EP21 ผัวโหด

หญิงสาวรู้สึกตัวตื่นในช่วงเช้าก็รีบลุกออกจากเตียงเพื่ออาบน้ำเพราะเธอมีเรื่องที่จะต้องทำ เธอไม่อยากอยู่บ้านเหงาๆ 

อาหารเช้าก็มีเพียง ผัก ผัก ผัก และก็ ผัก จนเธอเบิ่อหน่าย

"ตอนไหนจะกลับมา" หญิงสาวบ่นอุบอิบอยู่บนโต๊ะในสวนหลังบ้าน มือก็จับมือถือปัดไปปัดมาอย่างเบื่อๆ จนแว๊บหนึ่งดวงตากลมโตก็บังเอิญเห็นลูกหมาพันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ ที่เหลือเพียงหนึ่งตัวที่เหลือจากการถูกขาย เมื่อเห็นดังนั้นเธอก็รีบติดต่อขอซื้อทันทีเพราะคงไม่ไกลจากบ้านที่เธออยู่มากนัก

"พี่ไคอาร์" หญิงสาวชะเง้อมองหาไคอาร์ว่าอยู่แถวนี้หรือเปล่าเพราะจะเดินทางไปรับสุนัขตัวนี้

"ครับ คุณมุก มีอะไรหรือเปล่าครับ" ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วเมื่อจู่ๆ หญิงสาวตรงหน้ายกมือถือที่มีสุนัขพันธุ์โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ให้เขาดู

"พามุกไปรับเอาน้องหน่อยค่ะ ไม่ไกลหรอก ใกล้ๆ บ้านเราเอง" เธอพูดยิ้มๆ อย่างดีใจเพราะเธอจะได้ไม่เหงาแล้ว

"เอ่อ นายจะไม่ว่าหรอครับเพราะนายไม่ชอบสัตว์เลี้ยง" ไคอาร์พูดอย่างไม่กล้า

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มุกรับแทนเอง ไปเถอะ" เธอหยิบกระเป๋าสะพายข้างเดินขึ้นรถยังไม่รอคำตอบจากไคอาร์เลยสักนิด

เมื่อมาถึงเธอก็ไม่รอเดินเข้าฟาร์มแต่โดยเร็วมีเพียงบอดี้การ์ดสามคนเดินตามอย่างห่างๆ  ในฟาร์มมีสัตว์หลายชนิดหลายสายพันธุ์ อย่างเช่น ไซบีเรียนฮัสกี้ โกลเด้นรีทรีฟเวอร์ บีเกิ้ล พันธุ์เยอรมันเชพเพิร์ด และสายพันธุ์โหดๆ อีกหลายสายพันธุ์

เธอได้ตัวสีขาวอายุสองเดือนเพศผู้ ราคา 15000 บาท ในฟาร์มจะมีหลายราคาตั้งแต่ 1000 จนถึง 15000 ราคาหนึ่งพันจะเป็นพันธุ์ผสมลาบราดอร์เป็นตัวสีดำแต่เธอชอบสีขาวมากกว่าจึงได้พันธุ์แท้ในราคาหมื่นกลางๆ

"นั่นใครวะ โครตสวยเลยมองข้างหลังยังสวย" ริกเตอร์สะกิดเพื่อนให้หันมามองผู้หญิงตรงหน้าที่กำลังเลือกสุนัข 

"เก็บบ้างนะลายมึงอ่ะ อย่าม่อให้มาก รำคาญ"รันเวย์พูดอย่างปลงๆ กับนิสัยเจ้าชู้ของเพื่อนตัวเอง

"เอ้าไอ้นี่ไปกินรังแตนที่ไหนมา" ดนุพลพูดอย่างงงๆ เพราะปกติเพื่อนรักจะใจเย็นจะตายเพราะงั้นคงไม่เป็นเจ้านายคนได้หรอก

แต่ในขณะที่ใบหน้าสวยหันกลับมายื่นกระเป๋าให้บอดี้การ์ดข้างหลังเธอถือให้ชายหนุ่มก็เหมือนตกอยู่ในภวังค์  'สวยมากเลย' ชายหนุ่มพึมพำเบาๆ

เมื่อได้โอกาสชายหนุ่มก็เข้าไปใกล้ๆ ทันทีเพราะโอกาสนี้แหละเขาจะเขาจะเข้าไปทำความรู้จักเธอให้ได้

"ผมมารับน้องครับ สองตัว" เขาหันมายิ้มๆ กับเจ้าของฟาร์ม

"สวัสดีครับ ผมรันเวย์ไม่ทราบว่าชอบสุนัขพันธุ์นี้หรอครับ" เขาเอ่ยทักทายหญิงสาวตรงหน้า

"เอ่อ.. ค่ะ ชื่อมุกค่ะ" เธอหันมามองการ์ดก่อนจะตอบออกไปอย่างประหม่า

'ชื่อเพราะจัง' เขาพูดพึมพำอย่างอยู่ในภวังค์

"งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ" เธอเลี่ยงหนีเพราะไม่อยากจะคุยอะไรมากเพราะมาเฟียหนุ่มไม่ชอบ

"แปลว่าเรารู้จักกันแล้วใช่มั้ยครับ" เขาตะโกนไล่หลังเธอที่เดินไปขึ้นรถ

"ใช่คุณมุกดาลูกสาวคุณดำรงค์ใช่มั้ยวะ กูจะไม่ผิดแน่" ดนุพลพูดอย่างหวาดๆเพราะไม่คิดว่าจะเจอเธอง่ายๆ แถมไม่มีใครบางคนคอยตามมาอีก

"ใช่เธอชื่อมุกดา แต่ว่ามึงรู้จักเธอได้ไง?" รันเวย์ถามอย่างสงสัย

"มึงไม่รู้จักได้ไง นั่นคุณมุกดาลูกสะใภ้มาดามเพรียวร่า สามีคุณมุกเป็นถึงมาเฟียใหญ่อำนาจไม่ต่างจากคุณออสตินสักนิดเลย และเขาสองคนก็เคยเป็นเพื่อนกัน"

"มึงคิดว่ากูจะรู้จักหรอ กูเพิ่งกลับจากฝรั่งเศสเนี่ย" รันเวย์พูดอย่างเบื่อหน่าย

"แล้วมึงไม่กลับมาทำธุรกิจหรอกหรอ เป็นนักธุรกิจแต่ไม่รู้จักนักธุรกิจด้วยกันอนาคตเผื่อได้ทำธุรกิจร่วมกันไง"

"มึงคิดว่ามาเฟียอย่างเขาจะมาร่วมงานกับกูงี้?

"ก็เปล่า.. วันนั้นเข้ามางานเปิดตัวนักธุรกิจกูยังขนลุกไม่หายเลย บอดี้การ์ดนับยี่สิบคนตามประกบ มีแต่คนยังทำธุรกิจร่วม" ดนุพลพูดเสียงกล้าๆ กลัวๆ

"ยังไงกูก็จะจีบเว้ย ชอบ" รันเวย์พูดอย่างไม่ยอม

"มึงอย่าคิดไปยุ่งนะเว้ย ผัวเขาเป็นถึงมาเฟีย เดี๋ยวมึงได้ตายคาตีนผัวเค้าสักวัน" ดนุพลเตือนเพื่อนรักที่กำลังจะเดินเข้าไปในกองไฟที่มันจะเผาตัวเอง

"กลับเถอะ กูขี้เกียจฟังมึงพูดแล้ว"

"จะตั้งชื่อว่าอะไรดีหน่า? " หญิงสาวโอบอุ้มสุนัขตัวผู้อย่างแผ่วเบา 

"อ๋อ งั้นชื่อ ลัคกี้แล้วกันน่ารักดี" เมื่อกลับมาถึงบ้านหญิงสาวก็เอาแต่คลุกตัวอยู่กับเจ้าลัคกี้เพื่อนรักของเธออย่างไม่เหงาอีกแล้ว

Rrrrrr Rrrrrr Rrrrrr ในขณะที่กำลังยุ่งกับลัคกี้เสียงมือถือเครื่องหรูก็แผดเสียงขึ้นมารบกวน

[ทำอะไรอยู่] ปลายสายถามเสียงเรียบนิ่ง

"เล่นกับลัคกี้อยู่ค่ะ ไม่คิดว่าจะโทรมาหา" เธอพูดเสียงแง่งอนเขาไปเกือบสองวันแล้วเพิ่งจะติดต่อกลับมา

[คิดถึงฉันหรอ]

"ค่ะ คิดถึง เหงามาก อยู่แค่ในบ้าน" เธอบ่นอุบอิบ

[อย่าเพิ่งเปลี่ยนเรื่อง ลัคกี้มันคือใคร ถ้าฉันรู้ทีเธอจะเจ็บตัว] ประโยคเมื่อครู่ไม่รู้ว่าหมายถึงหมาหรือหมายถึงใครหรือเปล่า?

"ลัคกี้คือสุนัขที่มุกไปซื้อมา อย่าโกรธมุกนะ ก็มุกเหงานิ" เธอส่งเสียงอ้อนๆ กลับไป

[เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ?]

"นะคะมุกขอครั้งนี้ครั้งเดียว น๊า" เธอส่งสีหน้าอ้อนๆ กลับไปเพราะตอนนี้กำลังวิดิโอคอล

[ลูกเจ้าลีอาห์ก็มีทำไมไม่เอามาเลี้ยง ให้ไอ้ไคอาร์ไปเอามาให้ก็ได้] เขาพูดมันอย่างปกติทั้งที่ลีอาห์เป็น สิงโต!!

"ก็ไม่เหมือนกันนิคะ เลวอนหวงลูกจะตาย" ณ ตอนนี้เลวอนก็ยังไม่ให้เธอเข้าใกล้สักนิด คงเป็นเพราะว่าเธอเพิ่งคลอดลูก

[เดี๋ยวเววอนก็ให้เข้าใกล้เองแหละ] 

"วันนี้มีผู้ชายเข้ามาคุยกับมุกด้วยแหละ เขามาทำความรู้จักน่ะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ มุกเลี่ยงตัวออกมาแล้วพี่ไคอาร์เป็นพยานได้" เธอพูดออกมาย่างไม่ปิดบัง

[ก็ดีที่พูดออกมา คืนนี้ฉันจะกลับแล้วแต่นานหน่อยนอนไปก่อนแล้วกัน]

"อีกแล้วหรอคะ มุกนอนไม่หลับเลยไม่มีคุณกอด แล้วทำไมกลับเร็วจังคะไหนบอกสามวันทำไมคืนนี้มาได้" มันก็ดีใจแหละที่เขาจะกลับแต่ก็อดสงสัยไม่ได้

[ไม่มีอะไรหรอก] จะให้ความบอกหรอว่าเขาไปฆ่าคนมานับสิบคนมา 

[เจอกันพรุ่งนี้ล่ะ ฉันทำงานก่อน]