, puro kasinungalingan at pagtataksil lang pala ang kaya niyang gawin na ngayon ay pinagsisihan ni Tiffany.

Habang inaayos niya ang mga bulaklak, napahinto siya sandali. Dinama niya ang halimuyak ng mga tulip, parang binubulong ng mga ito sa kanya, Magsimula ka ulit . Kaya mo ‘to.

“Mommy, gusto ko po ng pink tulips sa birthday ko!”

Napatigil si Tiffany at tumingin sa anak niyang si Trisha, nakasuot ng cute na jumper at may hawak na maliit na gunting pangputol ng ribbon. Sinama niya ito sa shop dahil busy din ang kanyang ina kaya nasa kanya muna ang kanyang anak at kahit anong awat niya na huwag ng tumulong ay walang magawa si Tiffany.

“Anak, ‘wag ka muna magputol ha, baka masugatan ka.” Lumapit siya at inayos ang buhok ng anak.

"Okay po–"

"Very good."

“Pero Mommy, gusto ko ‘yung pink tulips kasi princess color po ‘yon.” paulit-ulit niya itong binabanggit kapag nakikita niya ito.

Napangiti si Tiffany. “Opo, birthday mo pa naman next month. Pero baka hindi muna natin kayanin ‘yung party na gusto mo ha? Pero gagawa si mommy ng paraan .”

Tumango si Trisha, kahit halatang may lungkot sa kanyang mga mata. “Okay lang po. Basta may cake tayo, okay po?”

“Promise, anak.”

Bumuntong-hininga si Tiffany paglingon sa mga bouquet na natapos niya. Maganda, maayos at puno ng emosyon na parang siya rin. Kahit ilang ulit nadurog, marunong pa ring bumuo.

Dumating ang may-ari ng flower shop na si Aling Fe, isang mabait at maunawaing matanda.

“Ang sipag mo talaga, Tiffany. Ikaw na ata ang pinakamagandang florist designer dito.”

Ngumiti si Tiffany, “Salamat po, Aling Fe. Kailangan lang po talaga, para kay Trisha.”

“Ganyan ka rin dati, ‘no? Tahimik pero may pinagdadaanan. Pero iba ka, hija, ang tibay ng loob mo.”

Ngumiti lang si Tiffany, kahit sa loob niya ay parang gusto niyang umiyak. Kung alam lang ni Aling Fe kung gaano kahirap bumangon pagkatapos masira ang isang buhay na pinaghirapan niya.

“Tita, may customer po!” sigaw ni Lerianna mula sa pintuan.

"Ako na po Aling Fe."

Agad bumalik sa counter si Tiffany, inayos ang apron niya at humarap sa bagong dating na lalaki.

Matangkad ito, naka-suit kahit tirik ang araw. May presensyang mahirap ipaliwanag, malamig ang awra nito pero nakakahilakbot sa tikas. Kunot ang noo ni Tiffany na naktitig sa lalaki dahil parang nakita niya na ito, ngunit ng balingan siya ng lalaki at titig na titig din sa kanya kaya tumikhim siya at naging seryoso at baka magtaka si aling Fe at iniisip niya na lang na hindi niya kilala ang lalaki.

“Good morning, sir. Welcome po sa aming flower shop. Ano pong hanap ninyo?” mahinahong tanong ni Tiffany.

Tinitigan siya ng lalaki, parang binabasa ang kaluluwa niya. “I need a bouquet. Something elegant. Hindi masyadong makulay, pero unforgettable.” wika nito, medyo kinalabutan si Tiffany sa boses ng lalaki.

“Para po ba sa girlfriend niyo sir?” tanong niya, pilit na nakangiti.

Sandaling natahimik ang lalaki bago nagsalita. “Not exactly.”

Kumilos siya pabalik ng counter at sinimulan ayusin ang bouquet. Puting lilies, konting tulips, at dahon ng eucalyptus. Habang binabalot niya ito ng satin ribbon, ramdam niya ang titig ng lalaki, kinakalibutan siya, parang gusto siyang basahin.

“Sir, okay na po. Hope you like it.”

Tiningnan ng lalaki ang bouquet, tapos siya. “You have delicate hands,” aniya sa mababang tinig, parang bulong.

Namula si Tiffany, sabay iling. “Ah, sanay lang po sa bulaklak sir pero thank you po.”

Ngumiti nang bahagya ang lalaki, saka nag-abot ng malaking bill. “Keep the change.”

“Sir, sobra po ito—”

“Consider it... payment for your time.”

At bago pa siya makasagot, lumabas na ito ng shop. Naiwan siyang nakatulala, hawak ang perang sobra-sobra para sa isang bouquet.

“Uy, sino ‘yun? Gwapo, ha!” bulong ni Lerianna habang nakasilip sa pintuan.

“Hindi ko kilala,” sagot ni Tiffany, pero sa loob-loob niya, parang may kakaibang kirot sa dibdib. Hindi niya alam kung bakit, pero may kung anong pamilyar sa tingin ng lalaking iyon.