Ayan, kumilos na ang lalaki.
Biglang tanong ni Tita, “May nobyo ka na ba ngayon, hija?” Natigilan ako. Bigla kong naisip si Chancy. Ang mga ngiti niya, ang kaswal naming ugnayan. Pero pagkatapos ng ilang segundo, binalikan ko ang katotohanang walang malinaw sa amin. Walang label. Walang katiyakan. Umiling ako. “Wala po.” Ngu
Gianna Nagsimula na akong magmaneho pauwi, ngunit bago pa man ako makarating sa bahay ay nagdesisyon akong dumaan muna sa isang supermarket na nakita ko. Naalala kong halos wala na pala akong groceries sa condo. Pati ref ko, malungkot na ulit ang itsura. Hindi ko talaga gusto ang nauubusan ng pagk
GiannaNang madala na sa ospital ang pasyenteng naaksidente, dumiretso ako sa Sarina’s. Hindi ko na rin inasahan na darating pa si Chancy, pero aaminin kong may kaunting lungkot na bumalot sa akin nang malamang wala siya roon.Tinawagan niya ako kanina pero ni hindi man lang nabanggit na hindi siya
ChancyTahimik pa rin ang conference room. Para kaming mga karakter sa isang sitcom na biglang naging drama.“Ay, grabe. Ang bigat bigla ng hangin,” biro ni Kuya Jerome habang inaalog ang collar niya. “Feeling ko kailangan natin ng background music na may violin at ulan.”“Shut up,” sabay-sabay nam
Chancy“My gosh, nakarating din!” bulalas ni Ate Cha pagpasok ng conference room, halatang hinihingal pa at gulong-gulo ang buhok.Sabay-sabay kaming napalingon sa kanya.“May aksidente kasi sa dinaanan ko,” dagdag pa niya habang inilalapag ang bag sa upuan.Lumapit siya kay Kuya Chase at agad itong
Chancy“Chancy, may problema ba?”Napapitlag ako sa mahigpit ngunit mahinahong hawak ni Kuya Chanden sa braso ko. Naroon ang pag-aalala sa mga mata niya, kaya’t alam kong hindi biro ang tanong niya. “Kanina ka pa parang wala sa sarili mo. Ano bang nangyayari sayo?”Nag-iwas ako ng tingin. Ayokong ma
GiannaTahimik ang silid maliban sa hingal naming dalawa.Nakahiga ako sa dibdib ni Chancy, habang ang kamay niya’y nakapulupot sa baywang ko. Mainit ang balat niya, basa pa sa pawis, pero ang pintig ng puso niya ang pinakapaborito kong tunog sa mga oras na ‘to. Para bang doon ako pinakatahimik.Kus
Dala ng curiosity kung bakit lagi na lang nambabae ang mga lalaki kaya ko naisipang manood ng mga ganong klase ng palabas.Nag-angat ako ng tingin kay Chancy at nakita ko sa mga mata niya ang paghanga, ang init, at ang pagbibigay. Handang ibigay sa akin ang kontrol. Ngayon, ako naman.Bahagya akong
Gusto ko pa ng higit sa ginagawa niya ngayon sa akin.Mainit ang hininga ko, sabay ng bawat haplos niya sa gitna ng aking hita. Ang bawat dampi ay tila apoy na gumagapang sa aking balat. Hindi ito basta pagnanasa lang, ito’y isang pag-angkin na may halong paggalang."Chancy..."Matapos ang ungol ko