CHAPTER 3: ANG TRAHEDYA

Dead on arrival ang kanyang ina, ayon sa deklarasyon ng mga doktor na sumuri dito kapagdakang idinating ito ng ospital.

Madalian naman ang pagpapa- cremate sa labi ng mama niya, upang maiwasan ng kanyang ama ang mga darating at makikiramay (daw). Iniwasan ng kanyang ama ang mga tanong at pag-uusisa tungkol sa hindi natuloy na kasalan.

Trauma sa kanilang mag-ama ang pangyayaring naganap.

“Malalampasan din namin ito.” Parang dasal na naibulong ni Tony.

Nakabukol pa rin sa kanyang puso ang kahihiyang ibinigay sa pamilya nila, ni Sophie Samonte. Ang mga panlalait, pag-alipusta sa kanya ng mga miron sa simbahang pagdarausan sana ng kasal nila.

…Ang kamatayan ng kanyang ina.

…Ang inakala ng lahat na dahilan ng pagtakas ng bride.

“Kasalanan ko ba kung naging ganito kapangit ang pagmumukha ko?”

Nagtititigan sila ng sarili niyang repleksyon sa salaming kanyang kaharap. Nagtatanong sa isa’t isa. Nagsisisihan.

Hindi sana nangyari ang naganap, na tinakasan siya ng babaing pakakasalan niya, kung hindi siya pinigilan ng kanyang mama na magpa-cosmetic surgery. 

Sisisihin ba niya ang inang hindi na humihinga?

Feeling guilty si Tony.

Tumindi pa ang sakit ng kaloobang nararamdaman. Pakiwari niya’y may pumalo ng maso sa kanyang dibdib at iyon ay nanikip.

DUROG!

Napakasakit!

“Magbabayad kayo ng pamilya mo, Sophie. Namatay ang mama ko, dahil sa kahihiyang ibinigay mo. Kahihiyan at kamatayan din ang magiging kabayaran ng ginawa mo!”

Kumuyom ang kanyang mga kamay. Lumitaw ang mga litid at buto sa nagngangalit na mga kamao. 

BOG! KRRAAK!

KRASS! PLLIINNKK!

Ibinuhos ang kanyang poot, buong puwersa, ubos lakas na sinuntok ni Tony ang center table sa receiving area ng kanilang kabahayan.

Nabitak ang mesang yari sa mahogany wood. Durog ang salamin na nakapatong sa ibabaw nito.

Kumalat ang dugo na nagmula sa kamaong nasugatan.

Hindi niya nararamdaman ang sakit ng dumurugo niyang kamay. Mas mahapdi ang sakit na nakatining sa kanyang puso. Higit na matindi ang sakit na nararamdaman niya sa pagkapahiyang naranasan.

…Ang sakit na dulot ng kamatayan ng kanyang mama.

At ang lahat ng iyon ay dahil sa pagtakas ng babaing dapat sana ay asawa na niya.

“Hahanapin kita, Sophie. Hindi ako titigil hangga’t hindi ko naipadarama sa iyo ang lahat ng sakit at pait ng kaloobang nararamdaman ko ngayon. Isinusumpa ko, pagsisisihan mo nang labis ang pagtakas mo sa kasal natin!”

BOG! KRRAAKKK!

Nahati sa dalawa ang mesa ng muli itong suntukin… 

Suntukin at suntukin.

BOG! KABLAG!

…paulit-ulit…paulit-ulit…

BBRRAAGG…BOG…KABLAG!

KKRRRAASSS! PRLLLINKK!

Sumabog ang mga piraso ng nadurog na salamin sa baldosa. Nagkahiwa-hiwalay na ang mga paa at iba pang bahagi ng center table. Durug na durog ang salamin, na ilang sandali pa lamang ang nakakaraan ay makintab at magandang nakapatong sa ibabaw ng winasak na mesa.

Bumilis ang pagpatak ng dugo sa sahig.

Wasak rin ang mga kamao ni Tony, at mangangailangan ng doktor na tatahi sa malaking sugat, na  likha ng kanyang  poot, upang mapagaling iyon.

Ngunit gaano man kalaki at kalalim, o, gaano man kasakit ang sugat sa kanyang mga kamay, ay hindi pa rin iyon makakapantay sa lalim, laki at sakit ng sugat sa kanyang puso. Na hindi man lang nagawang bawasan ng pinakawalan niyang, nagwawalang galit sa kanyang dibdib!

An eye for an eye. A tooth for a tooth.

“Lintik lang ang walang ganti, Sophie!”