Four months later…
It's summer again. The heat of the afternoon used to make her the loneliest, but there's a lot of things changed in span of months. Every single trace of her old self seems to vanish in the air.She combed her hair with her fingers as she went to the cemetery to finally visit the grave of her parents. Not because she already forgave them, she just wanted to make sure that the pain they caused still lingers in her heart. She sighed. It's getting harder to breathe every time she remembers the heart-clenching moments she experiences way back. But the only consolation she was happy taking is that those horrible things made her stronger."You're suffering down there," She stated after her eyes landed on her father's grave. She took a deep breath, trying her best not to show any emotion. "I bet you both paying for your sins."Biglang umihip ang malakas na hangin. Pinakiramdaman niya ito at bigla siyang natawa ng"Kaya mo na bang magmaneho?" tanong ni Tres kay Hendell. Katatapos lang ng shift nila at mag aalas tres 'y media na nang madaling araw. Kasalukuyan silang nasa parking lot at nagpapahangin. Nauna nang umalis si Marcio kaninang alas dose matapos ang huling set nito.Bumuga siya ng hangin at tinatamad na sumandal sa sasakyan nito. "Ewan. Siguro.""Try it," He threw her the keys and walked to the passenger side of the car. "Kailan ka pa ba ulit susubok? Kapag nabayaran niyo na ni Marcio 'yong utang niyo? Nako! Baka malabo na ang mga mata mo 'pag nangyari 'yon."He got a point there. But the question is, kaya na ba niya?"Hindi ka ba natatakot mamatay? Letting me drive after that accident?" She emphasizes the word 'accident' to stretch her whole point.But Tres doesn't seem affected or worried about it. He simply shrugs her shoulders. "You ca
Life is really full of surprises and unexpected moments. There's a lot of things in life we never thought, even once, to happen in a couple of seconds. Sometimes, it made us think, what will be the better option? 'Yong biglaan o 'yong dahan dahan?But either of the two, it will produce one outcome. Pain.Pain because things happen based on someone's favor and not yours. Pain because you were never really ready for many possibilities of tragedy. It will leave you breathless, speechless, and nothingness."Nasaan na si Alejandro?" Unang tanong niya nang makarating siya sa bar. Nang matanggap ang tawag ni Marcio, ay kaagad siyang nagbihis at tinakbo ang daan papunta sa kinaroroonan ng mga ito. Hindi na siya nag atubili pa o nagdalawang isip na sumugod. She doesn't mind the four in the morning coldness or the danger she might get for going out alone. In just a little amount of time, naging malapit rin naman siya sa mata
Mabilis na lumakad paalis si Hendell bago pa siya tuluyang sumabog sa inis. Hindi niya maintindihan kung bakit kailangan siyang pagchismisan ng mga iyon ng harap-harapan na parang wala lang siya sa tabi ng mga ito. Imagine, they are old- too old enough to attain a high level of understanding towards the younger generation pero sila pa itong nangunguna sa panghuhusga sa kapwa. Tuloy ay pinamamarisan ito ng mas nakababata sa kanila.That cycle should stop. It has to end bago pa maging basura ang mundo."Oh, mukha kang nalugi. Anong nangyari?" tanong ni Tres na nakatambay sa bungad ng gate niya.Naiinis na binuksan niya ang gate at pumasok. "Ang daming putakte sa mundo na 'to, Tres. May insecticides ba na mag e-eliminate ng mga taong peste sa mundo?"Rinig niya ang pagtawa nito habang sinusundan siya papasok ng bahay. "Wala pa yatang naiimbentong ganiyan. Kung sakaling mayroon man, siguradong bibili din si Ma
Fear is an unpleasant emotion caused by someone or something as likely to cause fear, threat, or danger.That is what Hendell felt when she recieve George De Castro's message. Pakiramdam niya ay bumalik siya sa nakaraan. Noong mga panahong hindi niya alam kung paano siya mabubuhay nang may taong gusto siyang kunin. Unti-unting bumabalik ang takot niya dahil rito. Alam niyang nasa paligid lang si George. Kung noon ay nakatakas at napagtaguan niya ito, sigurado siyang ngayon ay hindi na ito makakapayag na malamangan at matakasan.Nanginginig na sumiksik siya sa sofa at huminga ng malalim ng ilang beses. Kailangan niyang kumalma dahil hindi makakatulong ang pag iyak at panginginig niya. Kailangan niyang makapag isip ng paraan para tuluyan nang mawala sa landas niya si George. Kailangan niyang maging mas matapang kung sakali mang magpapakita ulit ito sa kaniya.Noong dumating si Tres ay nagkunwari siyang ayos lang ang lahat. She greeted
Parang saglit na nabingi si Hendell sa narinig. Hindi niya alam kung anong sasabihin, o kahit na gagawin sa balita ni Marcio. Babalik si Harken? Bakit? At para ano pa? Itinikom niya ng maiigi ang kaniyang labi. Wala siyang maapuhap na sagot sa kaniyang sariling katanungan. "Okay ka lang Henny?" tanong ni Tres, nag-aalala. Hindi siya makasagot. Ang tanging alam lang niya ay may mga maliliit na kirot sa puso niya. Parang bubog, parang tinutusok ng karayom, parang unti-unting hinihiwa ng patalim. Paunti-unti ang sakit. Rinig niya ang padabog na pagtayo ni Marcio mula sa pagkakakupo. Hindi niya mabasa ang reaksyon nito. "Are you still hurting, H? Akala ko ba kinamumuhian mo siya?" Huminga siya ng malalim, biglang bumigat ang pakiramdam niya. "I hate him. Totoo 'yon. I hate him for hurting me and ruining my dreams for us. I hate him for leaving me behind." "Iyon naman
Hendell get up from her bed and frustratingly went to the kitchen to get some water. Her throat became dry from her attempts to sleep. Her mind was probably trying to push her to think more and sleep less. She sighed after she drank her first glass of water.Anong oras na ba?Her eyes shifted the gaze from the kitchen sink to the wall clock, lalo siyang nanlumo nang makitang alas dos na pala ng madaling araw. Alas nuebe nang mahiga siya at mula noon ay hindi pa siya nakakatulog kahit ilang minuto lang. She's having a hard time sleeping lately, she has always been though. Pero parang mas kakaiba ngayong naiisip niya na naman si Harken.Muli siyang nagpakawala ng malalim na buntong hininga at umupo sa kaniyang rattan chair at nangalumbaba. Since hindi rin naman siya makatulog, napagdesisyonan niya na lang na huwag nang pilitin ang sarili niya. Nahagip ng tingin niya ang isang box na naglalaman ng regalo na hindi niya pa nabubuksan. It was f
Mabilis ang paglakad ng mga araw, ngunit para kay Hendell ang anim na buwan na nakalipas ay ang pinakamatagal at pinakanakakapagod. Maraming bagay ang unti-unting nagbabalik sa dati. Alejandro finally woke up from sleeping so long after that accident, but the bad news is that he didn't remember nor recognize the culprit. But the investigation of his case is still ongoing along with Alejandro's recovery. Nagbukas na rin ang bar at nagpatuloy ang buhay bago nangyari ang lahat ng iyon.Harken didn't come home. Hindi raw ito makakauwi dahil ayon kay Marcio, he is doing good in Australia. Of course, the first thing she felt about it was, she was disappointed. Not because she's expecting something from him, but she's looking forward to see him suffer. Tough luck. Maybe that time will come and she will wait for it.Ipinilig niya ang kaniyang ulo para makalimutan pansamantala si Harken at ang delubyong ibinigay nito sa buhay niya. Kailangan niya munang magtra
Mariing pumikit si Hendell at tahimik na nakiramdam. Right there and then, she knows she is in danger. She's thinking of fast options para malusutan niya ang dalawang lalaking unti-unting lumalapit sa kinaroroonan niya. Palakas ng palakas ang mga yabag. She's silently praying that someone will appear and distract them from going where she's hiding. But the probability is low. Kaunti lang ang nagdadaan sa likod ng bar at kung mayroon man, baka wala lang ding pakialam. "Lumabas ka riyan kung ayaw mong masaktan," ani ng isang lalaki. Rinig na rinig niya ang malakas na tibok ng puso niya lalo na noong marinig niya ang tunog ng pagkasa ng baril. Strangely, a year ago, she was waiting for this scenario to happen. She wanted to die in a gunshot, a dramatic gunshot. But that was before when she has no reason to live. Punong-puno ng takot ang kaniyang puso dahil ayaw niyang magtapos ang buhay niya na maraming katanungan. Marami pa siyang