แชร์

DEEP LOVE : 02 (1/2)

ผู้เขียน: ฮวายอน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-14 12:30:56

ความจริงผมไม่ควรแปลกใจนะ…ที่ไอ้พวกนั้นมันไม่เชื่อว่าผมจะแต่งงาน ผมเองยังก็ยังงงๆ อยู่เลย ทำไมถึงตอบตกลงอาม่าโดยใช้เวลาคิดไม่ถึงเสี้ยวนาที ทั้งที่ตลอดชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยมีเรื่องนี้อยู่ในหัวเลยด้วยซ้ำ

ประเด็นหลักอาจเป็นเรื่องธุรกิจ คนเราพอถึงวัยทำงานก็คงไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าเงิน ประเทศนี้มันอยู่ยากขึ้นทุกวัน เงิน อำนาจ ต้องมีอย่างใดอย่างหนึ่งถึงอยู่สบาย หรือบางทีอาจต้องมีทั้งสองอย่าง

AJD Group เป็นบริษัทขนส่งยักษ์ใหญ่ระดับต้นๆ ประเทศ ซึ่งมันเป็นอะไรที่ดีมากอยู่แล้ว แต่ถ้าผมได้ถือครองหุ้นบางส่วนของ เรืองขจร บริษัทนำเข้า ส่งออกวัตถุดิบแปรรูประหว่างประเทศที่ติดอันดับต้นๆ ไม่แพ้กัน มันจะทำเงินให้ผมมากขนาดไหน

ผมสามารถตัดขาคู่แข่งไปได้เกินครึ่งด้วยการดึง เรืองขจร มาเป็นดีลเลอร์ใหญ่และเซ็นสัญญาขึ้นตรงกับ AJD Group แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น เมื่อก่อนมันเคยเป็นแบบนั้นนะ ตอนที่พ่อของลลิลลดายังมีชีวิตอยู่ แต่พอเปลี่ยนบอร์ดบริหาร ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมด ความจริงไม่ใช่แค่ผม เราทุกคนล้วนมีส่วนได้เสียกับเรื่องนี้ทั้งนั้น

และประเด็นรองคือผมอยากเอาชนะยัยคุณหนูจองหองนั่น ลลิลลดา...

แต่ถ้าคิดอีกที…ตอนที่ผมตัดสินใจก็ไม่ได้คิดเรื่องธุรกิจมากขนาดจะยกให้เป็นประเด็นหลักหรอกนะ ยิ่งเห็นคุณหนูลลิล วิ่งแจ้นมาหาผม ท่าทีจะเป็นจะตาย ไฟในใจลุกโชนจนหาทางดับไม่ได้ ผมยิ่งลืมเรื่องธุรกิจไปสนิทเลย

ครืดดดด ครืดดดดด

ผมชะงักในจังหวะที่กำลังจะเปิดประตูรถซูเปอร์คาร์สีเทาดำคู่ใจ ก่อนจะพาดเสื้อแจ็กเกตไว้บนหลังคารถแล้วควักมือถือที่ยังคงสั่นอยู่ในกระเป๋ากางเกงยีนส์ตัวโปรดออกมาดู

สายนี้จะปล่อยผ่านไม่ได้เด็ดขาด นายธารา อัครจินดา ผู้มีส่วนร่วมในการทำให้ผมเกิดมา

“มีอะไรให้รับใช้ครับ” ผมตอบรับอย่างใจเย็นพลางเอนหลังพิงรถ

[แกหายหัวไปไหนทั้งคืนฮะ!!]

โทนเสียงที่ดังลอดออกมาส่งผลให้ผมต้องเคลื่อนโทรศัพท์ออกห่างหูเล็กน้อย แต่มันก็ยังได้ยินชัดเจนอยู่ดี แก้วหูเกือบแต่แล้วไม่ละ ดูจากอารมณ์ที่พุ่งพล่านขนาดนี้ คงไม่ใช่สายแรกแน่ๆ แต่ผมไม่ได้รู้สึกว่ามีสายเข้าเลยนะ ช่วงเวลาที่เมาหลับตั้งแต่รุ่งสางจนเลยมาครึ่งค่อนวัน

“ก็ไม่ได้หาย แค่เมา คิดถึงผมเหรอ”

[ไอ้ลูกเวร ฉันจะด่าแกยังไงดีนะ จะแต่งงานอีกไม่กี่วันนี้แล้ว ยังทำตัวเหมือนเด็กเหลือขอ ขี้เหล้า เมายาไปเรื่อยอยู่ได้]

อะไรวะ…แค่กินเหล้าเมา มันกลายเป็นเรื่องผิดพลาดขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ปกติผมก็ไม่ค่อยถูกกับพ่อเท่าไหร่นัก การโดนด่า เป็นเรื่องปกติมาก แต่นั่นมันช่วงก่อนที่ผมจะเรียนจบ ตั้งแต่ผมเริ่มเข้ามาดูแลธุรกิจเต็มตัว ท่านก็เลิกวุ่นวายกับผม เรียกได้ว่าแทบจะไม่คุยกันเลยด้วยซ้ำ

“แม่บ้านทำอาหารไม่ถูกปากรึไงครับคุณพ่อ” ผมถามกลับน้ำเสียงยียวน แน่นอนผมต้องโดนด่า

[ไอ้แม็กซ์!! แกอย่ามากวนตีนฉันนะ!]

“อะๆ ว่ามาครับ เรื่องอะไร” ผมไม่อยากกลายเป็นลูกทรพีที่ทำให้พ่อตัวเองเส้นเลือดในสมองแตกหรอกนะ

[หนูลลิลอยู่ไหน]

“เอ้า! ไหงมาถามผม จะไปรู้ได้ไง”

[ก็หนูลลิลบอกกับอาม่าตั้งแต่เมื่อคืนว่าจะไปหาแก จนป่านนี้ยังไม่มีใครติดต่อได้ ถ้าไม่ได้อยู่กับแก แล้วน้องจะไปไหน]

คำตอบของพ่อทำให้ผมยืดตัวตั้งตรงทันที สัญชาตญาณร้องเตือนแปลกๆ

“ติดต่อไม่ได้…” ผมพึมพำกับตัวเอง พลางคิดย้อนไปถึงเรื่องเมื่อคืน จนแทบไม่ได้ฟังเสียงบ่นจากปลายสาย ก่อนจะคิดบางอย่างขึ้นมาได้

[ก็เพราะแกมัวแต่เมานั่นแหละ ไอ้…]

“เดี๋ยวผมจัดการเอง”

ติ๊ด!

ผมแทรกขึ้นก่อนที่พ่อจะพูดจบแล้วกดตัดสายทันที พ่อคงกำลังด่าผมยับผ่านโทรศัพท์ตัวเองอยู่ แต่ตอนนี้ต้องจัดการเรื่องยัยคุณหนูตัวแสบก่อน

ผมออกคำสั่ง

‘เที่ยวบินไปโอกแลนด์’

‘กำลัง…ค้นหา…เที่ยว…บิน…โอกแลนด์’

Siri จัดการแสดงผลที่ผมอยากรู้บนหน้าจอมือถือ

ไฟล์ตถัดไป…หกโมงครึ่ง ตอนนี้ห้าโมงครึ่ง ยังพอมีเวลา ตอนนี้ผมแทบจะทำทุกอย่างในเวลาเดียวกัน เปิดประตูรถ จัดแจงความเรียบร้อยของตัวเองอยู่หลังพวงมาลัยหรือแม้กระทั่งใช้หัวแม่มือเลื่อนดูข้อมูลก่อนหน้า วันนี้ไม่มีไฟล์ตเช้า ภาวนาให้เธอจองไฟล์ตเมื่อคืนไม่ทันทีเถอะ ผมกดล็อกหน้าจอแล้วโยนไปเบาะข้างๆ มันคงตกอยู่ที่ไหนสักที่ในรถนี่แหละ ช่างมันก่อน

ฝันไปเหอะ…ว่าจะได้หนีไปมีชีวิตสงบสุข เธอไม่มีวันสงบสุขตั้งแต่…เราได้มีโอกาสกลับมาเจอกันอีกครั้งแล้ว ลลิลลดา

[Lalillada Talk]

@สนามบินเชียงใหม่

ฉันยกข้อมือดูเวลาบนหน้าปัดสมาร์ทวอทช์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในอกกระสับกระส่ายคล้ายลมพายุกำลังจะมา ขยับปีกหมวกเบสบอลลงทุกครั้งที่มีคนเดินผ่าน ทำไมเวลามันเดินช้าจังนะ ความจริงฉันควรได้ออกไปจากประเทศตั้งแต่เมื่อคืนแล้วถ้าไม่ติดว่าไฟล์ตบินมันเต็ม คนนี่ก็ช่างบินกันเยอะถูกเวลาเสียจริง

จอ LED ขนาดใหญ่ปรากฏข้อมูลไฟล์ตบินถัดไป ‘โอกแลนด์’

ลมหายใจถูกผ่อนยาวผ่านปลายจมูกราวกับยกภูเขาออกจากอก ฉันลุกขึ้นยืนหยิบกระเป๋าเป๋สะพายขึ้นหลังพร้อมกับลากกระเป๋าเดินทางแบรนด์ดังขนาดกลางเดินตรงไปยังช่องสแกนตรวจสัมภาระทันที

อีกไม่กี่อึดใจฉันก็จะได้ไปจากที่นี่ ไปใช้ชีวิตอิสระ รอให้เรื่องเงียบฉันจะกลับมาขอขมาอาม่า พอถึงตอนนั้นคงไม่มีการแต่งงานเกิดขึ้นแล้ว

ฉันหันมองซ้าย มองขวา มองหลัง อีกรอบ เพื่อความมั่นใจว่าจะทุกอย่างจะราบรื่นไปจนขึ้นเครื่องแต่พอหันกลับมาฉันดันชนเข้ากับใครบางคนอย่างจัง

ปึกกกก!!

อ๊ะ…

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย   DEEP LOVE : 10 (2/2)

    ด้านหน้าเวทีมีแขกเหรื่อเต็มไปหมด ผู้หลักผู้ใหญ่ที่ส่วนมากฉันไม่รู้จัก บรรดาเพื่อนๆของพวกเรา พอฉันและเขาเดินมาหยุดอยู่กลางเวทีที่ไม่สูงจากพื้นเท่าไหร่ พอที่จะก้าวขึ้นมาโดยไม่ต้องใช้บันไดได้ ตามมาด้วยเสียงปรบมือดังระงม แต่นั่นไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นเลยสักนิด ออกไปทางรำคาญด้วยซ้ำส่วนด้านซ้ายถัดไปจากพิธีกรก็เป็นอาม่า แม่ของฉันและพ่อแม่ของเขาทุกอย่างดำเนินไปโดยที่ฉันไม่ได้สนใจแม้แต่เสียงประกาศออกไมค์ของพิธีกร จนกระทั่งเธอเอาไมค์มายื่นให้ฉัน“คะ...?”“พูดอะไรหน่อยค่ะ” เขากระซิบบอกฉันเบาๆ ฉันรับไมค์มาถือไว้ในมือสักพัก ก่อนจะนึกออกว่าจะพูดอะไร...“เฮ้อออ…” ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ผ่านไมโครโฟนในมืออย่างตั้งใจ บรรยากาศตอนนี้กลับกลายเป็นเงียบสงัดลงในพริบตา รู้จักสงครามเย็นกันไหม...มันคล้ายกับสถานการณ์ที่ฉันกำลังก่อขึ้นในเวลานี้“ขอบคุณนะคะ ที่อุตส่าห์มา ทั้งที่บางคนก็ไม่รู้จักฉันด้วยซ้ำ” ทุกคนในงานเริ่มมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก พากันกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก หันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ส่วนผู้ชายที่ยื

  • DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย   DEEP LOVE : 10 (1/2)

    “ก็เจ้าสาวหาย มาตามหาเจ้าสาว” เขาว่าพลางเลื่อนแขนขึ้นกอดอก ใบหน้าคมเอี้ยวมองฉัน ตัวละครฝ่ายชาย ซึ่งเป็นตัวหลังของงานถูกจับใส่สูทผูกไทสุดเนี้ยบ จนดูแปลกตา ก็ไม่ได้บอกว่าไม่หล่อนะ…แต่นี่มันไม่ใช่เขาเลยสักนิด“เหอะ!” ฉันทำได้แค่เบ้ปาก เบือนหน้าหนี รู้สึกกระอักกระอ่วนไปกับทุกอย่างรอบตัว ไม่ว่าจะเป็นสรรพนามที่เขาใช้ การแต่งตัวของเราสองคน เสียงเพลงหวานซึ้งที่เปิดคลออยู่ตลอดเวลาหรือแม้แต่ผู้คนมากมายด้านนอกฉันกลายเป็นภรรยาในนามของเขาโดยสมบูรณ์ตั้งแต่พิธีจดทะเบียนสมรสเมื่อช่วงสายที่ผ่านมา แต่ก็ยังคงเป็น ‘นางสาวลลิลลดา เรืองขจร’ อยู่เหมือนเดิม ไม่ได้เปลี่ยนนามสกุลหรือใช้ ‘นาง’ แต่อย่างใด นั้นมันเป็นยุคสมัยก่อน ตอนนี้เรามีอิสระในการเลือกมากขึ้นแล้วและฉันก็ไม่ได้รู้สึกยินดีขนาดนั้น“ฉันยังจำได้นะ กติกาของเกม ที่เธอบอกว่า…จะบอกฉันวันนี้” เขาเริ่มทำลายความเงียบด้วยประเด็นใหม่“อ้อ…” ฉันเกือบลืมไปแล้วนะ ถ้าเขาไม่พูดถึง จะว่าไป กติกาที่ฉันตั้งไว้ก่อนหน้านี้ มันจะมีผลเสียต่อตัวเอ

  • DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย   DEEP LOVE : 09 (2/2)

    “แต่กูไม่เข้าใจ” สีหน้ามันบ่งบอกตามที่มันพูดเลย“จูบจากผู้ชายพวกนั้น ไม่ได้ทำให้ใจกู…สั่น” ฉันบอกมันไปตามความจริง ถ้าจะบอกว่าฉันลองจูบกับผู้ชายหลายคนเพื่อหาเขาคนนั้น มันจะดูแปลกเกินไปไหม แต่ฉันเคยทำแบบนั้นจริงๆ เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้จูบฉันไปและเป็นคนแรกที่ทำให้ใจฉัน...สั่น ตอนแรกฉันคิวว่าเขาคงเป็นคนเดียว…“มึงจะบอกว่า ไอ้หน้ากากเหยี่ยวดำ ที่มึงก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร คนนั้น ทำให้มึงใจสั่นงั้นเหรอ”“....” ฉันพยักหน้ารับ นี่เป็นเรื่องเดียวที่ฉันไม่ได้บอกมัน เรื่องของความรู้สึกในวันนั้น“นี่คือสาเหตุที่มึงตามหาเขาสินะ” คิ้วของคนที่สนทนากับฉันยังคงผูกเป็นโบว์ไม่คลายออกเลยแม้แต่น้อยในตอนนั้นฉันเคยชวนมันไปตามหาเขาที่หน้าประตูโรงเรียนมัธยมฝั่งตรงข้ามทุกเย็นหลังเลิกเรียนเป็นเวลาหลายเดือน ด้วยความที่อยากรู้ว่าถ้ามันเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง มันจะยังเหมือนเดิมอยู่ไหม สุดท้ายฉันได้คำตอบว่ามันไม่มีความรู้สึกแบบนั้นอีกเลย แต่นั่นมันกับคนอื่นนะ เพราะฉันไม่รู้ว่าหน้ากากเหยี่ยวดำคนนั้นเป็นใคร

  • DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย   DEEP LOVE : 09 (1/2)

    สองวันต่อมา…เช้ามืดของวันที่แสนจะหม่นหมอง…เฮ้อลมหายใจยาวถูกพ่นผ่านปลายจมูกครั้งแล้วครั้งเล่าฉันถูกปลุกขึ้นมาจากที่นอนตั้งแต่ยังไม่ตีสาม เพื่อมานั่งโงนเงนหมดสภาพอยู่บนเก้าอี้ไม้กลางห้อง สปอร์ตไลน์ถูกเปิดส่งมาที่ใบหน้าฉันจากทุกด้านจนแสบตาไปหมด ฉันเหลือบตาขึ้นบนด้วยความหงุดหงิดเพราะมันมีอะไรยุกยิกยุก ยิกอยู่บนหัวฉันราวสองชั่วโมงเต็ม ไม่เคยปล่อยให้ใครยุ่งกับผมของฉันนานขนาดนี้มาก่อนเลยนะ อาม่าจ้างช่างทำผมที่ไหนมาเนี่ย ฝีมือไม่ได้เรื่องแถมยังทำนานอีกส่วนคนด้านหน้าก็ไม่แพ้กัน จะโบกอะไรหนักหนา หน้าฉันไม่ได้ต้องปกปิดเยอะขนาดนี้ซะหน่อย น่าเบื่อชะมัด เมื่อไหร่จะเสร็จซะทีวันที่แสนจะวุ่นวายของใครหลายๆ คนในบ้านเรืองขจร วันที่อาม่าแต่ตัวสวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา วันที่ดูเหมือนจะสำคัญสำหรับผู้หญิงทุกคน…แต่ไม่ใช่สำหรับฉัน“คุณหนูคะ เลิกถอนหายใจสักสามสิบนาทีได้ไหมคะ” ช่างแต่งหน้าที่เป็นสาวสองกดเสียงต่ำบอกฉันด้วยอารมณ์ที่แฝงไปด้วยความหงุดหงิด“แต่งไม่ได้ก็ไม่ต้องแต่ง!” ฉันพูดพลางยกมือขึ้นกอดอกทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้บ่งบอกถึงความเอาแต่ใจของตัวเอง ตวัดตามองช่างแต่งหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ ใครง้อกัน…ฉันไ

  • DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย   DEEP LOVE : 08 (2/2)

    จังหวะที่ผมเงยหน้าขึ้นจากจอมือถือสอดประสานเข้ากับดวงตาคู่คมของเจ้าของมือถือพอดิบพอดี ดูเหมือนเธอจะรู้ตัวแล้วว่ายังมีอีกหนึ่งคนอยู่ในที่แห่งนี้ด้วยเธอจ้องหน้าผมเขม็งอย่างเอาเรื่องอยู่กลางสระ นี่ขนาดไม่ได้อยู่ใกล้นะ รัศมีความโหดยังแผ่มาถึงผมจนเย็นวาบไปทั้งตัวผมส่งยิ้มแห้งพร้อมกับชูมือถือในมือราวกับหาข้อแก้ต่างในตอนที่โดนจับได้ว่ามาแอบดูผู้หญิงอาบน้ำยังไงยังงั้น ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปนั่งหย่องย่ออยู่ขอบสระ“มีคนโทรมาแหละ” ผมปรายตามองมือถือในมือตัวเองที่ถือชูไว้ขนาบศีรษะคนที่อยู่กลางสระรีบว่ายน้ำเข้ามาทางผมทันที จะว่าไปนี่ก็เป็นตัวประกันที่ดีเหมือนกันนะ“เอามา” เธอทำท่าจะแย่งมือถือตัวเองไปจากผม ที่ตอนนี้ย้ายตำแหน่งไปอยู่สูงสุดของความยาวแขนเรียบร้อยแล้ว แน่นอนว่าถึงผมจะนั่งอยู่คนในสระก็ไม่มีทางหยิบถึง“อยากได้? เอาอะไรมาแลกดิ”“อะไร” เธอถามเสียงแข็ง บางทีผมก็คิดอยากเห็นมุมอ่อนหวานของคนตัวเล็กตรงหน้า แต่ก็ไม่รู้จะมีโอกาสไหม ไม่สิ…ไม่รู้เธอมีมุมนั้นอยู่ในตัวไหมมากกว่า“อยาก

  • DEEP LOVE รักสุดใจ...นายแบดบอย   DEEP LOVE : 08 (1/2)

    หลังจากที่ผมเคลียร์ค่าเสียหายทั้งหมดที่ยัยคุณหนูลลิลก่อไว้กับไอ้ดินเสร็จเรียบร้อยก็รีบบึ่งรถไปยังคฤหาสน์ของเรืองขจรทันที ระหว่างทางก็คิดถึงแต่อนาคตข้างหน้า ถ้าว่าที่ภรรยาของผมเล่นผลาญเงินแบบนี้จะเข้ากับแม่สามีอย่าง คุณหญิงมาริสา ได้ไหมนะ ผมนี่ปวดหัวรอเลย แค่ที่ผมกับพ่อใช้กันอยู่ทุกวันนี้ยังบ่นเช้า บ่นเย็น ถ้าเพิ่มลูกสะใภ้มาช่วยใช้อีกคนนะ คุณหญิงมาริสาอกแตกแหงๆถึงบ้านผมจะรวยขนาดไหน แม่ ก็ยังเป็นคนคอยควบคุมเรื่องการใช้จ่ายแทบจะทุกอย่างของทั้งที่บ้านและ AJD Group ท่านเป็นเหมือนนักตรวจสอบบัญชีอาวุโสเลยก็ว่าได้ แถมยังมีนิสัยมัธยัสถ์ขั้นสุดอีกด้วย การใช้จ่ายของท่านมักจะต้องเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลเสมอ แต่ผมกลับไม่ได้แม่มาเลยสักนิดได้มาแต่สิ่งดีๆ ของพ่อที่แฮฟเงินแม่เป็นประจำ ซึ่งผมยกให้พ่อเป็นไอดอลเลยสำหรับเรื่องนี้ เพราะไม่งั้นผมคงไม่มีเงินมาใช้ไร้สาระ กินเหล้าหรือเที่ยวผู้หญิงตั้งแต่สมัยเรียนแบบนี้หรอก พอโดนจับได้ก็ทนหูชาไปสักสองสามวัน หลังจากนั้นก็ทำใหม่ วนลูปไปเรื่อยๆ เพราะผมมึนใส่อยู่แล้วแต่ที่หนักใจคือ แม่ไม่ได้เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้สักนิด

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status