Share

บทที่ 1 ของบรรณาการ

last update Terakhir Diperbarui: 2024-11-13 13:17:22

บทที่ 1 ของบรรณาการ

เหตุการณ์ก่อนหน้านี้

"เสี่ยจะเอายังไงดีครับ ถ้าไม่มีของไปคืนมัน มันเอาเราตายแน่" ไม่มีคำพูดปลุกใจจากคนรอบกายที่สามารถทำให้เสี่ยธวัตรรู้สึกดีขึ้นมาได้

"อย่าเร่งกูได้ไหมวะ กูกำลังหาทางออกอยู่เนี่ย!" เสี่ยธวัตรตะเบ็งเสียงใส่ลูกน้อง หลายวันมานี้เขาจดจ่ออยู่กับการหาของและเงินไปคืนอีริคตามสัญญาที่ให้ไว้ตั้งแต่กลางปีแทบเป็นบ้า คำพูดของอีริคตามหลอกหลอนทั้งยามนอนและยามตื่น

'ถ้าไม่มีของและเงินมาคืนฉันตามกำหนด เตรียมโบกมือลาโลกใบนี้ได้เลย'

คำพูดเหล่านี้เหมือนแผ่นเสียงที่ถูกเล่นวนอยู่ซ้ำ ๆ

"งั้นเสี่ยลองหาของเล่นไปหลอกล่อมันดีไหมครับ เอาไปต่อรองมันก็ได้" ลูกน้องหนุ่มยื่นข้อเสนอให้เจ้านาย "เด็กในสต็อกเราเยอะแยะ ให้มันไปสักคนคงไม่เป็นไร"

"ให้มันตามมาฆ่ากูเร็วกว่าเดิมเหรอ มึงก็รู้ว่ามันไม่ชอบคนบิดพลิ้ว เกิดเอาของไปล่อมันสุ่มสี่สุ่มห้า มีหวังกระสุนได้เจาะกะโหลกกูแน่"

ลูกน้องหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง

"แล้วเสี่ยจะเอายังไง อีกไม่กี่วันแล้วนะครับ"

"โว๊ย! หรือว่ากูจะลองส่งของบรรณาการไปให้มันดูวะ เอาให้มันเล่นขำ ๆ ฆ่าเวลา" รอยยิ้มมีแผนการร้ายกาจผุดขึ้นบนใบหน้าเสี่ยธวัตร คนเจ้าเล่ห์อย่างเขาไม่ยอมเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงกับอีริคหรอก สู้ดีส่งลูกน้องไปและหาของเล่นให้อีริคเล่นไปพลาง ๆ ไม่ดีกว่าเหรอ "มึง!"

"คะ ครับนาย"

"ไปเอาเด็กสักคนในโกดังเรา เลือกคนที่มันหน้าตาดี ๆ หน่อย แล้วเอาไปส่งให้ไอ้เหี้ยนั่น ให้เคี้ยวเล่นเพลิน ๆ น่าจะถูกปากคนอย่างมัน"

"ผมบอกนายแล้ว"

"รีบไป!"

"ครับ"

15:00 วันเดียวกัน

รถซูเปอร์คาร์สองที่นั่งสีแดงตีไฟเลี้ยวเข้ามาจอดลานหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ ไม่นานเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาสไตล์ลูกครึ่งก็เปิดประตูก้าวลงมาจากรถ ใบหน้าคมเข้มรับกับโครงคิ้วที่ได้อิทธิพลจากพ่อที่เป็นคนอิตาลีโดยกำเนิด นัยน์ตาสีดำขลับได้รับอิทธิพลจากแม่ที่เป็นคนไทยเชื้อสายไทยแท้ อีริคจึงเป็นส่วนผสมที่ลงตัวของท่านทั้งสอง

ร่างสูงเดินอาด ๆ เข้าไปในบ้านด้วยสีหน้าเครียดขรึม คว้าไม้ตีกอล์ฟที่อยู่ในถุงเดินไปยังหลังบ้าน

"มันอยู่ไหน" เขาตะโกนถามลูกน้องเสียงเข้ม กรามแกร่งขบเข้าหากันจนสันกรามขึ้นเด่นชัด

"ในห้องทรมานครับนาย"

"..." อีริคเดินตรงไปที่ห้องทรมานพร้อมใช้เท้าถีบประตูเปิดออก เนคไทสีดำถูกคลายออกตามด้วยเสื้อสูทที่เขาถอดโยนไปให้ลูกน้อง นัยน์ตาสีดำขลับจ้องไปที่ร่างของชายหนุ่มผู้ถูกจับมัดติดกับเก้าอี้ "ฉันบอกแล้วใช่ไหม ว่าให้โอกาสแค่ครั้งเดียว"

"คะ คุณอีริคฟังผมก่อนนะครับ"

"ในเมื่อจะตายอยู่แล้ว คำพูดไร้ค่าพวกนั้นก็คงไม่จำเป็น"

"ดะ เดี๋ยวครับ"

"นายครับ เสี่ยธวัตรส่งไอ้นี่มา ให้มันนำของบรรณาการมาให้นายครับ"

"ของไร้ค่าจากคนเจ้าเล่ห์อย่างไอ้ธวัตร ฉันไม่ต้องการ" อีริคง้างไม้ตีกอล์ฟขึ้นแล้วฟาดไปที่สีข้างชายหนุ่มอย่างแรง และฟาดซ้ำ ๆ จนอีกฝ่ายคอตก เสียงร้องโอดโอยดังแหบพร่า "จัดการมัน แล้วไปลากคอไอ้ธวัตรมาให้ฉัน"

"นายครับ ของที่เสี่ยธวัตรส่งมาให้...อยู่ในห้อง"

"..." อีริคปรายตามองลูกน้องที่ยืนอ้ำอึ้งอยู่ด้วยความหงุดหงิด

พรึบ!

"พูดให้จบ" ฝ่ามือหนาบีบลำคอลูกน้องหนุ่มจนเส้นเลือดบนหลังมือปูดนูนขึ้นมา ลูกน้องจวนจะขาดใจตายเขาค่อยปล่อยให้มันได้หายใจต่อ ร่างกำยำของลูกน้องล้มลงกับพื้น

"ดะ เด็กผู้หญิงครับนาย"

"เอามันไปฆ่าทิ้ง" คำสั่งถูกถ่ายทอดไปยังลูกน้อง ก่อนที่ร่างกำยำจะเดินเลี่ยงขึ้นไปชั้นสอง ความหงุดหงิดใจยังไม่จางหาย เขาจึงระบายมันกับเอกสารกองโตบนโต๊ะทำงาน กระจ่ายเกลื่อนพื้นห้อง "อยากท้าทายอำนาจฉันมากใช่ไหม...แล้วจะได้เห็นดีกันธวัตร"

ในห้องพัก...

หญิงสาวร่างเล็ก เสื้อผ้าเก่าขาดรุ่งริ่งในสภาพอิดโรยนอนหอบหายใจโรยรินอยู่บนพื้น เมื่อหลายชั่วโมงก่อนเธอถูกลูกน้องเสี่ยธวัตรจับตัวมาที่นี่ ร่างกายยังถูกพันธนาการด้วยเชือก และผ้าผูกปิดตา

ไม่นานเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น ด้วยถูกจับอยู่ในความมืดมานานสายตาจึงยากที่จะโฟกัสและไม่อาจตอบรับแสงสว่างวาบได้ในทันที

"ลุก ไอ้ธวัตรส่งเธอมายังไง เราก็จะส่งเธอกลับไปแบบที่มันส่งมา แต่ต้องไปแค่ร่างกาย..."

คนโปรดเม้มปากแน่น ค่อย ๆ ลืมตามองคนตรงหน้า แต่กว่าสายตาจะจับโฟกัสได้ก็ถูกหิ้วปีกออกไปจากห้องแล้ว

"ขะ ขอร้องนะคะ โปรดยังไม่อยากตาย" เธออ้อนวอนขอชีวิตจากชายหนุ่ม "จะให้โปรดทำอะไรก็ได้ ขอร้องนะคะ อย่าฆ่าโปรดเลย" ชีวิตที่เหลืออยู่นับว่าทุกข์ทรมานอยู่แล้ว เธอยอมรับในโชคชะตาแสนรันทดตัวเอง แต่ยังไม่อยากตายตอนนี้

คำวิงวอนขอชีวิตของของบรรณาการชิ้นนี้ไม่เป็นที่สนใจของใครทั้งนั้น พวกเขาเพียงทำตามคำสั่งเจ้านายอย่างเคร่งครัด และมองเธอเป็นเพียงของบรรณาการไร้ค่าชิ้นหนึ่ง มีผู้หญิงมากหน้าหลายตา ทั้งคนรวยและคนไม่รวยอยากเข้าหาอีริค ทว่าจุดจบพวกหล่อนมักไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง

กึก!

ปืนสีดำทมิฬถูกชักออกมาขึ้นลำกล้อง เล็งไปที่ร่างเล็กนอนฟุบอยู่กับพื้น

"ขะ ขอร้องนะคะ" คนโปรดยกมือไหว้ชายหนุ่ม ใบหน้าสวยแดงซ่านจากการร้องไห้ น้ำตาแห่งความกลัวเริ่มเอ่อไหลออกจากดวงตาแดงก่ำ

ทว่าเสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้น เขากดรับสายเพราะเป็นเบอร์ของอีริค

"ครับนาย"

"ยะ อย่าทำอะไรโปรดเลยนะคะ ไว้ชีวิตโปรดเถอะนะคะ จะให้โปรดทำอะไรก็ยอม"

เสียงหญิงสาววิงวอนขอชีวิตเล็ดลอดเข้าไปในสาย อีริคนั่งและฟังอยู่ครู่หนึ่ง

"หุบปาก!" ปลายกระบอกปืนกดลงบนศีรษะคนโปรด เธอไม่กล้าขยับและปิดปากเงียบ "ขออภัยครับนาย ผมจะรีบจัดการเธอตอนนี้"

(เดี๋ยวก่อน)

"ครับ"

(หึ ฉันชอบเวลาที่คนร้องขอชีวิต)

"ครับ?"

(พาเธอมาหาฉัน)

"ครับ" วางสายจากเจ้านาย เขาก็ชักปืนกลับ "ถือว่าชะตาเธอยังไม่ขาดวันนี้" ใบหน้าคมเข้มพยักให้ลูกน้องพาเธอไป "ให้แม่บ้านจัดการด้วย"

"ครับลูกพี่"

หลายนาทีต่อมา

มีแม่บ้านสองคนถือชุดเข้ามาในห้อง จากนั้นพวกหล่อนก็เริ่มถอดเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งบนตัวคนโปรดออก จับเธอเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาดสะอ้าดตามคำสั่ง

"ทะ ที่นี่ที่ไหนเหรอคะ" คนโปรดพร่ำถามแม่บ้านที่กำลังจับเธอแต่งตัวเหมือนตุ๊กตา ทว่าทั้งสองคนกลับปิดปากเงียบ ทำเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่เธอถามไปเมื่อครู่ และเมื่อแต่งตัวเสร็จก็เดินออกไปจากห้องโดยไม่เอ่ยอะไรสักคำ

เดิมทีเธอเป็นเด็กรับใช้ของเสี่ยธวัตร ทุก ๆ สองเดือนเสี่ยธวัตรจะพาเด็กกำพร้าเข้ามาในบ้านและใช้งานเยี่ยงทาส และให้ข้าวให้น้ำเหมือนสุนัขรับใช้ที่ได้รางวัลในการทำงานดีจากเจ้านาย เธอคือหนึ่งในนั้น จำได้ลาง ๆ ว่าถูกคนชุดดำพาเข้ามาในคฤหาสน์เสี่ยธวัตรตอนที่เธออายุ 12 ปี จากบ้านเด็กกำพร้าแถวชานเมือง

ตลอดเวลาที่อยู่ในนั้น ช่วงเวลาสองถึงสามเดือนเพื่อนของเธอมักถูกพาออกไปจากคฤหาสน์และไม่ได้กลับเข้ามาอีก ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดียังไง จนสุดท้ายคนคนนั้นคือเธอ ที่ถูกพาออกมาจากสถานที่ทรมานนั้น รู้แค่ว่าเสี่ยบ้าอำนาจนั่นมอบเธอให้กับเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่นี้ เพื่อเป็นของบรรณาการในการลดหย่อนหนี้ที่ติดไว้

ครู่หนึ่งเสียงประตูเปิดก็ดังขึ้น คนโปรดนั่งกอดเข่าตัวเองอยู่ข้างเตียงนอน ร่างกายเธอสั่นเทิ้มด้วยความกลัว กระทั่งร่างสูงใหญ่หยุดอยู่ตรงหน้า

"ทะ ท่านอย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ ไว้ชีวิตหนูเถอะนะคะ"

"หึ!"

เสียงแค่นหัวเราะในลำคอดังขึ้น บรรยากาศภายในห้องอบอวลด้วยรังสีอำมหิตจากคนเบื้องหน้า

"ฉันชอบนะ" เสียงทุ้มต่ำแสนเย็นชาเอ่ยขึ้น ก่อนที่คนตรงหน้าจะย่อตัวลง ยื่นมือมาเชยคางมนเธอขึ้นเล็กน้อย "เวลาที่คนใกล้ตายแล้วร้องขอชีวิต มันดูน่าสมเพชดี"

"..."! คนโปรดช้อนตามองชายหนุ่ม แววตาเธอสั่นระริกด้วยความกลัว

"ชื่ออะไร"

"คะ คนโปรดค่ะ"

"หึ"

"ยะ อย่าทำอะไรคนโปรดเลยนะคะ ให้คนโปรดทำอะไรก็ได้ แต่อย่าฆ่าคนโปรดเลยนะ" หญิงสาวกอดแขนชายหนุ่มไว้ พวงแก้มแดงซ่านแนบลงกับหลังมืออีริคซึ่งเธอไม่รู้เลยว่ากำลังวิงวอนขอความเห็นในจากมัจจุราช

อีริคยกยิ้มยากจะคาดเดา มองใบหน้าและแววตาที่เคลือบด้วยความกลัวด้วยสายตาเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกหรือความปรานี

"ทำไม..." ฝ่ามือหนาลูบไล้พวงแก้มหญิงสาวอย่างแผ่วเบาจนคนโปรดเคลิ้มและกล้ามองสบตากับเขา ทว่าจู่ ๆ ฝ่ามือหนากลับกำรอบลำคอระหง ออกแรงบีบจนเธอหน้าแดง เริ่มหายใจไม่ออก "ฉันต้องทำตามที่เธอขอด้วย"

"คะ คนโปรดยอมแล้ว ยะ อย่า...ทำอะไรหนูเลยนะคะ" น้ำตาร่วงแหมะลงบนหลังมืออีริค "คะ คนโปรดจะรับใช้คุณท่าน จะรับใช้ด้วยชีวิต"

"หึหึ" อีริคคลายฝ่ามือออกจากคอระหง "ก็อยู่เป็นนี่" เขายืนขึ้นแล้วปรายตามองหญิงสาวด้วยสายตาเหยียดหยาม คนโปรดรีบกอดขาเขาไว้แน่น เพราะเป็นทางเดียวที่เธอจะรอด "แต่ของไร้ค่าแบบนี้ ฉันไม่ต้องการ"

"ให้คนโปรดทำอะไรก็ได้ แต่อย่าส่งคนโปรดกลับไปที่นั่นนะคะ"

"เธอควรจะรู้ไว้อย่างนะสาวน้อย" อีริคยกยิ้ม "ฉันกับไอ้เวรนั่นไม่เหมือนกัน"

"..."!

"ของเล่นชั่วคราวไร้ค่าอย่างเธอ" ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าหวาน "อย่าริอ่านมาต่อกรกับฉัน"

"..."!

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • BAD GUY ของเล่นใต้อาณัติ NC20++   ตอนพิเศษ 3 จบตอน

    ตอนพิเศษ 3 จบตอนจากเด็กน้อยแบเบาะในวันนั้น ตอนนี้น้องกันต์มีอายุครบสาวขวบพอดี เด็กชายในชุดเอื้อมยีนเดินไปหาพ่อตัวเองด้วยรอยยิ้มสดใส ในมือถือของเล่นที่เตรียมมาเล่นกับพ่อด้วย“ป๊า น้องกันต์อยากได้ของเล่นอีกครับ” น้ำเสียงและแววตาสดใสจดจ้องใบหน้าของพ่อที่กำลังนั่งทำงานอยู่กับพาเวล อีริคละสายตาจากหน้าลูกน้องมามองลูกชาย เขาอุ้มน้องกันต์ขึ้นมานั่งบนตักแล้วหอมศีรษะไปหนึ่งฟอด“หนูซื้ิอของเล่นเยอะแล้วเล่นหมดไหมครับ”“...” เด็กชายสั่นหน้า“ของเล่นเยอะแยะเลยลูก อันไหนที่หนูไม่เล่นแล้วป๊าขอเอาไปให้น้องได้ไหม น้องไม่มีของเล่น”“น้อง น้องไหนครับ”“ก็น้องที่เขาไม่มีตังค์ซื้อของเล่นครับ น้องอยู่ไกล ๆ เลย”“ได้ครับ”“งั้นน้องกันต์ไปเก็บของเล่นที่น้องกันต์ไม่เล่นแล้วกับลุงพาเวลนะ เดี๋ยวป๊าทำงานเสร็จป๊าไปหา”“ครับ”อีริคพยักหน้าให้พาเวลพาลูกชายเข้าไปในบ้าน ส่วนเราเร่งทำงานให้เสร็จ“อ้าว” คนโปรดถือจานผลไม้สดที่เธอตั้งใจจะเอาออกไปให้สองพ่อลูกที่หน้าบ้านเอ่ยทักเมื่อเห็นลูกกับพาเวลเดินกลับเข้ามาในบ้าน“นายให้มาเก็บของเล่นที่คุณหนูไม่เล่นเอาไปบริจาคให้เด็กบนดอยครับ” พาเวลตอบ“อ๋อ ดีมากเลยค่ะ ของเล่นน้องกันต์

  • BAD GUY ของเล่นใต้อาณัติ NC20++   ตอนพิเศษ 2

    ตอนพิเศษ 2สองเดือนต่อมาเสียงอ้อแอ้ของลูกน้อยช่วยปลุกอีริคให้ตื่นจากการนอนพักสายตาในช่วงกลางวัน เขารีบลุกขึ้นมาดูลูก“พี่ริค” คนโปรดมองใบหน้าคมคายที่แสดงออกถึงความง่วงงุนด้วยความเอ็นดู “นอนต่อเถอะค่ะ โปรดดููลูกได้”“ไม่เอา ฉันหายง่วงแล้ว”“น้องกันต์หนูอย่ากวนป๊าสิลูก ป๊าไม่ได้นอนตั้งหลายคืนแล้วนะครับ”“ป๊ายินดีครับลูก” อีริคเขยิบเข้ามาใกล้แล้วก้มลงไปหอมลูกชายที่กำลังนอนเล่นอยู่บนเบาะ “ตัวหอมจังเลย”“โปรดกับคุณแม่เพิ่งอาบน้ำให้เมื่อกี้เองค่ะ”“ถึงว่าละ ตัวก็หอมหน้าก็ขาว”“หึหึ”“แล้วมีคนมาหาฉันไหม”“ไม่เลยค่ะ พี่ริคนัดใครไว้เหรอคะ”“เปล่าหรอก ช่วงนี้ไม่ได้ออกไปไหนเลย เผื่อมีคนอยากเจอหน้า”“ค่ะ”“น้องกันต์หลานป้า~” เสียงแหลม ๆ ของซินซินดังมาแต่ไกล แต่น้องกันต์กลับไม่ตกใจแถมยังดีดดิ้นและยิ้มร่าเหมือนว่ากำลังรอเธออยู่อย่างไรอย่างนั้น “อ้าว” ซินซินเลิกคิ้วทักทายน้องชายแล้วรีบนั่งลง “วันนี้ป้าซินมีชุดหล่อมาฝากด้วยนะคะ”“ชุดแดง”“ใช่ ใกล้ตรุษจีนแล้วผมอยากเป็นอาตี๋น้อยครับ”“หึหึ แล้วอีกชุดล่ะ”“อีกชุดเหรอ” เธอหยิบออกมาจากถุงกระดาษ ทุกคนขำขันเมื่อได้เห็นชุดเต็ม “ชุดหมูน้อยค่า”“ลูกกูไม่ใช่หม

  • BAD GUY ของเล่นใต้อาณัติ NC20++   ตอนพิเศษ 1

    ตอนพิเศษ 1ห้าวันต่อมาหลังจากออกจากโรงพยาบาลมาอีริคก็ได้พาคนโปรดมาพักฟื้นอยู่ที่บ้านตัวเองโดยมีฮาน่ากับซินซินช่วยดูแลคนโปรดกับน้องกันต์“หลานป้าหล่อจังเลย เห็นหน้ากันกี่ครั้งก็หลง” ซินซินนั่งเฝ้าหลานชายคนแรกอยู่ข้างเบาะนอนสำหรับเด็กทารกที่เธอซื้อมาให้หลานไม่ห่างไปไหนไกล ส่วนฮาน่ากำลังสอนคนโปรดปั้มนมอยู่อีกที่หนึ่ง“คุณท่านคะ เอ่อ...คุณผู้ชายท่านจะโกรธไหมคะ ที่โปรดกับลูกมาอยู่ที่นี่” สิ่งที่เธอเป็นกังวลมาโดยตลอดก็เรื่องพ่อของอีริค ตั้งแต่ท้องจนคลอดเธอก็ไม่เห็นท่านมาที่นี่สักครั้ง และเหมือนว่าอีริคกับพ่อก็ไม่ค่อยถูกกันด้วย“ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก เราเพิ่งคลอดลูกอย่าไปเครียดเลย เดี๋ยวน้ำนมจะไม่ไหลเอานะลูก” ฮาน่าปลอบใจคนโปรด อันที่จริงเธอก็เปรย ๆ เรื่องอีริคมีแฟนและแฟนลูกกำลังท้องให้สามีฟังบ้างแล้ว และเมื่อวันก่อนก็เพิ่งส่งรูปน้องกันต์ให้เขาดู แต่ยังไม่มีปฏิกิริยาหรือการตอบกลับจากสามี แต่เธอก็ดูออกว่าสามีนั้นพึงพอใจอยู่บ้างที่หลานคนแรกเป็นผู้ชาย“โปรดกลัวพี่ริคทะเลาะกับคุณท่านอีก”“ไม่หรอก เชื่อแม่”“ค่ะ” คนโปรดมองไปหาน้องกันต์ที่เพิ่งกินนมหลับไป “น้องกันต์กินเก่งมากเลยค่ะ ตอนกลางคืนแ

  • BAD GUY ของเล่นใต้อาณัติ NC20++   บทที่ 70 บทส่งท้าย

    บทที่ 70 บทส่งท้ายหลังจากกินข้าวเสร็จ ทุกคนก็มารวมกันอยู่ข้างบ้านซึ่งมีระแนงไม้ที่พ่อเลี้ยงปูเอาไว้ และสั่งเก้าอี้มาไว้สำหรับนั่งชมพระอาทิตย์ขึ้นในยามเช้า จิบกาแฟไปด้วย“เอาอีกไหม”อีริคส่ายหน้าปฏิเสธเมื่อพ่อเลี้ยงยื่นขวดไวน์มาทางเขาหมายจะรินให้เขาอีก“กินเยอะก็ปวดหัว”"ปกติไม่ปฏิเสธนี่"“ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอวะ มึงก็อย่าไปคะยั้นคะยอให้มันกิน” ชรัณเอ่ยอย่างยิ้ม ๆ เมื่อก่อนจำได้ว่าเคยดื่มด้วยกันจนเข้าเรียนไม่ทัน มัวแต่อ้วกกับเมาค้างจนอาจารย์ให้ทำงานเก็บคะแนนย้อนหลังกันทั้งสามคน“ถ้าเมียมึงง่วงแล้วก็พาไปนอนได้นะเว้ย”“ง่วงยัง” อีริคเอ่ยถามคนข้างกาย แต่พอมองตาเธอแล้วยังตาแป๋วอยู่เลย “ไม่ตอบก็พอจะรู้”“โปรดขอนั่งอยู่อีกนิดนะคะ ยังสนุกอยู่เลย ชอบฟังพี่ ๆ เล่าความหลังสมัยเรียน สนุกดีค่ะ”“เดี๋ยวพี่จะเล่าให้ฟังว่าไอ้ริคมันแสบมากแค่ไหน” ชรัณเลิกคิ้วท้าทายอีริค“ปรานีกูด้วยครับ”“หึหึ” พ่อเลี้ยงหัวเราะขบขัน “สมัยก่อนก็ต่างคนต่างห้าวแหละ ไม่มีใครยอมใคร”“ยังไงเหรอคะ”“อ้าว ไหนบอกจะไม่เผาเพื่อนไง” ชรัณเลิกคิ้วถามองศาที่จู่ ๆ ก็เปิดประเด็นขึ้นมาซะอย่างนั้น“นิดหนึ่ง”“อา เล่าเลยงั้น”“เมื่อก่อนเคยไ

  • BAD GUY ของเล่นใต้อาณัติ NC20++   บทที่ 69 ความสุข

    บทที่ 69 ความสุข“ที่ของมึงกูให้คนไปดูแล้วนะ เห็นช่างกำลังขนของมาลงกันเยอะเลย อีกไม่นานคงได้ลงเสาเข็ม” พ่อเลี้ยงเอ่ยขึ้นระหว่างขับรถเข้ามาในทางที่ตรงไปยังไร่ปาริฉัตร“ขอบใจ” อีริคกล่าวสั้น ๆ“ไม่เป็นไร ถือว่าช่วยกัน แล้วนี่เธอจะมาอยู่นานไหม” คราวนี้เขามองหน้าคนโปรด “เพราะถ้ามาอยู่นานฉันจะให้แม่บ้านและคนของฉันพาเที่ยว หลังไร่มีน้ำตกด้วย เผื่อสนใจอยากเล่นน้ำคลายร้อน”“ดีจังเลยค่ะ”“ถ้าอยากไปก็บอก จะได้ให้คนพาไป เพราะทางมันค่อนข้างรกและไปยากนิดหน่อย”“เราไปกันนะ” คนโปรดหันมามองหน้าคนรัก อีริคพยักหน้าตอบเบา ๆ แล้วมองไปโดยรอบ“อยากได้ที่สวย ๆ แบบนี้อีก มีอีกไหม” อีริคเอ่ยถามเพื่อนทั้งสองคน ชรัณทำหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยตอบ“ก็พอมีนะ มึงอยากได้ติดเขาไหมล่ะ หรืออยากได้ติดลำธารดี”“อยากได้ทั้งสองที่เลย”“เอาว่ะ เออ ๆ เดี๋ยวจะหาดูให้ ชาวบ้านแถวนี้เอาที่ดินมาเสนอขายกูเยอะอยู่ ร้อนเงินกันทั้งนั้น ส่งลูกเรียนน่ะ”“อืม”“เสียสละมากเลยนะคะ ขายที่เพื่อเอาเงินส่งลูกเรียน”“อืม แต่ลูกเหี้ยก็ไม่ไหวนะ” ชรัณยกยิ้ม“ถ้าเป็นแบบนั้นคงน่าเสียใจแทนพ่อแม่ค่ะ โปรดเองก็อยากทำให้พวกท่านภูมิใจบ้างสักครั้ง

  • BAD GUY ของเล่นใต้อาณัติ NC20++   บทที่ 68 พักผ่อน

    บทที่ 68 พักผ่อนวันต่อมาหญิงสาวตื่นขึ้นมาในเช้าที่สดใส บรรยากาศที่สนามม้าด้านนอกมีไอหมอกสีขาวปกคลุมไปทั่ว แถมอากาศยังเย็นฉ่ำสบายจนอีริคไม่ยอมตื่น“ตื่นได้แล้วค่ะ” เธอโน้มใบหน้าลงไปหอมแก้มสากสองฟอดเพื่อเป็นการปลุกอีริคให้ตื่น ทว่าชายหนุ่มกลับเบือนหน้าหนีสัมผัสแล้วเอามือมาปิดหน้าไว้ “ขี้เซาจัง”“ให้ฉันนอนเต็มอิ่มบ้าง ไม่ได้นอนหลับสบายแบบนี้มานานมากแล้ว” อีริคพึมพำอยู่ใต้ผ้าห่ม เมื่อได้ฟังแบบนั้นคนโปรดจึงไม่เซ้าซี้เขา เธอก้าวลงจากเตียงแล้วเดินไปเอาผ้าคลุมไหล่มาคลุม จากนั้นก็เดินออกไปข้างนอก“ตื่นแล้วเหรอ” พาเวลกำลังก่อกองไฟอยู่พอดี เขาส่งยิ้มทักทายคนโปรด “ดื่มนมอุ่นหน่อยไหม”“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้สนามพร้อมกับรับแก้วนมอุ่นมาดื่ม “นมอุ่นนี่อร่อยมากเลยค่ะ”“อืม...แล้วนายยังไม่ตื่นเหรอ”“ยังค่ะ เห็นว่าอยากนอนอีกสักพัก”“อืม สงสัยคงเหนื่อยมาก ทำงานหนักมาหลายวัน”“ครับ”“พี่พาเวลล่ะคะ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง” เมื่อมีโอกาสได้อยู่กับพาเวลสองต่อสอง เธอจึงถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเขาบ้าง“ก็ดี ช่วงนี้ทำงานหนักหน่อยแต่ก็มีความสุข”“เห็นพี่มีความสุขกับการทำงานโปรดก็ดีใจค่ะ”“แล้วจะไปเชีย

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status