5
ทำตัวมีบทบาท ( TW ) 🔞TW: เนื้อหาภายในตอนต่อไปนี้มีคำหยาบ ทั้งนี้ทั้งนั้นเพื่อความบันเทิงของนิยายเพียงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ————————————————- ในช่วงดึกของวันเดียวกันการทำป้ายแสตนเชียร์ก็ใกล้จะเสร็จเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว ด้วยความที่กลุ่มของกอหญ้าทำหน้าที่ค่อนข้างยากกว่าคนอื่นเลยทำให้การทำงานล่าช้ากว่าทุกกลุ่ม ตอนนี้เองทุกคนก็ต่างทยอยกลับที่พักกันหมดแล้วยกเว้นกลุ่มของกอหญ้าและเพื่อน ภายในหอประชุมมีแค่พวกรุ่นพี่ที่เกี่ยวข้องรวมถึงพวกพี่ว๊ากที่ตอนนี้ต่างมารวมตัวกันทำป้ายแสตนเชียร์ช่วย ด้านกอหญ้าเองเธอก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทาสีลงบนตัวหนังสือขนาดใหญ่อย่างใจจดใจจ่อ และการกระทำของเธอก็มีสายตาของใครบางคนคอยจ้องมองอยู่ แบดซ์ไม่เคยละสายตาจากกอหญ้าเลยหลังจากที่แยกกันในห้องนํ้า สายตาของเขามันทำให้กอหญ้าเกิดอาการประหม่าอยู่ตลอด แม้กระทั่งตอนนี้เองก็ยังประหม่าแถมเหงื่อยังผุดตามกรอบหน้าสวย “ใกล้เสร็จรึยัง ให้พี่ช่วยตรงไหนไหม” “ไม่เป็นไรค่ะ ใกล้จะเสร็จแล้ว ขอบคุณนะคะ” กอหญ้าตกใจเล็กน้อยเมื่อเสียงพูดของใครบางคนเอ่ยขึ้นข้างใบหู ทำให้เธอหันหน้ามองเขาเล็กน้อยก็พบว่าเจ้าของนํ้าเสียงเป็นเจค เจคอยู่ใกล้จนเธอสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมของกายชายเป็นกลิ่นที่หอมเย้ายวนและชวนเสพติดเป็นอย่างมาก ใบหน้าหวานก้มหงุดแล้วค่อย ๆ ขยับตัวถอยออกมาเล็กน้อยเพื่อเว้นระยะห่าง “หนูเป็นคนทาเองทั้งหมดเลยหรอ” “ใช่ค่ะ….ตอนมัธยมกอหญ้าเคยวาดรูปประกวด ได้รางวัลด้วยนะคะ” “เก่งไม่เบาเลยนะเนี่ย” “กอหญ้าชอบใช้เวลาว่างวาดรูปค่ะ มันผ่อนคลายดี” เธอตอบในขณะที่บรรจงปลายพู่กันลงบนตัวหนังสืออย่างตั้งใจ จากตอนแรกที่กอหญ้ามีอาการประหม่าเล็กน้อยกับการที่เจคชวนเธอคุยแต่ตอนนี้คนตัวเล็กก็เริ่มผ่อนคลายขึ้นมาบ้างแล้ว คงเพราะเจคเป็นกันเองด้วย เธอเลยรู้สึกไม่เกร็งอะไร หากเจอกับคนดังหรือนักแสดงที่มีชื่อเสียงขนาดนี้เป็นใครต่อใครคงเกิดอาการประหม่าและเขินอยู่บ้างและเธอเองก็ไม่ต่างกันจากคนอื่นมากนัก “ใกล้จะเสร็จแล้วนิ เดี๋ยวคำสุดท้ายพี่ทำเอง กลุ่มของหนูจะได้ไปพักกัน” “จะดีหรอคะ พวกพี่เองก็คงจะเหนื่อยมากเหมือนกัน” “เป็นหน้าที่ของรุ่นพี่อยู่แล้วครับ” “ไม่เป็นไรจริง ๆ ค่ะ” “ให้พี่ทำเถอะ” “ถ้างั้นก็…ขอบคุณอีกครั้งนะคะ” เมื่อโดนเจคคะยั้นคะยอและส่งรอยยิ้มแพรวพราวมาให้ กอหญ้าก็เหมือนจะทนมองกับรอยยิ้มของเขาไม่ไหว อีกทั้งพวกรุ่นพี่คนอื่น ๆ ที่ไม่ใช่กลุ่มเดียวกันกับเจคก็มองมาทางนี้ด้วยพร้อมกับซุบซิบอะไรบางอย่าง กอหญ้าเลยเลือกที่จะยอมยื่นพู่กันให้กับเจค แล้วหลังจากนั้นเธอก็ยกมือขึ้นปาดเหงื่อบนกรอบหน้าตนเองออก แต่ทว่า…. มือบางที่เปื้อนกับคราบสีนํ้าก็เลอะใบหน้าของเธอแบบไม่รู้ตัว เจคมองดูก่อนจะยกมือขึ้นแล้วใช้นิ้วโป้งเช็ดคราบสีออกจากใบหน้ากอหญ้าให้ ทำให้คนตัวเล็กตกใจไม่น้อย เธออํ้าอึ้ง ทำตัวไม่ถูกขึ้นมาในทันที “ทีหลังระวังหน่อย สีพวกนี้ถ้าแห้งแล้วมันล้างออกยาก” “อ๋อ…ค่ะ ทีหลังจะระวังค่ะ กอหญ้าขอตัวก่อนนะคะ” กอหญ้าเอ่ยตอบเสียงติดขัด แล้วเธอก็เหยียดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ขาเรียวรีบสาวเท้าเดินมาหากลุ่มเพื่อนของตนเองที่ยืนยิ้มกรุ้มกริ่มแซวกอหญ้าอยู่ “นี่! กอหญ้า ฉันละอยากสิงร่างแกจริง ๆ” นินิวดี้ด้าใหญ่ พร้อมกับยื่นมือมาตีแขนกอหญ้าเหมือนกับว่าอยากให้เหตุการณ์เมื่อกี้เป็นตัวเอง “บ้าน่า! เรากลับห้องพักกันเถอะ” “เขินแทนอ่า อยากชื่อกอหญ้า” เมษาอดไม่ได้ที่จะแซวกอหญ้าอีกคน “พวกเธอหยุดเลย พี่เจคเขาดังจะตาย อย่าไปคิดอะไรกับพี่เขาเยอะ เดี๋ยวก็เป็นข่าวจะโดนแฟนคลับพี่เขาจิกหัวเอาหรอก กลับห้องเลย” ควีนปรามเพื่อนแล้วควีนกับกอหญ้าก็เป็นคนลากเพื่อนออกจากหอประชุม ก่อนจะเดินออกไปกันก็ไม่ลืมหยิบข้าวกล่องคนละกล่องติดมือมาด้วย การเคลื่อนไหวของร่างกายกอหญ้าและกลุ่มเพื่อนอยู่ในสายตาของแบดซ์ตลอด และเขาก็ ‘ไม่ชอบ’ เอามาก ๆ ที่กอหญ้าคิดจะอ่อยเพื่อนในกลุ่มของตนเอง ยิ่งเกลียดขี้หน้าก็ดูเหมือนยิ่งทำตัวมีบทบาท ในเมื่อต้องการมีบทบาทมากเขาก็จะสนองให้.. “มึงสนใจเด็กนั้นหรอ” ท้าวหนารีบสาวเท้าเดินมาหาเจคและหย่อนนั่งลงข้างกายทันที “ถามทำไม” “เปล่า…กูแค่อยากเตือน ทำอะไรระวังหน่อย แฟนคลับมึงเยอะ เดี๋ยวเป็นข่าวอีก” “ไม่ต้องห่วง ถ้ากูจะกินกับใครกูกินแบบเงียบ ๆ แน่นอน” เจคตอบและยกยิ้มก่อนจะยักคิ้วให้แบดซ์ และคำพูดนั้นก็ยิ่งทำให้ชายหนุ่มคิดมากกว่าเดิม ขนาดมีแฟนอยู่แล้วยัยเมียเก่าของเขาก็ยังร่านได้อีก แบบนี้ต้องสนองความร่านให้เธอสักหน่อย.. ….. บนตึก ฟึบ…! “อ่า วันนี้เหนื่อยชะมัดเลย” ควีนเอ่ยออกมาเมื่อล้มตัวลงบนที่นอนของตนเองเรียบร้อย ฝั่งของพวกเธอมีกันแค่สี่ห้าคน คือกลุ่มของกอหญ้าและสายป่าน ส่วนอีกฝั่งก็นอนกันอีกห้าคน ด้วยจำนวนคนที่เยอะที่นอนเลยไม่ได้หรูมากนัก แต่ก็ถือว่านอนสบายพอสมควร “จริง ดูดพลังสุด ๆ ทำไมแค่เริ่มต้นมันเหนื่อยขนาดนี้กันนะ” นินิวพูดเสริมและถอนหายใจออกมา ซึ่งกอหญ้าก็เห็นด้วยกับคำพูดของนินิวแต่เธอก็ไม่ได้ปริปากพูดออกมา “นี่…เข้าไปอ่านในไลน์กลุ่มเร็ว” นํ้าเสียงของหนึ่งคนในห้องเอ่ยขึ้นด้วยความตื่นตระหนก ทำให้ทุกคนภายในห้องให้ความสนใจกับการมองไปที่เจ้าของเสียงนั้นและพร้อมใจกันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าไปในไลน์กลุ่ม รวมถึงกอหญ้าเองก็เช่นกัน เธอกดเข้าไปอ่านก็พบว่ามีใครบางคนในกลุ่มไลน์ส่งคลิปบางอย่างเข้ามา และประเด็นสำคัญมันอยู่ตรงที่เฮดว๊ากอย่างแบดซ์ คลิปมันสื่อแนวประมาณว่า หนึ่งในศึกษาปีหนึ่งเคยเป็นแฟนกับแบดซ์และนอกใจเขามีคนอื่น แถมยังมีภาพเบลอ ๆ หน้าและตัวภาพในตอนที่เธอกำลังมีเซ็กส์ ซึ่งคนในภาพนั้นมันเป็นกอหญ้าจริง ๆ เป็นช่วงที่เธอคบกับแบดซ์ กอหญ้าตกใจ สายตาของเธอกำลังจับจ้องอ่านในกลุ่มไลน์ที่กำลังเมาท์กันสนั่น กลุ่มไลน์ วิศวะ (99+) 🗣️ (แอคเค้าท์ปริศนาที่ปล่อยเรื่อง) : ส่งลิงก์ 👤 : มีแฟนเก่าพี่แบดซ์ด้วยหรอในคณะของเรา 👤 : ใครอ่ะ มองไม่ออกเลย 👤 : พี่แบดซ์เคยมีแฟนด้วยหรอ ข่าวปลอมรึเปล่า 👤 : อยากรู้ก็ถามคนส่งสิ ว่าแฟนพี่แบดซ์เป็นใคร 👤 : เออ ๆ ใช่ อยากเห็นหน้าผู้หญิงมากเว่อร์ 👤 : จะสวยแค่ไหนกันเชียว ถึงนอกใจสุดหล่อของเราได้ 👤 : แค่นอกใจก็เหี้ยแล้วค่าาา 👤 : คลิปนางก็คงเอากับคนอื่นรึเปล่า 👤 : อยากจะเห็นหน้าจริง ๆ 🗣️ : อยากดูคลิปก็กดโหวต ‘ตกลง’ 👤 : มีคลิปจริง ๆ หรอ? 🗣️ : อยากรู้ก็แค่กด 🗣️ : คนโหวต 99+ 🗣️ : เดี๋ยวก็ได้รู้ มันเรื่องบ้าบออะไรกัน กอหญ้าคิดในใจแล้วบีบโทรศัพท์ในมือแน่น ไม่นานทุกคนก็เริ่มโหวตเพื่อที่จะดูคลิป กอหญ้าพยายามนึกแล้วเธอก็จำได้ว่าแบดซ์เคยขอถ่ายคลิปตอนมีอะไรกับเธอครั้งแรก ซึ่งเขาเป็นคนที่มีคลิปนั้นเพียงคนเดียว 39 โหวต… “พวกแก เราไปเข้าห้องนํ้าก่อนนะ” กอหญ้าพยายามควบคุมสติตนเองเอาไว้แล้วเอ่ยบอกกับเพื่อน พอเพื่อนพยักหน้าเออออกันคนตัวเล็กเลยรีบปลีกตัวออกมาจากห้อง กอหญ้าเปิดไลน์อ่านอีกครั้งและกดทักข้อความหาแบดซ์โดยค้นหาจากรายชื่อของไลน์กลุ่ม เธอไม่รอช้ากดส่งข้อความไปหาเขาทันทีด้วยความเร่งรีบ คลิปนั้นมันจะถูกปล่อยไม่ได้ ถ้ามันถูกปล่อยอนาคตของเธอดับแน่ กอหญ้า : ฝีมือพี่ใช่ไหม แบดซ์ : มาเอาคำตอบที่ห้องชมรม พอแบดซ์ตอบกลับมาเพียงเท่านั้น กอหญ้าก็พอจะรู้ว่าเป็นฝีมือของใคร เธอรีบสาวเท้าเดินตรงไปยังห้องชมรมดนตรีที่แบดซ์และกลุ่มเพื่อนของเขาชอบอยู่กันประจำทันที พอมาถึงมือเล็กก็ยกขึ้นเคาะประตูหน้าห้องชมรม แล้วไม่นานมันก็ถูกเปิดออกโดยร่างหนา แบดซ์ยืนมองเธอก่อนจะกระชากร่างเล็กให้เข้ามาในห้องพร้อมกับล็อกประตูเอาไว้ กอหญ้ากวาดสายตามองหาคนในห้องชมรมก็ปรากฏว่าตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว ความหวาดกลัวในใจจึงเกิดขึ้นอีกครั้ง “ลบคลิปออกได้ไหมคะ” กอหญ้าเอ่ยขอร้องออกไป เธอรู้ว่าแบดซ์ทำจริงและนั้นก็เป็นสิ่งที่หญิงสาวกลัวมาก ๆ “ขอร้องสิ” “ช่วยลบออกได้ไหมคะ ให้กอหญ้ากราบเท้าพี่ก็ยอม” กอหญ้ายกมือขึ้นไหว้ขอร้องคนตรงหน้า ก่อนจะทรุดตัวลงตรงหน้าร่างหนาพร้อมกับเงยหน้าขอร้องอ้อนวอนเขา กอหญ้ารู้ดีว่าที่แบดซ์ทำแบบนี้เพราะอยากเอาคืนเธอ แบดซ์ที่เห็นท่าทางจนตรอกของคนตัวเล็กยิ้มหัวเราะออกมาด้วยความพึงพอใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของตนเองขึ้นมากดถ่ายคลิปสภาพอันน่าเวทนาของกอหญ้าเอาไว้ “ขอร้องให้ฉันเอาเธอสิกอหญ้า พูดออกมา” “อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ กอหญ้ายอมพี่ทุกอย่างยกเว้นเรื่องนี้..” ใบหน้าเรียวใสส่ายปฏิเสธ “ร่านไม่ใช่หรอวะ เห็นอยากได้ไอ้เจคนักหนา สนองให้แล้วนี่ไง” “พี่พูดเรื่องอะไร กอหญ้าไม่เข้าใจ” เรียวปากสีหวานเริ่มสั่น เธอเปลี่ยนมาจิกมือลงบนกางเกงนอนขายาวของตนเองแทน สายตาก็คอยมองผลโหวตในกลุ่ม “คิดเหี้ยอะไรอยู่ก็คงรู้อยู่แก่ใจ” “พอเถอะค่ะ….บอกให้พวกเขาหยุดโหวตที” “ขอร้องสิ ขอร้องเหมือนอยากโดนเอามาก ๆ เหมือนที่อ่อยเพื่อนฉัน พูด!” แบดซ์ตะคอกออกมาเสียงดัง และกดดันเธอทางสายตาทำให้กอหญ้าหัวใจเต้นระรัวเธอกดดันกับตัวเองมากและไม่รู้จะทำยังไง หากขอร้องแล้วเขายอมหยุดแต่มันก็คงหยุดแค่เรื่องในกลุ่มแต่เรื่องตรงหน้าเขาคงไม่หยุดแน่นอน “ถ้ากอหญ้าขอร้อง พี่อย่าทำอะไรกอหญ้านะคะ กอหญ้ามีแฟนแล้ว..” “อย่าพูดเหมือนตัวเองเป็นคนดี ฉันบอกให้พูดออกมา!” “ชะ…ช่วยมีอะไรกับกอหญ้าหน่อย…ได้มั้ยคะ” ————————————————— สาปพระเอกได้แต่งดสาปไรท์นะเจ้าคะ หัวใจมันรักหลัวชั่วค่ะ ฮื่ออๆ กำลังใจขับเคลื่อนด้วยคอมเมนท์และยอดกดใจนะคะ ✌🏻 ใครยังไม่กดถูกใจช่วยกดให้ไรท์หน่อยนะคะ 💖68ลงเอย (ตอนจบ)2 สัปดาห์ต่อมา ตึก Blak swan ภายในห้องรับรองแขกบนตึก Black swan ห้าหนุ่มกำลังนั่งรวมตัวกันอยู่ แบดซ์ เจค นั่งอยู่โซฟาตัวเดียวกัน ส่วนไคโรและเคเลนนั่งโซฟาตัวกันข้าม คนที่นั่งอยู่คนเดียวเป็นเจ้าของที่อย่างริวเซย์ “นัดพวกกูมาซะดิบดี สรุปมีเรื่องอะไร” ริวเซย์พูดขึ้นเป็นคนแรกของกลุ่ม เนื่องจากก่อนหน้านี้แบดซ์ได้โทรเรียกเหล่าหนุ่ม ๆ มาเจอกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา ยกเว้นพวกสองสาวนั้น “มีข่าวที่น่ายินดีมาบอก” พูดแล้วก็ยิ้มออกมาปากแทบฉีก ทำเอาสี่หนุ่มมองด้วยความสงสัย “ลองพูดมา” ไคโรเป็นคนถามด้วยสีหน้าราบเรียบ“กูกำลังจะแต่งงานแล้วโว๊ย!” แบดซ์ตะคอกออกมาเสียงดังลั่นห้องด้วยท่าทางดีใจ “….” ทุกคนต่างเงียบ ไม่ได้ตกใจกับข่าวที่น่ายินดีของแบดซ์ จนทำเอาเจ้าตัวต้องถามยํ้า“นี้พวกมึงไม่ดีใจหน่อยเหรอวะ กูกำลังจะแต่งงานทั้งที” “พวกกูรู้อยู่แล้วว่ายังไงมึงก็ต้องแต่งกับน้อง” เคเลนพูด “แววหมามาแต่ไกล เหี้ยฉิบหายสุดท้ายซมซามกลับมาหาน้องเขาเหมือนเดิม” ริวเซย์ส่ายหัวเอือมระอา“ขาดเขาไม่ได้ ไม่หมาธรรมดาแต่โคตรหมา” เจคพูดเสริม“ซํ้าเติมห่าไรกันนักหนา หรือต้องให้กูลงไปคลานเหมือนหมาพวกมึงถึง
67ทำตามสัญญาลับร่างของฟางข้าวพวกเธอก็มองหน้ากันด้วยความสงสัย แต่ก็ไม่ได้มีใครห้ามฟางข้าวเนื่องจากตอนนี้เธอได้เดินไปไกลแล้ว “ข้าวคงมีวิธีเคลียร์เรื่องนี้อยู่หรอกมั้ง เดี๋ยวจัดการได้คงมาเล่าให้พวกเราฟังเองแหละ” ท่ามกลางความเงียบกอหญ้าก็เอ่ยขึ้นมา “คงงั้น” ควีนตอบแล้วไม่นานนินิวก็ชวนเปลี่ยนเรื่องคุย“พวกแกจะแยกกันกลับเลยเหรอ เราไม่ได้รวมตัวกันแบบนี้นานพอสมควรแล้วนะ” “ทำไมเหรอ อยากชวนไปไหนรึไง” เมษาถาม “ก็อยากชวนไปปาร์ตี้ที่ห้องของใครสักคนแล้วทำปิ้งย่างกันกินดีมั้ย กว่าพวกเราจะมีเวลาว่างเจอกันนะ” นินิวเสนอออกไปด้วยความที่เรียนคนละชั้นปีจึงทำให้เวลาว่างตรงกันมันค่อนข้างหายากแต่ดีหน่อยที่วันนี้พวกเธอว่างตรงกันแถมเป็นวันประเมินของฟางข้าวอีก “เป็นความคิดที่ดีงั้นไปบ้านเราไหม” “บ้านแกอยู่ที่ไหนอ่ะกอหญ้า แล้วแกอยู่กับใคร” ควีนถามขึ้นมาทันที“มันไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ แถมหลังเล็กอยู่ในสลัม พวกแกอยากไปกันไหมล่ะ แล้วเราก็อยู่กับยายด้วยนะ” “จะเป็นไรไป ที่ไหนก็ดีเหมือนกันหมดแหล่ะ งั้นไปบ้านแกก็แล้วกันนะกอหญ้า” นินิวเอ่ยสรุป “ไม่มีปัญหา~” เจ้าตัวตอบแล้วยิ้มออกมาก่อนที่สี่สาวจะพากันคล้องแขนเดิ
66วันประเมินหลังจากจัดการกับเรื่องแพมมี่เสร็จแบดซ์ก็ขับรถกลับมาหากอหญ้าที่เพนเฮาส์ทันที ร่างสูงเดินลงมาจากรถแล้วเข้าไปด้านใน ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนก็ไม่ได้ยกมือขึ้นเคาะก่อนเพราะคิดว่าคนที่นอนอยู่ด้านในยังคงนอนหลับอยู่ พอเดินมาที่เตียงนอนก็เห็นคนตัวเล็กนั่งขดตัวอยู่ในผ้าห่ม สายตาเพ่งมองมาที่เขาแต่พอโดนมองกลับก็หลบสายตาทันที“ตื่นแล้วเหรอ…” “ค่ะ” ใบหน้าหวานพยักตอบเบา ๆ นํ้าเสียงของเธอบ่งบอกออกมาอย่างชัดเจนว่าเหนื่อยล้ามากแค่ไหน “ลุกไปอาบนํ้า” “กอหญ้าลุกไม่ไหวค่ะ” เธอเอ่ยแล้วช้อนตามอง“เป็นอะไร เจ็บ ?”“เจ็บค่ะ อุ้มหน่อยได้ไหมคะ” คนมีความผิดออดอ้อนออกไปทำให้แบดซ์เดินเข้ามาอุ้มร่างบอบบางที่นั่งอยู่บนเตียง เขาอุ้มร่างแฟนสาวเดินเข้ามาในห้องนํ้าจากนั้นก็วางลงบนพื้นแล้วถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกายให้ ในการกระทำนั้นสายตาของกอหญ้าก็มองคนด้านหลังผ่านกระจกในห้องนํ้าไปด้วย“มองทำไม” “พี่แบดซ์ยังโกรธกอหญ้าอยู่เหรอคะ” “อืม” “แล้วไปไหนมา”“ไปจัดการคนที่วางยาเธอ”“ใครเป็นคนทำ..”“แพม”“พี่ไปหาเธอมา..” “ไปสั่งสอนไม่ได้ไปทำอะไร” “เข้าใจแล้วค่ะ” กอหญ้าตอบออกมาเสียงเบาจากนั้นร่างกายของเธอก็ถ
65ชัดเจนมาตลอด11.00 น. “ได้เรื่องมั้ย” ริมฝีปากหนักเอ่ยผ่านปลายสายพลางพ่นควันบุหรี่สีเทาให้ลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณระเบียงห้องนอนของเพนเฮาส์ หลังจากเมื่อคืนลงโทษเด็กดื้อกันไปหนักพอสมควรคนตัวเล็กก็แทบหมดแรงจนต้องอุ้มขึ้นมาบนห้องนอน พอวางลงบนเตียงนอนเท่านั้นแหละก็หลับน็อคไปจนแบดซ์ต้องทำความสะอาดร่างกายและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ แถมเมื่อคืนก็ยังไม่ได้เคลียร์อะไรกันให้หายข้องใจ แม้กระทั่งตอนนี้กอหญ้าก็ยังไม่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอยังคงนอนหลับปุ๋ยบนเตียงนอน แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็พอจะจำคำพูดของแฟนสาวตนเองได้บ้างว่าตนโดนวางยา ( ระดับนี้ ) ปลายสายอย่างริวเซย์ตอบออกมา ด้วยความที่แบดซ์ข้องใจหนักมากว่าใครเป็นคนวางยาเลยให้เพื่อนสนิทที่มีอำนาจมากอย่างริวเซย์สืบหาตัวผู้ชายคนนั้นให้ “มันเป็นใคร” ว่าแล้วก็ทอดสายตามองไปยังเมืองหลงที่อยู่ใจกลางเมืองไปด้วย ( ผู้ชายคนนั้นมันชื่อเจ้านาย เป็นเพื่อนของน้องอะไรข้าว ๆ นี่แหละ ที่อยู่ในชมรมของเรา แล้วน้องผู้หญิงก็เป็นเพื่อนกับเมียมึง ) “เพื่อนฟางข้าว”( เออ นั่นแหละ แต่มันบอกไม่ได้เป็นคนวางยา กูเลยสั่งให้ลูกน้องเค้นมันเพิ่มจนรู้ว่าพนักงานในร้านมีคนจ้างให้ว
64เกือบไม่รอด NC+++สะโพกสวยยังคงถูกกระแทกอย่างต่อเนื่อง ความจุกเข้าเล่นงานจนคนตัวเล็กจนต้องกัดฟันเอาไว้แน่น แท่งเอ็นหนายังคงกระแทกเข้าออกตามรูร่องเปียกแฉะอย่างเอาแต่ใจ มือปล่อยเรือนผมสวยให้สยายเต็มแผ่นหลังเรียบเนียนของเธอ ก่อนจะใช้มือจับเข้าที่เอวคอดสุดแรงเพื่อให้ร่างบอบบางได้รับแรงกระแทกได้อย่างถนัด ตับ! ตับ! ตับ!… เสียงจุดเชื่อมกระทบกันดังไม่หยุด ร่องรักคับแคบรับรู้ได้ถึงสัมผัสดุดันและหยาบโลนที่โถมเข้าร่างกายไม่หยุด “อ๊ะ!…อ๊าา…” กอหญ้ายังคงร้องครางออกมาราวกับจะขาดใจ ความอยากในร่างกายเธอก็พลุ่งพล่านมากขึ้นเรื่อย ๆ จากฤทธิ์ยา ยิ่งโดนกระแทกยิ่งเสียวแถมยังจุกมากแทบจะกรีดร้องออกมา พอกระแทกท่านี้พอใจแบดซ์ก็จับร่างสวยให้เปลี่ยนท่าเป็นเกาะกับหลังโซฟาแทน เข่าทั้งสองข้างวางทาบบนเบาะพร้อมกับร่างหนาที่ลงมาจากโซฟาแล้วยืนอยู่บนพื้น แบดซ์ใช้มือจับเอวบางให้แอ่นมาด้านหลังเล็กน้อยก่อนจะดันแก่นกายเข้าไปใหม่เกือบมิดลำเช่นเดิม “กะ กอหญ้าจุก…” นํ้าเสียงไร้เรี่ยวแรงเอ่ยออกมาเบา ๆ พลันร่างกายของเธอก็ถูกกระแทกต่อไม่มีเวลาได้พักหายใจ ทันทีที่จุดเชื่อมสอดประสานกลายเป็นหนึ่งเดียวกันอีกครั้ง เอวสอบก็เริ่
63หึงแรง NC+++ปากที่ยังคงวนเวียนอยู่กับซอกคอกระซิบออกมาพร้อมกับใช้ปลายนิ้วปลดตระขรอบราเชียร์แล้วโยนให้พ้นทาง ไม่นานท่อนบนของกอหญ้าก็เปลือยเปล่าไร้สิ่งปกปิด เผยให้เห็นหน้าอกอวบอิ่มสองข้างสู่สายตา ริมฝีปากหยักก็ดูดซํ้ารอยดูดเดิมให้เป็นรอยของตนเองแทน กระทั่งพอใจแบดซ์ก็ดันร่างบางของแฟนสาวไปยังโซฟาตัวยาวแล้วผลักให้เธอนอนราบลง แล้วตามคร่อมด้วยร่างกายตนเอง “พะ…พี่แบดซ์…” เสียงสั่นเอ่ยเรียกคนบนร่างกระเส้า เมื่อยอดอกเม็ดงามสีแดงระเรื่อถูกครอบงำด้วยริมฝีปากอุ่นร้อนและลิ้นเปียกชุ่ม แบดซ์ทั้งดูดและเลียมันอย่างมูมมาม มือหนาอีกข้างก็บีบเคล้นอกอวบอีกฝั่งไปด้วย หนุ่มวิศวะบีบเคล้นมันอย่างรุนแรงกระทั่งร่างน้อยเริ่มบิดเร้า กอหญ้าเม้มปากแน่นแล้วจิกนิ้วลงบนกลุ่มผมสีดำเงา เพื่อระบายความกระสันที่ตนได้รับ ไม่เพียงเท่านั้นฟันคมก็ยังกัดหัวนมที่กำลังชันขึ้นเป็นไต ซึ่งส่งผลให้ร่างกายหญิงสาวกระตุกเร้า ทั้งเจ็บทั้งเสียวในขณะเดียวกัน “อยะ อย่ากัดค่ะ…อื้อ! มันเจ็บ” ปากเอ่ยขอ ดวงตากลมโตก็มีหยาดนํ้าตาเอ่อคลอเบ้า เธอพยายามปรือตามองการกระทำของแฟนหนุ่มตนเองเป็นระยะ “เชื่อฟังพี่แล้วนอนอยู่เฉย ๆ อย่าทำให้พี่โกรธมากกว