CHAPTER TWO

“ANO?!” gulat na bulalas ni Jane nang marinig nang buong-buo ang isinuhestiyon ni Johanna. Kasalukuyan silang nakaupo sa terasa ng bahay nito at nagpapahangin. Katatapos lang din nila kumain ng street foods with matching milk tea na in-order nila via Grab Food.

“Makabulalas naman `to, OA! Halos maglabasan tutuli ko sa sobrang lakas,” nakangusong anito habang nakatakip ang dalawang palad sa mga tainga.

“Joh naman, hindi ko yata kaya `yon.” Johanna suggested na baguhin niya ang nakasanayan niyang getup—from simple to seductive.

Umayos ito ng upo. “Anong hindi? Hindi naman gan’on kahirap `yon, `no! Para ka lang nagpalit ng damit n’on.”

“Okay sana kung damit na ganito lang kasimple.” Bahagya siyang yumuko para sulyapan ang sariling repleksyon. She was wearing tight blue jeans and fitted blouse na kulay light pink. Plain lang din iyon at walang halong burda. Nakapusod lang din ang buhok niya kaya’t nakadagdag iyon sa inosente niyang aura. “Kaso panladlad namang mga damit ang sinabi mo. Kulang na lang mag-apply ako pagka-GRO sa bar.” Niyakap niya ang sarili at kinilabutan nang ma-imagine ang sariling nakadamit ng malaswa.

Pinatirik ni Johanna ang mga mata. “`OA mo talaga. Hindi ko naman sinabing mag-two-piece ka lang. What I was pointing out is that you should learn how to wear… like this,” saad nitong tumayo at nag-pose sa harapan niya. Tila pa ito isang sexy star kung mag-pose.

Napangiwi siya habang pinapasadahan ito ng tingin mula ulo hanggang paa pabalik. Johanna was wearing a fuchsia pink mini skirt na binagayan nito ng white spaghetti strap na pang-itaas na hapit na hapit sa katawan nito. Halos lumuwa ang cleavage nito at lantad ang maumbok na mga hita.

“Oh, no!” Nanlaki ang mga matang napatutop siya sa sariling bibig nang rumehistro sa kanyang balintataw ang sariling repleksyon sa katauhan ng kaibigan. She could vividly see herself wearing those clothes already, and posing like a sexy star.

“Hey, what’s happening to you, Jane?” nagtatakang tanong nito. “Bakit parang nakakita ka ng multo habang nakatitig sa `kin? Do I look like a monster?”

Natauhan siya, saka ipinilg ang ulo. “I just can’t imagine myself wearing those kinds of clothes. Naturingan pa namang teacher ako, `tapos mga malalaswa ang isusuot ko?”

“Ouch! Nasapol ako r’on, ah!” saad nitong napahawak sa sariling dibdib.

“Ops, sorry, Joh. I didn’t mean to offend you,” hingi niya ng paumanhin. Saka lang niya napagtantong guro rin pala ito.

“Ito naman, ayos lang `yon. Hindi ako nasaktan n’on.” Umupo ito sa harapan niya.

“Johanna, wala na bang ibang paraan?” seryoso niyang tanong. “Hindi ko talaga kaya `yang isinuhestiyon mo.”

“`Yon lang talaga ang alam kong first step, sister. Paano ka ba naman mapapansin kung sa aura mo pa lang hindi ka na kapansin-pansin— este, hindi ganyan ang mga tipo niya?”

Hindi siya umimik. Tama nga naman ito, because the first step to catch someones attention is to impress that person.

“Don’t worry, Jane. Hindi naman ibig sabihin n’on ganitong-ganito na talaga ang susuotin mo.” Iminuwestra nito ang sarili. “But somehow, try to change your getup. `Yong minsan magpakita ka naman ng kaunting flawless legs and arms mo, `yang cleavage mo,” sabi nitong napahagikhik.

She stared again at herself. Wala namang masama sa paraan ng pananamit niya. Hindi naman iyon maituturing na “manang.” In fact, marami ang nagsasabing she was the epitome of a woman na simple at inosente, yet oozing with charm and charisma. Kaso alam niyang hindi pa rin iyon papasa sa panlasa ni Jester.

Napabuntong-hininga siya. She doesn’t want to change, ngunit kung hindi naman niya iyon gagawin ay hindi niya makukuha ang atensiyon ng lalaki.

“But you know what, Jane?” mayamaya’y untag ni Johanna sa pananahimik niya. “You don’t need to change just to impress that guy. Sige, sabihin nating mapansin ka nga niya at maging kayo. But how sure are you na ikaw ang nagustuhan at minahal niya? At hindi ang katauhang pilit mong iniba nang dahil sa kanya?” seryoso nitong pahayag.

Natameme siya. Again, Johanna got a point, but she tried to ignore it. Mapu-frustrate lang siya kung maraming bagay siyang iisipin at ikokonekta sa kahangalan niyang iyon.

Pilit siyang ngumiti sa kaibigan. “Saka ko na iisipin `yan. Ang mahalaga sa akin ngayon ay ang mapansin na niya ako.”

Napailing si Johanna. “Bakit kasi hindi mo na lang ibaling sa kaibigan mo ang feelings mong `yan?”

“Sinong kaibigan?” kunot-noo niyang tanong. She doesn’t have a clue.

“Sino pa ba sa akala mo? Eh, di ang best friend mong si Matt.”

Bigla siyang napahagalpak ng tawa sa sinabi nito. She couldn’t imagine herself being in love with her best friend. That would be the most impossible thing to happen.

“Ano’ng nakakatawa sa sinabi ko? Makatawa naman `to, wagas!”

“Paanong hindi ako matatawa, Joh? `Yan na yata ang pinakanakakatawang bagay na sinabi mo sa halos tatlong taon nating pagkakakilala.” Hindi niya mapigilan ang pagbungisngis. “I just can’t imagine myself falling for him. Naku, para ko na ring inilagay ang sarili ko sa isang bitag `pag nangyari `yon. Konsomisyon lang ang aabutin ko sa gaya niyang palikero.”

“Bakit, hindi rin ba palikero ang Jester na iyon?”

Napatigil siya sa pagtawa. “H-hindi ko alam. Hindi ako sigurado. Baka chickboy rin, base na rin sa mga tipo niyang babae.”

“See!” bulalas ni Johanna. “Mas worse pala `yon, eh. Kaya kay Matt ka na lang. At least, kilala na ninyo ang isa’t isa. And that would be hard for him na saktan ka at ipagpalit sa iba kasi nga childhood best friend kayo.”

“That’s exactly the point, Joh!” she blurted. "We’re just friends. Nothing more, nothing less. Kaya’t huwag mo nang ipaggiitan `yong tao sa `kin, hindi ko siya type. At lalo namang hindi ako magkakagusto sa kanya over my dead body!” Napahagikhik siya.

“Huwag kang magsalita nang tapos, Jane. Baka mamaya’y kainin mo lahat ng sinabi mo. Pogi at hunk pa naman ang kaibigan mong `yon. Baka magising ka na lang isang umaga na mahal mo na pala siya.”

Pinatirik niya ang mga mata. “Noon ko pa sana naramdaman `yan kung talagang mangyayari `yon. Pero hindi, eh. Hinding-hindi talaga!” puno ng kasiguraduhan niyang pahayag.

“Love knows no time. Sometimes, it rapidly hits you like a bullet out of a gun,” makahalugan nitong saad.

“Amen to that,” biro niya para tumigil na ito. She was more interested sa gagawin niyang paghahanda para sa pagdating ni Jester, kaysa pag-usapan ang napakaimposibleng bagay na mangyayari sa pagitan nila ni Matt.

“So, ano’ng plano mo?” mayamaya’y tanong ni Johanna.

Ngumiti siya. “Susundin ko ang payo mo. I’ll change myself into a woman Jester wants.”

 ____________

“TEACHER Jane Destreza, nandito na ang guwapo mong sundo,” waring kinikilig na sabi ni Kenneth sa bungad ng pinto ng teacher’s office nila. Isa itong bading na co-teacher niya sa Mother Therese Laboratory School. Hindi lingid sa kaalaman ng pareho nilang guro ang pagkakagusto nito kay Matt. Halos din yata lahat ng kadalagahang guro sa naturang paaralan ay may crush sa kanyang matalik na kaibigan.

Tumayo siya. “Okay, I’ll be going home na.” Tamang-tama lang at katatapos lang niyang ayusin ang mga gamit. She glanced at her wristwatch—it was thirty minutes after five in the afternoon.

Bigla niyang narinig ang pa-demure na pagtitilian nina Johanna at ng iba pa niyang kasamahan. Napatunghay siya at natatawang napailing nang mapagtantong dahil iyon kay Matt. He was perfectly leaning beside the opened door with his arms crossed bestowing a killer smile sa kadalagahang gurong naroon.

Umandar na naman ang pagkapalikero ng mokong na `to, nangingiti niyang sambit sa isip. Kinuha niya ang shoulder bag at iba pang gamit, saka naglakad patungong pinto. “So, let’s go?” yakag niya nang makalapit sa binata.

Inakbayan siya nito. Kinuha nito ang mga dala niya, saka bumaling sa co-teachers niya. “Paano, girls, we’ll go ahead,” ani Matt sa simpatikong pagkakangiti.

“You know what? Bagay kayo,” pabiglang komento ni Johanna.

Wala sa oras na napahagalpak siya ng tawa. She couldn’t stop herself from laughing every time she heard that nonsense to Johanna.

“Talaga? Bagay kami?” nakakalokong tanong ni Matt at mas lalo siyang inakbayan.

“Yes, bagay kayo.” Si Kenneth ang sumagot na noo’y nasa likuran nila. “Perfect match! `Di ba, girls?”

“Yes, agree!” panabay na nagsitanguan ang mga naroon.

Halos mapuno ng tuksuhan sa kanila ni Matt. `Buti na lang at sila-sila na lamang ang nandoon, kundi malaking eskandalo at baka ipatawag pa sila at ma-expel sa nasabing paaralan.

Tawa lang sila nang tawa ni Matt. It wasn’t a big deal for them. It wasn’t even flattery.

“If that’s the case, then I’ll court my best friend. Bagay naman pala kami, eh,” pilyong biro ng binata na binalingan siya ng tingin.

“Then if that’s the case, too, I’ll say my sweetest ‘yes’ to my best friend. Bagay naman pala kami, eh,” napahalakhak niyang tugon at panggagaya rito. Sinakyan na lamang niya ang kaibigan. Alam naman kasi niyang nakikisakay lang din ito sa wishful romantic thinking ng co-teachers niya kabilang na si Johanna.

“So, aalis na kami ng girlfriend ko.” Nakangiting bumaling si Matt sa kasamahan niya. “May date pa kasi kami.”

Johanna and the rest of the gang giggled. Halatang kinikilig ang mga ito sa kanila. Maski si Kenneth ay halos magkisay-kisay sa kakahagikhik.

Nangingiting napailing na lang siya habang naglalakad sila paalis ng binata.

“Totohanin niyo na `yan!” Narinig nilang pahabol na sigaw ni Teacher Jasmine. Sinabayan iyon ng pagbungisngisan ng mga ito.

"Yes, we will!" balik-sigaw ng binata.

Bago sila makalabas ng school ground ay narinig pa nila ang tilian ng kasamahan niyang guro.

“Hoy, tanggalin mo na nga `yang braso mo,” sita niya nang mapansing nakaakbay pa rin sa kanya si Matt. “Baka akala mo hindi ako nabibigatan diyan.”

“What if I don’t? May karapatan naman akong akbayan ka dahil girlfriend na kita,” nakakalokong anito.

“Geez!” Pinatirik niya ang mga mata. “Sapakin kaya kita! Huwag mo `kong isali-sali sa mga nakapila mong babae.”

Napahalakhak ito. “Hindi talaga kita isasali dahil hot and seductive ang mga `yon. Eh, ikaw, ano ka?” pang-aasar nito.

Sukat sa sinabi ng kaibigan ay naalala niya ang plano niyang pagbabago ng sarili. “Matt, samahan mo pala ako sa mall. May bibilhin lang ako.”

“Sure, no problem,” tugon nitong tinanggal ang braso nitong nakaakbay sa kanya at pinagbuksan siya ng pinto ng kotse.

 _____________

“MATT, look at this. `Di ba, ito ang madalas na isinusuot ng liberated girlfriends mo?” Iminuwestra ni Jane sa kaibigan ang navy blue dress with plunging neckline. Spaghetti strap iyon at mini skirt style ang cutting.

Tumango ito. “Yup! Mga katulad nga niyan ang gusto nilang damit. Bakit, may balak ka bang regaluhan ang isa sa flings ko?” nakangisi nitong tanong.

“Basta. Mamaya ko na sasabihin kung para saan `to. Tulungan mo muna `kong mamili ng iba pang damit. Iyong mga nakikita mong isinusuot ng girlfriends mo.”

“Sure! Mukhang plano mo pa yatang regaluhan silang lahat,” komento nito. “Pero mas okay na rin `yon. At least, makakasundo mo na sila. Hindi `yong halos mag-deadma-han kayo sa tuwing may ipinapakilala ako.”

Ngumiti lang siya sa sinabi nito at ipinagpatuloy ang pamimili ng damit. Totoo ang sinabi ni Matt na hindi niya makasundo ang mga babae nito. Hindi naman nasa kanya ang problema. In fact, pilit nga siyang nakikipagkaibigan sa mga babaeng iyon. Ngunit waring galit ang lahat ng iyon sa kanya. Marahil dahil sa rasong ineetsapuwera ni Matt ang girlfriends nito kung siya na ang umeeksena.

Tulad ngayon, hindi siya pumayag na hindi siya nito sunduin. Kaya’t ang resulta, naunsiyame ang date nito kay Rubie—isa sa flings nito.

“Takot mo lang na mawalan ng best friend,” she smirkingly murmured.

“May sinasabi ka, Jane?” nakakunot ang noong tanong nito.

Napatunghay siya sa binata. “Wala. Guni-guni mo lang yatang may narinig ka,” tugon niya sa matamis na pagkakangiti.

Napailing ito at hindi na umimik. Siya nama’y ipinagpatuloy ang paghahanap ng mga damit na alam niyang papasa sa panlasa ni Jester. She frequently asked Matt’s opinion with those alluring dresses na nahahawakan niya—kung papasa ba iyon sa pang-seductive look at kung mapapalingon ba ang lalaki kapag isinuot iyon ng babae.

“Matt, how about—”

“Ayoko nang sumagot,” putol nitong napasuklay sa sariling buhok. Tila nakukulili na ito sa kanya.

She softly chuckled. “Last na ito, promise!”

“Baka sabihin ng mga nakakarinig na bading ako dahil sa kakatanong mo.” Nakasimangot ito.

She was about to answer back nang sumingit ang saleslady na kanina’y may ina-assit na ibang customer. “Sir, Ma’am, mawalang-galang na po. Tiyak pong babagay sa inyo `yan, Ma’am,” nakangiting sabi nito sa kanya, saka bumaling kay Matt. “At hindi naman po kayo mukhang bakla, Sir. Bagay na bagay nga po kayo ni Ma’am, eh.” Nagpalipat-lipat ang tingin nito sa kanila ng binata.

Nagkatinginan silang dalawa ni Matt. Pigil-pigil nila ang mapahagalpak ng tawa. Hindi iyon ang kauna-unahang pagkakataong napagkamalan silang magnobyo kaya’t sanay na sila r’on. Sinasakyan na lang din iyon ng binata.

Inakbayan siya ni Matt. “Mabuti naman at hindi ako mukhang bading. At pasensiya ka na rin, Miss, makulit lang talaga itong girlfriend ko,” nakakalokong sabi nito na pinisil ang baba niya.

Palihim niyang siniko ang binata at pasimpleng pinandilatan ito. Kung makaakto ito ay tila totoo ngang may relasyon sila.

“Okay lang po `yon, Sir. Natural lang po iyon sa customer,” nakangiting sagot ng saleslady. Waring nag-e-enjoy ito sa kakamasid sa kanila.

 ____________

“ANG DAMI ng mga pinamili mo, ah. Malayo pa naman ang pasko pero ngayon pa lang mukhang naghahanda ka na sa mga ireregalo mo sa mga babae ko,” nakangising sabi ni Matt sa pagitan ng pagsubo nito ng burger. Kasalukuyan silang kumakain sa isang foodspot ng mall matapos ang mahigit dalawang oras niyang pagbababad sa department store.

Tumigil si Jane sa ginagawang pagsubo at tinitigan ang kaibigan. “Sino’ng may sabi sa `yong ibibigay ko ang mga ito sa mga babae mo?” nakataas ang isang kilay na tanong niya.

“Ikaw,” sagot nito. “Palagi mong `tinatanong kung mga ganyang tabas ba ng damit ang `sinusuot ng girlfriends ko.”

“Yeah, I was asking but that doesn’t mean na sa kanila ko ibibigay `to. Aba, `suwerte naman nila `pag gawin ko `yon.” Itinirik niya ang mga mata.

Marahang tumawa ang binata. “Talagang nagtataka ako kung bakit wala kang makasundo ni isa man sa kanila.”

“Eh, kasi galit sa akin lahat ng flings mo. Ang susungit pa! Pilit naman akong nakikipagkaibigan sa kanila.” Umismid siya.

“Sino ba naman ang hindi magagalit? Eh, palagi kang umeeksena. Daig mo pa ang tunay na asawa,” ngingiti-ngiting anito.

“Kasalanan ko ba `yon? Nasa sa `yo lang naman kung magpapadala ka,” katwiran niya. “Pero sabagay, alam ko namang hindi mo ako matitiis. `Takot mo lang mawalan ng best friend,” nakangisi niyang dugtong.

Tumawa si Matt. “At ikaw naman, sinasadya mo lang yatang sirain ang dates ko.”

“At bakit ko naman gagawin `yon? Aber?!” nakataas ang isang kilay na tanong niya. “Nagkakataon lang talaga na paminsan-minsan nagkakasabay ang mga `yon.”

“Oftentimes, Jane. Oftentimes. At hindi paminsan-minsan lang,” pagtatama nito. “Ginagawa mo iyon dahil baka…”

“Baka ano?” tanong niya sa pambibitin nito.

“Dahil baka may lihim kang gusto sa `kin at hindi mo lang masabi-sabi.” Saka ito napahalakhak, sanhi para magbalingan sa gawi nila ang mga kumakain din doon.

She rolled her eyes. “Whatever!” aniya na lang para tapusin na ang nonsense topic nila. “By the way, I bought those stuffs kasi ang mga `yon na ang susuotin ko,” she smilingly said.

“What?!”