XXVIIINAPAPIKIT si Davin at napatingala, pagod na siya sa maghapong trabaho. Ang dami kaseng papeles na kailangang-kailangan niyang tapusin. Isang mahabang buntung-hininga na lamang ang pinakawalan niya. Ngunit biglang nag-ring ang telepono na nasa kaniyang desk kaya napilitan siyang sagutin ito.Napakunot-noo siya ng masagot ang tawag at napalingon sa orasang nakasabit sa dingding ng opisina niya. Mag-aalas sais na ng oras na iyon at halos magdidilim na rin dahil nakikita mula sa kaniyang opisina ang paglubog ng araw."Davin," Napa sandal siya sa kaniyang swivel chair ng marinig ang boses ng kaniyang ina sa kabilang linya. Napahilot siya sa kaniyang sentido bago nagsalita."What?" Walang-gana niyang tanong dito, marahil ay kukulitin na naman siya nito tungkol sa pagpapakasal kay Miya."Did you see it?" Tanong nito na ikinakunot ng kaniyang noo."See what?" He asked perplexedly, dahil hindi niya alam kung ano ang tinutukoy nito.Ilang sandaling hindi ito umimik bago muling nagsalita
XXIXNAPAPIKIT si Astrid at pagkatapos ay napatakip sa kaniyang mukha. Nasa club siya ng mga oras na iyon dahil para tuluyan ng magpaalam kay Emma at pati na rin kay Dulce. Naramdaman niya naman ang paghagod ng kamay sa likod niya, hindi man niya lingunin ito ay alam niyang si Dulce iyon. Kaninang dumating siya roon ay saktong nagbibihis ito at hindi pa nakakalabas kaya kinausap niya ito, kwinento ang lahat ng nangyari."Wala ka namang kasalanan Astrid, wala ka lang choice," sabi nito at patuloy pa rin sa paghagod sa likuran niya. Naramdaman niya na naman na magtutubig ang kaniyang mga mata, naisip niya si Debbie, si Davin? Paano kapag nalaman nito ang totoo?Napahikbi siya, hindi niya na mapigilang lumabas ang emosyon na pilit niyang pinipigil.Naramdaman niya niyakap na siya ni Dulce, "Tama na Astrid, maiintindihan din ng anak mo ang lahat." Sabi nito.Pero hindi pa rin siya tumigil sa pag-iyak. Ang bigat-bigat ng dibdib niya. Kaninang pag-alis ni Marietta ay pilit niyang kinatok
XXXTUMIGIL ang sinusundan niyang sasakyan sa isang lumang building na halos nababalutan na ng mga damo at may mga nakaparadang mga sirang sasakyan.Hindi siya agad lumapit dito dahil baka makahalata ang mga ito na may sumusunod sa kanila. Sa liwanag ng isang ilaw na nagmumula sa poste ay nakita niyang binuhat muli ng lalake si Astrid at ipinasok sa loob ng building.Agad siyang bumaba sa sasakyan at dahan-dahang naglakad at nag-ingat na hindi makagawa ng kahit anong klaseng ingay.Sinundan niya kung saan nagpunta ang dalawang magkasunod na lalaki, nakita niyang pumasok ang mga ito sa loob ng gusali, hindi naman siya nahirapang sundan ang mga ito lalo na't wala namang nagbabantay sa papasukan niya.Kung dadalawa lang ang mga ito ay kayang-kaya niyang patumbahin ang mga ito dahil nag aral naman siya noon ng self-defense at martial arts.Palinga-linga siyang pumasok sa loob ng gusali at nagdadahan-dahan, nakita niyang may ilaw sa dulo ng hallway at nasisiguro niyang doon dumiretso ang m
XXXIPUTING kisame ang namulatan ni Davin. Napahawak siya sa kaniyang ulo dahil nakaramdam siya ng matingding kirot, naramdaman niya na may benda ang kanyang ulo. Unti-unti siyang bumangon at ramdam na ramdam niya ang pananakit ng katawan niya. Napahawak ulit siya sa may benda niyang ulo at napamura ng ilang beses.Damn!Ilang saglit pa ay napalingon siya sa pinto nang bumukas ito at iniluwa sina Baxter at Scott."O gising ka na pala," nakangiting sambit ni Scott habang papalapit ito.Hindi niya ito sinagot at tiningnan lang ang mga ito.Iiling-iling itong umupo sa paanan ng kanyang kama habang si Baxter ay nakamasid lang sa kanya."Akalain mo yun pare akala ko talaga mamamatay kana," humagalpak ito ng tawa. "Totoo nga talaga na ang masamang damo ay mahirap mamatay," nakangising sabi nito habang nagpipigil ng tawa.Hindi lang masakit ang katawan niya ay malamang na nasipa niya na ito, pasalamat ito at nanghihina pa siya dahil sa tinamong bugbog mula sa mga lalaking iyon.Inirapan niy
XXXIIISANG linggo na mula ng makalabas si Astrid sa ospital. Sa isang linggong iyon ay hindi pa nagpakita sa kanya si Davin. Pagkatapos niyang lumabas sa ospital ay dumiretso sila sa bahay ni Davin. Ito raw ang nag-utos na doon sila tumuloy ni Debbie ngunit ni anino nito ay hindi niya pa nakikita.Sa unang araw niya sa bahay nito ay naging bisita niya sina Dulce at Emma.Katatapos lang nilang mag-agahan ng oras na iyon, nakaupo siya teresa ng silid niya habang si Debbie ay nasa silid naman nito.Hindi pa rin gumaling ang mga pasang tinamo niya mula sa nangyari sa kanya. Napagpasyahan niya ang tumayo at maligo na lang muna para mapreskuhan naman ang pakiramdam niya.PAGLABAS niya ng kanyang silid pagkatapos niyang maligo at dumiretso siya sa baba ng may madatnan siyang hindi inaasahang tao sa sala.Agad itong tumayo mula sa pagkakaupo at agad-agad na lumapit sa kanya. Nahawakan siya nito sa kanyang balikat at awtomatikong kumilos ang mga kamay niya, agad niyang pinalis ang kamay ni
Inaayos niya ang kanyang maskara sa harap ng salamin. Her eyes are concealed behind her mask.She put a bloody lipstick. She looked into her reflection. A playful smile curved into her lips."Astrid, tapos na sila. Ikaw na ang mag-peperform," sambit ng manager niya na kapapasok lang sa dressing room.Agad siyang lumabas at nagpunta na sa back stage.When she heard the emcee welcoming her, she step forward.Sumalubong sa kanya ang kumukutitap na mga ilaw.She heard whistles and the guys bit their lips seeing her on the stage.She grin, she always have this effect on her audience since she started doing this.She sexily walk, touching her neck down to her breast, to her stomach and then she pose.She dance seductively exposing her cleavage. She is wearing a black brassiere and a black mini skirt.Umupo siya, in a stride way and looking at those guys how they swallowed hard makes her happy.Men.Lumapit siya sa pole at nag-umpisang magsayaw doon.She's like an acrobat, at paikot-ikot do
NAGHAHANDA na si Astrid para pumasok sa kaniyang trabaho nang pumasok sa silid niya si Debbie.Debbie is her daughter who is now 10 years old.Nakita niya sa salamin na sumandal ito sa pinto at humalukipkip at pinanunuod siya habang naglalagay ng make-up sa kaniyang mukha."Ano iyon?" tanong niya rito habang naglalagay ng maskara sa kaniyang pilik-mata."Bakit ba gabi ka lumalabas upang magtrabaho 'Ma?" balik nitong tanong at lumakad palapit sa kaniya.Heto na naman ang anak niya. Lagi na lang nitong kwinekwestiyon ang pagtatrabaho niya sa gabi. Well, hindi nito alam ang tunay na trabaho niya. Ayaw niyang mandiri ito sa kaniya. Oo, marami pang pwedeng pasukan na trabaho bukod sa pagbibigay aliw sa mga lalaki pero ito ang alam niyang pinaka-mabilis na pwedeng pagkaperahan.Nagpakawala siya ng buntung-hininga bago hinarap ang anak na nasa likuran niya."Hindi ba sinabi ko na sayo ang dahilan? Paulit-ulit na lang ba yung tanong mo anak?"Ito naman ang nagpakawala ng buntung-hininga at tu
KINAKABIT niya ang kaniyang maskara ng pumasok sa dressing room si Dulce."Oh tapos ka na?" Tanong niya rito.Napa-ngisi ito at tiningnan siya."Hindi pa pero inutusan ako rito ni Emma upang sabihin na hindi ka raw lalabas sa stage." Mas lumawak pa ang ngisi nito habang nakatingin sa kaniya.Tila naman siya kinabahan sa ngisi nito, parang may mali sa pagkakangiti nito.Kinunutan niya ito ng noo. "Bakit daw?""Dahil reserve ka raw ngayong gabi." Sagot nito at akmang tatalikod na."Teka, teka anong ibig mong sabihin?" Naguguluhang tanong niya rito at biglang napatayo mula sa pagkakaupo.Lumingon ito sa kaniya. "Magpeperform ka sa iisang tao lang ngayong gabi my dear." Natatawa nitong sagot at saka tuluyan ng lumabas.Naiwan siyang naguguluhan. Anong ibig sabihin nito na reserve siya?Nagpalakad-lakad siya sa harap ng salamin at napakagat-labi. Hindi iyon pwede, hindi siya nagpapakama kahit kanino kaya hindi maaari ang gusto ni Emma.Napatigil siya nang bumukas ang pinto at pumasok si Em