Chapter 1

Year 2014

General Trias, Cavite

MAKULIMLIM at tahimik nang dumating si Beckett sa bahay nila, bagay na ikinakunot ng noo niya. Wala ang mga magulang niya na inaasahan niyang sasalubong sa kan’ya, lalo na at nagsabi naman siya kanina na uuwi siya galing Italy dahil semestral break nila.

“Ma? Pa?” tawag ni Beckett sa medyo malakas na boses, pero umalingawngaw lang ang boses niya sa buong lugar. “Rosie? Nicholas?” pagtawag naman niya sa mga trabahador, pero wala pa ring sumasagot sa kan’ya.

Mas lalo tuloy siyang nagtaka, pero napangiti siya dahil naisip niya na baka gusto siyang surpresahin ng mga ito.

“If you wanted to surprise me, I’m here. You can go out now,” may himig ng sayang sambit ni Beckett habang naglalakad siya papunta sa hagdanan para puntahan ang ina at ama niya sa loob ng kuwarto. “Ma—"

Pero kaagad siyang napatigil nang makita niya ang patak ng mga dugo sa sahig. Nang tiningnan niya ang hagdan ay napamura siya dahil may bakas din ng mga dugo roon, na para bang may hinilang katawan paakyat sa itaas.

Nanlaming ang buo niyang katawan, at bumilis ang tibok ng puso niya. Mabilis niyang tinakbo ang daan papunta sa ikalawang palapag, at walang takot na binuksan ang pinto sa kuwarto ng mga magulang niya.

Nawalan na rin siya ng pakialam kung mayroon mang masamang tao ang naroon sa kuwarto na iyon, at kung papatayin ba siya nito kapag nakita siya nito.

His intuition tells him that something bad happened… and he hated how mostly accurate his intuitions are.

“Ma!” muling pagtawag ni Beckett, at halos malaglag ang panga niya sa nakita.

Her parents were laying down on the floor. Malayo man ang pagitan niya sa mga magulang ay kitang-kita niya ang mga bakas ng saksak sa katawan nila, at ang mga dugo nito na umaagos pa sa sahig, patungo sa direksyon niya.

He didn't need to check whether they are dead or not—They are. 

They aren’t even breathing when he came. Sa dami ng tinamong saksak ng mga magulang niya ay nakasisiguro siyang malaki ang galit ng gumawa nito sa kanila.

Beckett, as slowly as he could, walked forward until he reached his parents. Pinagpapawisan siya ng malamig habang nanginginig ang buong katawan niya.

But he didn’t let those emotions stop him. He still wanted to see his parents and hug them for the last time… despite them being lifeless.

Pero nang tuluyan niyang makita nang malapitan ang mga magulang niya ay unti-unting tumulo ang luha niya. Beckett isn’t accustomed to violence. It is even his first time to see blood and a horrible murder, but he never uttered a single word.

He never shouted nor stumbled again.

Lumuhod si Beckett sa tabi ng kan’yang ina, ni hindi alintana ang dugong kumakapit sa balat niya. Ipinadausdos niya ang kamay sa dilat na mga mata ng ina, kasabay ng pagtulo ng luha sa mga kamay niya.

“Whoever did this to you two, I'll make sure to find them,” Beckett declared.

Pero sa gitna ng katahimikan ay may narinig siyang mumunting ingay sa labas ng bahay nila. Parang may sumisipol, kaya naman mabilis siyang tumayo at sumilip sa bintana.

There, he found a shirtless man walking in their garden like nothing happened. He had a knife on his right hand, at pinaglalaruan niya pa iyon sa kan’yang kanang kamay habang naglalakad.

Beckett could only clench his fists in response as his voice almost left his throat. Halos mahigit niya ang hininga nang biglang tumigil ang lalaki sa paglalakad, at lumingon ito patungo sa direksiyon niya.

“More… More…” Beckett muttered, waiting for the right moment so he could memorize the face of his parents’ murderer and pull him onto the pits of hell.

Kaunti na lang ay makikita na niya ito. Kaunti na lang…

“Fuck!” angil niya nang mauntog ang ulo niya sa bintana.

Idinilat niya ang mga mata, at sumalubong sa kan’yang paningin ang manager niyang si Fiona na nakatitig lang sa kan’ya habang nakakunot ang noo. Iniwas na lang niya ang tingin dito bago muling tumingin sa bintana.

“Damn it,” dagdag niya pa bago hinimas ang kaliwang parte ng ulo niya.

He didn’t noticed that he napped on the van while they’re on their way somewhere. Kakagaling lang kasi niya sa France para sa isang photoshoot, tapos ngayon ay may schedule na naman siya pagkauwi. Iyan tuloy at hindi pa siya gaano nakaka-recover mula sa biyahe.

“Are you alright?” tanong ni Fiona. May pag-aalala sa tono ng boses nito. “Masamang panaginip na naman?”

Tumango lang si Beckett at hindi nagsalita. Kumikirot pa rin kasi ang ulo niya nang bahagya. Hindi rin ito ang unang beses na napanaginipan niya ang pangyayaring iyon.

After that event, he never had a good sleep. He was sleep deprived for almost seven years. Beckett felt like he’s just a dead man walking. Kung hindi lang dahil sa kagustuhan niyang mahuli ang pumatay sa mga magulang niya ay malamang na sumunod na rin siya sa mga ito.

“This is why I don’t like sleeping. Fuck,” Beckett muttered and snapped his neck.

“I told you to consult a doctor. Mayaman ka naman, saka kung sasabihin mo sa higher-ups ‘yan ay baka ilibre ka pa nila,” saad ni Fiona habang iniisip na baka nanghihinayang lang si Beckett sa gastos kaya ayaw nitong magpatingin.

Nainis si Beckett doon, pero pinalampas na lang niya iyon.

“No need. I can handle this alone,” Beckett answered, and the headache subsided after a few seconds. “My schedule also says no. I have a full-packed schedule, aren’t I?”

Nag-aalangan man ay tumango si Fiona. Tama naman kasi si Beckett. Siya ang isa sa may pinakamataas na income sa Syneverse Entertainment kaya naman kaliwa’t-kanan din ang mga proyekto niya.

Maya maya ay tumigil ang sasakyan. Nagtaka si Beckett nang makitang nasa harap sila ng Grand Arena, at napakaraming reporters sa labas.

“Wait, where are we?” Beckett asked as his forehead creased. “Aren’t we going to another photoshoot?”

“Awarding show. Hello? Earth to Beckett?” Fiona snapped her hands at him. “You're going to receive an award for your first movie. With Jerusalem McBride, remember?”

“Ah.” Beckett grimaced.

Naalala na niya ang lahat. He’s going to receive an award for today, and it was supposed to be with Jeru, one of his newest friends in the modelling industry. Kaya lang ay may kailangang asikasuhin si Jeru kaya hindi ito makaka-attend.

If he had any other choice, he wouldn’t go here, too. But the management pushed him onto this, lalo na at unang award niya ito sa pag-acting na hindi na ulit niya gagawin. Heck, he preferred to smile in the camera than act like he loved someone when it's not the case.

Kinuha niya ang bottled water na nandoon sa gilid bago nagsalita. “I’ll go out now.”

“Wait, agad-agad?” ani Fiona bago ito humawak sa braso niya, tila pinipigilan siya.

Tumango si Beckett. “Why?”

“Did you forget about your scandal? Sandali lang.“ May pinindot si Fiona sa tablet niya. “Secure the place. Beckett Clainfer will walk on the red carpet in a few minutes.”

Nakataas ang kilay ni Beckett hanggang sa ibaba ni Fiona ang tawag. Halata sa mukha niyang naiinip na ito.

Tiningnan siya nang mabuti ni Fiona bago ito nagsalita.

“About the rumors spreading with Yanna… You didn't do it, right?” nag-aalangang tanong ni Fiona. Bahagya na ring sumasakit ang ulo nito. “Hindi ka binansagang Nation's Perfect Guy para masangkot sa ganitong gulo.”

“Of course not. Why would I have sex with a married woman?” nakataas-kilay na sagot ni Beckett. “Our relationship is pure business. We just want to promote our movie together. That's all.”

“Mabuti kung ganoon.” Napabuntong hininga si Fiona. “Wait for a few minutes. Hinahanda lang namin ang guards para sa paglabas mo.”

Tumango na lang si Beckett habang ang isang kamay nito ay nagpunta sa labi niya. He played with his lower lip using his fingers as he remembered the term, Nation’s perfect guy.

Mga fans niya at ang mga reporters ang gumawa ng tawag na iyon sa kan’ya. Wala pa kasing kahit anong masamang balita ang napapatunayan laban sa kan’ya, gaano man kabigat o kagaan ang mga ito.

However, the rumors are true.

Beckett really fucked his leading lady days ago, lalo na at si Yanna ang unang nag-initiate na makipagtalik sa kan’ya.

He didn't care if she's married or whatsoever. As long as she moans and shivers under him, he wouldn't care about the consequences. Isa pa ay may mga tauhan siyang handang linisin ang lahat ng kalat niya.

He isn't the Nation's Perfect Guy. Beckett just conceals all his wrongdoings.

In Fiona’s cue and Beckett’s approval, his bodyguards opened the door. Kaagad na nagkagulo ang lahat ng reporters nang bigla siyang lumabas at naglakad sa red carpet. 

The guards stood on his side, protecting the great Beckett Clainfer from anyone who could pull him anytime. While walking, all the reporters were throwing questions at him.

“Ano ang masasabi mo sa kumakalat na balita tungkol sa inyo ni Yanna Methias?”

“Talaga bang may namamagitan sa inyo ni Yanna kahit mayroon na siyang asawa?”

Beckett wanted to smack their faces so bad, but he maintained his composure. “I answered that days ago. We only have a casual relationship.”

Yanna always answers the same reason, too. Alam niya kasi ang mangyayari kung magsasalita siya. Paniguradong masisira ang career at ang pamilya niya.

Nagtanong pa sa kan’ya ang reporters pero wala na siyang sinagot doon. He smiled pretentiously and waved his hand to the cameras, but his movement came into a halt when he heard something.

A whistle. The same whistle he heard seven years ago.

“Where was that?” tanong ni Beckett sa bodyguard niya, dahilan para magulat ito. “The whistle. Where did it come from?”

Napakunot ang noo ng bodyguard niya, pero hindi ito sumagot. Hindi niya alam ang sinasabi ni Beckett dahil sa tindi ng ingay sa lugar ay wala naman siyang narinig na sipol.

Pero sigurado si Beckett sa narinig niya. It’s not a part of his hallucination.

Beckett’s gaze roamed around the area. Wala na ang mapagpanggap na ngiti sa labi nito. He desperately find the person who made the whistle, but he found none.

‘Why am I hearing it here?’ tanong ni Beckett sa sarili. ‘Did he know me?’

Suddenly, he snapped out of his thoughts when he realized that he’s in the middle of the red carpet. Nagpatuloy siya sa paglalakad na para bang walang nangyari, at iisa lang ang nasa isip niya habang ginagawa iyon.

‘I promise to find you wherever you are, so I can kill you in my both hands.’

The pain he felt gave him the pleasure of living afterward. He made the pain his fuel to continue surviving, making sure that he'll find his parents' killer.

Pero ang hindi niya alam ay nandoon lang din ang taong iyon sa lugar kung nasaan siya, at tahimik siyang pinagmamasdan hanggang sa makapasok na si Beckett sa loob ng Grand Arena.