Prologue

“That’s all for today. Class dismissed.”

Dali-daling tumayo ang mga kaklase ko at nag-unahang lumabas, pagkaalis na pagkaalis palang ng huling Professor namin para sa araw na ‘to. Ang ilan sa kanila ay nagtutulakan pa sa bandang pinto na akala mo ay mga hindi makakauwi. Hindi ko tuloy naiwasan ang matawa, habang inaayos ang mga gamit ko.

Natigilan lang ako nang maramdamang may kumalabit sa kanang balikat ko. Nang lumingon ako para alamin kung sino ‘to ay ang nakangiting mukha ni Madeline ang bumungad sa ‘kin.

“Malapit na nga pala ang debut mo, girl! Paniguradong paghahandaan na naman ‘yon nina Tito Edwin at Tita Marcel ng bongga! I’m so excited already!” tili pa niya.

Napailing na lang ako sa kanya, habang nakangiti. “That’s not gonna happen.”

Bigla naman siyang natigilan kasabay ng pagkunot ng kanyang noo. “Huh?”

Nagkibit-balikat ako. “I already talked to them about it. Just so you know, I want it to be simple and private. Kaya iilang bisita lang ang iimbitahan ko at hindi magkakaroon ng malaking party katulad ng inaasahan mo.”

Sinukbit ko ang handbag na dala sa kanang balikat ko at tumayo. Doon ko lang napansin na kaming dalawa na lang pala ang naiwan dito sa classroom.

“Let’s go,” anyaya ko sa kanya.

Nakasimangot na sumunod naman siya sa ‘kin.

Paniguradong nauna na sa cafeteria para kumain ang tatlo pa naming mga kaibigan na sina Harold, Albert at Damon. Madalas kasi na gutom ang tatlong ‘yon. Hindi ko nga alam kung saan ba nila inilalagay ang mga kinakain nila.

“Seryoso ka ba talaga? Buti napapayag mo sila Tito. Knowing them, I’m sure that they have planned something for your special day.” Mababakasan ng panghihinayang ang boses niya.

Napangiwi naman ako nang dahil sa sinabi niya. Indeed, my parents love to do something unexpected. Sa mga nagdaang taon kasi ay sobra kung paghandaan talaga nila ang aking kaarawan.

Maraming imbitado na bisita at ang ilan sa mga ‘to ay mga kasosyo nila sa negosyo. Sa isang resort, hotel, restaurant o ‘di kaya sa naglalakihang function hall naman madalas na idinadaos nila ang party.

But I want this year to be different. Oo at nagmamay-ari ng malaking hotel chain ang mga magulang ko. Pero hangga’t maaari ay ayokong napapagastos sila ng malaki dahil sa ‘kin.

Dahil hindi naman nila ako totoong anak.

Isa ‘yong parte ng pagkatao ko na walang kahit na sino ang nakakaalam. Kahit ang mga kaibigan ko. Mas mabuti na rin ang gano’n para iwas tanong at issue.

Sa paglipas ng mga taon ay hindi na talaga nagkaanak pa sila Mama at Papa. Kung kaya naman ay naiintindihan ko rin kung bakit gano’n na lang nila ibigay ang halos lahat sa ‘kin. Kahit ang ibang mga tao ay nauunawaan ‘yon dahil ika nga, only child nila ako.

Isa sila sa mga dahilan kung bakit excited na akong makapagtapos. Dahil dalawang taon na lang at makakatulong na rin ako sa negosyo nila sa wakas! Isa ‘to sa paraan ko ng pagtanaw ng utang na loob ko sa kanila.

“Noong una ay nahirapan talaga akong kumbinsihin sila. It took me a lot of effort just for them to say yes.”

Totoo naman ‘yon. Katakot-takot na kundisyon ang ibinigay nila sa ‘kin, bago ko sila napapayag.

Marahas siyang napabuntonghininga, dahilan para samaan ko siya ng tingin. Mabilis na iniangat naman niya sa ere ang dalawang kamay tanda ng pagsuko.

“Okay. If that’s what you want. Wala namang problema sa ‘min kung bongga o simple ang magiging selebrasyon ng birthday mo. Pero siguro naman ay kabilang kaming apat sa iilang bisita mo?” nag-aalangan niyang tanong.

Saglit akong natigil sa paglalakad para pandilatan siya. “Of course! What kind of question is that?”

Hindi ko alam kung imahinasyon ko lang ang dumaang lungkot sa kanyang mga mata, dahil agad rin itong napalitan ng tuwa.

“Wala naman. I just want to confirm. You know, ayokong maging assumera.”

“Loka-loka ka talaga!”

Nagkatawanan na lang kaming dalawa, bago muling nagpatuloy sa paglalakad.

Huminto kami nang marating na namin ang locker area. Akmang bubuksan ko na ang locker room ko, nang magpaalam si Madeline na pupunta lang sa restroom. Hindi na ako nagsalita pa at tanging tango lang ang naging tugon ko sa kanya.

Nang tuluyan ko ng mabuksan ang locker ko ay kumunot ang noo ko nang tumambad sa ‘king paningin ang isang kulay puting sobre na nakapatong sa ibabaw ng libro ko.

Napansin kong blangko lang ang ibabaw ng sobre at walang kahit na anong nakalagay rito. Nagtataka man ay kinuha ko ito at walang pag-aalinlangang binuksan. Sa loob nito ay mayroong puting papel na nakatiklop, na agad ko namang binasa ang maaaring nakasulat.

“Advance happy 18th birthday, Nath. Can’t wait to see you soon.”

Mas lalong kumunot ang noo ko nang dahil sa nabasa. Tiningnan ko ang likurang bahagi ng papel, pati na rin ng sobre. Nagbabakasakaling may nakasulat dito kung kanino galing ‘to.

Pero wala ng iba pang nakalagay maliban sa mensahe na ‘yon.

Pilit kong inalala kung may kaibigan ba ako o malapit na kakilala na matagal kong hindi nakita.

Pero wala.

Nagkibit-balikat na lang ako at piniling itago ito sa loob ng bag. Marahil ay napagtripan lamang ako ng isa sa mga kaklase ko na walang magawa sa buhay. Hindi ko rin naman masabi kung secret admirer ito o ano dahil ngayon lang naman ako nakatanggap ng ganitong klase ng sulat. Wala rin naman kasing nanliligaw sa ‘kin kahit isa. May mga nagtangka, pero hindi naman tumutuloy.

Akmang isasara ko na ang pinto ng locker pagkatapos kong ilagay ang ilan sa mga gamit ko, nang mapansin na may kung ano pa palang nakapatong sa ibabaw ng libro ko.

Biglang tinambol ng kaba ang dibdib ko ng kuhain ko ang bagay na ‘yon.

Black rose.

Napasinghap ako at halos mapatalon sa gulat nang may biglang tumapik sa balikat ko mula sa likod.

“Let’s go? They’re waiting for us already.”

Muli ay ang nakangiting mukha ni Mads ang bumungad sa ‘kin. Walang oras o minuto ata na hindi nakangiti ang babaeng ‘to.

Mabilis naman akong nakabawi mula sa pagkakabigla.

“O-Okay.”

Dali-dali kong itinago sa loob ng bag ang itim na rosas at tuluyang isinara ang locker ko. Hindi ko alam kung bakit, pero...

Pakiramdam ko ay may hindi magandang mangyayari sa mga susunod na araw.