LOGINELENA POV Hindi pa nagtatagal ang putok ng baril nang maramdaman ko ang isang matigas na katawan na bumangga sa akin. Sa sobrang lakas ng impact, tumalsik kami sa sahig at gumulong papunta sa ilalim ng isang mabigat na kahoy na lamesa. "Elena! Huwag kang gagalaw!" pabulong pero madiing utos ni Dante. Nakahinga ako nang malalim. Si Dante. Siya ang sumunggab sa akin bago pa tumama ang bala sa pwesto ko kanina. Ang tanging naririnig ko na lang ay ang mabilis na tibok ng puso niya habang nakayakap siya sa akin nang mahigpit. Ginagawa niyang pansalag ang sarili niyang katawan para protektahan ako at ang baby na dinadala ko. "Dante, may baril sila," nanginginig kong sabi. Ang dilim sa loob ng villa ay nakakabaliw, at ang tanging liwanag lang ay ang buwan na sumisilip sa nabasag na bintana. "Alam ko. Dito ka lang," sabi niya. Dahan-dahan niyang binitiwan ang yakap sa akin pero hindi niya hinayaang malayo ako. "Nasaan ang susi?" "Nandito," sagot ko habang kinakapa ang maliit na bakal sa
ELENA POV Ligtas kaming nakarating sa Palawan bago pa sumikat ang araw. Ang safehouse na sinasabi ni Marcus ay isang maliit na villa sa isang tago at pribadong isla. Walang internet, walang signal, at ang tanging maririnig mo lang ay ang mga alon na humahampas sa pampang. Sa unang pagkakataon matapos ang habulan sa kalsada, nakaramdam ako ng konting ginhawa, pero alam kong pansamantala lang ito. Habang kumakain kami ng lugaw na inihanda ni Dante, hindi ko maiwasang mahawakan ang gintong locket na laging nakasabit sa leeg ko. Ito lang ang tanging alaala na naiwan sa akin bago ako "ibenta" ng mga kamag-anak ko sa mga Valderama tatlong taon na ang nakakalipas. "Elena, ayos ka lang? Parang malalim ang iniisip mo," tanong ni Dante habang inilalapag ang baso ng tubig sa tabi ko. "Iniisip ko lang kung paano ako napunta sa pamilya niyo, Dante," diretsahan kong sabi habang nakatingin nang matalim sa kanya. "Tatlong taon na ang nakakalipas, dinala ako ng mga tito ko sa mansyon niyo na paran
ELENA POV "Elena, mag-seatbelt ka! Kapit nang mahigpit!" sigaw ni Dante habang mabilis na pinihit ang manibela. Sa likuran namin, tatlong itim na sasakyan ang hindi bumibitaw. Kitang-kita sa side mirror ang nakakasilaw nilang mga headlight na parang mga hayop na nag-aabang ng pagkakataon. Alam ko na mga tauhan ito ni Alexander Grey. Hindi niya kami hahayaang makarating sa Maynila nang buhay, lalo na at bitbit namin ang folder na ibinigay ng matandang driver kanina. "Dante, dahan-dahan! Ang bangin!" sigaw ko nang maramdaman kong lumingon ang sasakyan sa isang matalim na kurbada. Ang tanging liwanag lang namin ay ang mga ilaw ng sasakyan at ang buwan na paminsan-minsan ay natatakpan ng mga puno. "Kailangan nating mawala sa paningin nila bago tayo makarating sa main highway," sagot ni Dante. Ang mga mata niya ay nakatitig lang sa kalsada. Ang mga kamay niya ay nanginginig pero matatag ang hawak sa manibela. Ramdam ko ang tensyon sa loob ng sasakyan at halos hindi na ako makahinga
ELENA POV Mabilis naming nilisan ang Maynila bago pa man makarating ang mga pulis sa mansyon. Hindi ko akalain na sa isang iglap, ang bilyonaryong si Dante Valderama at ang sikat na consultant na si Alana V. ay magmumukhang mga takas. Pero kailangan naming gawin ito dahil kailangan naming mahanap kung nasaan ang ebidensya na itinanim ni Xander bago kami tuluyang makulong. Dinala ako ni Dante sa isang lumang rest house sa dulo ng isang baybayin sa Batangas. Hindi ito katulad ng mga mansyon niya dahil maliit lang ito, gawa sa bato at kahoy, at tago sa gitna ng mga puno ng niyog. "Dito muna tayo," sabi ni Dante habang ibinababa ang iisang bag na nadala namin. "Walang nakakaalam sa lugar na ito kundi ang matandang mag-asawa na nag-aalaga rito. Kahit ang nanay ko, hindi alam na binili ko ito." Pumasok kami sa loob. Amoy dagat at lumang kahoy ang paligid. Walang aircon at tanging preskong hangin lang mula sa bintana ang nararamdaman. Pagod na pagod ako kaya naupo ako agad sa isang tumba
ELENA POV Ang gabi ay balot ng lamig pero ang tensyon sa loob ng sasakyan ni Xander ay sapat na para pagpawisan ako. Nag-dinner kami sa isang hidden bar sa Makati, yung tipong kailangang dumaan sa likod ng isang laundry shop para lang makapasok. Seryoso ang usapan namin tungkol sa shares pero ramdam ko na may ibang pakay si Xander. "You're too quiet, Alana," puna ni Xander habang nilalaro ang baso ng kanyang whiskey. "Iniisip mo ba kung susugod dito ang asawa mo?" "Dante is predictable," sagot ko habang humihigop ng juice. "Pero hindi ko alam kung hanggang saan ang pasensya niya ngayon." "Predictable? Maybe. Pero ang tatay niya, iyon ang hindi predictable," biglang nag-iba ang tono ni Xander. Ang ngiti niya ay nawala at ang mga mata niya ay naging kasing talas ng patalim. Bago ko pa maitanong kung anong ibig niyang sabihin, biglang bumukas nang malakas ang pinto ng bar. Ang katahimikan ng lugar ay nabasag ng tunog ng mga mabilis na yabag. Nandoon si Dante. Gulo-gulo ang buhok, l
ELENA'S POV Nagising ako sa tunog ng doorbell na walang tigil. Alas-otso pa lang ng umaga at alam kong hindi si Dante ang nagpapa-ring niyon dahil may sarili siyang susi at laging maingat kapag alam niyang natutulog pa ako. "Ma'am Elena, may delivery po para sa inyo. Saan ko po ilalagay?" tanong ni Manang nang bumaba ako. Nanlaki ang mga mata ko pagdating sa sala. Halos mapuno ang buong mesa ng mga basket ng pambihirang asul na rosas. Mga blue roses na alam kong sobrang mahal at kailangang i-import pa. Sa gitna ng mga bulaklak ay may isang maliit na box mula sa Tiffany and Co. Kinuha ko ang note na kasama nito. "To more business talks and better coffee. See you soon, Alana. — Xander Grey." Eksaktong pababa na rin si Dante mula sa gym niya sa mansyon. Naka-sando lang siya at may towel sa leeg, bakas pa ang pawis sa katawan niya. Pero nang makita niya ang mga asul na rosas at ang note na hawak ko, biglang nagbago ang timpla ng mukha niya. Para siyang bulkan na anumang oras ay sasa







