Chapter Three

Pagdating ko sa parlor ay para na akong lutang na gulay dahil sa pagod sa hugasin at muntik pang hindi sumahod ng buo. May pakinabang din talaga ang mga chismosa sa lugar namin nagamit ko pa tuloy kay Gina. Bakit naman kasi pumayag na maging sugar mommy? Pero bahala sila sa mga buhay nila at busy rin ako sa buhay ko. Pera ang kailangan ko at hindi chismis mula sa kanila. Wala akong panahon sa ibang bagay. Pero kung may sahod lang sa pagiging chismosa ay baka pinasok ko na rin.

Uupo pa sana ako pero nagkataon naman na absent ang isang bakla kaya naman sa akin muna binigay ang isang bagong pasok na customer. Dahil busy rin si Marjorie sa kanyang customer.

Wala akong choice, kaya agad kong inasikaso ang lalaking customer ko. Hindi naman siya mukhang may lahi, pero ang lakas ng amoy. Mahihiya ang sibuyas bombay!

Kaagad ko na siyang tinanong kung anong gusto niyang gupit na hindi bagay sa mukha niya. Magsisinungaling pa ako kung tatanungin ko siya kung anong gusto niyang gupit na bagay sa mukha niya, wala naman babagayan kahit saang angulo tingnan Hindi naman pwera lait lang naman.

"Gusto ko maging kamukha ako ni Jericho Rosales!" agad-agad na sagot nito kaya naman napangiwi pa ako dahil gugupitan ko lang naman siya at hindi ooperahan sa mukha. Si Vicki Belo ang kailangan niya at hindi si Gelay De Castro.

Ibang klase rin magbiro si Sir, sa loob-loob ko pa. Napatawa niya talaga ako ng sobra! Eh, kahit yata ubusin ko lahat ng buhok niya ay malabong maging kamukha siya ng crush ko. Kahit pa paliguan ko siya ng maraming tubig ay hindi pa rin.

Kahit ka pa pumurol lahat ng gunting namin ay malabong magkaroon ng himala sa mukha niya. Kahit pa magdamag ko siyang gupitan ay hindi mangyayari ang pangarap niya. Wala talagang pag-asa! Tumango-tango na lang ako para matapos na lang ang pantasya niya. Libre naman din mangarap kung minsan kaya, push and pull lang! Pero hindi pangarap ang gusto niya, himala! Hindi gunting ang kailangan niya, kundi dasal at pera, samahan mo na rin ng pahinga.

Nagsimula na ako akong basain ang buhok niya at suklay-suklayin. Pero grabe naman ang tigas ng buhok nito! Parang alambre.

"Sir, anong gamit mong glue sa buhok mo? Ang tigas eh!" palatak ko pa. Hindi naman ito umimik at nanatiling lang nakapikit. Mukhang nakatulog na yata. Kaya naman kinuha ko na ang razor sa tabi ko bago pa mag-resign ang gunting at suklay namin sa tigas ng buhok ng customer ko. Parang gusto na rin magwelga ng rasor unang sabak pa lang. Parang sampung taon yata na walang ligo at shampoo, sa tigas ng buhok niya.

Habang ginugupitan ko siya ay hindi ko namalayan na matagal na pala akong nakatulala sa kawalan. Parang madalas na lang akong tulala talaga. Iniisip ko kasi kung paano ba ang dapat kong gawin upang mabilis kong mabayaran lahat ng utang namin. Wala naman akong ibang paraan na alam. Saka una pa ay hindi naman mataas ang natapos ko kaya ang hirap maghanap ng trabaho na medyo mataas sana ang sahod.

Nagulat pa ako nang kalabitin ako ni Marjorie na nasa tabi ko rin. Sa dami kasi ng isipin ko ay pakiramdam ko, naubos na ang lahat ng laman ng utak ko. Bayarin dito, gastos doon. Kailan pa kaya kami lalaya sa hirap? Parang paulit-ulit na lang ang takbo ng buhay namin.

Nagpakawala muna ako ng malalim na buntong-hininga bago ko siya nilingon.

"Hoy, Gelaylay! Ano na? Tuleley na naman ang feslak mo dyan! Anong problema mo?"usisa niya pa.

"Kailangan ko pa ng trabaho, Marjorie, ang daming bayarin. Minsan tuloy ay naiisip kong maging bayaran, hays," reklamo ko pa habang patuloy ako sa paggugupit sa customer Pinandilatan pa ako ng mata ni Marjorie dahil sa aking mga sinambit sa kanya. "Kaloko ka, Gelalay! Baka naman bigla ka namin paglamayan ng wala sa oras o pagkapihan ka namin, dyan! Look, mo ang feslak mo, Hagardo Versoza na!" pagalitan niya pa sa akin. Alam niya kasi na marami na akong raket sa buhay. At kung minsan pa nga ay inaabutan niya ako kapag malaki ang tip mula sa mga customer niya. Maswerte pa rin ako kahit na ganito, may mga taong handa akong tulungan. Malaki na rin ang utang na loob ko kay Marjorie sa lahat ng tulong niya sa akin. At maging sa mga kapatid ko.

"Wala, eh, kailangan ko talaga, Marjorie."

Muling kong ibinalik ang atensyon ko sa ginugupitan ko at muntik na ako mapasigaw, mapatalon sa gulat. At mabilis kong binalingan si Marjorie. Kahit maging siya ay namilog ang mga mata at gustong tumili ngunit hindi niya magawa. Hindi ko napansin na kalbo na pala at puro ukab-ukab ang buhok ng customer ko. Mahabaging langit! Anong gagawin ko?

Hindi ko malaman ang gagawin upang ayusin pa ito. Nag-mukha tuloy siyang sisiw na hindi pa kumpleto ang balahibo. "Bakla ka talaga…" mahinang sambit ni Marjorie. Patay talaga ako nito. Paano ko ito aayusin? Pangarap pa naman niya na maging kamukha ni Jericho Rosales pero mukhang malabo pa talaga sa sabaw ng pusit!

Nag-iisip ako ng paraan upang masolusyunan ang problema ko ngunit wala akong maisip. Nang makita kong mumulat na ang kanyang mga mata ay mabilis kong tinakpan ng kamay ko. Hindi pa siya pwedeng magising at talagang mayayari ako nito. Hays, bakit kasi isip ako nang isip? Mabuti na lang talaga at mukhang nakatulog siya ulit. Medyo nakahinga ako ng maluwag. Kitang-kita ko pa ang kaba sa mukha ni Marjorie at tiyak kong naiihi na rin siya ngayon sa takot.

Mabilis kong dinampot ang mga buhok niya at nagkatinginan pa kami ni Marjorie. Paano ba ito?

"Anong ginawa mo?! Bakit ganitoooooo?!" sigaw ng customer ko nang makita niya na ang buhok niya. Halos maiyak pa ito habang nakatitig sa salamin. Wala kasing paraan upang maibalik ko pa ito.

"S-Sir, ang gwapo m-mo naman—"

"Hindi! Ipapakulong kita!" Sigaw nito sa akin saka nagmamadaling lumabas ng parlor.

Patay ka talaga, Gelay!