ตอนที่ 15 รักษาสัญญา

คนตัวบางในอ้อมกอดหลับสนิทไปแล้ว แต่เขากลับยิ่งทรมานเพราะยังตื่นเพริดไปทั้งร่างไม่มีท่าทีจะสงบลงง่ายๆเขาลอบถอนหายใจยาวหลายครั้ง พยายามสะกดจิตให้นอนหลับ แต่ความนุ่มนิ่มหอมกรุ่นของเธอมันรบกวนจิตใจจนไม่สามารถข่มตาหลับลงไปได้

จึงคิดจะยอมแพ้ปล่อยเธอกลับห้องไป เขาจะได้สงบจิตสงบใจลงไปได้เสียที

“ของขวัญ กลับห้องไหม”

“อือ”

เธอร้องครางอย่างรำคาญแล้วขยับตัวออกจากอ้อมกอดของเขาไปนอนบนหมอนใบข้างๆ โดยไม่ลืมตาตื่นขึ้นมาแม้แต่น้อย

“โคตรขี้เซาเลยยัยคุณหนู”

ในเมื่อไม่สามารถไล่เธอกลับห้องได้ จึงลุกขึ้นไปปิดไฟ แล้วกลับมาสอดตัวนอนใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับเธอโดยที่สวมกอดเธอเอาไว้แน่นๆ จากทางด้านหลัง แล้วพยายามข่มใจให้นอนหลับตามเธอไปจนได้ในเวลาเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว

อัคคีกลับห้องมาอีกครั้งในตอนเช้ามืด อาหารบนโต๊ะที่ยังคงเหลือเต็มจานราวกับไม่ได้มีใครกินกับไวน์แดงที่เปิดทิ้งเอาไว้บนโซฟาทำเอาเขาแปลกใจ

แต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อข้างโซฟามีเสื้อยืดสีขาวกับเสื้อชั้นในผ้าลูกไม้สีดำตกอยู่จึงหยิบขึ้นมาดู

กลิ่นน้ำหอมจางๆ ที่แสนคุ้นเคยจากเสื้อตัวนั้นทำเอาเขาตกใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อรู้ได้ในทันทีว่าเจ้าของเสื้อคือใคร

“ของขวัญเ