Chapter 2: Concerned

AYEISHA'S POV…

NAPASILIP AKO NANG marinig ko ang sipol ng guard namin.  Pinapaalam ng guard na pumasok na ang sasakyan ni Kuya King. After three weeks, ngayong ko lang ulit siya makikita. Nami-miss ko siya. Alam kong hanggang ngayon, galit pa rin siya sa nagawa ko noong party ni Bembem. Pero hindi ko pinagsisihan ang ginawa kong iyon.

Napabuga ako ng marahas na buntonghininga nang makita si Jena na lumabas sa sasakyan ni King. Feel na feel ni Jena talagang pumunta sa bahay namin, as if naman welcome siya. 

Malungkot na iginiya ko ang aking sarili pabalik sa higaan. Sayang lang ang ginawa kong pag-ayos sa sarili ko para kay Kuya, akala siya lang ang pupunta.

Pasubsob na inihiga ko ang aking sarili sa higaan. Hindi ko maiwasang mapaluha ng mga sandaling iyon. Naging emosyonal ako pagdating kay Kuya. Nasasaktan ako kapag kasama niya ang nobya niya.

Napapitlag ako nang makarinig ng katok na sunod-sunod. Hindi ko man lang inabalang pagbuksan iyon. Wala na ako sa mood. Bahala na sila sa baba.

Akmang ipipikit ko ang mga mata ko nang biglang bumukas ang pintuan.

"Pinapatawag ka ni Mommy at Daddy." Bigla akong kinabahan sa boses ni Benrick. 

Hindi kaya sinabi na ni Kuya King kila Mommy at Daddy ang ginawa ko? Sana naman hindi.

"B-bakit daw?" kinakabahang tanong ko sa kakambal ko.

"It's time to eat na malamang. Saka andiyan sila Kuya King, naghatid ng invitation para sa nalalapit na kasal nila ni Ate Jena."

"Busog pa ako pakisabi na lang." 

Kita ko ang paggalaw ng kilay ng kakambal ko. Mukhang ayaw maniwala.

"Si Kuya King ang pinag-uusapan natin dito, Ayeisha. May lagnat ka ba para balewalain siya?" Bahagya pa siyang natawa. 

Alam kasi ng kakambal ko na gusto ko si Kuya King. Dati-rati, kahit kakain ko lang, kakain ulit ako makasama lang sa hapag si King.

"Wala akong oras makipagbiruan sa 'yo, Ben. Kaya kung ako sa 'yo, bumaba ka na."

"Okay, sabi mo, e. Pero sayang lang, ang guwapo niya ngayong gabi at ang ganda ni Ate Jena. Bagay talaga silang dalawa."

Sinamaan ko siya ng tingin. "Puwede bang lumabas ka na! Wala akong pakialam sa kanilang dalawa!" sigaw ko sa kakambal ko.

"Whoa! Relax! Sinasabi ko lang ang nakikita ko."

"Hinihingi ko ba ang opinyon mo? Hindi, 'di ba?"

"Okay-okay! I'm out!" Tumalikod na siya, pero bigla ulit na lumingon. "Hindi ka ba talaga lalabas?"

"Hindi nga, e! Ang kulit mong pangit ka!"

"Nagsalita ang hindi. Remember, kakambal mo ako? Kung ano ang nakikita mo sa akin, gano'n ka rin. Get it? Kung ako kasi sa 'yo, ibaling mo 'yan sa iba ang pagtingin mo. Sinasayang mo lang ang ilang taon mo sa kan'ya. Baka mamaya niyan maging matandang dalaga ka kakahintay sa pagtingin niya. Isa pa, mukhang mahal na mahal niya talaga si Ate Jena."

Napatitig ako sa kan'ya. "Mahirap turuan ang puso, Ben. Kung kaya ko lang, hindi na ako nagmamakaawa sa atensyon niya," seryosong sabi ko.

Napabutonghininga ang kakambal ko. "Why don't you go to a bar? Marami kang makikilala doon. Subukan mong ibaling ang tingin mo sa iba, Ayeisha. Sa totoo lang, hindi ko gustong makita kang nagkakagan'yan, mas lalo si Mommy. Kaya ayusin mo ang sarili mo," seryosong sabi niya.

Saglit akong nag-isip. "Okay, susubukan ko."

"Great! Paano, mauna na ako. Hindi rin ako makakasabay sa dinner nila dahil may naghihintay sa akin."

"Okay. Take care," ani ko at tumayo.

"You too, sis. Love you!

Pagkaalis ni Benrick ay tinungo ko ang closet ko at pumili ng damit na susuotin. Naghanap ako ng daring na susuotin para naman makaakit ng lalaki. Bahala na kung anong mangyari ngayon, basta kakalimutan ko siya! Tama naman ang kakambal ko, sinasayang ko lang ang sarili ko sa kan'ya. Marami pang lalaki sa mundo.

Nakaayos naman na ako kaya damit lang ang pinalitan ko. Dinaanan ko ang susi ko bago tumungo sa komedor para magpaalam. Dinig ko na ang tawanan ng magulang ko, at ng dalawang bisita namin.

"Maupo ka na, anak. Kanina ka pa namin hinihintay," nakangiting sambit ng aking ina.

"I'm sorry, Mom. May lakad ako. Nagmamadali ako, hindi ako puwedeng ma-late sa pupuntahan ko," palusot ko habang papalapit dito. Hinalikan ko siya sa pisngi kapagkuwan.

Kapwa nakatitig si Kuya King at ang Daddy Thunder ko sa suot ko. Kay Daddy lang ako nakatingin pero kita ko si King sa gilid ng mga mata ko, na titig na titig.

"Saan ang lakad mo, anak? Bakit gan'yan ang suot mo? Masyadong daring." Alam kong hindi natutuwa ang ama ko sa nakikita niya.

"Oh, God, Daddy! Ito ang uso ngayon. Ganito rin ang mga nilalabas ko sa A&K Couture, remember?"

"Yeah, pero hindi ako sanay na makita kang nakasuot niyan, love," masuyong sabi ng ama.

"Ano ka ba, Thart. Malapit ng mag-bente sais ang anak mo, dapat nakikihalubilo na siya sa iba, lalo na sa mga lalaki,"

"Yeah, sweetheart, pero hindi natin kilala sila. Paano kung–"

"I'm going, Dad, Mom. Bye!" Hindi ko na hinintay na humaba ang sasabihin ng ama.

Mabilis na tumalikod ako. Hindi ko man lang sinulyapan ang mag-nobyo. Hindi ko naman kailangang makipagplastikan sa kanila.

Dahil wala naman akong ibang alam na bar na safe, sa ZL Lounge ako dinala ng aking mga paa.

Sa totoo lang, bihira ako magawi sa mga ganitong lugar. Ayaw kong isipin ni Kuya King noon na kung kani-kanino ako nakikipagkilala. Iniisip ko ring malaking kabawasan sa puntos ko iyon para sa kan'ya. Ayaw ko ring masira kila Tita Laura at Tito Astin.

"One Daiquiri, please," ani ko nang maupo sa upuan sa tapat ng bar counter. 

Tumango ang bartender kaya tumingin muna ako sa dance floor. Kaunti pa lang ang mga taong naroon dahil masyadong maaga pa. Inilang ikot ko pa nga ang area na iyon bago tumuloy dahil alam kong masyado pang maaga.

Nakaapat na akong kopita nang magpasya akong sumayaw sa gitna. Sinabayan ko lang ang tugtugin, hindi naman kasi ako magaling sumayaw, sakto lang.

Ilang minuto pa ako doon, kaya parang wala na akong pakialam sa paligid. Unti-unti na akong nasasanay. Wala na akong pakialam kung may makakita sa akin na mga kakilala ko. Kung anong klaseng sayaw na nga ang nagagawa ko malibang lang. Inabala ko na kasi ang mga mata ko para maghanap ng prospect pero walang pumasa sa panlasa ko, talagang si Kuya King ang gusto ko. 

"Ouch!" Napatingin ako sa paa ko nang maapakan iyon ng lalaking sumasayaw rin. Alam kong hindi nito sinasadya.

"Oh my God! I'm so sorry! Does it hurt?" nag-aalalang tanong ng lalaki sa akin. Pasigaw iyon dahil sa tunog ng musika.

Nginitan ko siya. "Ayos lang, kasalanan ko naman," ani ko lang para hindi na humaba. Nagpaalam na rin ako na uupo na para matingnan ang paa.

"Isa pa nga ulit," nakangiting sabi ko sa bartender nang ngumiti siya sa akin. 

Habang hinihintay ko ang inorder ko ay sinipat ko ang aking paa. Namumula siya nang sipatin ko gamit ang ilaw ng aking telepono. Napangiwi ako nang makaramdam ng kirot. Sa laki ba naman kanina ng lalaki, talagang madudurog niya ang paa ko.

Akmang ibaba ko ang paa ko nang hawakan iyon ng kung sino.

"Aww!" tinampal ko ang kamay niya dahil naramdaman ko ang pagkirot.

"I'm sorry again." Nag-angat ako ng tingin. Ang lalaki palang nakaapak ng paa ko. "Gusto mo bang dalhin kita sa ospital?"

Natawa ako sa sinabi niya. "Ang OA ko naman no'n. Don't worry, malayo ito sa bituka." 

"Yeah, pero iniinda mo ngayon. Nakonsensya tuloy ako."

"Ayos lang talaga ako, promise." 

Napatingin siya sa inabot sa akin ng bartender.

"Sagot ko na, bayad ko sa paa mong naapakan ko. Mind?"

Wala akong nagawa, umu-o na lang ako. Mukha namang mabait, at nakompirma ko iyon sa tagal naming pag-uusap. Palabiro din pala. Hindi ko nga namalayang mabilis na lumipas ang mga oras. Nakarami na pala ako ng iniinom. 

Tumingin ako sa orasan ko mayamaya, malalim na ang gabi.

Hindi sinasadyang napatingin ako sa lalaking paakyat ng hagdan ng bar na iyon. Nagtama ang paningin namin saglit. Ako ang unang umiwas, may tinatanong si TJ sa akin kaya mabilis kong ibinaling sa kausap ang atensyon.

"Uuwi na ako ngayon. Late na, maaga pa ang pasok ko bukas sa opisina," sagot ko nang tanungin niya ako kung anong oras ang uwi ko.

"Can I drop you home?"

"Thank you. Pero may sasakyan akong dala, e."

"Oh," aniya na may paghihinayang.

Bumaba ako sa kinauupuan ko. Naramdaman ko na ang pagkahilo ko nang makababa ako. Nagpaalam na rin ako kay TJ na uuwi na. 

Kahit anong pilit ko sa sarili ko na ibaling ang tingin sa iba, si Kuya King pa rin talaga ang hinahanap ng aking puso. Kaya useless lang din kung magtatagal ako dito.

Paalis na ako nang pigilan niya ako. Hiningi niya ang numero ko kaya binigay ko na lang. Mukhang harmless naman kasi.

Sapo ang ulo nang igiya ko ang sarili ko palabas ng bar. Napapikit ako nang makita ang dinadaanan ko na nagiging dalawa na. Ngayon lang yata umepekto ang ininom ko. Nagdahan-dahan na lang ako maglakad para marating ang parking lot.

Pagdating sa harap ng sasakyan ko ay kinapa ko ang susi ng aking sasakyan sa bag. Nilakihan ko pa ang mata ko nang iangat ang susi para masigurong iyon nga iyon. Napapitlag ako nang may biglang kumuha doon. Tiningnan ko ang may gawa no'n.

"A-akin na 'yan," ani kong walang gana.

"Ihahatid na kita."

"'Wag na. Kaya ko na ang sarili. Baka ma-missunderstood ko pa ang kabaitan mo." Inilayo niya ang susi nang akmang kukunin ko. "Ano ba, King!"

Hindi niya ako pinakinggan, lumapit siya sa passenger at binuksan iyon. 

"Get in," pautos iyon.

"Ayoko," ani ko.

"Isa," dinig kong sabi niya.

"Hindi na ako bata para bilangan mo, Mr. Hernandez. Akala mo madadala ako sa banta mo? Nagkakamali ka."

Marahas na napabuntonghininga siya at lumapit sa akin. Hindi ko inaasahan ang sumunod niyang ginawa, bigla na lang niya akong pinangko na para bang sako lang ng bigas.

"Ibaba mo nga ako, King! Ano ba! Ibaba mo sabi ako, e!" Binayo ko ang likuran niya sa sobrang inis ko. 

"Shut up, Ayeisha! Baka isipin nila inaano kita!"

"Talaga namang may ginagawa ka sa akin! Kaya ibaba mo— aray ko naman!" Tumama ang ulo ko sa pintuan ng sasakyan ko nang pilit niya akong ipasok sa loob. Hindi man lang siya humingi ng tawad kaya lalo akong nainis.

"Subukan mong lumabas, makakatikim ka talaga sa akin!" Halata na ang inis sa mukha ni King.

"Bakit anong gagawin mo sa akin, huh?" tanong kong pasigaw. 

Natigilan siya saglit. Hindi na siya sumagot. Pabalibag na sinara niya ang pintuan at iginiya ang sarili pasakay sa driver seat.

"Sa condo ako uuwi," ani ko sabay pikit ng mata nang makitang inaayos na ang seatbelt niya 

"Bakit?"

Nagmulat ako ng mata at hinarap siya. "Kailangan ko pa bang sabihin ang rason? Eh, kung tanungin kita ng rason mo, kung bakit hindi mo ako kayang mahalin, sasagutin mo ba?"

"A-Ayeisha…"

"Hindi ba ako kasingganda ni Jena? Maganda naman ako, a. Seksi rin kagaya niya. Mabait at family oriented din ako kagaya niya. Kaya bakit hindi mo ako kayang mahalin?"

"Sinabi ko ng kapatid lang ang turing ko sa 'yo, Ayeisha, at si Jena ang pangarap kong maging asawa. Paulit-ulit na lang tayo dito. Damn!"

Parang kinurot na naman ang puso ko nang pagdiinan niya ang salitang kapatid.

"Ihatid mo na lang ako, please." Hindi na ako umimik hanggang sa makarating sa condo.

Nagpatiuna ako sa kan'ya maglakad. Alam kong nakasunod lang siya sa akin. Hindi naman kasi ito aalis ng condo ko o bahay ko kapag hindi niya nakitang pumasok na ako sa sarili kong silid.

Nagpatihulog ako sa kama pagkapasok ko. Pumikit na rin ako dahil ramdam ko na ang antok. Isa pa, hilong-hilo na ako.

Bago ako tuluyang hayunin ng antok ay naramdaman ko ang kamay sa aking paa. Si Kuya King iyon, tinatanggal niya sapatos ko. Masaya ang puso ko, pero alam kong concern lang siya sa akin bilang kapatid.

KING’S POV

Napailing ako nang makita ang lakad ni Ayeisha. Balita ko nakarami siyang nainom na alak ayon sa kaibigan kong naroon. Buti na lang tinawagan niya akong naroon ang dalaga. Wala naman kasing ibang uutusan ang Tatay Thunder ko kung hindi ako. Kahit nasa bahay ako, talagang tatawagan niya ako para sunduin o puntahan si Ayeisha. Saka matagal ko ng itinatak sa isipan ko na responsibilidad ko iyon bilang kapatid.

Hinintay ko munang makatulog siya bago puntahan sa silid niya. Tinawagan ko na lang si Tatay na naihatid ko na ng ligtas si Ayeisha sa condo niya. Naibilin din kasi niya kanina na alamin ko kung saan pumunta ang kapatid. 

Lumuhod ako sa sahig at dahan-dahang tinanggal ang sapatos niya. Kinumutan ko na rin siya kapagkuwan bago lumabas ng silid niya. Pero bago iyon, pinatong ko ang susi ng sasakyan niya sa ibabaw ng mesang katabi ng bag niya.

Saglit na nagpahinga ako sa sofa. Napatingin ako sa silid ng dalaga nang maalala ang naging usapan nila kanina. 

Sa totoo lang, hindi naman mahirap mahalin si Ayeisha dahil sa pagiging malambing niya. Nasa kan’ya na rin ang lahat, pero talagang kapatid lang ang turing ko sa kan’ya. Ayokong biguin din ang Tatay Thunder ko. Ibinilin din niya kasi sa akin na laging bantayan si Ayeisha kapag wala sila ni Benrick, dahil kapatid niya nga raw ito. Kaya nakatatak na sa isipan ko iyon, na kapatid ko lang si Ayeisha.

Isa pa, si Jena ang mahal ko. Siya lang ang pinangakuan kong mamahalin at pakakasalan ko. Napangiti ako nang maalala ko ang araw na tinanggap niya ang alok kong kasal. Hindi ko akalaing papayag siya, ang sabi niya sa akin kasi noon, hindi pa siya handa na magpakasal, pero biglang nagbago nga ang ihip ng hangin, pumayag siya. Kaya ako na yata ang pinakamasayang lalaki sa buong mundo nang mga sandaling iyon. At susunod na linggo na nga ang aming kasal. Magiging asawa ko na rin ang babaeng pinapangarap ko. Mapapa sa akin na rin si Jena Martin sa wakas. Ang matagal ko ng pinakahihintay.

Tumayo ako kapagkuwan at tinawagan si Jena. Alam kong gising pa siya, dadaanan ko lang siya para mag-goodnight. Biglaan kasi ang pag-iwan ko sa kan’ya para sunduin si Ayeisha.