Share

Chapter 10

Penulis: penobscura
last update Terakhir Diperbarui: 2025-09-13 23:24:56
[Short update only. Enjoy reading ♡]

Nanatili lang itong nakatitig sa ‘kin kaya hindi ko napigilang mag salita muli.

“What are w-we?”

Hindi ko alam bakit iyon ang unang pumasok sa isip ko na itanong. We're on one roof. So, I think I need to know at least what I am in his life.

Funny. Funny how stupid this feeling could lead me. Even after hearing everything that night, that I was only here because I might be carrying his child is insane.

I don't need to ask, honestly. But I feel the need. Maybe I wanna hear something different today. ‘Yung sagot na iba sa narinig ko kagabi. Sagot na makakapag-alis ng bigat sa dibdib ko.

“I like you…” Umiling-iling ito at bahagyang ngumiti. “No, actually, it's way deeper,” dagdag nito.

And now that I heard it, half of me didn't believe it.

Tinignan ko siya sa mata, hinahanap ang sagot doon kung sinsero ito sa sinabi niya, pero hindi ko iyon nakita. May ngisi sa labi niya na para bang isang biro iyon.

Ano pa nga ba ang in-e-expect
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • DEL FIERRO    Chapter 14

    [short update muna hehe. ♡] Nang lumabas siya ng kwarto, doon lamang ako nakahinga ng maluwag. Napahiga ako saglit, pinipilit pakalmahin ang sarili, pero hindi mawala-wala sa isip ko ang mga sinabi niya. Buong hapon, pilit akong umiwas. Kapag naririnig kong papalapit ang mga yabag niya, agad akong napapalingon sa ibang direksyon. Kapag napapatingin naman siya, mabilis kong iniiwas ang mga mata ko, kunwari abala sa kung anong hawak ko. Hindi ko alam kung nahahalata niya, pero ramdam kong para akong laging nagtatago. Tuwing may sasabihin siya sa 'kin ay ilag ako. Hindi nagtatagal para makipag k’wentuhan pa. Magtatanong siya, sasagot naman ako at aalis din agad. Gano’n ang nangyari sa magdamag. Kay Manang at Matheo lamang ako nakikipag-usap ng matagal dahil sa pagkailang ko. Dapat siguro ay hindi ko na lang siya tinanong tungkol don. “Hija…” Agad kong nilingon ang pinto. Nakasilip si Manang. Saka lang siya tuluyang pumasok pagkalingon ko. “Gusto mo bang sumabay sa ‘min ni Mat

  • DEL FIERRO    Chapter 13

    Umaga na nang magising ako. Una kong naramdaman ang malamig na dampi ng kung anong malagkit sa balat ko. Napabaling ang tingin ko sa gilid ko kung saan naroon si Syvastian. Nakaupo siya, bahagyang nakayuko. Ang isang kamay ay marahang nakadampi sa braso ko habang ang isa’y hawak ang maliit na bote ng ointment. Sa bawat galaw niya, halatang nag-iingat siya, mabagal at mahinahon, para bang natatakot na baka lalo akong masaktan. Napatitig ako. Nanuyo ang lalamunan ko habang pinagmamasdan siya. Kagabi lang, halos durugin niya ako sa higpit ng pagkakahawak niya sa braso ko, at ngayon…parang ibang tao ang kaharap ko. Ang seryosong mukha na palagi kong nakikita ay may kakaibang lambot. Ang mga mata niya, na puno ng tigas at galit, ngayon ay tila may lungkot at pagod at puno ng pagsisisi. “Sorry…” mahina ang boses niya. Napakurap ako. This man speaks with gentleness. Kaya sigurado akong hindi si Syvastian ang kaharap ko ngayon. I thought Matthew was stern, distant, and unyie

  • DEL FIERRO    Chapter 12

    [i did my best researching and writing this chapter with care. if i've gotten anything wrong, i'd truly appreciate it if you could kindly correct me. ♡]After that interaction with Dr. Arcalde, I found myself restless. The weight of our conversation lingered in my mind, pressing heavily on my chest. That night, instead of sleeping, I asked Matheo for a laptop that I could use to research his condition. Ang dami kong nabasang mga articles, pati yung mga kwento ng ibang taong may parehong sitwasyon. The more I read, the more I realized how little I knew. The symptoms, the triggers, the unpredictable shifts…it wasn’t just an illness. It was a battle. A war waged inside his mind that no one else could see, because he chose to keep it with himself. And yet, he carried it with such composure, as if he had mastered the art of hiding the chaos within.As I read more, I came across a line that struck me: “Most people with DID rarely show noticeable signs of the condition. Friends and family

  • DEL FIERRO    Chapter 11

    [Trigger Warning: This chapter talks about Dissociative Identity Disorder (DID). Please take care while reading, and feel free to skip if it becomes uncomfortable. ♡] “Matthew…” Agad ko siyang nilapitan ulit at hinawakan ang kamay niyang nanginginig pa rin. Halos hindi niya na rin maibuka ang mata niya. “L-leave!” mariing sabi nito bago tuluyang mawalan ng malay. Hindi naman ako magkamayaw sa kung anong gagawin. Mabuti na lamang pumasok si Matheo. Wala na rin akong nagawa dahil sa pagka-aligaga ko. Sobrang bilis ng pangyayari, ni hindi ko na namalayang naihiga na nila ang lalaki sa kama at nakatawag na ng doctor. Ano ba kasi ang nangyari sa kaniya? Kanina pa ako tulala habang pinapanood ang doctor na chine-check si Matthew. Hindi ko rin alam kung bakit niya pinaalis si Manang at si Matheo. Lalabas na sana ako pero pinaiwan niya ako. May importante raw siyang kailangang ipaliwanag sa akin. Nobyo naman daw ako ng lalaki, kaya mas mainam na ako ang makaalam. Hindi naman na

  • DEL FIERRO    Chapter 10

    [Short update only. Enjoy reading ♡] Nanatili lang itong nakatitig sa ‘kin kaya hindi ko napigilang mag salita muli. “What are w-we?” Hindi ko alam bakit iyon ang unang pumasok sa isip ko na itanong. We're on one roof. So, I think I need to know at least what I am in his life. Funny. Funny how stupid this feeling could lead me. Even after hearing everything that night, that I was only here because I might be carrying his child is insane. I don't need to ask, honestly. But I feel the need. Maybe I wanna hear something different today. ‘Yung sagot na iba sa narinig ko kagabi. Sagot na makakapag-alis ng bigat sa dibdib ko. “I like you…” Umiling-iling ito at bahagyang ngumiti. “No, actually, it's way deeper,” dagdag nito. And now that I heard it, half of me didn't believe it. Tinignan ko siya sa mata, hinahanap ang sagot doon kung sinsero ito sa sinabi niya, pero hindi ko iyon nakita. May ngisi sa labi niya na para bang isang biro iyon. Ano pa nga ba ang in-e-expect

  • DEL FIERRO    Chapter 9

    Nang makarating kami sa penthouse niya ay agad ako nitong dinala sa kwartong tinutulugan ko. Hawak nito ang palapulsuhan ko na masakit na dahil sa higpit ng pagkakahawak niya. Hindi ko rin napigilang umiyak kaya nang makita ako ni Manang ay puno ng pag-aalalang sumunod ito’t pinipigilan ang lalaki. Pero kahit ito ay walang nagawa. Nang makapasok na kami sa kwarto ay marahas ako nitong tinulak sa kama. Nang magtama ang mata namin nakita ko ang pagsisi sa mata nito. Hindi ako umimik sa takot sa kaniya. Hindi ko mawari kung baliw ba ito dahil sa pabago-bagong pagtrato nito sa ‘kin. I was scared to death knowing I am really in danger. Napapitlag ako nang bigla itong lumapit at hawakan ang pulsuhan kong namumula. “I’m sorry…I’m sorry…” paulit-ulit nitong sabi, nagsusumamo, habang marahang hinahalikan ng dahan-dahan ang pulso ko. Halo-halong emosyon ang namutawi sa ‘kin. Takot. Galit. Pandidiri, pagkalito at sakit. He's a monster…at ngayon parang ibang tao na naman ang kaharap

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status