Share

5 ใครน่ะ!!

Penulis: sammi'P
last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-21 12:44:13

“ภามม์! เปิดนะ ภามม์!”

ทางด้านคิระที่เผลอมองสองหนุ่มสาวเล่นบทเลิฟซีนในระยะประชิดก็ใจลอยปล่อยมือจากประตูห้องที่เปิดแง้มไว้จนมันเปิดกว้าง คิระจึงเห็นเจ้าของร่างใหญ่กำยำหันมามองพอดี

ตาสบตา...

คิระถึงกับหนาวยะเยือก...

แววตาของภามม์ขณะนั้นเต็มไปด้วยความฉงน แค่แวบเดียวที่แววตากร้าวปราดมองมา คิระก็ชะงักงันราวกับรูปปั้นหินในสวนสาธารณะที่ยืนค้างเติ่งอยู่ทุกฤดูกาลก็ไม่ปาน

“ผะ ผมขอโทษฮะ ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้”

คิระค้อมตัวต่ำ ทำตัวลีบเนียนจะออกจากห้องตามชาลินีไป แต่กลับถูกภามม์ดักหน้า

“นายสินะคือหนูผีที่แอบอยู่ในห้องฉัน”

“ผมเปล่า!”

“โกหกไม่เนียน”

“ผม!”

คิระพูดไม่ออกเพราะเขาก็โกหกอีกฝ่ายจริงๆ ภามม์ยืนดักไว้ไม่ให้คิระไปที่ประตู เด็กหนุ่มถึงกับหันรีหันขวางหาทางหนีทีไล่

แต่ทว่า...

“มานี่!”

ภามม์คว้าแขนคิระลากมาตามทางเดินทอดยาวจนกระทั่งถึงโถงกว้างที่เป็นส่วนพักผ่อนด้านใน คิระตั้งท่าจะถอยหนีกลับถูกอีกฝ่ายรุกไล่จนถอยหลังกรูด

“ปล่อยผม! ปล่อยผมนะ”

“บอกมาว่านายเป็นใคร!”

“ผะ ผะ ผม เป็น!”

คิระพูดไม่ออกเมื่ออีกฝ่ายโน้มหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับเสียงฟุดฟิดจากปลายจมูกโด่งๆ ที่กำลังสูดดมที่ซอกแก้มของเขา

“กลัวเหรอ”

คราวนี้คิระพยักหน้ารัวๆ หลับตาปี๋ สองเท้าก้าวถอยหลังช้าๆ ตามดวงหน้าเข้มที่โน้มเข้ามาจนกระทั่งแผ่นหลังชนเข้ากับผนังอย่างจัง ครั้นจะเผ่นหนีก็ถูกสองแขนเต็มไปด้วยมัดกล้ามกักกดไว้จนสุดที่จะถอยหนีไปได้ ครู่หนึ่งร่างใหญ่ที่ตรึงเขาไว้ก็ผละออก

“ถ้ากลัวก็บอกมาว่านาย เป็น ใคร เข้ามาได้ยังไง” ภามม์ถามย้ำ

“คะ คะ คีย์การ์ด ผมมีคีย์การ์ด”

“คีย์การ์ดห้องฉันเนี่ยนะ”

“ฮะ ไม่เชื่อเดี๋ยวผมเอาให้ดู”

คิระหลบตาภามม์ รีบแล้วล้วงกระเป๋าจะหยิบคีย์การ์ดออกมาแต่ปรากฏว่ากระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างว่างเปล่า

เฮ้ย!

หายไปไหน!

ฉิบหายแล้ว!

เด็กหนุ่มล้วงกระเป๋ากางเกงซ้ายขวาอีกรอบแต่ไม่เจอก็ใจหายละล่ำละลักบอก “ขอ... ขอโทษฮะ ผมไม่ได้ตั้งใจ! แต่ว่าลุงตฤณให้คีย์การ์ดผมมาจริงๆ”

“ตฤณเนี่ยนะจะให้คีย์การ์ดห้องฉัน”

“ฮะ”

“เป็นไปไม่ได้” ภามม์สวนกลับพลันหรี่ตามองเจ้าของดวงหน้าเรียวซีดเผือดแล้วถอนหายใจพรูใหญ่ก่อนกระชากเสียงใส่ “นายโกหกไม่เนียน!”

“ผมไม่ได้โกหกนะฮะ”

“อ๋อ หรือว่านายขโมยมา อย่าบอกนะว่า... นายเป็นขโมย”

“ผมเปล่านะ ผมไม่ได้เป็นขโมย!”

“งั้นฉันจะเรียกตฤณขึ้นมา แต่ถ้าเขาไม่รู้เรื่อง นายก็ไปกินข้าวแดงในคุกละกัน”

“ไม่นะฮะ ลุงตฤณใช้ผมเอาเอกสารมาให้คุณเซ็น ไม่เชื่อคุณก็ไปดูสิฮะ”

“ไหนล่ะเอกสาร”

ภามม์หันรีหันขวางแต่ไม่เห็นเอกสารสักซองตั้งอยู่ ยิ่งเพิ่มความขุ่นเคืองให้ “เด็กโกหกอย่างนายนี่มันน่า”

“ผมไมได้โกหกนะ นั่นไงๆ ตรงนั้นๆ”

คิระชี้มือไปที่ประตูห้องนอนของภามม์ และนั่นทำให้ชายหนุ่มถึงกับโมโหเพราะนั่นแสดงว่าคิระคงรู้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับชาลินีเข้าแล้ว ภามม์กระชากคอเสื้อคิระจากด้านหลัง แล้วจับโยนลงบนโชฟาทันที

“เด็กขี้โกหก คิดจะแบล็กเมล์ฉันสินะ”

“ผมเปล่า คุณดูก่อนสิฮะว่าผมพูดจริง” 

ภามม์แค่นยิ้มร้ายเพียงแต่ปรายตามอง ไม่แม้แต่จะไปหยิบซองเลอะเทอะนั้น แต่เลือกที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรออกแทน รอสายอยู่นานปลายก็ไม่รับ เขายิ่งหงุดหงิด พอคิระตั้งตัวได้จะย่องออกไปจึงถูกภามม์จับทุ่มลงบนโชฟาอีกหน คิระที่ไม่ทันตั้งตัวถึงกับล้มคว่ำคะมำหงายทันที

“โอ๊ย! คุณ! ผมไม่ใช่วัวใช่ควาย คุณพูดกันดีๆ ก็ได้”

“นายเห็นอะไรบ้าง”

“ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้นล่ะ ผมจะกลับแล้ว”

“เอามือถือนายมา”

“เรื่องอะไรจะเอามือถือผม”

“บอกว่าเอามา!”

ภามม์แบมือรอ แต่คิระส่ายหน้ารัวๆ

“ผมไม่ให้!”

เด็กหนุ่มเริ่มทนไม่ไหวกับความไร้เหตุผลของคนตรงหน้า พอตั้งตัวได้จะลุกขึ้นก็ถูกผลักหงายหลังลงไปอีก

“เอามา”

“ผมไม่ให้ ผมจะกลับแล้ว!”

“ยังกลับไมได้!”

“เอ๊ะ! คุณ นี่มันกักขังหน่วงเหนี่ยวกันแล้วนะ”

“ก็ได้ งั้นอยู่เฉยๆ รอตรงนี้ ฉันจะโทรให้ตฤณมายืนยันถึงจะปล่อยนายไป”

“แต่ผมสาบานได้ว่าไม่เห็นอะไรเลยจริงๆ นะฮะ!”

.”บอกว่าอยุ่เฉยๆ!” ภามม์ตวาด

เท่านั้นคิระก็นั่งจ๋อง นึกเจ็บใจไม่เคยคิดว่าคุณภามม์ที่ลุงตฤณรักเทิดทูนบูชา จะใจร้ายใจหิน ไร้เหตุผลขนาดนี้

นี่มันคนบ้าอะไรวะ!

คิระรู้สึกไม่ปลอดภัย ตอนนี้ที่ภามม์กำลังง่วนกับโทรศัพท์ เขาจึงเห็นทางรอด พอภามม์หันหลังให้ คิระก็วิ่งออกไปตรงทางเดินเมื่อครู่ แต่จู่ๆ ก็เหมือนสมองจะเบลอชั่วขณะ เพราะทางเดินทอดยาวนั้นดูเหมือนจะไกลไม่สิ้นสุด เขาหันรีหันขวาง เดินแกมวิ่งไปไม่กี่อึดใจก็เจอทางแยกซ้ายขวา

เขาจะเลือกไปทางไหนดีในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยแห่งนี้...

            คิระไม่รู้แล้วว่าความรู้สึกเต็มร้อยที่เคยชื่นชมคุณภามม์จากการบอกเล่าของลุงตฤณมันลดลงไปตอนไหน

            ที่แน่ๆ…

            ตอนนี้...

            ที่นี่...

            เป็นสถานที่ที่โคตรอันตราย!

            คุณภามม์คนนี้มีแต่ความกักขฬะ หยาบคาย อีกทั้งไม่ฟังเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น แค่เพียงเอาเอกสารขึ้นมาให้กลับต้องเจอภาพอุจาดตาโดยไม่ได้ตั้งใจไม่พอ คนคนนี้ยังทำเหมือนกับเขาเป็นตัวอันตรายอย่างไรอย่างนั้น

            คนใจร้าย...

            ตัวเองน่ะร้าย ยังจะมาว่าคนอื่น ไม่รู้จักส่องกระจกชะโงกดูเงาตัวเองบ้าง...

            ขโมยบ้าอะไรกัน!

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • Bad Love คู่ร้าย   7 จูบดูดวิญญาณ

    คิระถลึงตาใส่ด้วยความกลัวลนลาน ไม่มีที่ให้ถอยหนีเพราะแผ่นหลังแทบจะแบนติดกับผนังจากแรงผลักตามด้วยร่างใหญ่ทาบกดเข้ามา สองแขนคิระถูกรั้งไว้จนกระดิกตัวไม่ได้หนำซ้ำยังถูกบดขยี้ริมฝีปากจนแทบช้ำถึงจะพยายามขบเม้มไม่ให้ลิ้นร้อนของคุณภามม์รุกรานอย่างเร่าร้อนเข้าไป แต่เมื่อถูกรุกหนักเข้า คิระก็เผยอริมฝีปากโดยไม่รู้ตัวราวกับฟ้าถล่มดินทลาย...คิระที่ไม่เคยจูบ ไม่เคยแม้แต่ถูกจูบ รู้สึกเหมือนถูกดูดวิญญาณจนหัวสมองขาวโพลนราวกับคนไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะยืนยังแทบทรงตัวไม่อยู่ มือเล็กกว่าเริ่มทุบกล้ามแขนหนั่นแน่นของเจ้านายตัวร้ายอย่างลืมกลัว เขาจึงผลักร่างคิระกระแทกผนังอีกรอบ“เจ้านกต่อตัวน้อย... โชคร้ายของนายแล้วที่เอาตัวเข้ามาเสี่ยงกับฉัน” ภามม์พูดเท่านั้นก็ส่งเสียงยิ้มเยาะ“ผมเปล่านะ!”“อ๋อ หรือที่จริงแล้วนายก็คิดจะเอาตัวเข้าแลกแบบลินี ร้อนเงินเหรอ เอาเท่าไหร่ดีล่ะสำหรับค่าตัวของนาย”เฮ้ย!นี่เขาคิดอะไรบ้าๆ แบบนี้ได้วะ!คิระฉุนขาด“ไม่ใช่นะ! ผมไม่ได้ขายตัว”คิระอุทธรณ์ได้เท่านั้นก็ต้องตกใจแทบช็อกเพราะอีกฝ่ายรั้งตัวเขาเข้ามาเผชิญหน้า จากนั้นร่างทั้งร่างก็ถูกโอบรัดแน่นจนหายใจแทบไม่ออก ริมฝีปากบางเฉียบเค้

  • Bad Love คู่ร้าย   6 นกต่อตัวน้อย

    เด็กหนุ่มละล้าละลังชั่วครู่จึงตัดสินใจเลี้ยวไปด้านขวาที่น่าจะเป็นทางที่ใกล้กับลิฟต์ที่สุด แต่เขากลับต้องชะงักเพราะถูกฉุดรั้งจากมือที่มองไม่เห็นดึงเข้าไปยังห้องหนึ่งที่เปิดแง้มออกมา คิระถูกกระชากเข้ามาอย่างแรงจนแผ่นหลังชนเข้ากับผนังอีกหนคิระออกอาการลนลานเพราะอีกฝ่ายกักกันเขาไว้ด้วยศอกซ้ายที่กลางลำคอของเขา แค่แขนข้างเดียวก็หนักยังกับท่อนเหล็กแล้ว มืออีกข้างยังกดไหล่เขาไว้กับผนังไม่ปล่อยโว้ย!อะไรนักหนาเนี่ย!!“ปล่อยผมนะ!” คิระขู่เสียงสั่น“หึ ดุเหมือนลูกแมวเหมียวเลยนะนายน่ะ”“ไม่ปล่อยผมจะเป็นเสือให้ดู”ดูเหมือนคุณภามม์จะชอบใจ เพราะไม่เพียงแค่รอยยิ้มร้ายที่ปรากฏทันทีที่สิ้นเสียงขู่ เขายังโน้มหน้าลงมากระซิบข้างหูอีก“คิดจะหนีไปง่ายๆ ก็ได้เหรอ... เสือน้อย”“ก็คุณไม่ฟังผมอะ!”“ฉันกำลังฟังอยู่นี่ไง” ภามม์ตอบเสียงกร้าว “ไหนบอกเหตุผลที่พอฟังได้มา แต่ถ้าไม่ได้ นายต้องโดนจูบ”“หา! คุณจะบ้าเหรอ!ผมเป็นผู้ชายนะ”“แล้วไง”“ก็ผมไม่ใช่ผู้หญิงอะ”“ไม่เป็นไร ฉันชอบ”“ห๊า!!”คิระตาค้าง เบนหน้าหนี หลบริมฝีปากของคุณภามม์ที่เฉียดปลายจมูกไปนิดเดียว เด็กหนุ่มรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่พ่นประชิดหน้า รู้สึกถึ

  • Bad Love คู่ร้าย   5 ใครน่ะ!!

    “ภามม์! เปิดนะ ภามม์!”ทางด้านคิระที่เผลอมองสองหนุ่มสาวเล่นบทเลิฟซีนในระยะประชิดก็ใจลอยปล่อยมือจากประตูห้องที่เปิดแง้มไว้จนมันเปิดกว้าง คิระจึงเห็นเจ้าของร่างใหญ่กำยำหันมามองพอดีตาสบตา...คิระถึงกับหนาวยะเยือก...แววตาของภามม์ขณะนั้นเต็มไปด้วยความฉงน แค่แวบเดียวที่แววตากร้าวปราดมองมา คิระก็ชะงักงันราวกับรูปปั้นหินในสวนสาธารณะที่ยืนค้างเติ่งอยู่ทุกฤดูกาลก็ไม่ปาน“ผะ ผมขอโทษฮะ ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้”คิระค้อมตัวต่ำ ทำตัวลีบเนียนจะออกจากห้องตามชาลินีไป แต่กลับถูกภามม์ดักหน้า“นายสินะคือหนูผีที่แอบอยู่ในห้องฉัน”“ผมเปล่า!”“โกหกไม่เนียน”“ผม!”คิระพูดไม่ออกเพราะเขาก็โกหกอีกฝ่ายจริงๆ ภามม์ยืนดักไว้ไม่ให้คิระไปที่ประตู เด็กหนุ่มถึงกับหันรีหันขวางหาทางหนีทีไล่แต่ทว่า...“มานี่!”ภามม์คว้าแขนคิระลากมาตามทางเดินทอดยาวจนกระทั่งถึงโถงกว้างที่เป็นส่วนพักผ่อนด้านใน คิระตั้งท่าจะถอยหนีกลับถูกอีกฝ่ายรุกไล่จนถอยหลังกรูด“ปล่อยผม! ปล่อยผมนะ”“บอกมาว่านายเป็นใคร!”“ผะ ผะ ผม เป็น!”คิระพูดไม่ออกเมื่ออีกฝ่ายโน้มหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับเสียงฟุดฟิดจากปลายจมูกโด่งๆ ที่กำลังสูดดมที่ซอกแก้มของเขา“กลัวเหรอ”คราวน

  • Bad Love คู่ร้าย   4 คนปากร้าย

    “หากคุณคิดว่าแค่เรานอนด้วยกันแล้วจะเป็นเจ้าของผมได้ไม่มีทางเข้าใจไหม”“แต่ลินี” เธอพูดไม่ทันขาดคำก็ต้องชะงัก เพราะธนบัตรใบเทาปึกหนึ่งกำลังโบกไปมาตรงหน้า“จะเอาไม่เอา”“อย่ามาดูถูกลินีนะคะ”“แสดงว่าไม่พอสินะ งั้นรอเดี๋ยว”ภามม์เปิดลิ้นชักหัวนอนหยิบธนบัตรสีเทาอีกปึกยื่นส่งให้พลางเลิกคิ้วเป็นสัญญาณให้หญิงสาวรับไป ชาลินีลังเลครู่หนึ่งจึงยื่นมือสั่นระริกไปรับเอาไว้อย่างเสียไม่ได้“เงินซื้อคุณได้จริงๆ สินะ ลินี”“ภามม์คะ คุณดูถูกลินีแบบนี้ไม่ได้นะคะ”“ผมไม่ได้ดูถูก แต่มันเป็นเงินที่คุณควรได้รับจากการนอนกับผม จริงไหม”“ก็... ก็”คิระลอบมองท่าทีคอตกของหญิงสาวที่จำนนด้วยคำพูดเย็นชาของอีกฝ่ายก็ให้นึกสงสาร เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝื่อน ริมฝีปากแห้งผาก ตาจ้องภาพตรงหน้าตาไม่กะพริบ เงาตะคุ่มที่เห็นผ่านแสงสะท้อนเข้ามาทางหน้าต่าง เผยให้มองเห็นร่างเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยมัดกล้ามของชายหนุ่มเต็มตาขณะยืนกอดอกจ้องสาวสวยที่รีบก้มเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายบนพื้นอย่างเร่งรีบสาบานได้!คิระไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้คิดแอบดู แต่เรือนร่างของคุณภามม์ทำให้เขาละสายตาไม่ได้ ทำไมช่างต่างกับเขาราวฟ้ากับเหวอย่างนี้นะ

  • Bad Love คู่ร้าย   3 บทรักที่ไม่อยากดู

    แกรบ...เฮ้ย!เด็กหนุ่มก้มมองเท้าตัวเองที่เหยียบเข้ากับอะไรบางอย่าง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคือซองเอกสารของลุงตฤณที่ฝากมาแล้วเข้าเผลอทำหลุดมือโดยไม่รู้ตัวไม่นะ!คิระตาค้าง ภาพที่เห็นคือรอยรองเท้าเด่นชัดที่มีขนาดเล็กกว่าซองเอกสารเอสี่ไม่มาก เขาเพิ่งฝ่าฝนตอนรีบมาเทสต์เสียงจนไม่ได้ระวังว่ารองเท้าของตนจะสกปรกเพียงใดแต่รอยเบ้อเริ่มขนาดนี้ ชัดเลย...คิระหน้าเสียเพราะไม่อยากตกงานตั้งแต่ยังไม่เริ่ม!แต่...“อะไรอีกคะ!... ภามม์!”หญิงสาวยื้อร่างกึ่งเปลือยที่ผุดลุกพรวดพราดขึ้น ภามม์ชะงักหันไปหาหญิงสาวแล้วแกะมือเธอ“ผมได้ยินเสียงอะไรที่หน้าประตู”“นี่มันห้องเชือดของคุณ ใครจะกล้าขึ้นมาล่ะคะภามม์ นอกซะจาก...”หา!ที่นี่เป็นห้องเชือดเลยเหรอ!เชือดอะไร เชือดแบบไหน แบบในข่าวรึเปล่า!!คิระถอยกรูดหันรีหันขวางมองหาทางหนีทีไล่ แต่ไม่มีที่ไหนให้หลบได้เลย กระทั่ง“ ลินีว่าเรามาต่อกันดีกว่า”“ดูคุณจะหมกมุ่นกับเซ็กส์จังนะ ลินี”“ก็บอกแล้วว่าลินีรักคุณ” เธอว่าน้ำเสียงออดอ้อน“ผมว่าคุณรักเงินผมมากกว่า”หญิงสาวค้อนขวับที่ถูกคำพูดของอีกฝ่ายเสยปลายคางเข้าให้ แต่เธอหรือจะยอมแพ้ ไหนๆ นานๆ จะได้ขึ้นมาถึงถ้ำเสือสักที

  • Bad Love คู่ร้าย   2 ชายในจินตนาการ

    “อ่อ... ฮะ”คิระรับคีย์การ์ดมาถืออย่างงงๆ แล้วถ้าจู่ๆ เขาเปิดประตูเข้าไป คุณภามม์จะตกใจหรือไม่ เกิดคิดว่าเขาเป็นโจรขโมยขึ้นมาจะว่ายังไง“แต่ลุงฮะ... ถ้าเกิดว่าเขาคิดว่าผมเป็น...”“เอาน่า... ไม่เป็นไรหรอก” ตฤณพยักเพยิดให้ก่อนสำทับ “เอาไปเผื่อไว้ รอเจ้านายเซ็นเอกสารแล้วเอาลงมาให้ลุงเลยนะ งานรีบด่วน” ตฤณพูดจบก็รีบเดิมแกมวิ่งออกไปทันที“เดี๋ยวฮะ! ลุง!” คิระร้องเรียกแต่ไม่ทันจึงได้แต่ก้มดูซองในมือแล้วบ่นพึมพำ “แล้วให้เอาไปให้เจ้านายที่ห้องไหนล่ะเนี่ย.”คิระถอนหายใจหนักหน่วงก่อนจะเดินตรงไปที่ลิฟต์ วันนี้โรงแรมคนน้อยกว่าปกติเพราะเป็นวันทำงานกลางสัปดาห์ ในลิฟต์จึงมีแต่เขาที่จ้องหน้าซีดๆ ของตัวเองในกระจกลิฟต์เพียงลำพังเขาเคยได้ยินกิตติศัพท์มาว่าเจ้านายของลุงเป็นคนเจ้าชู้ชนิดหาตัวจับยากจะเป็นคนน่ากลัวไหมนะ... คิระได้แต่ครุ่นคิดถึงคนที่อยู่ชั้นยี่สิบ เขาลืมนึกไปว่าชั้นบนสุดของดีพบลูซีบาร์เป็นที่พำนักหลักของภามม์ พสวัฒน์ ที่ลุงตฤณเคยเล่าให้ฟัง แสดงว่าอาจจะเป็นที่พักสำหรับเจ้านายทั้งชั้นไม่มีคนนอกงั้นคงไม่ยาก...คิระครุ่นคิดพลางกดลิฟท์ขึ้นไปยังชั้นยี่สิบที่เป็นชั้นบนสุดของโรงแรม เอ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status