Chapter 5 : Sanitary Pads

Mabilis na lumipas sa kalendaryo ang sabado't linggo. Nadatnan ko na lamang ang sarili na nasa unibersidad nanaman ng Sto. Tomas, magkasabay kaming pumasok ni Damian na siyang nakalikha ng bulungan sa hallway,

“Sister, Am I dreaming? Si Damian!!” tili ng isang babae na siyang sinamaan ko ng tingin. Rinig ko naman ang mahinang pagtawa ni Damian kasabay ng paglalapat ng kanyang kamay sa baywang ko.

“Don't be jealous” mahina niyang bulong sa akin dahilan upang mahampas ko siya. “Hindi ako nagseselos” pagdepensa ko nga sa sarili. Hindi ko naman iniutos ngunit hinatid niya pa rin ako sa aming silid-aralan. Marahan niyang idinampi ang kanyang labi sa pisngi ko na siyang ginawa ko rin naman sa kanya, I stepped into our classroom after that.

Halo-halong tingin ng mga estudyante ang sumalubong sa akin—masaya, galit, at inggit ang tanging nababasa ko mula sa kanilang mga mukha. Hindi ko na pinansin at naupo na lamang ako, paniguradong may pinakalat nanaman si Zandra na chismis tungkol sa akin ngunit hindi na bale, bilang isang tao ay hindi ako pumapatol sa aso.

“Good morning class!” pagbati ng aming propesor dahilan upang magsitayuan na kaming lahat upang bumati rin. Nanlaki ang aking mga mata 'pagkat P.E class pala namin ngayon, wala man lang nagsabi sa akin.

Good thing, my uniform is in the locker so I have something to wear, ano pa bang aasahan ko sa kanila? Most of them are hate me now.

“Our lesson for today is all about Track and Field, all 4th year college students like you are already at the oval. Just send a photo in our gc as proof that you ran” pagbibigay ni professor ng instruction sa amin. Mag-isa akong tumungo sa sinasabi niyang partikular na lokasyon sa loob ng unibersidad na ito, nangungulila pa rin ako sa mga araw na kapit-braso pa kaming tatlo nina Aliyah at Zandra. “Bakit mo ba inaalala 'yan, Leana?” naluluha kong sambit sa sarili.

Ibinuhos ko na lamang ang aking emosyon sa pamamagitan ng pagtakbo, nakatingala ang ulo ko na animo'y pinipigilang bumagsak ang tubig mula sa mata. Nakasalubong ko si Aliyah sa aking pangalawang pag-ikot ngunit tinignan niya lamang ako na para bang wala kaming pinagsamahan. Ang dating yakap na natatamo ko t'wing magkakasalubong kami, ngayon ay naging tinginan na lamang, I was expecting her to say 'sorry' but she never did.

Napatalon ako sa gulat nang may biglang tumakip sa mga mata ko, kung sino man 'yon ay nabasa na ang kamay niya dahil sa sandamakmak kong luha na naipon. “Sino 'yan?” singhal ko nga rito ngunit wala akong sagot na narinig, nararamdaman ko lamang na nagpipigil siya ng tawa sa likod ko.

“Sisikuhin talaga kita” walang takot kong pagbabanta. “Why are you crying again?” tanong niya, kaboses ito ni Damian kaya nakampante ako.

Inalis niya na ang kamay sa mata ko kasabay ng paglalapat ng itim niyang jacket sa aking baywang, “Hintayin mo ako sa cr, I'll just buy you sanitary pads” bulong niya sa akin. Sa pagkakataong ito ay nais ko na lamang lamunin ng black hole buhat sa kahihiyan, nawala sa aking isip na ngayong araw pala darating ang dalaw ko.

Sumasakit na rin ang aking puson, pinagpapawisan ako na ewan—hindi ako nadudumi, ngunit namimilipit ako sa sakit. Pumunta ako sa banyo at doon hinintay si Damian gaya ng sabi niya. Hindi niya naman ako pinaghintay ng matagal, hingal na hingal pa itong lumapit sa akin, halatang tinakbo niya talaga. Nakakatouch, nasobrahan sa pagiging maginoo, sino ba naman kasing lalaki ang bibili ng napkin sa tindahan para lang sa isang babae na kahapon niya lang nakilala?!

“Salamat” nahihiya kong saad.

Hinintay niya ako sa labas ng banyo hanggang sa maayos ko na ang aking sarili, hindi ko alam kung bakit ba siya ganyan. “Pupunta muna ako sa clinic, sumakit yung puson ko kakatakbo eh” namimilipit sa sakit kong sambit sa kanya, hindi ako makapaglakad ng diretso at naiiyak na rin ako.

Walang pag-aalinlangan niya akong binuhat, hindi ko na nagawa pang magpumiglas 'pagkat wala na akong lakas para gawin iyon.

Habang tinatahak namin ang daan patungo sa clinic ay nakasalubong namin si Felix, bigla na lamang akong hihalik-halikan ni Damian sa iba't ibang parte ng aking mukha sabay sabing, “I love you, wife. Shh... Malapit na po tayo sa clinic”

Nakuha niya pa talagang magpanggap dahilan upang sumilay ang kaunting ngiti sa aking labi. Dumaan lamang ang ex-boyfriend ko ngunit hayaan mo na, mas mahalaga sa aking mawala na ang sakit sa lower abdomen ko, hindi ko na talaga kaya.

“Good morning, ma'am. I need hot compress for my wife, she's in pain right now” mabilis ang paghinga ni Damian habang sinasambit ito sa nurse, halata sa mukha niya ang pag-aalala at hindi rin siya mapakali. Sobrang over reacting! Hanggang dito, pinangatawanan ang pagiging fake boyfriend ko.

Idinampi ni Damian ang hot compress sa aking puson, gusto ko na siyang paalisin ngunit baka sumama ang loob niya kaya hinayaan ko na lamang itong manatili sa tabi ko, “Please, don't leave me. Don't díe” paiyak na nitong sabi, bigla akong natawa sa kanya. Bakit naman kasi ako mamamat4y sa simpleng sakit lang ng puson?!

“Para kang t4nga dyan” giit ko rito.

Hindi na siya kumibo kaya ipinikit ko na lamang ang aking mga mata upang makapagpahinga saglit. Mabilis naman akong nakatulog sa kama ng clinic na iyon.

Naalimpungatan ako nang marinig ang boses ni Damian—hindi ito malinaw ngunit pinakinggan ko pa rin, “You'll know the truth someday, but I hope you understand why I did this” mahinahon niyang sambit, ito lamang ang narinig ko na siya ngang nag iwan ng pala-isipan sa aking utak, a-anong truth?!

“D-damian” pagtawag ko sa kanyang pangalan. Umarte ako na kagigising lang, at naniwala naman siya, medyo masakit pa rin ang aking puson kaya nagrequest ako ng pain killers sa kanya, “Hot compress is enough, ayaw kong mabaog ka” diretso niyang sabi.

“Wow! Don't worry. Wala naman akong paki-alam, hindi naman ako mag-aasawa. Wala naman sa plano ko ang bagay na 'yon”

“Mas maganda kayang mag-asawa, at magkaroon ng anak” sagot niya.

“Natrauma na ako kay Felix, ayaw ko nang magmahal ulit” seryoso kong aniya ngunit ngumiti lamang ito na para bang nakikipaglokohan ako sa kanya, “You'll just end up eating your words”

“No, I promised. Cross my heart, kahit kunin mo pa yung virginity ko ngayon eh” wala sa ulirat kong sambit na siyang natigilan din ako agad, kingínis! Kung ano-ano nang lumalabas sa makasalanan kong bibig.

He smirked, “So, virgin ka pa pala?”

“Tsk. Bingi ka ba?” mataray kong turan na siyang ikinatawa niya, namula ang pisngi ko sa kahihiyan, bwísit kasing bunganga 'to! “Huwag kanang mahiya sa'kin, hindi naman big deal” iniharap niya ang ulo ko sa kanya.

Nagtama ang aming mga mata na siyang agad naman akong umiwas ng tingin. “Basta, hindi ako mag-aasawa” tapos kong sambit.

Tumayo na ako mula sa kama ng clinic, at nagpasalamat sa nurse, mayroon pa kaming isang subject ngunit si Damian ay parang wala talagang balak pumasok. “Huy! Ano? Tambay ka nalang dyan?” sarkastikong tanong ko sa kanya.

“How are you feeling now?”

“I'm better now, pumasok kana sa klase mo. Thank you for taking care of me. Thank you for always being there for me, Damian” nakangiti kong sambit na nagmula pa sa aking puso. Kumaway ako rito at tuluyan nang naglakad papalayo sa kanya.